Strak

 

StrakEen interview met Arjan Verhagen, de auteur van de roman "Strak"

In 2003 werd het boek ‘Strak' uitgegeven. Wat was de aanleiding om het boek weer opnieuw en aangepast uit te geven?

De eerste druk van Strak was niet meer leverbaar, maar ik kreeg nog regelmatig e-mails met vragen van lezers of mensen die het boek wilden kopen. Daarnaast ben ik nooit helemaal tevreden geweest over het gepubliceerde manuscript, ondanks het feit dat Strak op de shortlist van de Debutantenprijs heeft gestaan. Naar mijn mening was mijn schrijverschap nog niet volledig uitgekristalliseerd. De eerste versie was te gekunsteld en bevatte teveel metaforen. Strak moest ook strak geschreven zijn. Elk woord een functie, elke zin prikkelen, zonder onnodige uitweidingen. Elke roman vraagt om zijn eigen taal en nu is Strak ook geschreven in de vorm die ik voor ogen had.

Wat heeft u met het onderwerp ‘anorexia' waar u in uw boek over schrijft?
Ik heb de ziekte van zeer dichtbij meegemaakt. Met alle bijbehorende fasen. Van de light-producten tot obsessief lijnen. Van de ontkenning tot de ziekenhuisopname. Van intensieve therapie tot terugval. Van de diepe wanhoop tot het uitgelaten meezingen met The Smiths' Some girls are bigger than others. Het idee van Strak is dus ontstaan door mijn eigen ervaringen met anorexia, maar de roman is fictie. Een aantal personages uit Strak zijn wel gebaseerd op bestaande personen. Ik heb sommige van hun eigenschappen gekopieerd en vergroot zodat ze uitgroeiden tot op zichzelf staande, pakkende karakters.

Hoe kijkt u tegen het huidige schoonheidsideaal aan?
Vol ongeloof, omdat ik gemanipuleerde en gekunstelde schoonheid kleurloos vind, zonder ziel. En volgens mij zijn er maar zeer weinig mensen die de graatmagere en gefotoshopte modellen daadwerkelijk aantrekkelijk vinden, maar ik begrijp dat die dwingende prikkels uit de media kunnen leiden tot klopgeesten bij meisjes in een kwetsbare leeftijd. Stemmetjes in hun hoofd die sterker zijn dan de realiteit waardoor ze minderwaardigheidsgevoelens over hun uiterlijk kunnen ontwikkelen. Daarnaast vind ik het beangstigend om te zien dat meisjes op steeds jongere leeftijd vatbaar worden voor het door de industrie gepropageerde schoonheidsideaal.

Waar haalt u de inspiratie vandaan voor het schrijven van een boek?
Ik word gedreven door een voortdurende verbazing en nieuwsgierigheid. Ik hou van observeren, achter elk gedrag of opmerking schuilt een verhaal. En ik stel mezelf voortdurend vragen. Wat als... Wat doet tijd met mensen? Vanuit die vragen en observaties volgt meestal een dramatisch gegeven of een plot, waarna ik de bijbehorende personages uitwerk. Taal, het schrijven van verhalen is voor mij een natuurlijk proces om het leven om me heen te ordenen.

U werkt nu ook aan scenario voor een speelfilm. Wat is het verschil tussen een scenario voor een speelfilm maken en een boek schrijven?
Ten eerste de tijdspanne van plot tot afgerond manuscript. Ik schrijf gemiddeld twee jaar aan een roman, terwijl een scenario ongeveer drie maanden vergt. Daarnaast geldt bij een scenario het principe: don't tell me, show me. De personages kunnen hun emoties niet voortdurend verwoorden, elke gedachte of gemoedstoestand moet in een handeling worden vertaald, in beelden. In feite zou een goed geschreven scenario na het wegstrepen van alle dialogen nog steeds het verhaal kunnen vertellen. Een scenario moet ook aan een heldere structuur voldoen, aan bepaalde regels, terwijl een roman veel vrijer van vorm is.

Waarom moeten we juist ‘Strak' lezen?
Strak is geen autobiografisch verslag, maar een tragikomische en confronterende roman waarin alle psychische en fysieke aspecten van anorexia worden beschreven. In dit geval niet uitsluitend gericht op het personage met de eetstoornis, maar met name op de worsteling van haar omgeving met de ziekte. Daarnaast is het thema van Strak niet alleen het ziektebeeld, maar beschrijft het ook op onconventionele wijze een individualistisch tijdsbeeld en een heftige liefdesgeschiedenis. Het verhaal van een hypnotische aantrekkingskracht die omslaat in een vulkanische relatie als gevolg van de eetstoornis.

Arjan verhagen

Hoe zit het met uw eigen zelfbeeld?
Volgens mij heb ik een gezond en realistisch zelfbeeld, alleen heb ik regelmatig last van groot gevoel van schaamte. Niet voor mijn uiterlijk, maar ik heb in de loop der jaren een soort overbewustzijn van mijn aanwezigheid ontwikkeld. Ik ben erg op mijn omgeving gericht, wil zo min mogelijk opvallen, niet in de schijnwerpers staan. Dus mij zal je nooit op een podium of in extravagante kleding zien. Ik draag bijna altijd een zwart overhemd boven een Levi's 501 spijkerbroek.

Wat zou u nog tegen de lezers van proud2bme willen zeggen?

All that matters is your voice and your story.

Fragmenten uit Strak zijn te lezen op www.arjanverhagen.nl
Reageren op dit interview? Klik HIER

Het boek is hier te koop bij BOL.COM

 

Gerelateerde blogposts

15
MRT
Vederlicht
1