Door dik en dunst

 

Acht jaar geleden leerden Chantal en Sharon elkaar kennen. Niet via school, niet via een sportclub of via vrienden. Nee, Sharon kwam samen met haar gezin naast Chantal wonen. Vanaf dag één tot en met nu zijn zij de beste vriendinnen. Op toppen van bergen maar ook in diepe dalen en op lange wegen waren zij er voor elkaar. Sharon ontwikkelde anorexia, Chantal vertelt Proud2Bme hierover:

sharon chantalWat zijn leuke eigenschappen van Sharon?
Sharon is altijd zo supervrolijk en heel gezellig, ik kan altijd met haar lachen. En zelfs als ze niet zo vrolijk is, is ze leuk haha! Toen we nog ‘buitenspeelden' haalden we de gekste dingen uit en er gebeurde altijd wel wat waardoor we meerdere malen plat lagen van het lachen.

Vooral in 2006 hingen we altijd 's avonds op straat en maakte we honderden foto's en de grootste lol. Sharon zal ook nooit meer vergeten dat ik op een keer haar kamer lachend binnen kwam, en spacecake gegeten had. Sharon weet nog steeds niet of ze dit nou moet geloven of niet, haha!

Wat zijn minder leuke eigenschappen van Sharon?
Sharon kan heel in zichzelf gekeerd zijn en daarom is ze ook niet echt een prater. Aan de andere kant zegt ze alles wat ze te zeggen heeft, maar vaak gaat dat niet over haar gevoelens. Daarnaast is ze heel erg perfectionistisch, dit kan een goede, maar ook een slechte eigenschap zijn.

Wanneer merkte je voor het eerst iets ‘aparts' aan Sharon?
Ik merkte voor het eerst iets ‘aparts' aan haar ongeveer een half jaar voordat ze vertelde dat ze een eetstoornis had. We deden altijd zoveel met elkaar en opeens was dat niet meer zo, meestal kwamen we naar elkaar toe, maar op een gegeven moment kwam ik alleen maar naar haar toe. Ik vroeg steeds of ze was afgevallen, omdat mij dat opviel. Iedere keer ontkende ze het en ik dacht gewoon dat het aan mij lag en dat het misschien kwam, omdat ik haar niet zoveel meer zag. Ook merkte ik dat ze minder snoepte, een jaar daarvoor maakten we nog allemaal taarten, cakejes en koekjes, maar dat deden we niet meer. Als ik het voorstelde had ze er geen zin in.

Sinds wanneer weet je dat Sharon een eetstoornis heeft?
Een half jaar daarna, rond mei 2007 gingen we samen een stuk fietsen en toen vertelde ze het mij. Ik schrok me rot en had het al die tijd eigenlijk al geweten, tenminste, ik had gelijk toen ik naar vroeg of ze was afgevallen, maar dat ze echt een eetstoornis had natuurlijk niet. Toen vielen wel alle puzzelstukjes voor mij in elkaar; het ontkennen dat ze was afgevallen terwijl ik het wel zag, het minder snoepen en meer gesloten zijn.

sharon chantal

Praatte Sharon er makkelijk over, vroeg jij ernaar?
Ik vroeg regelmatig hoe het met haar ging, maar het ging altijd goed. Ze praatte er in het begin niet makkelijk over, omdat haar ouders het niet wisten. Later ging dit wel makkelijker toen haar ouders het wel wisten en naar de dokter ging.

Hoe voelde jij je toen je zag dat Sharon steeds meer achteruit ging?
Ik voelde me verschrikkelijk, ik wist dat er iets vreselijks aan de hand was met mijn lieve vriendinnetje en ik kon er niks aan doen! Zelf ben ik echt een prater thuis en ik mocht het er ook niet met mijn ouders over hebben wat ik heel moeilijk vond. Dit omdat ze bang was dat mijn ouders het aan haar ouders zouden vertellen en dat wilde ze natuurlijk niet. Ik heb het in het begin ook niet aan mijn ouders verteld. Later, tijdens mijn toetsen kon ik het niet meer aan het heb ik het aan mijn moeder verteld, die er ook vreselijk van schrok.

Ze zei dat ik het tegen Sharon haar ouders moest zeggen, maar dit kon natuurlijk niet. Later heb ik tegen Sharon gezegd dat ze het echt tegen haar ouders moest zeggen, want het kon gewoon niet langer.

Wat had je op dat moment het liefste willen doen?
Zelfs nu zou ik dat niet weten, ik wist gewoon niet wat ik moest doen! Wat ik kon doen heb ik gedaan en dat is er gewoon voor haar te zijn tijdens de periode dat ze het moeilijk had.

Hoe voelde jij je toen Sharon opgenomen werd?
Aan de ene kant vond ik het natuurlijk niet leuk dat ze weg zou gaan voor een tijd, maar ik wist dat ze daar zou worden geholpen en ik kon niks meer doen zodat het beter met haar zou gaan.

