Als je op het punt staat om hulp te zoeken of aan een behandeling te beginnen, vind je het misschien wel fijn om te weten hoe het eraan toegaat tijdens zo’n behandeling. Hoe heeft dat traject eruit gezien voor iemand die je al voor is gegaan? Wat waren eerdere ervaringen bij die specifieke instelling? Om je daarin een klein inkijkje te geven, startten wij de interviewserie Therapy Talk. Elke week lees je een persoonlijk verhaal van iemand die het afgelopen jaar een behandeling heeft afgerond. Vorige week las je hoe wat Denise van haar behandeling bij Amarum vond. We vervolgen de serie met de ervaringen van Paulien bij ISA-power en UZ Leuven.

Paulien is 22 jaar en woont in België. Ze heeft orthopedagogie gestudeerd maar dat is, omwille van haar recente opname, even 'on-hold' gezet. Ze houdt ontzettend veel van koffie, de zonsondergang en yoga. Momenteel focust ze zich op het nog verder herstellen en aansterken, om zo met volle kracht volgend schooljaar weer te kunnen beginnen.

Waar ben je in behandeling geweest?

"Ik ben een tijd in behandeling geweest bij ISA-power. Ik had een coach die me hielp met de onderliggende zaken van mijn eetstoornis. Ik voelde me begrepen en gezien als mens. Het hielp mij heel erg, maar er was meer nodig. Dat is de reden waarom ik voor een aantal maanden opgenomen ben in UZ Leuven op de afdeling voor eetstoornissen MBU."

Wat voor soort behandeling heb je gehad?

"De behandeling bij ISA-power was individueel. Eerst ging ik wekelijks langs bij een coach voor gesprekken. Toen er meer bleek nodig te zijn, volgde ik de twee weken durende 'boost-behandeling'. Deze bestaat uit twee intensieve weken van ongeveer vijf therapie uren per dag met de coach.

In Leuven - tijdens de drie maanden durende opname - was de therapie voornamelijk in groepsvorm. Zo kregen we verschillende soorten therapieën zoals ergotherapie, psychomotorische therapie, psychotherapie, familietherapie… Één keer per week hadden we ook een individueel gesprek."

Hoe zagen je dagen/weken eruit? 

"Tijdens de opname in Leuven hadden we een duidelijke structuur. Zo kregen we aan het begin van elke week een weekschema waarin vermeld stond wanneer we welke therapievorm hadden. Ook hadden we zes eetmomenten die als ankerpunten van de dag dienden. Een therapiedag begon om kwart voor negen en eindigde vaak rond vijf uur. Het waren intense dagen maar gelukkig was er nog ruimte voor ontspanning en vrije tijd. 's Avonds mocht er bezoek komen, dat was altijd het lichtpuntje van de dag."

Hoe heeft deze behandeling jou geholpen bij herstel?

"Waar de behandeling bij ISA-power me het meest mentaal heeft geholpen, deed de opname dat vooral op fysiek vlak. Ik ben er ook van overtuigd dat het hand in hand moet gaan. Je kan niet herstellen door maar op één vlak te werken. In Leuven leerde ik weer normale porties eten, want dat was ik volledig kwijt. Ook leerde ik open te zijn, me kwetsbaar op te stellen. Ik zag in dat ik niet alleen was en het ook niet alleen hoefde oplossen. Tijdens de opname begon ik me steeds meer en meer te verdiepen in yoga. Daarvoor had ik al enkele lesjes gevolgd en ik merkte dat het mij heel erg hielp in herstel. Zo leerde ik van yoga dat ik al die tijd eigenlijk al genoeg was. Ik leerde dat alles wat ik nodig dacht te hebben eigenlijk al in mij zat en dat ik dit dus niet buitenaf, en al zeker niet in een eetstoornis, ga vinden. Die inzichten waren doorslaggevend in mijn herstel."

Heb je iets gemist?

