Ik eet (weer) geen vlees
2020 - Een tijd geleden schreef ik de blog 'Ik eet weer vlees'. Er zijn toen een heleboel reacties op gekomen, zowel begripvol als vol onbegrip. Dit is duidelijk een onderwerp dat veel mensen aan hart gaat. Vandaag wil ik graag een update geven over hoe ik hier nu in sta. Ook ben ik benieuwd naar jullie mening.
Note: ik ben geen diëtist. De keuzes die ik maak, zijn persoonlijke keuzes die passen bij mijn situatie. Mocht je meer informatie of raad willen over wel of niet vegetarisch eten, dan raad ik je aan om dit met een professional te bespreken. Ook begrijp ik dat een blog als deze veel emoties kan opwekken. Dat is natuurlijk prima. Wel vraag ik je om, als je de behoefte hebt om te reageren, aardig voor elkaar te zijn. Het zou juist zo mooi zijn als we openlijk over dit soort thema's zouden kunnen praten en die kans wil ik ook graag bieden. Maar laten we iedereen in zijn of haar waarde laten en respecteer keuzes van anderen.
Jarenlang ben ik vegetariër geweest. Ik denk dat ik ongeveer 14 jaar was toen ik besloot geen vlees meer te eten. Er ging een knop om en ik begreep niet hoe ik al die jaren wél vlees had gegeten. In die tijd ontwikkelde ik ook een eetstoornis, ook al wist ik dat op het moment niet. Achteraf denk ik dat mijn eetgestoorde gedachtes en overtuigingen ook zeker een aandeel hebben gehad in mijn keuze om geen vlees meer te eten. Alsof ik 'gedoogd', met een goede reden, iets uit mijn voedingspatroon weg mocht laten. Na een aantal jaar - ik had inmiddels ambulante therapie gehad voor een eetstoornis - besloot ik dit verder te trekken en weigerde ik überhaupt iets dierlijks te eten. Ik ging veganistisch eten. Ergens voelde het voor mij als een opluchting; al snel kreeg het eten weer die vertrouwde focus. Achteraf gezien weet ik dat ik nog steeds een eetstoornis had, maar omdat ik behandeld was kon ik dit makkelijk verbergen.
Wel weer vlees eten
Een tijd geleden maakte ik de keuze om toch wel weer vlees te eten (veganistisch at ik al een tijd niet meer). Ik vond het moeilijk om de overtuiging waar ik jaren naar had geleefd 'over boord te gooien', maar ergens was ik er zeker van dat dit voor mij gezonder zou zijn. Omdat ik toch ergens bang was dat hier misschien nog een stukje eetstoornis in zou zitten. Hieronder citeer ik een stukje uit de blog 'Ik eet weer vlees' dat aangeeft hoe het er toen ter tijd aan toeging toen ik vegetarisch at.
Als ik wel een keer meeging, viel ik terug in mijn oude eetstoornispatroon. Ik zocht het internet af naar menukaarten en googelde alle gerechten. Het eten werd weer een obsessie. Hoe vrijer ik dacht te zijn, hoe beperkter mijn wereld eigenlijk werd. Ik sloot mijzelf weer af van de buitenwereld en alles draaide weer om het eten. De angsten kwamen terug. [...] Ik was opnieuw bang geworden voor eten.
Waarom nu toch weer anders?
De laatste tijd speel ik steeds vaker met het idee om toch geen vlees te eten en minder andere dierlijke producten te gebruiken. Ik heb geen eetstoornis meer en hierdoor kan ik nu beter voelen dat dit idee écht voortkomt uit mijn principes. Ik merk dat ik het steeds moeilijker ga vinden om vlees te eten en hier is niets mis mee. Ik ben van mening dat een vegetarisch of veganistisch dieet prima haalbaar is op een gezonde manier (evenals een omnivoor dieet) maar dat dit wel voor iedereen anders kan zijn. Destijds was het voor mij niet gezond om naar die restricties te leven, puur omdat ik het ook als restricties zag. Ik was er niet aan toe om op deze manier met eten bezig te zijn. Ik zag een vegetarisch en veganistische levensstijl als een dieet. Het triggerde mijn eetgestoorde kant en dat maakte het voor mijn situatie destijds geen goed idee.
