Eetstoornis en zwanger

 

Ik ben Anika. Ik ben geboren in Duitsland en woon bijna 7 jaar in Nederland. Ik ben nu
20 en heb al sinds mijn 13e een eetstoornis. Ik ben nu al 13 weken zwanger en ik moet nu echt vechten voor mezelf en mijn kind.

Vroeger toen ik nog thuis woonde had ik een stiefvader waar van alles mis ging. Hij mishandelde me en ook seksueel. Op mijn 15e ben ik uit huis gevlucht en ging ik bij een paar vrienden wonen. Ik werkte toen nog als schoonmaakster van kantoren.

Van dat geld moest ik mijn school afbetalen, omdat ik tijdens mijn stage heel wat gestolen had bij mensen. En geloof me, ik heb er nog steeds spijt van! Ik was mezelf niet meer en trok aandacht op allerlei verkeerde manieren

Ik zei op school dat ik een ziekte had, ging vaak stelen en deed nooit mee met gym. Thuis hadden we een kast met allemaal snoep en koek en ik ging altijd als mijn ouders er niet waren de kast en ook de koelkast leeg plunderen. Mijn ouders werden heel erg kwaad en ik mocht alleen nog eten als zij er waren of dit wat ze op het aanrecht gezet wat ik mocht pakken.

Het was zelf zo erg dat ze de kast op slot deden en de sleutel verstopten. Op een dag gingen ik en m'n broertje, zusje, moeder en stiefvader eten en toen was hij heel erg kwaad en sloeg met een pot pinda kaas om de oren omdat ik weer wat uit de koelkast had gejat. Sindsdien heb ik geen eten meer gestolen.

Ik vond mezelf dikker worden, wat ook wel logisch was met al die vreetbuien, en ging laxeerpillen halen. Ik stopte die stiekem onder mijn bed en slikte elke dag pillen. Toen ik van mn ouders weg ging en bij mijn vrienden ging wonen, ging ik op een moment ook niet meer naar school omdat ik psychisch zó kapot was door alles wat er thuis gaande was.

Mijn vrienden gingen me helpen weer goed te eten en die pillen liet ik ook. Ik was weer wat gezonder aan het worden, maar op een dag was er een heftige ruzie en ik ging op mn 18e naar een vrouwenopvang. Daar voelde ik me echt in de steek gelaten. Niemand wilde contact met me.

Ik sloot me elke dag op in mijn kamer en at veel te weinig. Ik viel ook flauw en mijn begeleiding merkte het omdat ze in mijn koelkast keken. Ze zeiden dat ik met hen mee moest eten. Maar dat deed ik niet en ik woog veel te weinig.

Toen ontmoette ik mijn vriend, waar ik nu al bijna 2 jaar een relatie mee heb. Hij hielp me met eten, al nam ik nog wel eens stiekem een laxeerpil. Hij kwam daarachter en gooide de pillen weg.

Inmiddels ben ik 13 weken zwanger, maar met het eten gaat het nog steeds niet zo lekker, mede omdat ik vaak misselijk ben. Ik zei dat ook tegen de verloskundige, maar die zei dat ik een eetlijst kreeg en me daaraan moest houden. Van die lijst moet ik 4 tot 7 boterhammen eten en dan nog meer, maar ik heb al moeite met 1 boterham. Ik dwing mezelf nu te eten, anders gaat het mis. Ik moet zelf xx kilo aankomen, maar gelukkig heb ik nog een goede vriendin die me erbij helpt. en geloof me, daar ben ik haar heel dankbaar voor! Ik heb hiervoor namelijk al twee miskramen gehad.

Gelukkig gaat het nu beter en ik eet 2 a 3 boterhamen en ‘s middags nog wat fruit en ‘s avonds warm eten. Ik ben inmiddels voor de tweede keer bij verloskundige geweest en ik en mijn vriend mochten het hartje luisteren :).

Ik wil aan iedereen die een eetstoornis heeft zeggen; keep strong en bewijs dat je sterker bent dan die ziekte!

Naar aanleiding van haar verhaal, stelde Proud nog een aantal vragen aan Anika:

Hebben jullie er bewust voor gekozen om een kind te nemen?
Ja, bewust. We zijn al anderhalf jaar samen, maar ik heb 2 miskramen gehad en nu is het gelukkig gelukt. Ik ben 3 september uitgerekend.

