Ik heb een dochtertje
20 september 2006
Ik heb een dochtertje van net 12 jaar oud. Zij heeft volgens de psychiaters anorexia en omdat zij al meer dan drie weken niets gegeten heeft is zij momenteel opgenomen in het ziekenhuis en heeft een sonde.
Dit was in de eerste instantie een opluchting, maar ik ben bang voor de dag dat de sonde er weer uit moet en ik haar weer naar de unit moet brengen. Ze is heel boos op mij omdat ik dat wil doen en ik weet niet zo goed hoe ik met al mijn gevoelens en gedachten om moet gaan. Haar vader en ik zijn al jaren niet meer samen, dus loop ik voor- en hij achter de feiten aan, waardoor we geen lijn kunnen trekken in de es en de behandeling hiervan.
Lara, mijn dochter vindt zichzelf niet ziek en praat alleen maar over naar huis gaan, en dat ze niet zal tekenen voor behandeling, ook zegt ze tegen haar vader dat als de sonde eruit mag dat ze dan weer gaat eten, was dat maar waar....
Paps gelooft haar en gaat hier op in, natuurlijk hoop ik dat ze weer gaat eten maar ik heb er een hard hoofd in, er is daarom dus ook geen sprake van een poliklinische behandeling in onze eigen woonplaats al zou ik dat nog zo graag willen.
Lara komt net van de basisschool, zijn er ouders met tips of goede raad die mij hierin kunnen steunen? Ik ben zelf hoogzwanger en moet in oktober bevallen, wat een ramp
Ik heb op dit moment 1 dochter en zij is zomaar bij me weggehaald, dat terwijl we juist door alle gebeurtenissen zo nauw met elkaar verbonden zijn. Ik mis haar verschrikkelijk en de wetenschap dat de weg nog zo lang is doet me meer dan verdriet. Veel te jong heeft ze haar nestje moeten verlaten. En dat met zo'n levensgroot probleem, waar een klein meisje als mijn dochter eigenlijk nog niet mee kan omgaan. Ze ligt nu in L in het ziekenhuis en heeft vandaag een al een week de sonde, ze ziet er veel beter uit maar voelt zich dat helemaal niet.
Pa en ma blij om de gewonnen kilo's, en kind verdrietig. Heel erg scheef, ik weet dat de schuld niet bij ons gezocht hoeft te worden maar je worstelt wel met veel zaken.
Ik ga zo weer naar L, gesprekken met de psychiater en daarna weer naar het ziekenhuis, ik wil haar nu niet alleen laten, nog 1 week dan moet ze weer naar het door haar gehate huis in O.
19
