Een leven vol angst...

Lief dagboek,

Mijn broer is vandaag jarig. Ik probeer blij te zijn. Blij voor hem te zijn, maar het lukt me niet. Ik had een nachtmerrie die ik vaker heb gehad.

Het gaat erover dat ik iets doe waar ik zelf beter van word, maar waarmee ik anderen pijn doe. Uiteindelijk loopt het uit de hand en lopen al die mensen gevaar. Ik ren, zo hard als ik kan. Het is donker. Ik wil ze helpen. Ik voel paniek en angst... Ik wil zo graag helpen, maar het lukt niet. Normaal lukte het me altijd, waarom deze keer niet? Ik kan dat niet accepteren. Dan opeens komt het goed, word het weer licht, zonder dat ik iets gedaan heb. De anderen zijn weer blij, maar ik voel me angstig, alleen en nutteloos... En niemand merkt het....

Het is hetzelfde als met mijn eetstoornis. Ik voel me goed als ik niet eet en toegeef aan die stem. Het voelt zo fijn die controle. Maar ik doe er zoveel mensen mee pijn. Het loopt uit de hand en ik voel me schuldig. Ik wil ze helpen... Alleen het lukt niet... Het lukt pas als ik weer ga eten. Weer ga vechten.. Dan zijn ze weer blij... Maar ik voel me nog steeds angstig, rot, alleen en nutteloos....

Toen ik wakker werd was ik de droom vergeten. Hij kwam later opeens weer bij me terug. Maar de angst voelde ik nog wel. Ik begon opeens te trillen en werd heel angstig en paniekerig. En ik begon dingen te zien die er niet waren. Ik heb dit vaker gehad.

Ik ging met veel moeite naar beneden, naar me moeder. Misschien kon zij helpen. Ik ging naast haar zitten, maar ze was aan het bellen. Ze duwde me weg.. Ik dacht laat maar, ik sta er altijd alleen voor. En liep naar boven.

Later kwam ze naar boven. Ik was nog steeds niet helemaal bijgekomen en stond nog op scherp door de angst. Ik heb haar toen wel kunnen vertellen wat er gebeurd was en over mijn droom. Niet de betekenis van mijn droom... Nu gaat het wel beter.

Gisteren ben ik begonnen met oefeningen doen. Buikspier oefeningen, opdrukken en zulk soort dingen. Het voelt echt goed. Ik kan er alleen moeilijk mee stoppen. Ik huil weer elke dag, maar toch blijf ik volhouden... Dat het goed gaat....

Groetjes,

June