Ervaring GGZ Veghel

 

weheartit.comAl vanaf mij 12de jaar ben ik bezig met mijn lichaam, vond mezelf altijd te dik was dood ongelukkig met mezelf. Toen ik naar de middelbaren school ging werd dit steeds erger en begon ik flink te lijnen, ik verbande suiker uit mijn leven en begon iedere dag de trappen in huis op en af te rennen.

Weer een jaar later begon ik regelmatig te braken en veel te sporten. Vanaf toen werd het een rommeltje van calorieen tellen, niet eten, wel eten, braken, laxeren, overmatig bewegen en eetbuien. Dit hield ik lang vol totdat heel mijn leven alleen nog maar daar om draaide en ik begon te merken dat ik zo niet meer verder kon. Ik begon ondertussen een behoorlijk ondergewicht te krijgen

Vorig jaar ben ik aangemeld bij ggz Veghel. Daar werd mij verteld dat ik in behandeling zou gaan voor anorexia. Drie maanden kwam ik op de wachtlijst te staan. Dit werden er maar twee. Toen kon ik beginnen met de pré-therapie. Dit was 1 keer in de week anderhalf uur lang. Ik vond dit erg fijn want voor het eerst hoorde ik verhalen van anderen die ook dezelfde gedachtens hadden!

Iedere week kreeg je een opdracht. Door die opdrachten ga je een beetje inzien wat je hebt! Deze pré-therapie heeft bij mij 2 maanden geduurd. Toen kon ik beginnen met de 4-daagse behandeling. Ik was heel erg blij dat ik kon beginnen want kon de dagen moeilijk doorkomen! De 4-daagse gaat in periodes van 3 maanden. Je begint met 3 maanden daarna krijg je een evaluatie en dan wordt gekeken hoe het gaat en of je klaar bent of dat je er nog 3 maanden bij krijgt. Je kan 4 periodes krijgen dus in totaal 12 maanden in de 4-daagse behandeling zitten.

Mijn eerste drie maanden draaiden voornamelijk om het eten en het aankomen. Je spreekt een gewicht af wat je moet gaan halen dit is minimaal een bmi van 19. Ook wordt er een datum afgesproken wanneer je gaat stoppen met braken en laxeren. Iedere maandag word je gewogen. Je moet iedere week min een halve kilo aankomen. Dit vond ik erg lastig. Je wilt heel graag beter worden maar niet aankomen! Dit kan dus niet. Om beter te worden moet je aankomen!

Ook het eten was lastig. Ik vond het spannend met een hele groep te eten en was bang dat ze me gingen verplichten wat ik moest eten. Dit is niet zo. Je hebt zelf ook wat te zeggen en alles gaat in overleg! Als je geen halve kilo bent aangekomen dan kom je in de reserve. Dit houdt in dat je een gesprek krijgt met een therapeut en degene die in de reserve zitten en dan ga je kijken hoe dit komt en wat je er aan kan doen om hier uit te komen. Ik vond dit heel erg de eerste keer, maar iedereen komt hier in en uiteindelijk leer je hier erg veel van. Je mag hier drie keer achter elkaar inkomen de 4de week moet je stoppen met behandeling.

Wat ik ook erg fijn vind is dat je in de ochtend komt en laat op de middag weer naar huis gaat. Je hoeft dus niet te blijven slapen! Ook leer je zo om het thuis ook voor elkaar te krijgen om te eten! Wat niet goed gaat kan je die dag daarna dan meteen bespreken! Hier leer je heel veel van! Het is niet makkelijk maar hier moet je echt doorheen en dit moet je echt zelf doen!

De therapieen die je krijgt gaan gaan natuurlijk veel over eten. over gevoelens lichaamsbeleving grenzen aangeven enz. Je moet iedere dag een eetdagboek bijhouden waarin je schrijft wat hoe laat en waar en
met wie je hebt gegeten of je hebt gebraakt en gelaxeerd en wat je er bij dacht en voelde. Dit wordt door de groep en therapeuten nagekeken. Ik vond dit heel fijn. Van de adviezen leer je echt veel! En ik vond het heel fijn om de dagboeken te zien van anderen die al veel verder waren! Zo lukte het mij ook om "verboden dingen" te eten!

