Ken je dat gevoel?

 

KyraKen je dat gevoel dat het je soms allemaal even te veel word, dat de pijn te heftig is en het allemaal tegen zit ?! Het gevoel van angst, en onzekerheid ?! Het gevoel van op willen geven, omdat je geen uitweg meer ziet ?! Het gevoel van gefaalt te hebben omdat je toch een mislukkeling bent?!

Het gevoel van opgekropte woede, dat je uit naar jezelf doordat je jezelf niks gunt ?! Het gevoel van te diep te zijn gezonken en niemand die je nog redden kan ?! Het gevoel van schaamte omdat je bang bent voor reacties van de buitenwereld ?! Nou ik wel.

Elke dag opnieuw die strijd, elke dag hetzelfde in je hoofd, het lijkt gewoon niet op te houden wat ik ook probeer. Denk ik eindelijk een stukje op de goede weg te zitten, val ik weer, moet ik weer opstaan en weer opnieuw beginnen, en zo gaat het maar door. Er komt geen einde aan, er staan zoveel bomen op het pad dat ik bewandel dat ik de weg niet meer kan vinden, de weg naar mijn gevoel, de weg naar wat ik nou echt wil, de weg naar het houden van mezelf.

Als ik voor de spiegel sta zie ik zoveel wat er niet hoort zoveel angst om dik te worden, zoveel moeite om te accepteren hoe ik ben en hoe ik eruit zie.

Toegeven dat ik misschien wel ziek ben, terwijl andere mensen om me heen denken dat het wel oke is allemaal, zelfs mijn eigen moeder die niks doorheeft. Het gevoel om alles achter te willen laten wat ik nooit verwerkt heb, gewoon weg uit mijn hoofd. Niet elke dag weer opnieuw een actrice uithangen, eens eindelijk zonder masker durven leven, maar wanneer?! Dit gevoel maakt me kapot, of maak ik mezelf kapot ?! Ik voel me gevangen in mijn eigen hoofd, gevangen in mijn eigen wereld, gevangen in een cirkel waar ik niet uit lijk te komen.

Het gevoel van spijt?! Spijt van alles, gewoon spijt dat het zo is gelopen, dat het zover heeft kunnen komen en dat ik mezelf zo heb laten vallen.

Ik wil vrede sluiten met mezelf, geen oorlog meer in mijn hoofd. Het lef om voor de spiegel te gaan staan en te zeggen, wat zie je er goed uit en wat ben je mooi vandaag, in plaats van alle negatieve dingen op te noemen.

Ken je het gevoel van bij je vrienden zijn en je lelijk voelen tegenover hen, jaloezie omdat hun wel van zichzelf kunnen houden. Het verlangen naar een warme knuffel, een kus en een arm om je heen, lieve woorden die zeggen - ik sta naast je, je staat er niet alleen voor - terwijl je de mensen waar je veel van houdt en je dat kunnen geven van je weg duwt, gewoon omdat je bang bent dat ze je toch weer alleen laten, verlatingsangst?

En zo hoopt alles zich een beetje op, en raak ik verstrikt in een spinnenweb van negatieve gevoelens waar ik niet uit lijk te komen. Door mijn eigen gevoel raak ik zo in de war dat ik niet meer weet wat goed en niet goed is, dat ik niet meer weet hoe ik me moet voelen, dat ik niet meer weet wat echte blijdschap is omdat ik al zolang doe alsof ik vrolijk ben.

Maar ik heb een wens, een hele grote wens, en dat is dat ik kan zeggen:

I'M PROUD OF MYSELF!!!!

 

Reacties

Evy - Woensdag 20 oktober 2010 13:56
Zó herkenbaar.
Maar meisje, ooit zal je dat kunnen zeggen, echt!
En het lijkt misschien heel ver weg of waarschijnlijk denk je dat het nooit zal gebeuren, maar als je eraan wilt werken en er echt voor wilt gaan kun je alles bereiken!
Survivers are the strongest people! :)
suus87 - Woensdag 20 oktober 2010 13:59
*slik*...heel herkenbaar...
Melissa - Woensdag 20 oktober 2010 13:59
Jammer genoeg erg herkenbaar..
no-one - Woensdag 20 oktober 2010 14:36
Dahm, je hebt precies omschreven hoe ik me nu voel....
kierr - Woensdag 20 oktober 2010 14:44
dankjewel ik was een beetje bang voor de reacties..
Liefs xxx
lenneke - Woensdag 20 oktober 2010 17:01
Mooi geschreven meid... en (deels) herkenbaar!
Ik heb hetzelfde meegemaakt, maar tócht die uitweg kunnen vinden... en ik hoop dat jij die straks ook gaat vinden. Heb vertrouwen, want het komt echt wel goed!!
Ell. - Woensdag 20 oktober 2010 17:33
Ik heb het met tranen in mijn ogen gelezen..
Wat je hebt geschreven is precies hoe ik me voel.
meis ik wil je héél veel sterkte en succes wensen.
Je kan het!! Liefs.
S - Woensdag 20 oktober 2010 17:45
heel erg herkenbaar! sterkte meis! je bent ABSOLUUT niet de enige, hier is er ieregeval nog één.
Loving. - Woensdag 20 oktober 2010 19:04
Wauw, wat heb je dat mooi omschreven! En ja, voor mij is het ook herkenbaar!

Ik denk dat jij wel een grote stap hebt gezet. Kijk eens welke gevoelens jij hebt verwoord, dat is toch een hele grote stap! Probeer hier nu iets mee te doen!