Eten is lastig en kan voor sommige mensen, zeker met een eetstoornisachtergrond, ook lastig blijven. Dat kan je soms enorm in de weg zitten. Althans, dat heb ik zelf zo ervaren. Zeker omdat je er elke dag opnieuw mee wordt geconfronteerd. Ik vind het nog steeds een lastige worsteling. Waar doe ik goed aan? Natuurlijk hoeft het in de praktijk helemaal niet zo zwart-wit te zijn.
Ik ben me bewust van de industrieën en de impact op de planeet en ik doe mijn best om hier een weg in te vinden die bij mij past en waar ik me goed bij voel. Het is voor mij helpend om hier niet teveel in goed en fout te denken, maar om te omarmen bij welke keuze ik me het meest prettig voel. Ik ben op het moment dus ook geen vegetariër of veganist, maar ik probeer wel bewust vegetarische en veganistische keuzes te maken. Niet alleen in mijn voeding.
Doe wat voor jou goed voelt
Met deze blog probeer ik je geen naar gevoel aan te praten als je wel vlees eet en wel zuivel drinkt. Iedereen maakt hier zijn eigen keuzes in en ik denk dat deze keuzes van veel aspecten afhangen. Ik ben hier niet om jou te vertellen wat je moet doen. Nu is het naleven van een plantaardig eetpatroon inderdaad vrij restrictief, daar kun je niet omheen. Ondertussen zijn er gelukkig veel goede vervangers, maar ik kan me ook voorstellen dat deze niet altijd even budgetvriendelijk zijn.
Ik denk dat er ontzettend veel over een onderwerp als deze gezegd kan worden. Wat mij op het moment bezighoudt, is niet eens zozeer mijn gezondheid - wat voorheen toch wel mijn grootste drijfveer was. Veganistisch eten betekent niet automatisch dat je gezonder eet. Zo zijn er zat veganisten die ongezond leven en tekorten oplopen en er zijn ook omnivoren die juist heel gezond zijn. Ik ben ook niet automatisch van mening dat dierlijke producten slecht zijn voor mijn gezondheid, maar ik vind op het moment vooral het idee lastig dat ik bijdraag aan bepaald leed dat hierbij komt kijken. Voor mij betekent veganisme handelen vanuit principes, en zo stond ik er eerder niet 100% in. Ik ben me op het moment ook veel bewuster van dierlijk leed buiten voedsel om, waar ik hiervoor minder mee bezig was. Dit is precies de reden waarom ik vind dat ik voorheen plantaardig at en niet ook een veganist was. Ik volgde een veganistisch dieet in de hoop slanker en gezonder te worden.
Laat je informeren en helpen indien nodig
Ik hoop vooral dat, mocht je de keuze maken (of hebben gemaakt) om minder tot geen dierlijke producten te nuttigen, dat je hier voldoende research naar doet en zorgt dat je geen tekorten oploopt. Laat je bloed testen en neem de nodige supplementen. Je hoeft het niet alleen te doen. Zeker als je een eetstoornis hebt (of hebt gehad), is het verstandig de hulp van een professional in de arm te nemen. Vooral hoop ik dat je eerlijk kunt zijn en blijven. Je bent niemand iets verplicht, alleen jezelf.
Ik wil afsluiten met een video van Abbey Sharp. Misschien heb je wel eens een video van haar voorbij zien komen. Abbey is een diëtist die mensen door middel van haar YoutTube video's, boeken en blogs wil informeren over eten en bepaalde vooroordelen rondom diëten wil veranderen. Ik kwam onderstaande video tegen en ik vond deze mooi aansluiten op deze blog. In deze video deelt ze meer over haar verleden met orthorexia en waarom ze - hierdoor - nooit helemaal plantaardig zal eten. Wat ik in haar bewonder is dat ze - ondanks haar eigen positie en mening - ook de positieve kanten toelicht, zichzelf kwetsbaar op durft te stellen en dat ze zich bewust is van haar valkuil en dit risico niet op wil zoeken. Wat ik ook meeneem van deze video is dat je prima bewuste keuzes kunt maken zonder jezelf een label te geven. Ik probeer bewust te kiezen om minder dierlijke producten te nemen, maar ik voel niet de behoefte om mezelf veganist of vegetariër te noemen.
