Kinderen met anorexia steeds jonger?

 
Gepost op Woensdag 16 januari 2013 14:52 door Eric van Furth & Scarlet Hemkes in Artikelen over eetstoornissen.

Vandaag is het onderwerp anorexia bij jonge kinderen groots in het nieuws. Ieder medium schrijft of praat er bijna over. Een artikel in De Telegraaf van vanmorgen luidde deze mediaaandacht in. De telegraaf kondigt een artikel aan in het blad Fabulous Mama dat morgen uitkomt en gaat over een toename van het aantal zeer jonge kinderen dat lijdt aan anorexia: meisjes van slechts acht jaar oud die opgenomen worden in een eetstoorniskliniek.

Volgens de geinterviewde psychologen in het magazine is het aantal meisjes onder de 13 jaar met anorexia de afgelopen jaren fors toegenomen. De meest recente officiële cijfers zijn echter zes jaar oud. Het percentage kinderen (jonger dan 14) met anorexia was toen 24 procent. Volgens kinder- en jeugdpsychiater Annemarie van Elburg ligt dit percentage nu een stuk hoger, iets wat ze baseert op het percentage jonge kinderen dat wordt aangemeld bij Centrum Eetstoornissen Rintveld. 'Van de 150 kinderen die elk jaar hier binnenkomen, is zo'n 40 procent nu 13 jaar of jonger', aldus van Elburg. (bron: telegraaf.nl)

"Omdat kinderen veel jonger te maken krijgen met dik zijn en voorlichting krijgen over gezond eten, gaan ze ook jonger lijnen. En lijnen is nou eenmaal de trigger waarop anorexia nervosa kan ontstaan", vertelt Annemarie van Elburg van de Nederlandse Academie voor Eetstoornissen. (bron: bnr.nl)

De gevolgen van anorexia op zeer jonge leeftijd zijn ernstig. Spieren worden afgebroken en de groei en botopbouw worden vertraagd. Je kunt dus spreken van onomkeerbare gevolgen. Bij de behandeling van jonge kinderen zijn de ouders onmisbaar. Juist zij kunnen er met voldoende steun van de hulpverlening aan bijdragen dat een opname in een kliniek niet nodig is. Dat is immers iets wat je altijd wilt voorkomen bij jonge kinderen.Bij de behandeling van jonge kinderen zijn de ouders onmisbaar. Juist zij kunnen er met voldoende steun van de hulpverlening aan bijdragen dat een opname in een kliniek niet nodig is. Dat is immers iets wat je altijd wilt voorkomen bij jonge kinderen.

Over het aantal kinderen onder de 12 jaar met een eetstoornis in de maatschappij zijn geen cijfers bekend. Er zijn zeker twee mogelijke alternatieve verklaringen voor de toename van het aantal kinderen dat hulp krijgt bij een gespecialiseerd centrum voor eetstoornissen. Er is veel meer aandacht voor eetstoornissen waardoor ouders klachten mogelijk sneller duiden als anorexia nervosa. Ook zouden ouders en huisartsen de weg naar de hulpverlening beter kunnen vinden dan voorheen.

Jongeren kunnen overigens niet alleen anorexia nervosa ontwikkelen maar ook boulimia nervosa en de eetbuistoornis (BED) komen voor. De prognose van kinderen en jongeren met een eetstoornis is gunstiger dan die van volwassenen. Ongeveer 3 op de 4 jongeren geneest, meestal na een ambulante (poliklinische) behandeling.

Wat denk jij?
Ontstaan eetstoornissen meer bij meisjes onder de 12 jaar? Of is er een andere verklaring?

 

Gerelateerde blogposts

01
AUG
Anorexia en pas vijf jaar
25
17
JAN
Anorexia bij TV Brabant
28
24
MEI
Mama, jij eet toch niet?
19

Reacties

Liekeee - Woensdag 16 januari 2013 15:26
Ik denk dat eetstoornissen jaren geleden ook al op jonge leeftijd ontstonden. Alleen tegenwoordig is er meer bekend over eetstoornissen en wordt het wellicht eerder gesignaleerd. Hierdoor lijkt het aantal jonge kinderen met een eetstoornis inderdaad toegenomen. Wellicht is daarom de prognose ook beter van kinderen die op jonge leeftijd al te maken hebben met -behandeling van- een eetstoornis.