Besefte je tijdens die vorige twee zwangerschappen hoe slecht je eetgedrag was voor je kind?
Ja, jammer genoeg ging het totaal mis. Maar de arts zei ook dat je een miskraam ook zo kan krijgen, want dat gebeurt vaker bij vrouwen. Mijn eetgedrag is inderdaad heel slecht. Maar nu probeer ik h.et beter te doen en dat moet ik wel, want anders loopt het mis en ik wil niet weer dat de baby iets gebeurt.

Leek het je dan wel verstandig om een derde keer zwanger te worden? Ja, dat is onze wens en ik was er erg kapot van, maar nu is het gelukt en we zijn heel erg blij!

Het eten gaat nu wat beter. Toch is dat wat je eet eigenlijk niet genoeg. Ben je niet bang dat dit ongezond zal zijn voor je kind?
Ik ben daar zeker bang voor. Maar ik probeer nu te eten ik krijg ook ondersteuning daarin, waar ik heel blij mee ben.

Hoe denk je dat het met eten zal gaan als je kind straks geboren is?
Mijn baby krijgt borstvoeding als ik die kan geven en daarna gewoon eten. Laten we het zo stellen; Mijn baby krijgt genoeg voeding en ik zal ook proberen te blijven eten. Hoewel ik me wel zorgen maak over hoe ik weer aan mijn slanke figuur kom als de kleine er straks is. Maar ik zal wel proberen normaal te eten en gezond en gevarieerd.

Hebben jullie een woonruimte en voldoende geld om straks met zijn drieën te kunnen leven?
Ja, woonruimte dat hebben we,...en geld ook, mijn vriend en ik runnen een autozaak.

Heb je al leuke spulletjes geshopt voor de babykamer?
Ja, een beetje. Volgende maand ga ik met m'n vriendin even shoppen.

Je hebt thuis niet echt het goede voorbeeld gekregen. Hoe weet je nu dan hoe je je kunt het beste op kunt voeden?
Ik krijg hulp in Zwolle straks, waar moeders en zwangere vrouwen contact met elkaar hebben en hulp krijgen. En zo leren hoe je een kind moet opvoeden. Ik krijg ook wat hulp van anderen als ik er even niet uit kom.

Hoe zie je de toekomst? Ben je bijvoorbeeld van plan om weer naar school te gaan?
Mijn toekomst zie ik als volgt; Als eerste bij m'n baby zijn en als die ouder is naar een crèche. En dan ga ik mijn vriend gewoon weer mee helpen met auto's. 

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Michele - Zondag 7 maart 2010 21:51
Ik schrik hier nogal van eigenlijk...
brechtje - Zondag 7 maart 2010 22:07
hey meid
sterkte met je zwangerschap
en hopelijk krijg jij en je vriend de juiste begeleiding om goed voor het kindje te kennen zorgen.

gr brechtje
Lilian - Zondag 7 maart 2010 22:14
Beetje raar verhaal..?
Maar ja..
Sterkte er mee!!
Merel - Zondag 7 maart 2010 22:22
Meid denk aan je kind en hou je aan het eetlijstje!

Dit kindje heeft de voeding nodig! Wat je nu aan komt gaat er heus wel weer af als je straks bevallen bent. En sowieso als je straks een lief klein babytje in je handen hebt is dat wel belangrijker dan je eigen figuur!!

Zet hem op!
Myrthe - Zondag 7 maart 2010 23:10
Meisje wat goed van je dat je dit erop hebt gezet!
Je kunt het hoor!

Ik geloof in je lieverd!

Dikkeknuffel.
ramona - Maandag 8 maart 2010 07:18
hallo meissie.
je moet goed eten voor de kleine wonder.ik schork er van toen ik dat leesde.
en wat er allemaal is gebeurt is te begrijpen.
maar goed het gaat nu echt voor jou en de kleine wonder.
lekker goed eten. en dat je ook over een paar weken een leuk gezinnetje heb en dat je goed voor de kleine wonder in je armen te hebben. en dat jullie er goed voor de kleine wonder te kunnen verzorgen.
dikke kuffels. met vriendelijk groet van ramona xxxx kus
..... - Maandag 8 maart 2010 10:22
Ik vind het echt een raar verhaal, je grootste angst is om aan te komen maar je wordt wel bewust zwanger? Bovendien ben je nog maar 20 jaar.
Het zou slimmer zijn geweest als je eerst aan je problemen gaat werken, ik vind het vreselijk om te lezen dat je bewust zwanger bent geraakt en bijna niets eet...
Renske - Maandag 8 maart 2010 11:34
Daar sluit ik me bij aan. Je neemt wel een HEEL groot risico. Blijkbaar is je eetstoornis je dat waard.. wat als je wéér een miskraam krijgt? Opnieuw proberen? Opnieuw proberen terwijl het eigenlijk vragen om problemen is.. ik vind het heel onverantwoordelijk van je. Als je niet voor jezelf kunt zorgen, kun je dat al helemaal niet voor een kind. En zelf ben ik moeder van 2 ukkies (5 en 3 jaar) al ben ik pas 22. Mijn eetstoornis heb ik los moeten laten om een goede moeder te kunnen zijn. Tuurlijk was dat moeilijk maar wel noodzakelijk. Werk aan jezelf!
M. - Maandag 8 maart 2010 12:48
Ik snap niet dat mensen zeggen als je niet voor jezelf kan zorgen, kun je dat al helemaal niet voor een kindje.

