Falen als moeder?

11 juli 2007

Even een update van mij en mijn zo speciale dochter. We krijgen dus gezinstherapie, soms heb ik het gevoel dat ze mij markeren als de ouder die faalt.

Er wordt aan mij getrokken en de vader blijft aldoor maar buiten spel, zegt nog steeds geen hulp nodig te hebben van een psychiater en leeft doodleuk verder. We hebben nu wel goed contact met elkaar voor zover mogelijk, maar dat gevoel dat blijft een beetje knagen. In ons sociale leven is nogal wat verandert de laatste maanden tijdens de opname.

Ik heb weinig vrienden overgehouden tijdens mijn gevecht van de afgelopen winter, dus zit ik nu af en toe een beetje rond te hangen, lig veel te lang in bed en voel me eenzaam. Dan kom je terug van zo'n opname, iedereen is doorgegaan met zijn of haar leven, terwijl dat van ons een beetje stil stond....

Nou ja, zo nu en dan gooit Lara het eten in de strijd om iets van mij gedaan te krijgen, maar ondertussen lijkt het wel de hele dag tussendoortjes tijd. Dus een bakje fruityoghurt hier, een stukje van kruidenstokbrood daar, chocola gaat er ook in, ijs, en veel heel veel fruit, maar de hoofdmaaltijden wil ze zo weinig mogelijk hebben.

Het is niet erg zegt mijn psychiater, ze heeft voldoende gewicht, zelfs ietsje teveel en ik moet het eetgebeuren bij de diëtiste laten. Toch is het moeilijk, ik vind dat ze wat meer 'lekkers' zou moeten laten en wat beter aan de hoofdmaaltijden gaan.

Morgen ons eerste gesprek bij de nazorg, ik zal het bij deze dame neerleggen dat ik een beetje het gevoel heb dat ze de oorzaak in mijn relatie met Lara zoeken, wie weet valt het wel mee. Ik ben alleen een beetje bang daarvan, voel me falen als moeder,