De kunst van het loslaten

 

Heb jij dat ook wel eens? Iets is kwijt, je zoekt je helemaal drie slagen in het rond. Je besluit om dat rotding maar te laten, waar het dan ook is. En dan vind je hem! 'De kunst van het loslaten'.

Loslaten is voor zoveel mensen zó moeilijk. Het ligt natuurlijk wel aan de situatie en hetgene dat je los zou moeten laten, maar ik merk dat het wel werkt. En toch zijn er dingen die ik lastig vind om los te laten. Ook al weet ik dat als ik dat doe, ik misschien wel datgene bereik dat ik wil bereiken. Maar stel dat het niet zo is? De sprong wagen is zó eng. Zo lastig.

Zo is het ook met mijn es. Ik voel dat ik nu misschien een keuze heb om het los te laten, maar ik kan het niet. Ik durf het niet. De sprong wagen in het diepe is een te grote sprong. Te onzeker.

Want stel dat je het los gaat laten, dan gebeurt misschien wel datgene waar ik zo bang voor ben: aankomen. Op de één of andere manier is dat wat je nu hebt veilig, hoe onveilig het ook in werkelijkheid is. Je weet in ieder geval wat je eraan hebt, hoe je leven eruit ziet. Je hebt er misschien controle over. Ik denk dat soms de omstandigheden je tot die sprong kunnen aanzetten. Je net een duwtje in de rug kunnen geven. Je helpen met loslaten. 

Ik denk wel dat als iemand alles los heeft gelaten wel een heel gelukkig persoon is. Nergens om je druk over te maken. Is dat ook niet mindfullness? 1. mildheid 2. geduld, 3. frisse blik, 4. vertrouwen, 5. niet-streven, 6. loslaten, 7. acceptatie. Ik ben dus heel slecht in mindfulness. En slecht in loslaten. Met sommige dingen dan... ;)

En jij? Kan jij dingen loslaten? En je eetstoornis? Want is jouw tip om te kunnen/ durven loslaten? 

 

Reacties

Lotte - Zondag 27 februari 2011 11:11
Ik ben ook heel slecht in loslaten. Ook vooral met betrekking tot mijn eetstoornis. Ik durf het niet. En ik wil het ergens misschien wel, maar die stem dat ik het niet mįg willen is nog zo sterk. Ik ben bang dat ik niet meer weet wie ik ben zonder eetstoornis. En wat gaat mijn leven dan nog inhouden? Nu ben ik elk moment van de dag wel bezig met eten en die ideeėn. Wat als ik dat niet meer heb? Waar moet ik dan aan denken? Mensen kennen me inmiddels als Lotte met anorexia. Maar wat als ik alleen Lotte ben? Daar zijn er duizenden van op de wereld. Niet dat ik om aandacht vraag, maar ik heb altijd al de drang gehad om anders te zijn. En als dat dan ook iets is waar ik goed in blijk te zijn, is dat moeilijk om los te laten. Ik kan me geen leven voorstellen zonder anorexia. Maar ik kan me ook niet voorstellen dat ik de rest van mijn leven met deze eetstoornis rondloop. Dus ooit moet er een moment komen dat ik de knop wčl om kan zetten. Wanneer dat dan ook is. Ik denk dat het al beter gaat als ik gewoon vrienden heb waarbij ik me thuis voel en misschien een vriendje waar ik voor wil vechten. Gewoon iets wat mijn leven "opvulling" kan geven als de anorexia er geen deel meer van uit maakt.. Het is zo ongewikkeld! En je verhaal is heel herkenbaar.
anoniem - Zondag 27 februari 2011 11:59
"Maar wat als ik alleen Lotte ben? Daar zijn er duizenden van op de wereld."

