Eetbuien: het wordt beter

 

In mijn werk voor Proud2Bme ben ik naast het schrijven van blogs, ook veel te vinden op het forum. Hier probeer ik waar mogelijk veel meiden te steunen in hun strijd tegen een eetstoornis en andere problemen. Ik zie hoeveel van jullie worstelen en dat doet me geregeld denken aan de tijd waarin ik ook zo erg worstelde met eten en hoeveel verdriet ik hiervan had. Als ik bijvoorbeeld lees hoeveel meiden worstelen met eetbuien en hier maar niet vanaf komen, ondanks de vele tips en adviezen, dan raakt me dat. Juist omdat ik dat zo goed herken.


Bron

Ik herken die zware strijd die je iedere dag opnieuw moet voeren. Niet één keer per dag, soms wel tien keer per dag. Wakker worden en denken aan wat je allemaal gaat eten en vervolgens besluiten dat je dat niet mag en dus maar niets eten. Door de uren heen honger krijgen, jezelf daarom toch maar iets toestaan en vervolgens doorslaan en niet meer kunnen stoppen. Of misschien wekenlang goed en normaal kunnen eten, stiekem de hoop hebben dat je dit keer echt van die eetbuien af bent, maar na die ene onvoldoende toch weer uit een soort automatisme naar de supermarkt gaan en terugkomen met een boodschappentas vol eten.

Of zondagavond die laatste eetbui hebben, omdat je het vanaf maandag allemaal anders gaat doen, nooit meer eetbuien zult hebben, gezond gaat eten en het allemaal goedkomt. Maandag ga je inderdaad netjes boodschappen doen voor de hele week maar ergens ontstaat er door de dagen heen onrust. Je slaat alsnog door en krijgt een eetbui. Alle gezonde en verse producten blijven in de koelkast liggen en eind van de week kun je deze weggooien omdat je opnieuw alleen maar eetbuien had. Vanaf maandag ga je alles anders doen...

Ik herken ook zoveel drang hebben dat je alles kunt eten wat er voor handen is, ook al is het bevroren brood, een pak hagelslag of droge muesli. Een tussendoortje dat normaal gesproken veilig was, eet je ineens ook tijdens een eetbui, deze hoef je dus ook niet meer te kopen. Op eetbuivrije dagen blijft er weinig eten meer over waar je niet in doorslaat.

Ik herken ook de teleurstelling die je voelt op het moment dat je niet toe hebt gegeven aan een eetbui, terwijl je alle kans had. In plaats van dat je trots bent, baal je dat je niet van deze kans gebruik hebt gemaakt, een gevoel dat niet bepaald motiverend werkt. Tegelijkertijd baal je weer van het balen en wordt je boos op jezelf. Waarom gaat dit toch allemaal zo moeizaam?

In periodes met veel eetbuien, voelt je lichaam anders dan anders. Je hebt veel last van je darmen en je maag, voelt je moe en lusteloos. Ik weet ook hoe snel je lichaam zich weer kan herstellen op het moment dat je een paar dagen geen eetbuien hebt. Je lichaam voelt dan direct energieker en gezonder. Wel heb je veel honger, waarschijnlijk omdat je maag als het ware uitgerekt is als gevolg van de eetbuien.

Ik herinner me ook nog het punt waarop ik dacht: ''dit wordt niet meer beter, ik moet hiermee leren leven.'' Ik las herstelverhalen, kende alle tips en trucs uit mijn hoofd, maar niets leek voor mij te werken. Ik dacht dat ik dan waarschijnlijk tot die mensen behoorde die niet van hun eetstoornis af zouden komen en dat ik altijd eetbuien zou blijven houden. Ik kreeg een hekel aan mensen die goedbedoelde tips gaven en ''het komt goed'' werd een irritante dooddoener. Niet alles komt goed.


Bron

Voor mijn gevoel was dit een verloren strijd van constant vallen, drie stappen vooruit en weer twee terug. Een gevecht dat ik nooit kon winnen, wat ik ook zou doen. De pijn en het verdriet dat dit met zich meebracht, was enorm. Ik mislukte sowieso al in mijn eetstoornis en nu nog een keer omdat ik er niet vanaf kon komen.

