AJAnorexiajongens.nl is een platform speciaal voor jongens met anorexia nervosa. De stichting is ontstaan omdat er weinig aandacht is voor deze ziekte bij jongens. Op Anorexiajongens.nl kan deze onzichtbare groep terecht voor hulp en klankborden met lotgenoten. Daarnaast wordt op de website informatie verstrekt over deze ziekte aan jongens, ouders en hulpinstanties.

Stichting Anorexia Jongens streeft naar herkenning en erkenning van het probleem, zodat jongens met anorexia nervosa effectief en snel worden geholpen. Als u als ouder meer informatie wilt, ga dan naar Anorexiajongens.nl

Stichting Anorexia Jongens is opgericht door Ron Meijering. Dit verhaal kan voor u als ouder met een zoon met Anorexia een grote steun zijn.

anorexiajongens

Interview voorzitter Stichting Anorexia Jongens

"Het was voor mij een lange weg voordat het keerpunt kwam, voordat ik besefte dat ik ziek was en beter moest worden. Dertien was ik toen ik werd opgenomen. Met mijn xx kilo was ik dodelijk dun; ik zag eruit als een ondervoed kind. Met slangetjes kreeg ik mijn eten toegediend en na mijn ziekenhuisopname kreeg ik isolatietherapie."

'Ik kan nu zeggen: ik ben er vanaf'
"Het keerpunt kwam op mijn zeventiende toen ik ging werken in een bakkerij. Ik kreeg eigenwaarde, zag in dat ik niet alleen maar goed was in afvallen. Ik kan nu zeggen: ik ben er vanaf. Trots dat ik die ziekte heb gehad ben ik niet. Maar ik ben wel trots dat ik heb gewonnen, want er zijn ook volwassen mannen die nog steeds ziek zijn. Daarom wilde ik meer aandacht voor anorexia bij jongens en heb ik die site opgezet."

"Als ik nu naar anorexiajongens.nl kijk, ja, dan word ik trots. Zonder hulp van instanties en zonder subsidie heb ik dit - samen met mijn zus en mijn vriend - gedaan. We hebben een steen in een vijver gegooid, waardoor rimpelingen in het water zijn ontstaan. Ik weet zeker: mijn website krijgt een vervolg. Er komt iets goeds uit."

'Dikker worden vond ik geen compliment'
"Ik herinner me nog dat ik op mijn zeventiende net weer een beetje aankwam en meer kleur op mijn wangen kreeg. Mensen complimenteerden me enthousiast dat ik er zo goed uitzag. Ik knikte vriendelijk en bedankte, maar vanbinnen voelde het verschrikkelijk. Ik zag dikker worden niet als een compliment, want ik was mijn 'zekerheid' kwijt: de controle over mijn gewicht."

'Ik ben geen borstklopper'
"Als ik nu door de stad loop, kan ik mezelf vergelijken met andere mannen van mijn leeftijd en dan ben ik wel oprecht trots op mijn lichaam. Ik hoop dat ik met mijn site jongens kan helpen zich ook weer zo te voelen. Na de lancering van anorexiajongens.nl kreeg ik heel veel mails, onder andere van een jongen van zestien. Hij schreef: Tranen in mijn ogen. Nu is er eindelijk aandacht voor anorexia bij jongens. Een moeder mailde me met een hulpvraag. Een groter compliment kun je op zo'n moment niet krijgen."

"Of ik dan groei van trots? Ik ben niet echt een borstklopper, hoor. Naast mijn schoenen lopen doe ik niet. Ik vind het heel normaal dat je iets doet waar je zelf niet per se beter van wordt. Maar soms besef ik ook dat niet iedereen zich ergens zó voor kan inzetten."