NIET DUS! JIJ BENT UNIEK !!
Saar - Zondag 27 februari 2011 12:15
@Lotte

Lotte, het anorexiameisje
of

Lotte!

het anorexiameisje zijn is zoveel saaier, dan zijn er zat van, niks bijzonders aan. Van Lotte is er maar 1.
... - Zondag 27 februari 2011 13:20
ik ben heel erg slecht in loslaten. ik kan bijvoorbeeld al geen dingen weggooien, ook al heb ik er helemaal niets meer aan.
maar die angst gaat nog veel verder. zo wil ik altijd alle belangrijke gebeurtenissen opschrijven, omdat ik bang ben ze anders te vergeten, kwijt te raken. het liefst zou ik gewoon 24 uur per dag een camera op mijn schouder meedragen, zodat ik niets van mijn leven kwijtraak...
Anoniem - Zondag 27 februari 2011 15:39
Milou,
Ik denk dat je vooral niet moet vergeten dat je al heel ver bent gekomen. Ook denk ik dat je het ECHT WEL WIL EN KAN loslaten en dat je het ECHT kunt, maar misschien heb je gewoon wat meer tijd nodig en moet je het in wat kleinere stapjes loslaten. Je hoeft echt niet meteen een hele grote sprong in het diepe te maken. 'Oefening baart kunst.' zeg ik altijd maar. Ook wat betreft mindfulnes. Je kunt het leren, als je jezelf de tijd daarvoor geeft. Wees lief voor jezelf en stel niet te hogen eisen aan jezelf. Geef je zelf een keer een dagje/uurtje/middagje een opkikkertje. Je zult zien dat als je met andere leuke dingen bezig bent je stiekem ook al beetje bij beetje je es aan het loslaten bent. En, ik zelf denk niet dat je grootste angst uit zal komen. Je es loslaten is meer iets dat zich in het hoofd afspeelt en ik ben er van overtuigd dat op lichamelijk gebied je echt niet meteen een paar kilo's aan zult komen.

Groetjes,
van een meisje die je het 'echte' leven zo gunt. Heb heel veel respect voor je :P
Milou - Maandag 28 februari 2011 14:39
@ Anooniem: Bedankt voor je ontroerende tekstje. Ja, misschien heb ik gewoon wat meer tijd nodig, het is denk ik ook een heel proces. Spreek je uit ervaring?
... - Maandag 28 februari 2011 16:17
vergeet niet dat de angst om aan te komen een deel is van je es. dat betekent dus dat die angst ook af zal nemen als je je es los zult laten. en dat betekent niet dat je gelijk xx kg aankomt dan, maar dat betekent dat je dan om 1 kg meer of minder niet meer wakker hoeft te liggen.
Deb - Maandag 28 februari 2011 23:34
@ Lotte... je bent UNIEK en mag er zijn
en ik hoop dat je daar komt waar je wil zijn... op een punt dat je jezelf lief hebt (klinkt maf en vergt t hele leven oefening denk ik) ... Want dan weet ik zeker dat er vast een lief iemand in je leven komt die van je houd om wie LOTTE is! En met wie je mooie dingen kan delen !

@ Milou mooi stuk meis... jij ook sterkte in alles, en je doet het echt zoo goed !

misschien gek... maar vind loslaten ook nog elke dag moeilijk... met nieuwe dingen aandurven kwa bijv rijlessen oppakken... wat ik wel hoop binnenkort te doen maar zie ik ook tegenop beetje... en andere nieuwe stappen...

kwa strijd met eten merkte ik wel dat als ik minder bezig ben met mijn teveel aan gewicht, het toendertijd ineens stuk gemakkelijker eraf ging (voor duidelijkheid heb geen es maar wel iets overgewicht, en mag het missen zeg mr) En dat gezond leven, goed eten en beweging of leuke dingen ontspanning daarin ook helpen

dus na ja voor mensen die daarin iets herkennen is dat mijn advies... en voor meiden die gezond zijn vooral zo houden en meiden die te licht zijn...kies voor een gezonder leven ! JE BENT HET WAARD !!!

