Een keerpunt in mijn leven...

Lief dagboek,

Ik had diezelfde dag toen ik mijn vorige berichtje geschreven had besloten te gaan vechten tegen mijn eetstoornis! En tegen de drang die ik voel om te gaan snijden...

Het gaat moeilijk. Mijn lichaam is het eten niet meer gewend. Ik denk constant aan dat flijnscherpe mesje.. Mijn moeder moest huilen toen ik het haar verteld had van het snijden.... Maar toen realiseerde ik me wel dat het niet zo verder kan. Ik doe zoveel mensen pijn...

Ik ga vechten en hoe zwaar het ook word, ik zet door. Hopelijk zal dit dagboekje bijhouden mij net zoveel steun geven als mijn moeder me geeft...

I've closed my eyes
I walked away
didn't want to face the truth

another time,
another day
why are these words too hard to say?

I see your tears,
I feel your pain
will it always be the same?

I wanna' fly,
to another day
but know it will get worse if I keep running away..

I wanna' tell you,
how I feel
but the pain is just too real

How can I pretend I'm fine this way?
Do you think I don't know what I'm doing?
I know you cried when I walked out the door..

Another word, another fear
every lie that saves, but also draws a tear
Will I live in darkness for all time?

.. No. I will fight for everyone I hold dear..!

Groetjes,

June