Ik herinner me ook hoe goed ik me kon voelen na een tijdje geen eetbuien. Hoe het kon opluchten om te huilen bij verdriet of boos te zijn bij irritaties, in plaats van alles weg te stoppen door middel van eetbuien. In therapie leerde ik veel meer over mezelf en mijn emoties en hoe ik hiermee om kon gaan waardoor ik die eetbuien een stuk minder nodig had. Hiermee waren ze echter niet weg, dit zat immers al zolang in mijn systeem dat het er niet zo makkelijk uit te krijgen was. Ik weet dan ook hoe vaak ik teruggevallen ben.

''Een dag eetbuivrij, twee dagen eetbuivrij, drie dagen eetbuivrij, weer een eetbui. Opnieuw. Een dag, twee dagen, drie, vier, vijf, zes, zeven, eetbui. Opnieuw, Een, twee, drie, een week, twee weken. Opnieuw. Drie weken. Opnieuw. Twee dagen. Opnieuw. Opnieuw. Opnieuw. Opnieuw. Opnieuw. Een dag. Opnieuw. Vier dagen. Opnieuw. Twee weken. Opnieuw. Drie weken. Opnieuw. Twee dagen. Drie dagen. Vier dagen. Vijf dagen. Zes dagen. Zeven dagen. Acht dagen. Negen dagen. Opnieuw. Twee weken. Drie weken. Vier weken. Vijf weken. Opnieuw. Een maand. Opnieuw. Twee dagen. Drie dagen. Een week. Twee maanden. Drie maanden. Vier maanden. Zes maanden. Opnieuw. Opnieuw. Vier dagen. Een maand. Opnieuw. En opnieuw. En opnieuw. En opnieuw.''

Net zolang tot het beter werd, en dat werd het. Uiteindelijk wel. Dit kostte jaren van mijn leven, heel veel tranen en kracht, maar het werd beter. Door niet op te geven, veel te praten en het telkens weer opnieuw te proberen, is dit gelukt. Die eetbuien kunnen echt over gaan. Ook als nu niets lijkt te werken en alles tegenzit. Ik ga je geen tips of goedbedoelde adviezen geven want die ken je waarschijnlijk allemaal al. Ik wil je alleen meegeven dat het beter wordt, echt. Geef de moed niet op, houd vol. 

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Freedom - Vrijdag 25 december 2015 12:10
Wauw... dit raakt me echt. Vooral dat stukje dat je niet meer gaat genezen.. Phoe. Vind het fijn voor mezelf om te lezen dat ik niet de enige ben met die gedachten, maar wel ook naar voor jou dat je zo onwijs hebt lopen struggelen hiermee.. Jeetje, gun dit echt niemand en toch bedankt voor de (h)erkenning. Wauw, ja.. speeceless.
Judith - Vrijdag 25 december 2015 12:20
wauw, herkenbaar!

dankje
Lost girl - Vrijdag 25 december 2015 12:35
Jammer genoeg heel herkenbaar. Nu sinds anderhalve maand weer helemaal mis na drie supermaanden.
Qtje - Vrijdag 25 december 2015 12:37
Zo herkenbaar, heel fijn dat je dit wil delen!
9 - Vrijdag 25 december 2015 13:49
Ontzettend herkenbaar voor mij. Ik ben aan de beterende hand, eetbuien komen alsmaar minder voor, maar het blijft een gevecht dat tijd kost. Heel veel tijd. Deze afgelopen week was niet zo geweldig, maar ik herpak mezelf weer. Dat is ook de gedachte die mij voortstuwt: it gets better. A little bit at a time.
Lisa - Vrijdag 25 december 2015 13:56
Lieve sandra.
Huilend heb ik je blog gelezen.
Ik kan de strijd van de eetbuien maar niet winnen en het maakt me zo boos.
Steeds het verdriet en vooral het morgen ga ik het goed doen.
Bedankt voor je blog. Echt, fijne dagen Sandra
Liefs
Amber - Vrijdag 25 december 2015 14:15
Lieve Sandra,

Bedankt dat je dit met ons hebt gedeeld en wat ben jij een sterke vrouw zeg! Ik herken me in alles wat je zegt en het geeft mij hoop om te horen dat jij hiervan hebt kunnen genezen. Dit sterkt mij weer in het niet opgeven en door te zetten, want jij bewijst dat het beter kan worden, ook al zal daar een flinke tijd voor nodig zijn.