Eén keer in de week ga je samen een warme maaltijd maken en eten. Degene die koken mogen kiezen wat er gegeten wordt. Ik vond dit echt heel spannend maar vond het ook heel fijn! Ook hier schep je zelf op en daar leerde ik veel van. Ik heb door deze maaltijden weer alles leren eten.

Ook tussendoortjes die je spannend vindt ga je 1 keer in de week samen eten. Hier heb ik ook weer veel dingen leren eten. Ik heb geprobeerd zoveel mogelijk uitdagingen aan te gaan want daardoor wordt het minder eng. Bij de therapie pmt heb ik heel veel geleerd over grenzen aangeven en mijn lichaam accepteren. Creatieve therapie vond ik heel fijn, daar heb ik heel veel geleerd over mijn gevoelens en ook lichaamsbeleving. Ook training sociale vaardigheden vond ik heel erg fijn heb hier echt geleerd om nee te zeggen en voor mezelf op te komen! Theatersport vond ik zelf altijd wat minder fijn. Ik heb er wel van geleerd dat ik voor een groep durf te staan maar vond het verder verschrikkelijk saai om die therapie te volgen.

In het weekend mag je ook naar huis. Dus op zaterdag en zondag had ik geen therapie. Ook hiervan heb ik veel geleerd, want in het weekend moest ik zelf hulp vragen om me heen! Voor het weekend had je weekend bespreking en na het weekend een bespreking over het weekend.

weheartit.comIn het begin heb ik vaak gedacht "Ik stop! Dit heeft geen zin. Ik kom er nooit meer van af". Maar ik heb doorgezet en ben doorgegaan! Daar ben ik heel erg blij mee! Het is niet makkelijk! En het gaat niet vanzelf weg. Niemand kan dat voor je doen, dat kan alleen jijzelf!

Nu ben ik bijna klaar met de reso(cialisatie). Hier ga je naar toe na de 4-daagse behandeling. Dit zijn twee dagen in de week waarvan je therapieen kan gaan afbouwen als je daar klaar voor bent. De reso gaat voornamelijk over het terug gaan in het 'normale' leven, weer aan het werk gaan, met school
beginnen, sociale contacten enz.

Nog een paar weken en dan ben ik er helemaal klaar voor om te stoppen met de reso! Ik ben zo blij dat ik anderhalf jaar geleden deze stap heb gemaakt en ben begonnen in Veghel! Ik geniet meer dan ooit van mijn leven. Kan weer genieten van eten. En ben zelfverzekerder dan ooit! Zonder ggz veghel had ik dit nooit bereikt!

 

Reacties

rachel - Donderdag 19 augustus 2010 17:42
Heel anders dan mijn ervaring, ik kom daar NOOIT meer. Blij dat het de schrijfster geholpen heeft, dat wel.. maar niet voor mij helaas. Bleef juist erg in mijn es hangen door het onbegrip daar.. terwijl ik zó graag beter wou worden.
Mij - Donderdag 19 augustus 2010 17:52
Wauw, wat fijn om te horen dat je al zo ver bent (gekomen).
Je klinkt heel positief en die hulpverlening darr lijkt me goed geregeld.
itsme - Donderdag 19 augustus 2010 18:48
Fijn om een positief verhaal te horen, helaas ik had hier ook geen goede ervaring. maar dat hoeft niet te betekenen dat 't anderen niet kan helpen.
Sas - Vrijdag 20 augustus 2010 11:45
Fijn dat je hier zo'n positieve ervaring hebt gehad. Ik heb tot 2x toe een erg negatieve ervaring gehad met deze instelling!