Heb vertrouwen in jezelf!
Ooit ga je het zeggen meid,
ik weet het zeker!

Liefs Loving.
kierr - Woensdag 20 oktober 2010 19:46
dankjewelll, heeel veel sterke allemaal !
Liefs xx
Ikke - Woensdag 20 oktober 2010 22:11
heel erg herkenbaar
en echt mooi omschreven..
ooit zal het goedkomen hou net als mij vertrouwen in het leven..
Debbie - Donderdag 21 oktober 2010 21:44
WOW echt mooi en goed omschreven, sterk meis...

'Denk ik eindelijk een stukje op de goede weg te zitten, val ik weer, moet ik weer opstaan en weer opnieuw beginnen, en zo gaat het maar door. Er komt geen einde aan, er staan zoveel bomen op het pad dat ik bewandel dat ik de weg niet meer kan vinden, de weg naar mijn gevoel, de weg naar wat ik nou echt wil, de weg naar het houden van mezelf.'

> dit is voor mij ook wel op aantal punten in me leven echt zo herkenbbaar en ondanks me vele vechten en ook overwinningen voel ik me nu ook wel beetje zo:(

al heb ik wel hulp en ga ik wel door met vechten...

Hopelijk worden dingen snel beter


Wens jou het allerbeste! En je kunt mooi schrijven !
Kiekky - Vrijdag 22 oktober 2010 15:13
Super mooi geschreven en zo herkenbaar..
Je kan het wel meid!

Liefs Kiekky
kierr - Vrijdag 22 oktober 2010 16:21
nogmaals dankjewel allemaal, als iemand het gevoel heeft dat ik hem/haar kan helpen give me a sign.
Sterkte en veel liefs.
Loes - Zondag 24 oktober 2010 20:04
Wauw..
Ben er wel even stil van..
ook.
en vooral dit: Ken je het gevoel van bij je vrienden zijn en je lelijk voelen tegenover hen, jaloezie omdat hun wel van zichzelf kunnen houden. Het verlangen naar een warme knuffel, een kus en een arm om je heen, lieve woorden die zeggen - ik sta naast je, je staat er niet alleen voor - terwijl je de mensen waar je veel van houdt en je dat kunnen geven van je weg duwt, gewoon omdat je bang bent dat ze je toch weer alleen laten, verlatingsangst?

herken ik ook heel erg.

Verder wil ik tegen je zeggen dat je echt supermooi bent!
( En dat ik nu denk van wow, als ik haar was dan vond ik mezelf echt niet lelijk, en was ik vast en zeker harstikke trots op mezelf, maar dan denk ik van zouden anderen dat dan niet bij mij kunnen denken, maar dan denk ik dat ik daar vast en zeker een uitzondering op zal zijn)

Je staat er niet alleen voor!
dikke knuffel, Loes
lotte - Zondag 28 november 2010 14:52
Ik herken dit gevoel volledig!!!
Alles wat erin staat, klopt gewoon met mijn gevoel en leven...
Super goed geschreven van je ;)

Xx
kierr - Zondag 28 november 2010 18:54
thanks, als je er steun in vind kan ik je nog wel meer laten lezen van teksten ik schyf namelijk erg veel.
hold on girls xxxx
Miss S - Maandag 7 februari 2011 13:20
Echt heel erg mooi omschreven!
coccinelle - Zaterdag 21 mei 2011 14:52
Waaaauw, wat kan je mooi schrijven! Heel herkenbaar en vooral ook heel openhartig! Dikke knuffel!
Naomi - Zaterdag 17 december 2011 17:32
Heel herkenbaar, hopelijk schijnt voor jou ook een keer licht, en dat je je geliefd voelt, want dat durf ik te wedden: geliefd ben je!
do - Donderdag 1 januari 2015 18:41
Duz ben niet alleen die het heeft
Frank - Zondag 11 januari 2015 01:14
Wat goed verwoord zeg. Ja, herken ik mezelf ook volledig in. Helaas, maar waar.
Faat - Zaterdag 30 mei 2015 15:23
Ik ken het gevoel maar al te goed en kom niet verder dan mn gedachte's.
Ik leef zowat in mijn huis ga alleen weg voor de nodige dingen zoals boodschappen.zoontje weg brengen en halen van opvang en als ik afspraken heb met een instantie.
Ik wil zo graag leven en genieten maar na 41 jaar is er geen steek veranderd!
Durf geen relatie te nemen omdat ik het moeilijk vind om te comuniceren en ik mezelf te saai vind en daarbij ben ik zo bezig met mezelf met wat ik zeg en doe word er helemaal gek van! Zelfs met vrienden heb ik dat en familie overgens zie ik die ook maar 1x in de half jaar ofzo.
Ik word zoooo moe van mezelf:(
Bedankt voor het lezen moest het ffe kwijt.
Jo - Maandag 5 september 2016 00:07
Pffff ... zo herkenbaar...
Alias - Woensdag 13 februari 2019 07:43
Jezelf zeggen dat je mooi bent is hetzelfde als zeggen dat je niet mooi bent, je bent veel te veel met het fysieke bezig geweest, hopelijk gaat het nu beter met je al betwijfel ik of je dit nog leest want je zal ook wel een facebook gangster zijn geworden.
Berichtschrijfster - Zondag 23 mei 2021 03:46
Wauw waarom die facebook gangster ? Helaas blijft het leven een struggle maar ik schrijf nog steeds mocht iemand intressen hebben holllaa