Proud 2 know her!

 

proud 2 know herIk leerde Mariella kennen toen ze net een week met ontslag was uit de Ursula (januari 2010) We zaten beiden op een Borderline lotgenoten-forum en konden het online al goed met elkaar vinden. Ze had daar al verteld van haar Anorexia en dat ze nog niet zolang met ontslag was. De eerste keer dat ik haar in Real Life ontmoette was bij een kerkdienst van David Maasbach.

Ik kwam daar al langer en zij wilde hem ook een keer in het echt zien in plaats van op de televisie dus hadden we afgesproken samen naar een dienst te gaan. Daarna zijn we nog naar mijn huis gegaan en hebben wat gepraat, maar haar tussendoortje bij mij eten durfde ze niet. Dat was nog te eng.

De keer daarna dat ik haar zag was 's nachts. We konden allebei niet slapen dus is ze in haar autootje gestapt en om 3 uur 's nachts naar mij toe gereden voor een film-marathon. We hadden het over onze problemen en zij vertelde over een uitdaging die ze een keer bij de Ursula aan had moeten gaan: een twix eten en dan alle twee de repen in zo'n verpakking.

Het was voor haar toen zo'n moeilijke opdracht. Ik vond het gelijk logisch, want een twix is koek, caramel, chocolade en dan zijn het er ook nog eens 2! Dat was de doorbraak in ons contact en haar eetpatroon. Ik snapte als niet-eetgestoord persoon de logica waarom bepaalde dingen eng zijn. De volgende ochtend heeft ze haar ontbijt bij mij gegeten. Voor het eerst in jaren at ze ergens anders dan in de kliniek of bij haar ouders.

Daarna is het alleen maar vooruit gegaan. Samen boodschappen doen waarbij ze eigenlijk het verschil zag tussen hoe ik boodschappen doe (altijd op zoek naar het goedkoopste) en zij (altijd op zoek naar de minste calorieën) Na het ontbijt kwamen ook de tussendoortjes, de lunch en het avondeten bij mij eten. Ik probeerde soms of ze iets wilde proberen, maar dwong haar niet om het te eten. Iedere kleine overwinning vierde ik mee. Drie druppels witte saus op de broccoli bijvoorbeeld.

'Normale' mensen zouden waarschijnlijk niet snappen wat daar bijzonder aan is, maar ik wel. Ik wist hoe erg ze de veiligheid zocht in haar eetlijst en dat ze die heeft gebroken door de drie druppels saus. Een keer toen ze weer moeite had met eten en weer de veiligheid zocht van haar strakke eetlijst heb ik haar een liedje gestuurd: Marjolein van Claudia de Breij.

Iedere overwinning is een feestje waard.

Heel veel liefs & kracht,
Suzanne

 

Reacties

melissa - Dinsdag 8 juni 2010 14:44
wow wat een mooi verhaal en wat ben je een super lieve vriendin!!! er is vaak veel onbedgrip van vrienden of vriendinnen die het echt niet begrijpen, maar echt super hoe jij ermee omgaat echt een super vriendin!!!

Deescake - Dinsdag 8 juni 2010 15:03
Mooie tekst, k ben trots op de overwinning!
Knuffeltje - Dinsdag 8 juni 2010 15:35
Mooi verhaal! Fijn om te zien dat er ook mensen zijn die het gevecht begrijpen, ookal hebben ze die zelf niet. =)
Melissa - Dinsdag 8 juni 2010 17:33
Woow, wat een onwijs gaaf verhaal! Echt, dat is leuk om te lezen! (: Ik ben vaak op onbegrip gestuit bij mijn friends..

X
Robijntje - Dinsdag 8 juni 2010 18:00
Heel mooi verhaal.. Echt geweldig dat je zo'n steun kunt zijn voor haar. Mij helpt het om ook eens zoiets van een ''buitenstaander'' te lezen, dus dankjewel voor het delen.. Volgens mij ben je een heel fijne vriendin! =)
Karin - Dinsdag 8 juni 2010 18:46
Jemig wat ontzettend lief!!
Goodjobyou.
Lot - Dinsdag 8 juni 2010 21:34
Klinkt als een bijzondere vriendschap! :-) wat fijn!
itsme - Dinsdag 8 juni 2010 22:45
wouw! je bent een topvriendin. :)

Helen - Dinsdag 8 juni 2010 22:45

Wat een mooie vriendschap, wat een mooie mensen!

Mariėlle, ik ben trots op je! Ik weet hoe diep het
dal kan zijn, hoe lang de strijd kan duren. Je komt
er wel, blijf er voor gaan! En laat zo nu en dan
wat van je horen, ik vond het leuk je na al die tijd
weer te zien..
Breg - Dinsdag 8 juni 2010 22:51
Echt mooi verhaal! Ik zou willen dat ik ook zo iemand had.
C. - Donderdag 10 juni 2010 13:18
Wat een gaaf verhaal! ;)
C. - Donderdag 10 juni 2010 13:18
Wat een gaaf verhaal! ;)
Mariella - Maandag 21 juni 2010 15:49
Suus is ook echt de allerbeste vriendin die ik me kan wensen!
Ik had serieus nooit durven dromen dat ik ooit zo iemand zou ontmoeten, die me gewoon begrijpt, terwijl ze zelf totaal andere problemen heeft, en die altijd voor me klaar staat.
Op momenten dat ik mezelf een zeur vind, staat Suus klaar met het relativerende; 'Nee, je bent geen zeur, je hebt een eetstoornis, so be it.'

Wat er ook gebeurt, ze is er altijd! Echt een vriendin uit duizenden :-)
Laartje - Maandag 1 april 2013 13:01
wat een super mooi verhaal , en mariella wat super goed , dat je met behulp van je vriendin zo ver bent gekomen !


xxxx
Nienke - Woensdag 5 maart 2014 17:16
Wauw, ik wil een vriendin zoals jij ,! Je mag ook trots op jezelf zijn