Een eetstoornis is meer dan afvallen, het heeft niets met de zorg van anderen te maken. Als je een eetstoornis hebt, of hebt gehad dan wil je juist des te beter zorgen voor anderen.

Dat iemand van 20 bewust kiest voor een kindje, ondanks haar eetstoornis, begrijp ik volkomen. Ook mensen met een eetstoornis hebben moedergevoelens, en geloof mij, als je zwanger bent gaat er een knop om, het is een buik waar een wondertje in groeit. Geen buik omdat je zo dik bent..

Tuurlijk maak je je druk om de kilo's, krijg ik ze er wel weer af?

Maar als het kindje er is, dan is dat je enige zorg, dat maakt je zo gelukkig en blij.
Een gezinnetje waar je altijd van hebt gedroomd, een gezin die je nooit hebt gehad. En nu wel, daar ben je trots op, en daar ben je er 24 uur per dag voor!

Ik kan me zo verplaatsen in de persoon die dit verhaal heeft geschreven, oordeel niet als je niet hetzelfde hebt meegemaakt, je snapt het niet, en je wil het ook niet snappen.

Veel geluk.
Renske - Maandag 8 maart 2010 13:10
M. jij weet niet of ik het wel of niet wil snappen. Ieder zijn eigen mening zeg ik maar zo.. fijn dat het bij jou goed is gegaan of goed afgelopen is maar begrijp je niets van de andere reacties? Ik zelf kan me inleven in jouw standpunt al neem ik een andere aan.
Jan en Griet - Maandag 8 maart 2010 13:53
Lieve Anika. Ook wij willen even reageren op je verhaal. Dat verhaal is ons niet vreemd, immers we kennen jou en je familie al mooi wat jaartjes en hebben dus ook wel genoeg meegekregen van wat er gebeurd is. We willen je zeggen dat we supertrots op je zijn. Dat je de stap hebt genomen om voor jezelf te kiezen. Jouw verleden, dat ben jij niet, zo ben je gemaakt. Laat iedereen nu maar zien wie JIJ bent. Een lieve meid, met een hart van goud. En idd, dat goed zorgen voor jezelf, dat moet je nu zelf doen. Voor jezelf en voor je baby. En die extra pondjes verdwijnen vanzelf wel weer hoor, daar hoef je je eten niet voor te laten staan. Houden van heeft niks te maken met hoe je eruit ziet, dat zit in je hart. Wacht maar tot je kindje er is, dan maak je je daar niet meer zo druk over.
En niet vergeten: als het nodig is kun je altijd een beroep op ons doen. Je weet wat we daarmee bedoelen hč?
Geniet van je zwangerschap, samen met je vriend en onthou dat het jullie leven is en niet dat van een ander.
Dikke kus en knuffel van ons!!
Esther - Maandag 8 maart 2010 14:41
Lieve Anika,

Omdat ik hier toch wel heftige reacties zie staan, reageer ik hier ook. In korte tijd heb ik jou leren kennen als een schat van een meid. Je bent heel liefdevol voor anderen. En probeert dat ook voor jezelf te zijn, hoewel je dat moeilijk vind.
Geniet van je zwangerschap, want ik en anderen die jou kennen, weten dat het goed komt met jou en je kindje.
Jij wordt straks een hele liefdevolle moeder!

Laat je niet van de wijs maken door anderen in je omgeving, of zelfs mens en die je niet kent.

Het is jouw leven, dat van jouw vriend en jouw kindje in je buik.

En je weet het je mag altijd vragen, als ik je ergens mee kan helpen.