Ik wil je uitnodigen hierop te reageren, want ik ben heel benieuwd hoe jij hierover denkt. Laten we hierin wel aardig en respectvol naar elkaar blijven.
♥
Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.
Gerelateerde blogposts
1
Reacties
Ik vind dat niemand mag oordelen over deze keuze. Iedereen mag deze keuze voor zichzelf bepalen en iedereen weet voor zichzelf waarom wel waarom niet, waarom soms.
Ik zelf eet vegetarisch en probeer regelmatig ook veganistische producten uit.
Voorkeur voor vlees heb ik niet, ik mis het niet omdat ik het ook nooit echt lekker vond, voor mij was het een verademing toen er steeds meer alternatieven op de markt kwamen.
Uiteraard vind ik het een fijne keuze van mezelf om zo weinig mogelijk dierlijke producten te eten. Maar als ik echt even zin heb in iets met vlees dan zou ik mezelf dit zeker niet weigeren, al is dat iets heel zeldzaam voor mij.
Helaas kamp ik ook met veel opmerkingen omdat ik geen vlees eet. Maar ik reageer er eigenlijk niet meer op.
Soms richt ik de vraag wel eens terug : Ik vraag aan jou toch ook niet waarom je wel vlees eet?
Ik vraag jou toch ook niet waarom jij zoute chips eet ipv paprika?
Wil jij voor alles verantwoording afleggen, voor wat jij lekker vindt en ik niet.
Mijn boodschap: Luister naar jezelf en wat jezelf wil er bestaat geen goed of fout in deze keuzes.
Hoe ik er over denk:
Ik merk dat ik voor het overgrote deel meningloos ben over wat een ander doet met zijn of haar eten en ook waarom die ander dat doet.
Als het eetgedrag van de ander erg schadelijk is voor anderen, of schadelijk voor diegene zelf, dan zou ik eerder geneigd zijn een emotie te voelen, er iets van te vinden. Maar toch: het is zo complex, wat iemand tot een keuze brengt t.a.v. eten (de tijdgeest/cultuur, gewoonte, persoonlijke situatie etc).
Wat je nu ziet, is dat er een verandering van perspectief gaande is. Je leest meer en meer dat vegan een volwaardig dieet kan zijn. Je leest het in allerlei boeken maar ik las het bijv. onlangs ook in een boekje van de consumentenbond. Voor mij is dat een signaal dat onze samenleving meer open staat voor andere manieren van eten.
Dus long story short: voor mij hoeft niemand zich te verantwoorden. Ook hoef je niet 100% vegan te zijn of 100%-niet-vegan. Ikzelf eet wat goed voelt voor mij. Mogelijk zit er wat eetstoornis in maar momenteel: I couldn't care less. Enorm blij dat ik inmiddels de mindshift heb gemaakt naar (voor mijn lijf) volwaardig eten, op welke manier dan ook.
Ik ben zelf (deels op verzoek van mijn behandelaren) weer geswitcht van veganistisch naar vegetarisch, maar merk dat ik dit wel lastig vind. Ik denk vaak nog vrij zwart-wit, en vegetarisch voelt als iets er tussenin, als niet goed genoeg. Ik weet wel dat het niet zo zwart-wit is, en dat het beter is om niet zo in hokjes te denken, maar dit kost mij wel moeite. Ik zou als ik herstelt ben graag weer meer veganistisch leven, maar niet weer willen doorschieten. Hoe houd jij dit in de gaten?
Dat doe ik zelf ook door:
- Heel kieskeurig te zijn in het type vlees dat ik eet. Ik eet alleen vlees waarvan ik de herkomst ken (de boer dus!) en weet wat voor leven de dieren hebben gehad. Als ik daarachter sta, wil ik vlees eten. Vlees uit de supermarkt eet ik heel, heel zelden - en dan alleen maar biologisch.