"Wat ik vooral miste, was het 'normaal zijn'. Ik wilde zo ontzettend graag weer alles kunnen doen wat ik mijn vriendinnen zag doen op de momenten dat ik in een ongezellig ziekenhuiskamertje doorbracht. Ook vond ik het jammer dat ik gezien werd als een persoon met de eetstoornis en niet gewoon als Paulien, wie ik diep van binnen altijd ben geweest. Elke eetstoornis is - net zoals elke persoon - anders. Ik miste dus zeker wel wat persoonlijkheid tijdens de opname."

Zou je met de kennis van nu, iets tijdens je behandeling anders gedaan hebben?

"Ik denk het niet. Ik ben er van overtuigd dat bepaalde zaken gebeuren omdat er iets uit te leren valt. Ik heb gedurende mijn behandeling soms foute keuzes gemaakt door de eetstoornis. Dat is menselijk: vallen en weer opstaan. Dat is leren en groeien. Dus nee, ik denk het niet. De enige raad die ik mijn 'onwetende zelf' van toen zou willen geven is: ga ervoor, spring! Laat je niet tegenhouden uit angst voor het onbekende. Ik heb zelf te lang gewacht met het 'volledig' overgeven aan herstel en de professionals."

Zou je anderen deze behandeling/instantie aanraden?

"Zowel ISA-power als UZ Leuven zou ik aanraden. ISA-power focust heel erg op het mentale gedeelte, naar mijn gevoel minder op het fysieke. Ik denk dat dit perfect kan als je lichamelijk dus wel sterk genoeg bent. Dit was mijn valkuil bij ISA-power en de reden waarom ik het niet alleen redde met de therapie daar. Dat gezegd hebbende, ben ik wel ontzettend tevreden over de aanpak bij ISA-power. Heel persoonlijk en inspirerend! Leuven heeft zowel zijn goede als slechte kanten. Het heeft mij geholpen uit het eetstoornis-cirkeltje te geraken op vlak van angsten rondom voeding en beweging. Soms valt een opname niet te voorkomen en in die zin heeft het mij dus zeker geholpen. Naar mijn gevoel werd er soms wel minder aandacht besteed aan wie je echt bent als persoon, los van de eetstoornis."

Hoe gaat het nu met je?

"Ik ben nu een viertal maanden thuis uit opname. Het gaat goed met me, veel beter dan een jaar geleden. Herstel gaat met ups en downs en ik leer nog elke dag dingen bij. Wel ben ik ervan overtuigd dat ik ga herstellen. Mede dankzij de hulp van ISA-power, UZ Leuven en de rol die yoga nu in mijn leven speelt."

Wil je verder nog iets meegeven?

"Iets wat ik graag nog wil meegeven is hetgeen dat ik denk ik had moeten horen tijdens de periode dat ik worstelde:"

Lieve jij
Degene die moeite heeft
Degene die keer op keer probeert
Degene die vecht en valt, op staat en weer valt
Degene die in debat ligt met zichzelf en zich afvragen of ze wel de moeite waard zijn
Lieve jij
Degene die verdwaald is
Degene die zich in het donker bevind en het licht even niet meer ziet
Degene die geen idee heeft waar ze heengaan en waar het leven hen zal brengen
Degene die nergens meer zeker van is
Er komt een moment, een moment waarin je erachter komt, dat het licht waar je naar zoekt geen licht aan het einde van de tunnel is
Het is het licht dat in je schijnt
Het licht van je ziel
Als je het licht ontdekt dat in je zit
Zul je helderder schijnen dan de zon, maan en alle sterren
En waar je ook heen gaat, het licht gaat mee
Ook al weet je nog niet waar je heen gaat, het licht zit in jezelf en zal je begeleiden
En als het donker lijkt te worden, vergeet dan niet dat je je eigen licht draagt
Ik wist niet dat het licht dat ik zocht, al in mezelf zat
Ik moest alleen de schakelaar nog vinden

♥

Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.