Liefs Esther
marjon - Donderdag 11 maart 2010 19:32
Hey you,

ik wist van bepaalde dingen, waarom heb je nooit iets tegen mij gezegd?! je weet toch dat ik je wel wou helpen?!
Meisje meisje, ik heb Respeckt voor je!!!!!
WAY THE GO!!!:)
en ga zo door he!!! Goed zo:)

Veel liefs Marjon
nathalie - Maandag 15 maart 2010 11:29
hey meid

vind heel knap en goed wat je doet.
jij en de kleine redden je wel.
je laat zien hoe sterk je hier in bent.
en je heb veel lieve vrienden om je heen die je steunen.
zet hem op meid je kunt het.
je weet het als er iets is ik ben er voor je.
voor jou de kleine en je vriend.
wens je veel sterkte met eten wand ik weet je kunt het.
hup hup anika je kan het zet hem op go go meid.
wat er ook gebeurt je vrienden staan altijd voor je klaar.

veel liefs nathalie


Deli - Vrijdag 23 april 2010 15:41
Woow.. wat een verhaal! Hoe gaat het nu met je??
Ik heb een beetje een lullig, maar voor mij wel belangrijk vraagje.. Hoe heet de instelling waar jij hulp krijgt?
Ik ben nl op zoek naar een stageplek, en zou graag met jonge moeders werken, vandaar :) Ik hoop dat je me kan en wilt helpen aan de info, alvast bedank dan!
Enne... heel veel sterkte de komende tijd!!
Groetjes Deli
Rianne - Donderdag 6 mei 2010 18:33
Lieve meid,

Ik hoop dat jij en je kindje het gaan redden..
Dat je de kracht en moed houdt! HOLD ON!
Ik ben helaas na 15 weken zwangerschap
mijn kindje kwijtgeraakt..
Door mijn eetstoornis kon het niet goed genoeg groeien.
Elke dag word ik er nog aan herinnert.
Ik denk aan je!
En wens je (jullie) het allerbeste toe!

Liefs,
roos - Maandag 10 mei 2010 16:29
ik heb resepct voor je ga zo door!!!
xxx roos
chantall - Donderdag 24 februari 2011 09:26
heey wijffie.
ik heb je verhaal gelezen zeg , wat erg voor je
ik wens je heeeeeeeeeeel veel sterkte met alles
ga vooral zo door je doet het heel goed

p,s goed blijven eten meid vooral voor je kleintje he
ik weet er alles van ik heb ook een eetstoorins gehad
dus ik weet wat je doormaakt,en ook ik zit vaak nog wel in gevecht daarmee., maar jij komt er wel meid.
kijk wat je nu hebt bereikt je hebt een lieve vriend, straks samen een kindje geniet daarvan he .

liefs van chantall
stella - Zondag 17 april 2011 17:35
hhahaha, mij verjaardag is op 3 september!!! :)
priscilla - Vrijdag 13 mei 2011 17:02
Hey meid,

Ik vind dit totaal geen raar verhaal, want ook al ben je bag om dik te worden dan nog kan je een groote wens hebben om kinderen te krijgen,ik weet wat het is.
ik ben nu 9 weken zwanger en heb dus ook een eetstoornis wij zijn 4 jaar bezig geweest, en nu is het eindelijk zover, maar ik ben toch als de dood voor mijn kilo's ben nu al 2 kilo aangekomen, en ben nog maar 9 weken , echt ik durf nog niet aan straks te denken als ik ben bevallen , want ik hoop dat ik mijn figuur echt terug krijg.
En nu zullen er heel veel mensen zijn die zeggen spoor jij wel, nou ik spoor wel hoor, maar mensen die dit niet hebben kunnen niet erover praten want die weten niet hoe het voelt en wat er in ons om gaat.
Ik hoop dat het nu ondetussen goed gaat met jou.

annelies - Maandag 9 januari 2012 18:57
Ik lees hier heel mooie verhalen over op dit forum. Ik hoop dat ook met jou alles oke is. Ik zit momenteel in mijn laatste jaar humane wetenschappen. Ik doe mijn scriptie over pregorexia. Ik zoek nog enkele mensen die kampen met deze eetstoornis en die via mail enkele vragen willen beantwoorden. Je zou me enorm verder helpen. Anonimiteit verzekerd.
vriendelijke groeten, Annelies (anneliesvienne@hotmail.com)
Soofy - Woensdag 10 mei 2017 19:03
Werd hier naar doorgelinkt. Vraagstelling: 'heb je bewust gekozen een kind te nemen?' Staat me alleen niet aan.. Kon je maar een kind nemen.