- Heel weinig vlees te eten. Ik eet eigenlijk alleen vlees wanneer ik voel dat mijn lichaam daar behoefte aan heeft. Dat is niet zo vaak.
- Af en toe wel vlees te eten, omdat ik (door allergieën) geen andere dierlijke producten (melk, ei) verdraag en wel op onbewerkte wijze aan (bijvoorbeeld) vitamine B12 en heemijzer wil komen.
- Geen bioindustrievlees te kopen. Als ik dus vlees voor een niet-vegetariër klaarmaak, is dat altijd vlees wat ik zelf ook zou eten.
- Aan het vlees voor mijn katten dezelfde strenge eisen te stellen als aan mijn eigen vlees.
- Bij andere mensen mijn eigen voeding of vlees meenemen/vegetarisch eten
Ik heb zelf wel mijn twijfels over de volwaardigheid van een veganistisch dieet. Ik noem een dieet volwaardig wanneer je alle benodigde voedingsstoffen in voldoende mate uit onbewerkte voeding kunt halen - en bij mijn weten geldt dat niet voor vitamine B12 (en ijzer is twijfelachtig door het verschil tussen non-heemijzer en ijzer). Vitamine B12 wordt aan veel vegetarische/veganistische producten toegevoegd - en dat doet mij twijfelen of wij gemaakt zijn voor zo'n dieet. Ik heb het antwoord er ook niet op, maar ik denk er wel regelmatig over na.
Ik zou best graag vegetarisch willen eten, maar met mijn lichaam is dat niet per se makkelijk (vast ook niet onmogelijk). Oordeel daar aub niet over, want ik vertel hier niet het complete verhaal (en als ik dat wel zou doen, heb ik ook geen oordeel van een ander nodig). Ik heb dat plan even voor me uitgeschoven en eet nu dus zeer beperkt vlees. Voor nu vind ik dat prima. Wellicht ga ik er later npg eens mee verder.
Mijn opvattingen zijn overigens ook wel aan verandering onderhevig. Dit is zo'n onderwerp waarvan ik niet goed weet wat ik ermee wil - en wat door de beperkingen van mijn lichaam (voedselallergieën) nog wat gecompliceerder (niet perse onmogelijk!) wordt.
Ik heb nu wel een veganistisch dieet en slik dus inderdaad vitamines bij maar naar mijn weten is dat niet per se slecht, maar misschien heb ik het daar mis. Het verschil tussen het ijzer in dierlijke producten en plantaardige ken ik wel.
Je hebt wel gelijk dat een veganistisch dieet in principe niet volwaardig is en vooral een vitamine B12 tekort een gevaar is. Vandaar dat die vitamine bij slikken wel aangeraden wordt.
Dank voor je vraag! Ik zie voeding als middel om mijn lichaam optimaal te voorzien in behoeftes. Dat kan simpelweg brandstof zijn, maar dat betekent ook dat ik voeding inzet om bepaalde lichaamsprocessen te ondersteunen of zelfs als medicijn. Voeding is voor mij geen genotsmiddel (m.a.w. alleen maar lekker), wat overigens niet betekent dat ik niet van eten mag genieten (ik vind het heerlijk!). Met andere woorden: voeding moet mijn lichaam vóéden (en niet vullen) en zet ik dus in als iets waardevols voor mijn lichaam zonder het te schaden (of lichaamsprocessen te bemoeilijken).
Ik probeer in principe onbewerkt te eten, simpelweg omdat ik denk dat ons lichaam en voeding zoals de natuur die ons geeft het beste bij elkaar passen. Ik denk dat alles wat wij horen te eten voorradig zou moeten zijn in de natuur - en dat wij verder geen andere voeding nodig hebben. Ik denk dat de natuur bepaalde combinaties van bekende en onbekende voedingsstoffen bij elkaar in eetbare producten heeft gestopt, zodat ze in een goede vorm aan ons lichaam aangeboden worden. Ik geloof niet dat wij met menselijke handen (of machines) betere combinaties en voedingsproducten kunnen maken dan de natuur biedt. Koken/garen/etc is voor mij nog wel prima (al kan ik dat niet onderbouwen), maar kunstmatige stofjes toevoegen of hele nieuwe producten maken zie ik niet als beter dan wat we uit de natuur halen. Ik probeer zo veel mogelijk te kijken naar wat een lichaam nodig had in het jagers-verzamelaarstijdperk - toen we nog geen ijzer en B12 konden suppleren.