Daarbij denk ik wel dat er een punt wordt gemaakt dat de media hier ook een rol in speelt en de nadruk op gezond eten/bewegen vanuit het hoge percentage mensen met overgewicht in Nederland. Dat is wel iets waar je voorzichtig mee moet omgaan, naar mijn idee.
Krol - Woensdag 16 januari 2013 15:32
Ik denk niet dat het heeft te maken met de ouders die tekenen sneller opmerken of de huisarts die de weg naar gespecialiseerde hulp sneller vindt. Ik geloof dat veel heeft te maken met hoe de maatschappij functioneert (zonder daarmee de maatschappij 100% de schuld te geven van eetstoornissen, daar is namelijk veel meer voor nodig). Op de universiteit heb ik laatst over een studie moeten leren die uitgevoerd werd bij jongeren en waaruit bleek dat preventie voor eetstoornissen (het praten er over in klassen/televisie/...) net leidt tot meer verstoord eetgedrag bij jongeren in vergelijking met zij die niet in aanraking waren gekomen. Preventie voor eetstoornissen heeft dus een grote kans om contra-productief te werken, en in die zin denk ik dat bijvoorbeeld meer aandacht door de maatschappij aan eten op zich (nog maar het duidelijker aangeven van de hoeveelheid calorieën op verpakkingen) ook leidt dat kinderen het steeds vroeger gaan opnemen. Er spelen vast nog meer factoren. Maar mocht de stelling kloppen over de ouders en de huisartsen dan zou dat willen zeggen dat er vroeger evenveel kinderen en jongeren met eetstoornissen waren dan nu, maar dat ze gewoon niet op de juiste plek terecht kwamen. Ik geloof echter dat er nu meer jongeren zijn dan vroeger die met deze problematiek te maken hebben. Hoe dan ook zal dat van ouders en huisartsen wel ergens een rol spelen, en is dat zeker positief te noemen, lijkt me.
Maaike. - Woensdag 16 januari 2013 15:32
Ik ben het volkomen met Lieke eens.
sophie - Woensdag 16 januari 2013 17:27
ik word pas over een maand 14, in feite hoor ik dus ook bij de jonge kinderen met anorexia
R - Woensdag 16 januari 2013 18:54
Ieder medium? :p
ikke - Woensdag 16 januari 2013 19:13
in mijn ogen een coping mechanisme van de immens hoge eisen die op steeds jongere leeftijd voorgeschoteld worden. echt kind zijn is er niet meer bij, en de nadruk op uiterlijk/ ''gezond'' is een trigger om een eetstoornis te ontwikkelen.
en ik denk kwa aanmeldingen dat hoe jonger kinderen zijn eerder door hun ouders aan de hand worden genomen in hun weg naar hulpverlening.
hoe ouder hoe meer weerstand
*** - Woensdag 16 januari 2013 19:37
Mijn eetstoornis is begonnen rond mijn 12de, maar er werd pas ingegrepen toen ik 16 was. Ergens vind ik het dus wel goed dat er nu veel meer jonge mensen zijn met een eetstoornis. Voor mij betekent dit dat de symptomen vroeger herkend worden en men sneller ingrijpt.
Eef - Woensdag 16 januari 2013 20:41
Bij mij begon het rond mijn 10e, op mn 11e was mijn dieptepunt.
Dusja ook vrij jong..
Simone - Woensdag 16 januari 2013 21:27
Ik denk dat het komt doordat jonge meisjes, via tijdschriften, televisie, reclameborden, steeds eerder met gewicht en bijvoorbeeld modellen steeds meer met zulke dingen te maken krijgen. Tegenwoordig kun je overal horen dat dik zijn slecht is, dat veel eten slecht is, dat je op je lichaam moet letten. Meisjes die beginnen in de puberteit, dus rond de 11 jaar, zijn daar gevoelig voor. Ik vind dat de maatschappij een grote schuld heeft aan eetproblemen van mensen.
keep on shining - Woensdag 16 januari 2013 21:57
ik denk ook dat een groot deel door de maatschappij komt.
laatst waren kinderen op tv die konden kiezen uit een dag bijv wat leuks doen of een dag snoep op school.. daar antwoorden ze op dat ze liever wat leuks gingen doen, omdat je van snoep dik wordt.

