Familie onvoldoende geinformeerd bij behandeling GGZ

 

FPGGgz instellingen hebben hun familiebeleid onvoldoende op orde. Dat blijkt uit een enquête van het meldpunt Meld je zorg van het Landelijk Platform GGz in samenwerking met het Fonds Psychische Gezondheid over de zichtbaarheid van familie in de ggz. Familie wordt te weinig betrokken als hun familielid wordt behandeld binnen de geestelijke gezondheidszorg.

Belangrijke conclusie uit het rapport is dat de signalen erop wijzen dat we nog maar aan het begin staan in de ontwikkeling van goed familiebeleid.

Meer dan de helft van de familieleden (die wel toestemming hebben van de cliënt) krijgt geen informatie over de diagnose, nog minder mensen krijgen informatie over de behandeling. De helft van betrokkenen antwoord ‘nee' op de vraag of er afspraken gemaakt zijn over de rol van de familie tijdens de behandeling.

spiegOok algemene informatie over verschillende mogelijkheden binnen instellingen voor familie (zoals informatieavonden of cursussen) wordt maar mondjesmaat gegeven. Op de vraag of familie ook hulp of ondersteuning van de instelling heeft ontvangen, antwoord 62% van de mensen met ‘nee'.

Opmerkelijk genoeg bleek ook uit de enquête dat zelfs de mensen die wettelijk recht hebben op bepaalde informatie (zoals ouders, mentoren of curatoren), nauwelijks betrokken waren bij de behandeling. En ook al was dit maar een kleine groep mensen binnen de enquête, dit is een ernstig signaal voor de ggz.

De hulpverlener ziet de cliënt 1 tot 2 keer in de week, zeker als deze ambulant wordt behandeld. De familie ziet en helpt de cliënt in alle andere uren van de week. Hoe goed familie in staat is de cliënt te ondersteunen en te helpen, hangt af van hoe goed familie om kan gaan met de ziekte van de cliënt. Ondersteuning van familie kan zeer herstelbevorderend zijn.

Daarom is het van groot belang dat hulpverleners de zorgfuncties van de familie erkennen en ondersteunen en hen te informeren.

En hoewel het erop lijkt dat er een positieve basisinstelling is bij de ggz om familie te informeren en waar mogelijk te betrekken, in de praktijk van alledag lijkt dit voornemen te verdwijnen naar de achtergrond.

Bron: platformggz.nl

Wordt u of jouw familie voldoende geïnformeerd?

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

hockeymeisje95 - Maandag 10 oktober 2011 16:41
Woow, ik schrik wel van de cijfers!
Gelukkig is mijn ervaring heel anders. Wij hebben om de paar maanden een gezinsgesprek en mijn ouders hebben een eigen psych, waarmee ze gesprekken hebben.
Ik denk dat het erg moeilijk is, voor je ouders, maar ook voor jezelf als je ouders er niet veel van weten/geen gesprekken hebben etc.
hannah - Dinsdag 11 oktober 2011 10:51
Dit kwam ik vanochtend toevallig tegen: https://www.goeievraag.nl/vraag/dochter-boulimia-huisarts-beroepsgeheim-hulp.250767
anoniem - Dinsdag 11 oktober 2011 18:36
@hannah

Dat klopt wel, vanaf je 16de mag je zelfstandig een geneeskundige behandelingsovereenkomst aangaan. Voor de wet ben je waar het een geneeskundige behandeling betreft namelijk al vanaf je 16de meerderjarig. Zodra het meisje in kwestie toestemming geeft mag de huisarts de moeder informeren, anders is deze inderdaad gebonden door het beroepsgeheim. Het beroepsgeheim is er niet voor niets, het garandeert dat mensen zich vrijelijk tot zorg verlenende instanties wenden zonder daarbij de angst te hebben dat al hun persoonlijke informatie op straat ligt.
anoniem - Dinsdag 11 oktober 2011 18:36
@hannah

Dat klopt wel, vanaf je 16de mag je zelfstandig een geneeskundige behandelingsovereenkomst aangaan. Voor de wet ben je waar het een geneeskundige behandeling betreft namelijk al vanaf je 16de meerderjarig. Zodra het meisje in kwestie toestemming geeft mag de huisarts de moeder informeren, anders is deze inderdaad gebonden door het beroepsgeheim. Het beroepsgeheim is er niet voor niets, het garandeert dat mensen zich vrijelijk tot zorg verlenende instanties wenden zonder daarbij de angst te hebben dat al hun persoonlijke informatie op straat ligt.
anneke - Donderdag 8 maart 2012 08:34
Je moet ze gewoon blijven bellen, mailen, langs gaan.
Voel je daar niet bezwaard over, het is hun werk en ze verdienen een dik pak geld; meestal de enige reden waarom ze de studie begonnen, niet omdat ze zo'n hulpvaardige instelling hebben. Terwijl jij informatie vraagt over je kind en je zorgen maakt, denken zij aan hun volgende vakantie.