Ik wil nog even zeggen dat ik je een heel mooi mens vind en dat ik het heel bijzonder vind hoe jij mensen hier wil helpen/steunen in hun gevecht tegen een eetstoornis.

Hele mooie dagen gewenst,

Liefs
Lisa - Vrijdag 25 december 2015 14:29
Wat een ontroerende blog! Maar wel super mooi geschreven!
Ook herken ik me hier zo hard in.. Elke keer zeggen van 'dit was de laatste eetbui' en de dag nadien ben je weer bezig.. Ook ik doe steeds voor een hele week mijn boodschappen en alle gezonde dingen blijven dus ook liggen vanwege de eetbuien ie steeds weer plaats vinden. Harde strijd, maar ik blijf proberen!
D. - Vrijdag 25 december 2015 15:06
Mooie blog Sandra! Erg herkenbaar ook. Als je eetbuien hebt is dit inderdaad niet echt iets waar je in één dag overheen bent. Ik neem me al jaren elke dag voor om gezond te eten, maar het gaat vaak mis, maar elk jaar gaat het een stukje beter. Net als jij heb ik alle tips en tricks al geprobeerd, maar ze helpen inderdaad dit niet. Ik denk dat het enige wat we kunnen doen is accepteren dat we moeite hebben met eten en dan zal het stukje bij beetje beter gaan :-)
Birdy - Vrijdag 25 december 2015 15:21
Ik heb dit zelf gelukkig niet zo mee hoeven maken, maar wat lijkt me dit naar en afschuwelijk. Je omschrijft het heel goed. Ik kan me er denk ik een beetje een voorstelling van maken nu. Dit gun je niemand. Ik hoop en wens voor iedereen die hier last van heeft dat jullie dit overwinnen, hoe hoog de hobbel misschien ook lijkt
Bey - Vrijdag 25 december 2015 15:54
Wauw wat prachtig geschreven dit ! Echt heel erg herkenbaar .. Ontzettend knap dat je het hier over hebt kunnen delen Sandra! Echt super !

Nog een fijne dagen!
Liefs

phalaenopsis - Vrijdag 25 december 2015 16:10
Wauw wat super herkenbaar!! Dacht dat ik alleen op de wereld was die zo in het leven stond. Voel me iedere keer na een eetbui weer een mislukkeling. Er wordt zo vaak gezegd het heeft tijd nodig maar dat vind ik lastig. Misschien deze blog maar eens vaker lezen ;-).
Nicky - Vrijdag 25 december 2015 16:52
Lieve Sandra,

De emotie die in deze blog zit raakt me enorm. Ik herken veel, niet alles, maar veel. En wil je even laten weten dat ik onwijs veel respect heb dat jij deze strijd gewonnen hebt. Hopelijk is het een voorbeeld voor veel anderen.

