Eetbuien
"Even dacht ik dat ik mezelf onder controle had, dat dit het begin was van een nieuwe gezonde start. Die avond at ik een normale avondmaaltijd. Als toetje zou ik een bakje vla nemen. Ik wilde immers dat eten wat normaal was en zoveel mensen aten. Eenmaal bij de vla aangekomen ging het mis. Ik kon het niet bij dat ene bakje vla houden. Het hele pak ging op. Bij ieder bakje dacht ik "dit is de laatste" en na ieder bakje nam ik nog een bakje.
Ik voelde me hierna zo rot, dat ik meer moest eten. Wat was ik immers een stom wijf en wat had ik alles toch weer verpest. Nu alles toch al verpest was, maakte het niet meer uit, kon ik net zo goed meer eten. Dat gaf me tenminste nog een klein beetje een goed gevoel. Ik zocht overal in huis, maar kwam weinig lekkers tegen. Ik had immers met mezelf afgesproken geen lekkere dingen meer in huis te halen, juist om dit soort eetbuien te vermijden.
Het maakte weinig uit, want ik had nog wel droge crackers in huis en een fles pannenkoeken stroop. Achter elkaar gingen de crackers met stroop naar binnen. Even vergat ik al mijn problemen, verdween de angst, de spanning, het verdriet. Maar toen de crackers op waren.... Kwam alles 2 maal zo heftig terug... nu voelde ik me naast verdrietig, alleen en wanhopig ook nog eens vies en dik.
Tranen van walging stroomden over mijn wangen... wat nu? Ik probeerde de crackers er weer uit te krijgen. Vreselijk pijn deed dit, bloeddoorlopen ogen kreeg ik, beschadigde knokkels, een geschaafde keel en een stekend gevoel op mijn borst. En dat niet alleen... het afgelopen jaar had ik in 1 jaar 6 gaatjes in mijn tanden gecreëerd en was mijn bos blond haar veranderd in een dun bosje vlashaar.
Toen de crackers eruit waren, begon het hele drama eigenlijk weer opnieuw... er ontstond "honger" - ik voelde me nog steeds walgelijk, alleen, mislukt, verdrietig... etc. Maar alle winkels waren al dicht.. en ik had niets lekkers meer in huis... (en om nou die bak ijs van mijn huisgenoot te jatten, dat kon niet nóg een keer maken) en als ik dan tóch zou toegeven aan een eetbui, wilde ik het liefst wel iets eten waar ik dol op was. Ondanks dat het al half 1 's nachts was sprong ik op de fiets richting het station. Ik had 10 euro bij me in muntjes. Bij het station aangekomen haalde ik uit de vier automaten verschillende dingen, in de hoop dat het niet zo zou opvallen.
Ik fietste naar huis met M&M's, wafels, drop, chips en koeken.... En daar ging het hele drama verder... De volgende ochtend op school deed ik vrolijk... ik mocht die hele dag van mezelf niet eten, had het koud, was moe... maar niemand had wat door. Ik had immers een gezond gewicht."
Eetbuien
Er is sprake van een eetbui wanneer binnen korte tijd (binnen 2 uur) een overdreven grote hoeveelheid voedsel wordt gegeten. Eetbuien worden hierom ook wel vreetbuien genoemd. De laatste tijd hoor ik meiden al snel zeggen dat ze een eetbui hebben gehad. Meestal gaat dit dan echter om een subjectieve eetbui en niet om een objectieve eetbui.
Subjectieve eetbui: een voor die persoon zelf overdreven grote hoeveelheid voedsel opeten in korte periode (soms gaat het bv om een zak chips). Dit is echter geen echte eetbui, aangezien dit objectief gezien geen extreem grote hoeveelheid voedsel is.
Objectieve eetbui: dit is een eetbui waarbij objectief gezien (niet alleen voor de persoon zelf, maar ook voor de omgeving) binnen korte tijd overdreven veel voedsel wordt gegeten. Dit soort eetbuien kunnen in kcal zelfs oplopen tot 10.000 kcal.
Het is niet eenvoudig om van eetbuien af te komen. Als je het vergelijkt met een verslaving zoals alcohol of drugs, dan is deze te stoppen door in ieder geval niets meer te gebruiken. Bij eten kan dit niet. Je moet iedere dag eten. Hierdoor word je iedere dag dus opnieuw geconfronteerd met jouw drang.
De oorzaken van eetbuien kunnen heel divers en meervoudig zijn. Meestal kom je wel uit bij een vorm van innerlijke leegte die je probeert "weg te eten". Innerlijke leegte ontstaat wanneer behoeftes van vroeger en/ of nu niet worden of zijn bevredigd.