Knap dat je het zolang hebt volgehouden! Keep going on!
Linda - Vrijdag 12 november 2010 18:27
Ben er vandaag voor het eerst geweest,
En tot nu toe ben ik er ergp positief over.
hopelijk blijft dat ook zo.
Danielle - Vrijdag 17 december 2010 19:40
Ik ben hier een half jaar in therapie geweest. Ze konden me zogenaamd niet meer helpen. Waardoor ik gelijk een terugval had.
olivia - Maandag 28 februari 2011 21:17
ik heb idd ook slechte ervaringen met ggz veghel..
thea van dommelen - Vrijdag 4 maart 2011 15:02
ik bener gister voor het eerst geweest en weet niet echt wat ik er van moet denken
ik zou best in kontakt willen komen met mensen die hun depressie en burnout te boven zijn gekomen en welk pad ze hebben bewandeld
ik kijk uit naar de reakties
Sanne - Maandag 4 april 2011 12:21
Ik vind het fijn om ook een positief verhaal over veghel te horen, ik ben daar nu vanaf 30 november in de deeltijd behandeling en daarvoor heb ik 3 maanden in de pré-groep gezeten. Ik ben het ook niet altijd met hun eens maar opzich heb ik al wel veel bereikt en ik denk dat ik dit zeker aan het GGZ te danken heb. Het is wel zo dat je veel eigen verantwoordelijkheid krijgt, je moet je een beten overgeven aan de therapieen en zelf uitdagingen aangaan of zelf initiatief tonen bij de gesprekken. En ja op een gegeven moment houdt het op en zullen zij je niets meer kunnen leren en sta je er zelf voor. Zijn er misschien meer mensen de WEL een POSITIEVE :) ervaring hebben met het GGZ-veghel? verder nog @ thea: ik heb zelf last van depressie, dit hangt samen met mijn eetstoornis en voor beide wordt ik dus geholpen bij GGZ veghel, helaas kan ik nog niet zeggen dat ik echt genezen ben, maar ik heb zeker al veel vooruitgang bereikt!
Lies - Woensdag 21 september 2011 11:43
Ik ben ook geadviseerd door de dokter hierheen te gaan. Ik vraag me toch af hoe streng ze zijn? en WAT krijg je te eten dan? zijn het echt vette dingen??
Ik eet namelijk wel, maar alleen mager en ik hou de controle dat ik niet boven de xxxx kcal per dag kom. ik val nog af en ben al flink aan het ondergewicht. ik wil wel hulp maar dit klinkt zo ernstig. Wat gebeurd er na je reserve eigelijk dan?
Sanne - Donderdag 1 december 2011 13:51
Hee Lies, hoe streng ze zijn? je hebt eerst in de pre groep de kans om de motivatie te vinden en het aan te durven in behandeling te gaan. Je kan daar alvast een voedingsadvies krijgen maar dat is een uitgangspunt dus dan hoef je niet perse bepaalde producten te eten die je 'eng' vind. In de behandeling zijn er wel gezamelijke maaltijden. Wat er wordt gegegeten word gekozen door een groepslid (iedereen komt een paar keer aan de beurt) en je kookt het ook gezamelijk. Je kan bespreken welke dingen die niet durft zoals vette dingen het kan zijn dat je namelijk salade eet maar dat er apart ook dressing bij zit dan is aan jou de keus of je dat erbij doet of niet, je moet niets eten maar het is beter om het te proberen zodat je stappen kunt zetten.
Als je niet genoeg aankomt (0,5kg p week), kom je in reserve 1 dan moet je de volgende keer eerder komen om te bespreken wat er niet goed ging of wat je kan veranderen als je de week erna wel genoeg bent aangekomen ga je weer uit de reserve als je 3x achter elkaar niet genoeg aankomt zit je in reserve 3 dan krijg je een extra gesprek en als je daarna nog niet genoeg aangekomen bent moet je uit de behandeling er wordt dan naar een alternatief gezocht, een andere behandeling of opname.