Wauw.
lola - Vrijdag 25 december 2015 16:55
drink gemberthee dit helpt enorm !!!
Dorien - Vrijdag 25 december 2015 18:19
Goed gezegd @Amber!! Ik sluit me er helemaal bij aan. Dankjewel Sandra, voor deze mooie blog.
Lisan-ne - Vrijdag 25 december 2015 20:02
Wauw, dit is zo herkenbaar.
barbara - Vrijdag 25 december 2015 20:05
Prachtige blog! Jij geeft me ook moed dat het inderdaad misschien ooit nog eens goed komt met die eetbuien! Bedankt
G - Vrijdag 25 december 2015 20:07
Gewoon weer normaal gaan eten
Lisa28 - Vrijdag 25 december 2015 20:09
Alsof ik mezelf lees... en dat stukje over 1 dag eetbui vrij, 2 dagen eetbui vrij, eetbui... zo herkenbaar. Maar ik heb gemerkt dat als ik dat doe, dat er dan steeds meer tijd tussen zit tot een volgende eetbui..
Werkt het dan toch om dan weer opnieuw te beginnen en door te gaan? Goede tip.. voor mij een mooie start om in het nieuwe jaar mee te beginnen.
Elin. - Vrijdag 25 december 2015 21:24
Dankjewel
Linde - Vrijdag 25 december 2015 21:35
Ik heb nu al bijna 7 maanden achter elkaar +- 5 dagen p.w. eetbuien, ben heel veel aangekomen en nu zooo bang dat ik zoveel schade aan mijn lichaam heb gedaan door alle koekjes, chocolade, en andere vette dingen die ik heb gegeten dat ik er nauwelijks van kan slapen :((
Jelle - Vrijdag 25 december 2015 21:38
Super herkenbaar, helaas...
Sheila - Vrijdag 25 december 2015 21:43
Dankjewel.. x
Sparkels - Vrijdag 25 december 2015 22:27
Wauw dit komt echt zo binnen!! zo herkenbaar,elk woord !
En wat mooi geschreven!

ginie - Vrijdag 25 december 2015 22:59
Wauw hele mooie en helaas herkenbare blog. Strijden tegen mijn eetbuien op t moment voelt t alsof ik weer naar een eetbui toe aan t werken ben ofzo alles is rommelig kwa eten en voel me al een tijdje erg down niet twee dingen die helpen om eetbui vrij te blijven terwijl ik dat nu wel 4 maanden ben. Hopelijk vind ik weer de kracht om goed door te gaan. Dankje wel voor deze hoopgevende blog
longboard - Vrijdag 25 december 2015 23:39
zo herkenbaar! Dankjewel voor je mooie blog!
Melissa - Zaterdag 26 december 2015 09:52
Wauw Sandra super geschreven! Dit is precies hoe het bij mij ook is gegaan. Na 10 jaar eetstoornis ben ik genezen! Ja het kan ookal lijkt het zo uitzichtloos. Voor de meiden die nog in deze strijd zitten. Geef niet op! Ook voor jou is er een eetstoornis vrije toekomst.
Dikke knuffel aan iedereen
Goodlive... - Zaterdag 26 december 2015 12:00
Beste Sandra, onwijs mooi geschreven en lief dat je dit met ons deelt.
Ik herken wat je schrijft en wil ik je bedanken voor de motivatie in je verhaal. Dankjewel voor de motivatie in je verhaal. Het geeft me weer kracht om te weten dat het wel mogelijk is.

Liefs.
M. - Zaterdag 26 december 2015 17:28
Herkenbaar, zowel de gedachten en de strijd als het overwinnen ervan.
Het kan echt!
C - Zaterdag 26 december 2015 21:44
echt een herkenbaar bericht
dank je om dit te delen
E - Zaterdag 2 januari 2016 02:14
Maria - Vrijdag 8 januari 2016 13:54
Perfect omschreven. Ik denk dat ik dit ga uitprinten en vaak nog eens ga lezen. Dankjewel
Nicole - Woensdag 24 augustus 2016 20:12
Perfekt geschildert. Ik ben nu 52. Was 30 jaar geleden met 57 kg bij 1,80 m aan mijn grens. Geen menstruatie meer. Nu weeg ik 75 en voel me vrij dik, maar kan er mee omgaan.Het duurt een hele tijd, maar je kunt er vanaf komen,je moet jezelf hiervoor tijd geven. En er moet iets heel diepgaand gebeuren. Bij mij was het het leren kennen van mijn huidige man. Ben toch nog eens teruggevallen, maar hij kreeg het niet mee en ik had dus geen aandacht!!!! Ook dat speelt een belangrijke rol

Iedereen die betroffen is, veel sterkte!!