Ben ik nou echt zo dik?

 

HannekeIk ben een meisje van 14 jaar, het begon in 2010 op 30 maart. Ik was x kilo, maar ik voelde me veelste dik. mijn beste vriend vroeg of ik wat wou eten: ik zei nee. ik had me voorgenomen om niks te nemen zodat ik dunner zou worden.

Die aankomende dagen in april zat ik vreselijk in de knel met mezelf, maar ik wou me er door heen slaan. want ik zou en moest dunner worden. Ik had wel eens mijn vinger in mijn keel gedaan maar het lukte gewoon niet, want ik wist stiekem ook dat, - ik ben gelovigGod dit niet zo had bedoeld met mij. Hij heeft mij geschapen zoals Hij dat wilde, en doet met mij wat Hij wil. Maar ik kon mezelf niet accepteren zoals ik was.

Telkens als ik op school liep of in de stad zag ik van die meisjes met slanke lichamen en mooie benen. En dacht ik gelijk; Dát wil ik ook! Als ik zo er mag komen uit te zien dan pas ben ik blij. Dus ik ging afvallen. Ik was in 3 week x kilo afgevallen en ik voelde me super. Ik wist dat ik het zou kunnen zei ik tegen mezelf.

Diezelfde avond nadat ik me had gewogen keek ik op een Pro-ana site. Ik schrok heftig van de foto's en keek bij de berichten. Vreselijke dingen wat er tussen staat. Enge tips om (zogenaamd) dun te worden. Ik schrok, liep naar boven en keek in de spiegel. Ik dacht bij mezelf; ' ben ik nou echt zo dik? '. Bij die vraag sta ik al maanden lang stil.

Een maand later was het 30 april koninginnendag. Mijn beste vriend vroeg of ik patat wou. Ik zei alweer nee. Maar toen kreeg ik tranen in mijn ogen en dat zag hij. Hij wist gelijk dat er iets niet goed was. Ik was zo droevig en down en ik moest het bij iemand kwijt. Dus ik had alles aan hem verteld en aan mijn beste vriendin. Hij hielp me gelijk vanaf het begin, toen ik het vertelde stonden zijn tranen in zijn ogen en vroeg mij nog hoe ik dit nou mezelf zou kunnen hebben aangedaan. Ik kreeg echt een enorm schuldgevoel. Hoe had ik dit inderdaad mezelf kunnen aandoen?

Hij hielp me en zei ook dat ik met een huisarts moest gaan praten of met een volwassene. Ik wou niet naar de huisarts, want dan zouden mijn ouders het te weten komen en dat wou ik natuurlijk niet. Dus toch maar een volwassene. Ik koos voor de congiërge van de school. Daar heb ik echt een super goede band mee, en ik kwam daar heel vaak. Vaak huilend of heel down. Maar soms ook voor de gezelligheid. Hij had al lang door dat er iets was, dus ik vertelde alles aan hem. Vol tranen zat ik daar met mijn hoofd naar beneden. De congiërge zei dat ik er helemaal zat van was, anders had ik het nooit verteld ...en dat was zo. Je raakt er zo gestresst door.

Ik wist het allemaal niet meer, en ik wou helemaal stoppen. De congiërge zei dat als ik na de vakantie niet gestopt was, hij naar de huisarts zou gaan en mijn ouders. Dit hielp, want dat alles wou ik niet. Ik was er helemaal door veranderd. Ik was voorzichtiger met woorden, durfde veel minder, was veel moe en was vaak erg down. Mijn vrienden misten me. Je verandert er door. Ik werd langzaam weer de oude ik. Ik was trots op mezelf.

....Tot een paar maanden geleden. Het ging mis, ik ging naar een ander gebouw, voor school. Ik zag allemaal mooie slanke meiden en ik wist dat ik niet zo was. Ik neem al weken geen brood meer mee. Af en toe een paar pepermuntjes en water. in het begin kreeg ik zo'n honger dat ik nog wel eens een broodje vroeg van een vriendin, maar nu niet meer. Ik zit weer helemaal in de knel.

Maar ik heb het verteld aan een super goede vriendin. Ze sleept me door het moelijke heen, en helpt me nu ook. Ik vertel alles aan haar. Je hebt vaak echt iemand nodig. Je kunt zoiets niet in je eentje oplossen omdat je daar echt waar, te zwak voor bent. Ik ga ervoor om mezelf weer te kunnen zijn! Omdat ik niet wil dat iemand anders in mijn lichaam zit.

WEES JEZELF. NO MATTER WHAT. JE BENT GOED ZOALS JE BENT EN LAAT JE LEVEN ABSOLUUT
NIET VERPESTEN.

 

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Kay - Donderdag 18 november 2010 13:02
Heel mooi geschreven. Ik hoop voor je dat je eruit komt! In elk geval vind ik het heel goed van je dat je verteld hebt dat je zo in de knoop zit met jezelf.

Ik herken me heel erg in het volgende stukje:
God dit niet zo had bedoeld met mij. Hij heeft mij geschapen zoals Hij dat wilde, en doet met mij wat Hij wil. Maar ik kon mezelf niet accepteren zoals ik was.

