Moe moe moe

 

18-03-07 By Laura

De regen en storm slaan als een tijdbom tegen mijn slaapkamerraam, ik kan, alweer, niet slapen, ik ben zo moe, maar mijn hersenen willen maar niet stoppen met denken, wat ik ook probeer...Vandaag sleep ik mezelf door storm en regen weer naar de trein, het gevoel van eenzaamheid is erg aanwezig en ik verlang zo naar een paar begrijpende armen om mij heen en een paar weken rust van dit alles..

Ik heb mezelf al zoveel door de vader van Lara laten afnemen, zelfs nu, de tijd met mijn baby, alles wordt door mijn verdriet om Lara overschaduwd. Ik kan het gevoel van onmacht en wrok naar de vader toe maar niet loslaten, waar haalt hij de moed vandaan zo met mij om te gaan??? Wat heb ik misdaan, behalve een poging mijn eigen leven weer een beetje op gang te brengen, ik was zóóó blij met de zwangerschap vorig jaar, en nu ben ik alweer depressief, verdrietig en tig jaar ouder, het is hem gelukt om mij onderuit te halen, kompleet tegen de grond te slaan... Ik weet het, ik moet hem links laten leggen, maar Lara dan? Hij is de vader, hij kan haar te allen tijde laten stikken met de wetenschap dat ik dat nooit en te nimmer zou doen...en de klappen die hij uitdeelt opvangen.

Ik zou niet weten wie er op Marjolein zou moeten passen nu, ik neem haar mee, misschien dat ik vandaag nog iemand hoor die mij kan helpen... Ik heb Lara gisteren verteld dat ik haar vandaag voor het avondeten ga terugbrengen omdat ik niet van plan ben in de avonduren te reizen met Marjolein. Ze raakte volledig overstuur hiervan, sloeg haar hoofd tegen de muren, maakte mij uit voor K*twijf en schreeuwde moord en brand. Ik heb het genegeerd, Marjolein werd er wakker van. Eigenlijk moet ik haar op zo´n moment terugbrengen naar L, maar anders als bij de vader, die haar bij mij kan brengen met de auto nb, je denkt toch niet dat Lara vrijwillig met mij naar de trein gaat lopen? Ik zou haar dan aan haar haren moeten meeslepen.

Lara zei toen: ´ dan bel ik mijn vader wel, die brengt mij wel na het eten weg´. Weet zij veel... Ik heb haar gezegd dat ze haar vader wel mag bellen maar dat ik haar evengoed voor het eten naar L ga brengen, ook zei ik dat hij haar niet wilde brengen vanwege de ruzie van vorige week en dat ze voortaan eerst moet nadenken voordat ze haar hele wereldje op zijn kop zet, door onnodig te gaan schelden. Dat doet ze hier ook, dus ik weet dat ze dat bij hem, waarom dan ook, ook heeft gedaan. Ze wilde hem even goed bellen, deed dit ook, maar de telefoon werd niet beantwoord, waarop ze dus een sms stuurde: ´Papa wil je mij aub bellen, ik wil met je praten, Lara.´ Na een uur nog geen antwoord en een volledig overstuur kind hier in huis, ze sloeg zichzelf, lag op de grond te rollen en schreeuwde en huilde moord en brand. Dus wilde ze nog een sms sturen, daarin staat:´ Mijn Rot moeder wil mij morgen voor het eten al terugbrengen,..het spijt me, Lara´. Vervolgens heeft Lara toch weer naar hem gebeld, en ja hoor, de telefoon werd aangenomen, het vriendinnetje van paps nam op, en vertelde Lara dat papa niet bij haar in de buurt was, ik weet verder niet wat er nog besproken werd tussen Lara en de vriendin.

Lara heeft de hele middag rond gedragen met de telefoon, maar wie er ook belde, geen papa. Nu was haar uitgangspunt natuurlijk niet goed, maar toch, ik persoonlijk, zou echt wel terug bellen, al was het maar om haar iig gerust te stellen, de ruzie enigszins uit te praten, maar de vader kiest voor niet bellen.... Alweer een slapeloze nacht. Vroeger ging ik vaak om 22:00 naar bed. Ik tufte door naar 7:00, zoveel slaap heb ik dus nodig. Het lukt me niet meer, ik wil niet meer, ik sta op het punt om dit gevecht op te geven. Ik heb genoeg gedaan, ik kan niet meer ****. Werkelijk ik kan niet meer. Ik zit nu alweer te huilen, voel me alleen, ik weet het echt allemaal niet meer. Moe....moe.....moe...

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Coby kuenen - Maandag 28 augustus 2017 03:13
Ik kan niet meer ik ben al 9jaar na de laaste ect behandeling 1angstigmens nachtmerries kan bijna niks meer 1schaduw van wat ik was het is nog erger dan 1zware depressie leven is verwoest maar ik las dat er nu 1 tms behandeling is ik heb toch niets meer te verliezen
Coby kuenen - Maandag 28 augustus 2017 03:16
Ik kan niet meer ik ben al 9jaar na de laaste ect behandeling 1angstigmens nachtmerries kan bijna niks meer 1schaduw van wat ik was het is nog erger dan 1zware depressie leven is verwoest maar ik las dat er nu 1 tms behandeling is ik heb toch niets meer te verliezen