Hield je contact met Sharon tijdens haar opnames?
In het begin bezocht ik haar. Op een gegeven moment heb ik een lange brief naar haar gestuurd, daar reageerde ze niet op en ik dacht dat ze me niet meer wilde zien of spreken. Ik vond het wel raar en niks voor haar, maar het was nou eenmaal zo. Volgens mij heb ik haar daarna nog een mailtje gestuurd, of ge-sms't met daarin waarom ze niet heeft gereageerd. De uikomst was dat de brief nooit was aangekomen. Hierna was het contact natuurlijk weer helemaal goed. Tijdens de tweede opname ben ik meerdere malen langs geweest en zijn we leuke dingen gaan doen.

sharon chantal

Omgaan met mensen met anorexia is niet makkelijk, kan je een voorbeeld geven?
In het begin, voor de eerste opname was het moeilijk. Dit omdat ze moest praten want het ging de verkeerde kant op, maar ze deed het niet. Verder moet ik zeggen dat onze omgang misschien iets moeilijk was, omdat ze minder blij was. Maar we konden gewoon alles blijven zeggen tegen elkaar en was het gewone gekke ‘ Sharon en Chantal' praat.

Wat vond je het fijnste om te zien tijdens het gevecht tegen de anorexia?
Zeker dat ze steeds meer omhoog kroop en een mooi lichaam kreeg. Maar het echte fijnste moment om te zien is niet zo lang geleden. Het was dit jaar op haar verjaardag (5 januari). Sharon zat heerlijk toastjes met salade te eten. Daar werd zo ontzettend blij van! Dat is eigenlijk niet met woorden te beschrijven!

Wat vond je al die jaren het aller moeilijkste?
Dat ze niet meer kon genieten van eten zoals ze dat altijd had gedaan en zoals ik dat deed.

Wat zou je vrienden/vriendinnen van meiden met een eetstoornis willen zeggen?
Ben er voor ze! Je kan er niks tegen doen, want zodra je vriendin heeft verteld wat haar dwars zit kan je er eigenlijk niks meer tegen doen.

Wat zal je nooit meer vergeten?
Het moment waarop ik haar een knuffel gaf toen ik op bezoek was tijdens haar eerste opname..

Wat zou jij tegen Sharon willen zeggen?
Blijf sterk, blijf jezelf! Je bent al zo ver gekomen, je hebt al zoveel gevochten voor waar je nu bent en dat maakt je zó mooi, van binnen én van buiten!

Eventuele andere dingen die je kwijt wilt:
Een SMS die ik Sharon stuurde op een dag was een stukje uit het liedje van Delta Goodrem, niet wetende dat op dat moment Sharon huilend van ellende op bed lag. Wij voelen elkaar goed aan.

‘Cause when you're in your darkest hour and all of the light just fades away
And when you're like a single flower whose colors have turned to shades of gray Well hang on and be strong!'

hoe donker het ook om je heen wordt, hou vol en blijf sterk!! Sharon heeft een eetstoornis overwonnen, dit was heel moeilijk: ik weet zeker dat iedereen die er voor gaat en het ook echt wil, het ook echt kan!

sharon

Wij blijven beste vriendinnen, Sharon heeft ook altijd mijn naam genoemd tijdens therapieën etc. Dat voelt goed. Ik ben er voor haar en zij is er voor mij: echte vriendinnen, in welke situatie dan ook!

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

desalniettemin - Donderdag 2 september 2010 13:15
Wat een lief verhaal!
roos - Donderdag 2 september 2010 13:56
inderdaad superlief! Jullie vriendschap is sterk gebleven ondanks de anorexia, ik vind het heel erg mooi!
ladybabs - Donderdag 2 september 2010 15:38
Wauw wat een super lief en inspirend stuk! Ik krijg er tranen in mijn ogen van.. Jullie vriendschap is zo verschrikkelijk sterker, sterker dan die stomme eetstoornis en samen kunnen jullie het aan!
Liefs
Jessica - Donderdag 2 september 2010 21:48
ahw..
Chantal - Dinsdag 21 september 2010 19:24
Wij kunnen het aan !
anita - Dinsdag 8 november 2011 10:03
Wat een lieve vriendin ben jij
ikhebzelfookzo\'nprobleem;$ - Donderdag 22 maart 2012 11:49
Wauw....
Anoniem - Maandag 9 juli 2012 11:07
Wat een prachtig verhaal! *echt waar* Wauwie! Complimenten en véél respect voor je vriendin. Zeg het! J.
afatgirl - Maandag 20 mei 2013 11:34
Ze heeft maar geluk met zo'n vriendin toen ik zei dat ik miss eetstoornis had (niemand weet het veder) toen begon ze me uittelachen en zei jij en een eetstoornis man je eet hartstikke veel. dat maakte me erg verdrietig en toen zei zij dat ze een eetstoornis had en ik deed aardig en lief maar zij aapt mij na ik heb iets heeft zij het ook. daarom weet ik nu niet wat ik moet doen.

maar veel suc6 veder ;)