Tot zover mijn ideaalbeeld. Dat wil niet zeggen dat ik nooit bewerkte voeding eet, want dat doe ik zeker wel eens. Ik heb ook zeker voedingssupplementen geslikt. Ik gebruik dat ideaalbeeld echter wel om na te denken over de manier waarop ik mijn lichaam het beste denk te kunnen ondersteunen. Op het moment dat onbewerkte voeding niet meer kan volstaan als volwaardig dieet, vind ik het moeilijk te geloven dat we gemaakt zijn om zo'n dieet te volgen.
Overigens besef ik me ook dat dit bovenstaande gezien zou kunnen worden als iets eetgestoords. Voor mij is het een opvatting die past bij mijn jarenlange zoektocht naar een gezonder lichaam. Ik heb daarin de helende, maar ook de vernietigende kracht van voeding op mijn lichaam gezien. Daarbij heb ik mezelf ook de vraag gesteld of vlees eten helend voor mij zou zijn of niet - en of ik het voldoende vind passen bij mijn morele besef. Dat kan natuurlijk lijnrecht tegenover elkaar staan, maar bovenstaande is mijn huidige middenweg geworden. Hopelijk is dat een beetje een antwoord op je vraag:-)
Ik zie het voor mijzelf niet zitten om strikt veganistisch te eten. Het zou teveel mijn eetstoornis triggeren in wat ik dan allemaal 'niet mag' (en dingen die ik moet laten die ik lekker vind; namelijk kaas). Ik neig wel steeds meer naar vegetarisch willen eten, in de eerste plaats omdat ik veel vegetarische gerechten vaak lekkerder vindt, maar ook vanwege het milieu en het dierenwelzijn. Maar strikt vegetarisch wil ik ook niet eten.
Ik wil graag (voor mijn psychische gezondheid) flexibel kunnen omgaan met wel/geen vlees/vis eten. Ik mis vlees niet als ik het weglaat uit mijn maaltijden. Sterker nog: als ik uit eten ga, kies ik vaak voor een vegetarisch gerecht, omdat ik dat oprecht lekkerder vind. Er is weinig vlees waar ik echt van geniet. Je maakt mij niet blij met een biefstuk of een schnitzel. Vis vind ik dan wel weer erg lekker.
Maar waarom ik toch vaak vlees eet?: financiële redenen. Het simpelweg schrappen van vlees zonder goede vervanging ervoor te zoeken, vind ik niet gezond. Ik wil geen tekorten oplopen. En ik moet eerlijk zeggen; volwaardig vegetarisch eten is echt een stuk duurder dan wel vlees eten. Als het goedkoper wordt om vegetarisch te eten, zal ik daar ook naar hartenlust gebruik van maken, waarbij ik een keer in restaurant mezelf vis mag gunnen. Want: ik vind bepaalde producten ontzettend lekker (bepaalde noten en zaden bijv.), maar eet ze niet, omdat mijn budget het gewoonweg niet toelaat.
Maar ik vind het wel vervelend dat vlees gedehumaniseerd is voor de eindgebruiker. Het is gewoon een industrieel product geworden, zoals het netjes in plastic gepresenteerd ligt bij de supermarkt en het feit dat het ooit een levend wezen was raak je daarbij helemaal kwijt. Daar stoor ik me wel aan en dus probeer ik alleen vlees te eten bij het avondeten.
Misschien dat de overheid ooit foto's kan verplichten bij vleesproducten in de supermarkt, zodat men herinnerd wordt aan het leed dat er achter zit.
