Ik mis haar zo

 

25-02-07

Het is nu extra moeilijk omdat ze tien dagen thuis is geweest. Er zijn wel momenten geweest dat ik zoiets van.... nahjah, dat zeg je niet graag als mama. Maar over het geheel genomen is het erg goed gegaan.

Ik kon het niet echt tegenhouden als ze meer nam dan haar dieetlijst voorschrijft, kennelijk vond ze het ook fijn thuis. Daardoor voelde ze zich op bepaalde momenten zo 'vol' en dus ook 'dik'... Dat waren moeilijke momenten, voor haar en voor mij, maar het negeren en overgaan op wat anders heeft wel geholpen.

Nu knijp ik hem wel voor morgen, dan wordt ze weer gewogen en ik moet je eerlijk zeggen dat ik zag dat ze steeds meer er 'gewoon' uit begon te zien, dus waarschijnlijk wat bijgekomen. Vraag me af hoe ze erop zal reageren, ze wil eigenlijk niet meer gewogen worden maar het hoort bij de behandeling.

Ik heb hier dubbele gevoelens over, in het ' normale leven'' weeg je jezelf niet zoveel, sterker nog, ik heb geen weegschaal. Zonder reden, gewoon nooit echt behoefte aan gehad. Maar ja, ik ben dus bang voor de anorect in Lara, die zit er echt nog wel, ze wil zich vaak vergeleken zien met meiden op tv en in haar omgeving, dus teveel bijkomen is ook heel eng voor haar...

Maar ja, ze is nu weg, Marjolein ligt te slapen en ik ben verdrietig om alles, maar vooral omdat het nu meteen weer zo stil is in huis, geen pokemon of digimon geluiden uit de woonkamer, geen zeurpietje om mij heen, gewoon doodse stilte.

Ik kan het niet helpen mezelf af te vragen waarom ik nu juist voor deze uitdaging ben komen te staan, ik houd zoveel van Lara en haar aanwezigheid, waarom moet ik haar steeds weer laten gaan??? Ik mis haar zo.......

-->

Zelfde dag, later:

Rare wending, De vader is door de knieën gegaan, hij heeft de kracht niet meer om Lara terug te brengen naar de kliniek, ze is nu bij hem en als ze haar bord goed leeg eet, mag ze bij hem blijven. Ze belde mij hier net over op, ik ben volledig in shock, we zijn al zover gekomen en nu haakt hij af.... Hij heeft aan mij aangegeven het niet meer te kunnen, Lara daarheen te moeten brengen en gelooft Lara als ze zegt dat ze niet ziek is! Ik heb hem gezegd dat het vanaf nu dus ook zijn verantwoordelijkheid is, en ik haar niet in mijn huis terug kan halen. Als ze nu wel terug moet dan zal ze mij hier weer de schuld van geven Ik heb altijd al zo weinig steun aan hem gehad en nu dit.. Wat een zooitje....