Sterkte!
Saar - Donderdag 18 november 2010 15:12
Heel veel sterkte, ik hoop dat je jezelf eruit vecht! Knap dat je je verhaal hier hebt geschreven.

xxx
hanneke - Dinsdag 23 november 2010 21:26
bedankt alle 2 voor jullie lieve reacties.(:
het gaat echt steeds beter met me, eet steeds meer,
en wordt weer lekker mezelf. :)
x
Jorinde. - Dinsdag 23 november 2010 22:30
Lieverd,
Ik ben trots op je.
En alles komt weer goed!
Be proud of yourself girl!
paardengek - Vrijdag 24 december 2010 13:24
WOW
Echt super veel herkenning
het lijkt wel alsof jou verhaal de mijne is
alleen het is hetzelfde tot die alinea van pro-ana
De rest wijkt een beetje af van mijn verhaal
maar knap dat je het hier heb verteld
Vecht jezelf hieruit meid
je kan het
i believe in you (kweet het ik kan geen engels)
xxx-paardengek
anoniempje - Woensdag 2 maart 2011 19:50
echt superknap van je dat je dit geschreven hebt! Ik heb ook in zon situatie gezeten, maar ik hield ook de gedachte vast dat God me heeft gemaakt zoals hij het wil. veel sterkte iig.
marmodje - Maandag 30 januari 2012 15:27
oww jeetje..ik herken me hier zo in!! ik ben hulp gaan zoeken bij een docent waarmee ik het erg goed kon vinden..ik moest iemand zoeken, zoals een vertrouwenspersoon...en als ik dat niet deed en ik zag haar in de gang, dan gingen we gelijk samen zoeken. ik had dus maar gauw een brief geschreven maar nog niks terug..mijn gedachten zijn niet veranderd...ETEN=GIF!
yasmin - Vrijdag 19 oktober 2012 16:07
Ik vind mezelf op dit moment ook veel te dik..... vorig jaar begon ik met afvallen maar het lukt mij steeds niet. ieder zegt dat ik dun ben maar als ik in de spiegel sta zie ik te dikke benen en een te dikke buik. en ik vind mijn gewicht ook veeeeel te hoog. maar als ik te veel honger krijg kan ik het eten toch niet weerstaan.... en als ik dan weer wat heb gegeten heb ik weer ongeloofelijke veel spijt ;( ik wil ook slank zijn ...

wat moet ik doen?.
sandra - Dinsdag 30 oktober 2012 15:45
woow meid wat een verhaal, ze hebben er bij mij 3 jaar geleden aangedacht om me op te nemen gelukkig heb ik dit niet zover laten komen en ben ik ook samen met mijn vriendinnen en ouders er door heen gekomen. Laatste tijd ook toch weer met mezelf in de knoop herken je verhaal zo goed. Niemand heef het recht jou dik te noemen is mij toen der tijd verteld en als ik en mijn vriend het over die tijd hebben lopen bij hem en ook bij mij nu gelukkig de rillingen over m'n rug. wil niet terug naar dat patroon en toch wilt mijn lichaam het wel.. het is allemaal zo moeilijk maar herken je verhaal gelijk. You can do it girl! je bent perfect zoals je bent!!!
Jessica - Zaterdag 17 november 2012 18:22
kei goed geschreven!!!! Ik voel me ook soms super dik en wil dan absoluut niet eten... ze zeggen dan dat ik zot ben , maar ik voel me dan echt zo veel beter. Ik probeer te veranderen.Als ik het kan kan jij het ook :)
Iemand - Maandag 27 mei 2013 20:06
Oke dit heeft hier niet echt mee te maken maarja: Ik zag een keer een foto van iemand met daarnaast een foto van hoe ze wou zijn, bij zichzelf stond dik maar ze was zoveel dunner! Echt eng hoe dat beeld zich veranderd in je hoofd.
Heel mooi geschreven trouwens! Sterkte.

Wow hier is al eeuwen niet gereageerd zie ik nu ;-)
Anoniem - Woensdag 29 mei 2013 20:59
Beste allemaal,
ik ben 22 jaar. Van mijn 16 tot mijn 19e heb ik anorexia gehad. Sinds een paar weken begin ik weer steeds obsessiever met eten om te gaan. Ik ben weer aan het tellen en begin minder te eten. Ik ben bang dat ik weer in mijn oude patronen val, maar dat wil ik echt niet!!! Heeft iemand tips om een terugval te voorkomen?
Jes - Donderdag 5 december 2013 10:42
Super goed gedaan! Ik herken mezelf hierin.. Ik kan alleen nog niet stoppen met minder eten. Ik vindt mezelf nog steeds te dik...
regina - Woensdag 30 april 2014 16:20
Allereerst wil ik zeggen dat je dit super mooi hebt geschreven. Je hebt jezelf door een moeilijke tijd heen geslagen en daar kun je trots op zijn. Soms loop ik ook over straat of ik zie foto's van meisjes die ook mooi slank zijn maar je mag ook blij met jezelf zijn. Iedereen mag leven en iedereen is prachtig op zijn of haar eigen manier. Je kunt niet allemaal het perfecte maatje hebben want perfectie bestaat niet. Soms moet je even loslaten en tevreden zijn met wat je hebt.. je kunt jezelf niet blijven vergelijken met anderen!
I wish you luck xxx
šŸ‘¤ - Zaterdag 30 mei 2015 15:36
Mooi gezegd.