Uit innerlijke leegte komt bv angst, frustratie en verdriet voort. De manier waarop je hiermee omgaat verschilt per persoon. Sommige mensen kunnen deze emoties uiten en delen met anderen. Sommigen kunnen deze emoties zelf verwerken en kunnen deze emoties als het ware tijdelijk accepteren. Veel mensen kunnen deze gevoelens niet accepteren en hier niet mee omgaan. Ze doen dan alles om deze nare gevoelens te vermijden:
Ze gaan die leegte te lijf gaan door alcohol, drugs, overmatig sporten, gamen, werken..., en jij, jij doet het wellicht met eten. Soms zou je misschien wensen dat je het ook met drank o.i.d. kon doen, juist omdat je zo bang bent om dik te worden. Maar "helaas" hebben we dat niet voor het uitkiezen.
Natuurlijk los je met de eetbuien het daadwerkelijke probleem niet op (slechts tijdelijk!). Heel belangrijk is dus dat, wanneer je van je eetbuien af wilt, je uit gaat zoeken waar deze uit voort komen. Dit kan je sowieso doen door bij drang op te gaan schrijven wat je voelt, waar je je zo gespannen, verdrietig en rot over voelt. Dit is niet eenvoudig, aangezien je de eetbui dan ietsje moet uitstellen, dit terwijl de drang soms vreselijk heftig en groot kan zijn.
Naast een gevoel van leegte zijn er natuurlijk veel meer oorzaken voor eetbuien. Denk hierbij aan de oorzaken van een eetstoornis in het algemeen:
- Erfelijke en biologische factoren
- Psychologische kenmerken (bv perfectionisme, impulsiviteit, gevoelig)
- Lichamelijke aanleg
- Het schoonheidsideaal
- Opvoeding
Zie ook oorzaken anorexia / boulimia
Wat ikzelf heb meegemaakt en ook veel gebeurt, is dat meiden die naarstig proberen af te vallen en hun eten onder controle te houden, na verloop van tijd last krijgen van eetbuien. Eigenlijk is dit best begrijpelijk, want hoe meer je iets NIET mag, hoe groter de drang wordt het WEL te willen. Daarbij geldt nog eens de fysieke factor dat jouw lichaam ook steeds meer behoefte krijgt aan eten, aangezien het niet de hoeveelheid en stoffen binnenkrijgt waar het om vraag/ die het nodig heeft. Daarom zie ik ook lijnen en te weinig eten ook als één van de grootste risicofactoren voor het ontstaat van eetbuien...
Het in stand houden van eetbuien:
Van eetbuien afkomen niet eenvoudig, zeg maar gerust vreselijk moeilijk! Dit komt veelal doordat men zelf de eetbuien in stand houdt door in een vicieuze cirkel te blijven zitten. Na de eetbui probeer je deze naarstig te compenseren door bijvoorbeeld over te geven, te sporten, te laxeren of heel weinig te eten. Juist door dit compenseren ontstaat er weer een zekere "honger" waardoor je eigenlijk de drang naar een eetbui weer extra in gang zet.
--> Stap 1 om van eetbuien af te komen is dan ook: stop met compenseren na een eetbui.
Natuurlijk is dit heel moeilijk, want je voelt je erna vies en wilt het liefst alles weer z.s.m. kwijt. Toch zal je dit moeten weerstaan om van die eetbuien af te komen.
--> Stap 2 om van eetbuien af te komen is altijd: stop met lijnen! Probeer weer regelmatig en voldoende te gaan eten. Drie maal daags een normale maaltijd en drie maal daags een tussendoortje en eet af en toe ook eens iets lekkers: (chips, koekje, twix, etc.). Doe dit op vaste tijdstippen, zodat je niet de neiging krijgt e.e.a. toch stiekem uit te stellen of te skippen.
Wees niet bang, je zal hier veelal echt niet snel van aankomen. Bovendien, als je van de eetbuien afkomt en je eet weer voldoende en regelmatig, heb je eerder kans wat af te vallen.
Haal eventueel iets in huis voor "nood" - denk bijvoorbeeld aan worteltjes, rijstwafels en yoghurt met muesli.
Het kan geen kwaad om af en toe eens iets te nemen. Dit kan je dan eten om ervoor te zorgen dat het minder snel "uit de hand loopt".
Oh ja, en het is altijd handig om ná het eten boodschappen te gaan doen....
Kijk voor een gezond eetpatroon eens naar deze lijst
--> 3. Meestal heb je ook allerlei "saboterende gedachtes" voor aanvang van een eetbui, die ervoor zorgen dat je toegeeft aan de eetbui. Gedachtes als:
- "Ik heb nu toch al te veel gegeten, nu kan ik net zo goed nog meer eten"
- "ik ben toch al mislukt, dus wat maakt dat beetje extra eten nog uit"
- "Het gaat me toch niet lukken om hiervan af te komen, dus ik kan er net zo goed aan toegeven"
Je kan voor jezelf eens opschrijven welke gedachtes jij gewoonlijk hebt. Ga vervolgens na of deze gedachtes nu wel écht kloppen. Op deze manier ga je ze op het kritieke moment leren herkennen en kan je leren er wel kloppende en gezonde gedachtes tegenover te zetten.