Liefs Deb
Sab - Woensdag 2 maart 2011 11:05
Hoi Milou,

wat anoniem schrijft ben ik het helemaal mee eens. Ik zeg altijd maar, zie het als een duikplank. Je probeert een nieuwe sprong uit, maar mislukt die misschien? Dan klim je weer op de duikplank en probeer je het opnieuw. En je hoeft niet meteen van de 10 meter plank. Je kunt ook eerst van de 1 meter plank, of zelfs van het startblok of de kant. Kleine sprongetjes. Ik wens je alle succes!!
Bart - Zondag 6 maart 2011 14:03
:) Mooi geschreven Milou! Ik denk de enige mogelijkheid om iets los te laten is om iets anders vast te pakken. Ik weet het dit klinkt nogal raar, Maar voor mij werkt het zo. Ik kan alleen iets loslaten door me aan Jezus vast te klampen. Hij neemt de controle over van mijn leven, En daar vindt ik mijn vrijheid!
JudithM - Zondag 6 maart 2011 14:33
Hee Milou,

Wat een goed stukje weer! Ik weet zeker dat jij het echt kan loslaten en dat dat je ook zal gaan lukken want jij kunt dat. jij bent daar sterk genoeg voor. en ik ben niet de enige die dat weet, iedereen die jouw prachtige boeken gelezen heeft weet dat jij het kan! En God gaat jou daarbij helpen!

@Bart
dat zeg je precies op de goede manier! zo is het ook bij mij. voor mij werkt het ook. mooi om te lezen dat het voor jou ook zo werkt!


Groetjes
JudithM
Bart - Zondag 6 maart 2011 20:58
@Bedankt Judith!

Fijn om te lezen dat mensen op dezelfde manier denken.. :)
Ik heb je nog nooit een reactie gezien hier, Nieuw op P2bme?

God zegen,

Bart
JudithM - Maandag 7 maart 2011 14:13
@Bart

Vind ik zelf ook fijn om te lezen:-)
Ik heb al wel eens vaker een reactie geplaatst op P2bme. Zelf heb ik geen es, maar wel mensen die ik ken, vandaar dat ik hier wel regelmatig dingen lees.

Gods zegen,

Judith
JudithM - Maandag 7 maart 2011 20:56
Hee Bart,

Ik zou je graag wat willen vragen over geloven enzo. Als je daarvoor openstaat kan je me bereiken op (speciaal aangemaakt;-)) judithhh@live.nl

Groetjes,

Judith
yuki - Vrijdag 25 maart 2011 14:19
Ik ben meerdere keren aan mindfullness begonnen, maar omdat ik niet meteen iets merkte dacht ik dat het niet werkte. Toen las ik ergens dat het een gewoonte moet worden, dat het moet inslijten. Dus bijvoorbeeld dat je je negatieve gedachten af leert door elke keer als je bij jezelf opmerkt dat je negatief ergens over denkt, je dat veranderd in iets positiefs, het positieve ervan probeert in te zien. In het begin voelde dat heel onnatuurlijk en geloofde ik her niet zo in, maar ik bleef het toch steeds doen. Slechte gewoonten leer je niet meteen af en goede gewoonten leer je niet meteen aan. Volgens mij als je er mee door blijft gaan en niet opgeeft, het uiteindelijk steeds makkelijker gaat. zoiets heeft denk ik tijd nodig. Nu, inmiddels een jaar later begin ik de effecten ervan te merken. Ik kan je vertellen, het is de moeite waard.
Wat ik ooit van de Dalai Lama las: 'Heb je zorgen over een probleem? Ga iets doen om het op te lossen, of laat het los.'
Zorgen kosten je veel energie en lost niets op. zoals mijn moeder zegt: 'Doe iets beters met de energie die je hebt. Je leven is wat jij ervan maakt.'

Ik hoop dat je hier misschien iets aan hebt.
Mij helpt het om boeken te lezen over mindfullness en om elke avond even (10-15 min) te mediteren en mijn hoofd leeg te maken met bepaalde oefeningen zoals concentreren op ademhaling of yoga oefeningen e.d. soms met boekjes of cd's of in een les.
yuki - Vrijdag 25 maart 2011 14:27
wat een mooi stukje over die duikplank