Proud 2B Judith VisserJudith

Wat heb jij met het nummer Proud to be me?
De tekst is natuurlijk waanzinnig. Ik hoop echt van harte dat iedereen, maar vooral jonge meiden, er naar luistert en de boodschap goed in hun oren knoopt! Het is zo belangrijk om trots te zijn op wie je bent, en
tegelijkertijd (helaas) soms zo verschrikkelijk moeilijk... Dit nummer kan daar hopelijk goed bij helpen!

Hoe zag jij jezelf vroeger en hoe nu?
Vroeger, dan praat ik even over toen ik een tiener was, was het echt een ramp. Het was vanaf de buitenkant niet te zien (mensen dachten dat ik zelfverzekerd was), maar ik was extreem onzeker. Er waren zelfs dagen bij dat ik gewoon niet naar school ging en uberhaupt niet buitenkwam, omdat ik vond dat ik te lelijk was om mezelf te vertonen. Ik ben daar uiteindelijk gelukkig overheen gegroeid, maar dat onzekere zal er waarschijnlijk (in minder extreme vorm dan toen) wel altijd in blijven zitten. De grote fout die ik maak is dat ik mezelf te vaak vergelijk met anderen, en er dan vervolgens van overtuigd ben dat ik er zelf niet uitzie. Dat is niet goed. Iedereen is uniek en mooi op haar eigen manier.

Wat vind jij van het huidige schoonheidsideaal en watvoor invloed heeft dit op jou?
Ten eerste, wie bepaalt zo'n 'ideaal'? Het is zoiets belachelijks. De media schotelt ons beelden voor van uitgemergelde vrouwen met siliconenborsten, en vervolgens denkt de hele wereld dat dat 'ideaal' is. Zo'n onzin. Ten eerste vind ik het absurd dat iedereen tegenwoordig zo enorm dun 'moet' zijn. Als je het van nature bent, mooi, veel plezier ermee, maar de meeste vrouwen hebben echt geen maat 32. Je hebt nu eenmaal vrouwen in alle soorten en maten, in de jaren '60 had je al Marilyn Monroe (maat 42 als ik het goed heb) en Audrey Hepburn (maat 32-34) en die waren allebei prachtig op hun eigen manier. Laat dat. En toon ook eens vrouwen met een 'gemiddeld' figuur op de tv. Dove is daar mee begonnen, ik hoop dat andere media hun voorbeeld gaat volgen. Al moet ik wel eerlijk zeggen dat Dove ook niet helemaal correct bezig is, want die laten een stel vrouwen zien met (dit schat ik, hoor) maat 40 of zo, en dat zetten ze er boven: 'Echte vrouwen.' Hmmmmm, is een vrouw met maat 34 (ik dus) dan geen echte vrouw? Het is krom. Alle vrouwen zijn echte vrouwen, of ze nu maat 34 of maat 44 hebben. En ze zijn allemaal mooi.

In welk opzicht ben je betrokken bij het onderwerp eetstoornissen?
Ik ben me er met name in gaan verdiepen tijdens het schrijven van mijn boek 'Stuk', dat in november 2008 verscheen. In dit boek ontwikkelt de hoofdpersoon (een 16-jarig meisje) anorexia, en omdat ik vanuit de ik-vorm schrijf kwam het heel dicht bij me. Het dwangmatige denken, de drang naar controle, ik herkende het. Ik heb zelf al mijn hele leven een obsessie met eten (ik heb ook Voedingsleer gestudeerd), maar dat uit zich niet in lijnen maar vooral in een soort gezondheidsfreak-achtig patroon: ik wil niets eten wat naar mijn idee niet goed is voor me of waar troep doorheen zit.

Welke boodschap zou jij willen meegeven aan jonge meiden?
Leef gezond en geniet ervan! Je bent mooi en uniek! En schoonheid zit hem niet in de omvang van je taille, maar in het totaalplaatje.

Maak de zin af: I am proud to be me because

.........I'm not afraid to be unique!