Let yourself shine

Lief dagboek,

Als ik in de spiegel kijk herken ik mezelf niet meer. Bedriegen mijn ogen mij? Of heeft alle spanning, al het verdriet, het eetprobleem mij veranderd?

Misschien is het niet mijn uiterlijk die onverzorgd, lelijk en futloos eruit ziet, alsof het de hoop heeft opgegeven. Misschien is het de blik in mijn ogen die ik zo vaak heb bestudeerd in mijn zoektocht naar de echte 'ik'.

Ik herken die blik niet meer. Waar is de hoop? Waar is dat gevoel dat me op de been hield?

Als je dit leest zal je wel denken dat ik onzin uitspreek. Maar ik voel mijn lichaam smeken om het juiste te doen. Ik voel dat mijn lichaam het heeft gehad. Ik bleef vechten, maar bleef ook mijn lichaam verwaarlozen. Ik ben mijn energie kwijt. Ik kan niet meer voor mezelf zorgen en ik sta ook niet toe dat iemand anders dat doet..

Toch, voel ik me blij en trots als ik me realiseer hoe sterk mijn lichaam is. Al die jaren heb ik het verwaarloost en het werd van kwaad tot erger. Maar ik hield het altijd vol. Mijn lichaam hield het altijd vol.

Zonder lichaam. Zonder lichaam had ik hier niet kunnen leven. Niet de mensen ontmoet waar ik zoveel om geef. Die momenten van geluk beleefd. En toch, wat je lichaam ook voor je doet, ik verwaarloos het. Breng mijn lichaam in gevaar om tevreden met mezelf te zijn.

Waarom is het niet genoeg om gewoon blij te zijn met wie je bent? Waarom maakt het zoveel uit wat anderen van je denken? We zijn toch allemaal hetzelfde? Die echte schoonheid zit in iedereen en die schoonheid vind je in je eigen blik... Ik raakte mezelf altijd kwijt in mijn eigen blik. Omdat ik erachter kwam dat er zoveel ligt in een blik. Maar die schoonheid die je in iemands ogen vind verdwijnt uiteindelijk als je niet tevreden bent met jezelf. Je houd je alleen bezig met mooi worden waardoor het enige wat overblijft een koude, hopeloze, wanhopige, verloren blik is... Is dat schoonheid? Ironisch.. Je raakt je echte schoonheid kwijt in je zoektocht naar schoonheid die geen eens bestaat.. Want het is allemaal nep.

Maar ik geloof dat die schoonheid nog ergens in mij zit. Ik die blik terug kan krijgen en weer kan voelen hoe het werkelijk is om gelukkig te zijn...

Daarom gaf het kijken naar de kaart die ik heb met de tekst 'let yourself shine' me altijd weer hoop. Want schoonheid is niet hoe dun je bent. Hoe je eruit ziet. Het zijn je ogen. Je blik. Die kunnen zo mooi stralen... Dat je er anderen gelukkig mee kan maken....

Groetjes,

June