Lief dagboek,

Ik heb een tijdje niet in mijn dagboek geschreven. Want het was een moeilijke week voor mij. Vrijdag avond kreeg ik een paniekaanval. Op zo'n moment ben ik mezelf niet meer. Ik doe dingen die ik normaal niet zou doen, maar waar ik alleen maar aan denk. Ik probeerde een einde aan mijn leven te maken...

Toen ik een paniekaanval kreeg nam ik een overdosis. Mijn vader en zijn vriendin waren weg. Alleen ze kwamen eerder terug dan verwacht. Mijn moeder kwam om dezelfde tijd en ze hebben me naar het ziekenhuis gebracht, naar de eerste hulp. Daar werd mijn maag leeggepompt, wat echt verschrikkelijk was. De pillen moesten eruit, dus ze stopten een slang via mijn mond door mijn keel helemaal naar mijn maag. Ik moest slikken zodat de slang verder ging, maar daardoor moet je overgeven en het was ook pijnlijk. Ik verzette me steeds en trok uiteindelijk de slang er weer uit, omdat ik er niet tegen kon en bang was. Ze hielden me allemaal met kracht tegen, zodat ik de slang er niet uit kon halen, maar het lukte me steeds weer.

Na een aantal pogingen hielden ze me zo goed vast dat het niet meer lukte en ik moest overgeven. De meest schadelijke pillen waren eruit. Hierna moest ik 2 en een half glas vreselijk soort zwart medicijn drinken dat een beschermende laag in mijn maagwand zou maken of zoiets zeiden ze. Ik weet het niet meer zo goed. Maar van dat medicijn moest je ook overgeven.

Ik sprak wartaal uit en was duizelig en voelde me heel vreemd. Alles draaide en was wazig. Ik kreeg allemaal bijwerkingen van de pillen die ik op had.

Ik heb 2 nachten in het ziekenhuis doorgebracht. Ze wouden me naar de intensive care brengen, maar omdat ik nog geen 18 was ging ik toch naar de kinderafdeling. Daar was de bewaking iets minder, maar wel bijna hetzelfde.

Ik schaamde me voor mijn actie. Ik voelde me zo rot. En voel me nu nog rot. Ik leef dan nog wel, maar het voelt alsof er die avond iets in mij is doodgegaan...

Nu is iedereen zo lief voor me. Vrienden, familie.. Ze sturen kaarten met de liefste teksten enz. Maar waarom? Ik verdien het niet. Ik ben het niet waard.. Ik ben een mislukkeling... Waarom doen mensen moeite voor me..?

Groetjes,

June