--> 4. Meestal heb je de neiging om de eetbuien voor jezelf te houden. Het is immers iets vreselijk gênants, iets wat normale mensen niet doen, iets vies, walgelijks. ONZIN natuurlijk! Veel mensen kennen het "weg-eten van emoties" - misschien niet in de mate waarin jij het doet, maar ook daar zal je nog verstelt van staan. Probeer, hoe moeilijk ook, iemand in vertrouwen te nemen en te vertellen over jouw probleem. Ga jezelf niet isoleren van de omgeving, want hoe meer je dat doet, hoe ernstiger het zal worden. Woon je nog thuis, neem je ouders in vertrouwen, schrijf het desnoods op, of laat hen dit stuk lezen.... En laat hen je steunen!
--> 5. Zoek uit waar jouw eetbuien voor staan, waar ze uit voortkomen. Schrijf dit op (het beste zal je dit voelen kort voor een eetbui). Zoek voor deze problemen hulp bij een professional of steun van familie en vrienden.
--> 6. Spreek met thuis af / of haal zelf geen eetbui voedsel in huis. Natuurlijk is het wel goed om iets lekkers in huis te hebben, anders bestaat opnieuw het risico van controleren door overdreven gezond te eten, maar haal dan iets wat je per stuk kan kopen: een Twix, een koek bij de bakker, kinderchocolade, klein zakje chips etc. Op die manier maak je het jezelf ook minder moeilijk om de drang te moeten weerstaan.
--> 7. Probeer sowieso zo min mogelijk op een weegschaal te gaan staan. Heb je de neiging om je iedere dag te wegen... doe dit eens een paar dagen niet. Probeer het te verplaatsen naar 1 keer per week, liefst 1 keer per maand. Wanneer je nog thuis woont, bespreek dit met je ouders. Hoe moeilijk ook, want het zal OOK aanvoelen als het ingooien van je eigen glazen - wat natuurlijk enkel het ingooien van de glazen van de eetstoornis is.
--> 8. Natuurlijk zal het niet in één keer, hoe graag je dat ook wilt, goed gaan. Probeer echter niet te denken dat wanneer het een paar keer niet goed loopt "zie je wel, ik kan het niet, ik kom hier nooit van af" - want ook dat zijn weer saboterende gedachtes om maar niet meer te hoeven vechten en toe te kunnen geven aan de eetstoornis/ eetbui-drang.
--> 9. Zoek bij drang altijd afleiding (wandelen, creatief bezig zijn etc) en maak, nog beter, contact met mensen! Binnenkort plaatsen we een uitgebreide lijst met ideeen voor afleiding op de site.
N.b. soms willen ook medicijnen behulpzaam zijn bij het stoppen van eetbuien. Een zich bewezen medicijn in deze is Prozac, een antidepressivum.
Onthoud altijd goed dat JIJ degene bent die iets kan veranderen aan JOUW situatie. Blijf niet hangen in een gevoel van "zie je wel, ik ben niet goed en sterk genoeg, ik ben waardeloos, ik kan dit niet" want daar help je jezelf niet mee. Kom in ACTIE, ga erop uit, zoek hulp, hoe eng en schaamtevol ook. Hulp zoeken is geen falen, geen hulp zoeken en jaren van je leven verpesten is veel en veel erger. Oh ja... en bedenk ook goed hoe lang je al zegt "ik kan het wel alleen oplossen" - want als je dit al langer dan een jaar zegt, moet je misschien eens bij jezelf te raden gaan of dit niet ook een wat naieve en saboterende gedachte is...
Tot slot:
Schaam je niet dit voor probleem! Er zijn veel meer mensen met eetbuien, dan mensen met anorexia of boulimia... je staat hierin niet alleen en het s niet gek of genant!
Zoek en vraag hulp want de gevolgen van te lang geen hulp zoeken zijn een stuk genanter dan het hulp zoeken!
Gerelateerde blogposts
Reacties
Verder weet ik niet veel te zeggen eigenlijk..
Wat ik me wel even afvroeg is wat het verschil is met boulimia? In dit stuk wordt namelijk ook gesproken over compenseren na een eetbui.
Wat schrijf je fijn, zó hoopgevend.. het hoeft dus níet iets te zijn waar nooit van af is te komen?!