Maar ik vind het wel vervelend dat vlees gedehumaniseerd is voor de eindgebruiker. Het is gewoon een industrieel product geworden, zoals het netjes in plastic gepresenteerd ligt bij de supermarkt en het feit dat het ooit een levend wezen was raak je daarbij helemaal kwijt. Daar stoor ik me wel aan en dus probeer ik alleen vlees te eten bij het avondeten.
Misschien dat de overheid ooit foto's kan verplichten bij vleesproducten in de supermarkt, zodat men herinnerd wordt aan het leed dat er achter zit.
Ik ben veganistisch gaan eten 2 jaar geleden, tijdens mijn herstel. Ik ben ermee op een gezond gewicht geraakt en het helpt mij echt om op een positievere manier met eten bezig te blijven. Ik weet dat veel mensen denken dat dit vanuit eetgestoorde gedachten komt en dat ik zo nooit helemaal van mijn eetstoornis af kom. En ik begrijp dat. Ik wil ook niet beweren dat ik hersteld ben, maar ik houd alles wel echt onder controle nu en dat heb ik jarenlang niet gekund. Misschien is het 'veganistisch zijn' ook gewoon een compromis die ik gesloten heb met de eetstoornis. Dat kan. Maar ik heb mijn studies opgepakt, mijn gewicht blijft stabiel en ik krijg heb geen psychische begeleiding meer nodig!
Ik eet graag eieren en yoghurt, maar kies dan wel bewust voor biologisch. Dit vanwege dierenwelzijn maar ook omdat het me niet lekker zit de hormonen en antibiotica. Het is wat duurder, maar dan neem ik maar iets minder er van.
Ik vind het een mooi evenwicht zo en ervaar er veel vrijheid in.
Tegenwoordig koop je plantaardige donuts bij de AH. Om maar een voorbeeld te noemen.
Vegan ben je niet voor je gezondheid, maar voor de dieren (en mensen). Whole food plant based is een dieet. Veganisme niet.
Na m'n herintreden wil ik me voornamelijk richten op alle eetstoornissen: AN / BN / BED en ARFID. Ik heb helaas!! zelf ervaring met alle 4.
Ik heb anorexia gehad in het verleden. En nu gezond bmi. Maar ik eet alles, zonder schuldgevoel. Zelfs varken, paard, kip..en heb ook documentaires gezien over waar deze dieren gefokt worden en hoe. Ik vind het fijn te weten. En mijn stukje vlees smaakt goed. Al eten we minder vlees dan 10jaar geleden. Ik heb ook een jaar vegatarisch gegeten. Weet wat het is. Maar wilde het voor mezelf toch ook gewoon makkelijk maken en beide mogen eten. Vrij zonder schuldgevoel en zonder eerst op het etiket te kijken om mezelf te moeten verantwoorden.
Ik reageerde: Ja, maar (met een grote glimlach), over een maand ga ik uitgebreid vieren dat ik al 10 jaar geen vlees, vis of stremsel heb gegeten. De reactie hierop was dat ze in die zin ineens mijn diepste kern bovenkwam.
Het zorg dragen voor de aarde, en de dieren, is sterker dan mijn eetstoornis. Ik wil de nieuwste producten proberen, uit economische stimulering, en als ik elders ben, kan mijn es niet de volledige controle nemen, want de eetkeuzes zijn al beperkt en dikwijls niet het minst calorierijk. Daar zit ik wel minder mee dan wanneer dit vlees, ei of melk zou bevatten.
Ik zeg ook wel eens dat ik als vegetariër mij schuldig voelen over het eten, zowel vanuit ES als door het gebruik van dieren. Nu valt die tweede optie uit, en weet ik dat als ik mij schuldig voel over eten, alleen te wijten is aan de ES en dus een zieke gedachte is.
Dat mensen überhaupt in de waan zijn dat het wat uitmaakt wat zij van het eetgedrag van jou/de ander vinden.
En daarnaast: laten we even kijken naar de netto effecten van het totaalgedrag. Dan zal je zien dat met soms een stukje vlees eten, de wereld niet vergaat (en dat je met volledig plantaardig leven de wereld ook niet kan redden). Er zijn meer knoppen waar je aan kan draaien tbv behoud van deze planeet.