Ik denk dat het goed is als je hulp zoekt, het is inderdaad eng en misschien een grote stap maar uiteindelijk brengt het je zoveel! Nou een heel verhaal dus ik hoop dat ik je genoeg geinformeerd heb! Succes
Pluto - Donderdag 19 januari 2012 14:40
Beetje late reactie...maar ik heb ook geen goede ervaringen met Veghel. Ben er eerder zieker dan beter door geworden:( Maar goed, was ook wel lastig gezien ik toendertijd ook nog te eng vond om van mijn ES af te geraken..Daarbij is dit ook alweer zo'n 10jaar geleden. Neem aan dat ze in de tussentijd wel aan verandering ondergaan zijn.. Ook dacht ik dat ik 2jaar geleden ofzo ergens als dat Veghel als beste behandelaanbod voor eetstoornissen uit de bus was gekomen..dus...
Het is overal wat. Het één past ook beter bij je dan het ander. Is voor ieder verschillend, toch? Toendertijd was er alleen qua empathie weinig te vinden. Iets wat ik juist zó hard nodig had. Iemand die mij liet voelen dat het oke was,dat ik niet zo hard voor mezelf hoefde te zijn. Maar dat moest ik daar juis wel. Ik was de ES en ik moest daar tegenin gaan!
Lang verhaal...wilde het toch met jullie delen
Anoniem - Dinsdag 31 juli 2012 17:18
Ik loop nu ook bij het GGZ in Veghel, bijna klaar met de pre therapie.
Ik heb goede ervaringen met Veghel, 3 jaar geleden minder. Waarom?
Dat had ik echt aan mijzelf te danken, ik stond er minder serieus in dan nu.
anoniem - Zondag 14 oktober 2012 15:13
Ik ben ook een hele periode in veghel onder behandeling geweest voor binge eating disorder. Is nu ongeveer 4 jaar geleden.dit was een 2 daagse therapie, waar een pre therapie aan vooraf ging. dit om te kijken in welke groep je thuis past. Ik vind het jammer dat er best wel veel negatieve reacties over veghel zijn. Ieder ervaart het natuurlijk op zijn eigen manier, en heeft er een eigen verwachting van. Maar de therapie heeft mij een nieuw leven gegeven!! zonder Veghel was ik nu niet wie ik ben. Ik vond alleen de nazorg minimaal, aangezien alle andere groepsleden klaar waren voor het echte leven en ik het nog heel moeilijk vond om daar afscheid te nemen van t groepsgebeuren. ze hebben mij wel heel goed begeleid daarna met individuele gesprekken, maar ik vond t zo fijn om het met lotgenoten te delen. En inderdaad: jij bent degene die alle angsten en problemen moet aan gaan. Zij zijn er om je handvaten aan te reiken, en t is aan jezelf wat je daarmee doet. zo vond ik het heel moeilijk om over mijn eigen problemen te praten, en daar waarschuwde ze me dat ik nog maar een maand te gaan had in therapie. Dat gaf me net dat duwtje om toch te gaan praten. ik kan alleen maar zeggen dat de therapie in veghel mij heel erg geholpen heeft om door te kunnen gaan, en heb er iedere dag nog profijt van. De eetstoornis zal nooit verdwijnen, maar de handvaten heb ik nu om er mee te kunnen leven!!
c: - Maandag 31 maart 2014 07:14
De behandeling is nu totaal anders! Je gaat eerst naar de pre en dan ga jr naar de behandeling en dat is 2 dagen in de weeken daar blijf je ong 8maanden in en dan heb je al weer nazorg..gaat veel te snel
c: - Maandag 31 maart 2014 07:15
Als je dan nog onder 17 jaar bent..
xxdemi - Donderdag 9 oktober 2014 18:41
Ik zit daar momenteel in behandeling, niet in veghel maar in helmond omdat de hele eetstoornisgroep naar helmond is verhuist. Over 2 weken begin ik in de nazorg. Helaas gaat het wel een beetje snel, ben er nog niet helemaal klaar voor maar ben wel al een heel stuk verder gekomen!