toen ik op de basisschool zat, was niemand daar mee bezig, maar tegenwoorig wordt er zo gehamerd op het gezond eten, dat je daar ook wel heel bewust van wordt.
R - Woensdag 16 januari 2013 22:02
Begon rond 12 jaar, nu ben ik 18. Ik vind het wel triggerend van die jonge meisjes ook al met anorexia..
Scared - Woensdag 16 januari 2013 22:26
Nu heb ik dan wel geen anorexia maar boulimia (dus eigenlijk moet ik gewoon mijn bek houden want anorexia is sexy en veel erger daarom hoor je er natuurlijk meer over zucht.... dit is trouwens sarcastisch). Ik weet wel dat ik als jong meisje ver voor mijn twaalfde ver voor dat ik op mijn 17de gediagnosticeerd was met boulimia nervosa heel erg bezig was met mijn gewicht en uiterlijk.

Ik probeerde gezond te eten, te bewegen maar ik snoepte ook waardoor ik me schuldig voelde. Maar niemand had het door. Ik wilden afvallen maar het lukte niet. Dat lukte pas een beetje rond mijn veertiende door pro-ana en toen was ik wel afgevallen maar niet schrikbarend veel en al vrij snel hadden mensen het door, dus ik ging stoppen met weigeren te eten en keerde in boulimia. Nou dat dus,... en nu geen gezeur meer over anorexia want in de media is er maar eetstoornis en dat is anorexia en dat voelt gewoon alsof ik mijn bek moet houden en vele met mij.
Cath - Donderdag 17 januari 2013 09:33
Ik ben met een hoop van de bovenstaande reacties het eens. Volgens mij is de maatschappij tegenwoordig ook meer dan ooit gericht op presteren op allerlei terreinen, van het hebben van een succesvolle carriere, bruisend sociaal leven tot er 'perfect' uitzien. Wat natuurlijk onzin is, maar wat wel ongeloofelijk veel druk op levert. Vooral voor jonge mensen levert dit denk ik extra druk op om zich in allerlei bochten te wringen om toch te kunnen voldoen aan de verwachtingen van de omgeving.

Je wordt op zeer jonge leeftijd al geconfronteerd met allerlei belangrijke keuzes die je moet maken, terwijl veel jongeren daar helemaal nog niet aan toe zijn. Via de media kunnen we onszelf vergelijken met jongeren over de hele wereld, die er misschien beter, leuker, slimmer, knapper, succesvoller uit lijken te zien. Als je dan jong, onzeker en gevoelig bent dan kun je daar denk ik behoorlijk moeite mee hebben om daar mee om te gaan. Ik denk dat die dingen bij mekaar een behoorlijke voedingsbodem kunnen zijn voor het ontwikkelen van een eetstoornis.

eva - Donderdag 17 januari 2013 14:20
Volgens mij zijn de ouders allerter en grijpen sneller in dat vroeger. Mijn eetstoornis begon op mijn 10de, met heel veel eten en snoepen.
En op mijn 12de met niet eten en afvallen. En het ging pas echt mis op mijn 21ste.

Als je kind bent, ben je je niet bewust van je eetpatroon. Onbewust neem je dan het eten/niet eten aan als middel om om te gaan met je gevoel.
En dat kan op latere leeftijd leiden tot een eetstoornis.Ook willen kinderen 'gezien' worden en aandacht in deze drukke maatschappij. Ouders hebben ook vaker de neiging om zichzelf te dik te vinden. Kinderen nemen alles snel op en gaan daarin hun eigen weg zoeken om met alles om te kunnen gaan.
l - Donderdag 17 januari 2013 16:46
Ik denk ook dat het nu eerder gesignaleerd wordt omdat er meer bekend is over anorexia nervosa, en doordat het eerder herkend wordt is de kans op slagen van behandeling groter.
lara - Zondag 27 januari 2013 13:22
Begon toen ik 11 jaar was. Met 13jaar het dieptepunt. Ik heb een groeiachterstand.
onbekend - Maandag 13 april 2015 20:55
Ik ben 12 jaar
Ik ben 155 cm
En ik weeg xx
Ik vind mezelf dik
En kinderen zeggen vaak tegen my dat ik anorexia heb.
heb ik dat?
Hero - Donderdag 9 november 2017 10:37
Kijk je bent niet dik. Als kinderen zelfs zeggen dat je anorexia hebt, dan ben je zeker niet dik. Accepteer je lichaam. je bent mooi zoals je bent.