Vandaag hoorde ik nog iets moois: achter iedere emotie schuilt een behoefte. Achter de emotie verdriet schuilt misschien een behoefte aan troost. Meiden, eten vervuld die behoefte maar tijdelijk. Zoek iemand op met wie je je verdriet kunt delen, zodat je écht kunt worden getroost!
Veel liefs!
En ik ben nog steeds zo blij -en dankbaar voor de reactie van mn moeder- dat ik het heb verteld en bespreekbaar heb gemaakt, voor mij is dit de eerste stap geweest om het gevecht aan te gaan tegen eetbuien - wat ik zelf al 100x had geprobeerd en nooit was gelukt door de vicieuze cirkels.
Super mooi geschreven!
Liefs
xx Elisa
Xxx Laura
Ik gaa het dan niet uikotsen, maar ik heb
net drie weken gezond en goed gegeten en
nu ben ik al een week bezig om alles op te eten.
De kasten waren binnen 2 dagen leeg, want ik
eet in 10 minuten zo een pak koekjes op. Ik denk dan
van: ja ik heb nu toch al gegeten en ik ben toch
al niet mooi dus wat maakt het dan nog uit of ik er ook
dik bij ben.
Heeft iemand ECHT goede ervaringen met professionele hulp?
Ik heb sinds een tijdje ook elke week gesprek, maar omdat ze mij en mijn levensverhaal eerst echt wil leren kennen om het probleem goed bij de kern te kunnen aanpakken, duren die eetbuien nogsteeds, en ik heb het al 5 jaar!
Ik vraag me tot slot ook af wat het verschil is met boulimia inderdaad. Want dat hebben ze over mij gezegd, dat ik boulimia heb. Maar dat wat hierboven staat ook?
Liefs!
Heel veel liefs,
Lieke
allereerst; goede tips!
maar, er is 1 ding wat mij al een hele tijd stoort, altijd als je zulke teksten leest. het gaat altijd over eetbuien, dus het in een korte periode heel veel eten. maar ik kan nergens iets vinden over teveel eten de hele dag door. en dan niet wat iedereen wel eens doet, maar echt 6000 kcal op een dag, dagen achter elkaar. dat heeft niets te maken met compenseren, met een lichaam dat stoffen te kort komt. onverzadigbare eetdrang. rustig eten, maar wel non-stop. COD. zou daar misschien ook een keer iets over geschreven kunnen worden? dat zou ik erg fijn vinden, want bij mij heeft het er inmiddels toe geleid dat ik bijna obesitas heb:O
xxxloser
Het lijkt wel veel op wat er oa al beschreven is, zoals na het toetje nog een toetje en nog een toetje en dan nog een toetje nemen.
Liefs en sterkte aan iedereen
En ik compenseer niet dus blijft al dat eten eraan komen..
Wat ik zoal eet tijdens zo'n vreetbui: 1 tosti en 4/5 boterhammen met worst of tonijnsalades ofzo. En als dat niet in huis is, wat we wel hebben.. Maar ik schaam me zo erg, en ik heb net afgelopen vrijdag een gesprek gehad bij een obesitas kliniek in Hilversum. Maar ik zou er eventueel pas in januari terecht kunnen. Ik zat daar gewoon te janken!! Ik ben zo ontzettend wanhopig.. want we hebben ook nog eens geen geld en kan dus niet gaan sporten zelf. En uit wanhoop wil ik eten, en daardoor steel ik broodjes en babybels enzo in de supermarkten. Ik ben echt diep gezonken. Maar wat kan ik nou nog doen als ik nergens in Nederland opgenomen kan worden?! HELP.
Ik weet nu al dat de komende twee dagen het onmogelijk voor me word om niet te gaan compenseren, eigenlijk is mijn sportindeling voor de komende dagen al gemaakt, maar ik denk dat de grootste stap al de stap is om er met iemand over te kunnen praten. Ik ben heel erg bang om het aan iemand te vertellen, bang om beschuldigd te worden, maar mijn angst om zo nog langer door te moeten leven, ongelukkig na elke avond dat ik begin met eten, maakt me nog veel angstiger! Ik hoop over een paar maanden nogmaals op deze site te komen met het verhaal dat ik mezelf meer onder controle heb. Deze verhalen en tips hebben me iig op het pad gezet om actie te ondernemen en hulp te gaan zoeken. Dankjewel!
Wat vervelend dat je zo wanhopig wordt van je situatie. Maar voor sporten heb je geen geld nodig hoor :) Ik ben student en moet dus ook ieder dubbeltje drie keer omkeren. Toch sport ik, in mijn eentje, in mijn kamer voor de spiegel. Lekker dansen. Geen oefeningen ofzo, maar gewoon de muziek voelen en erop bewegen. Misschien kun je dit eens proberen! Ik voel me hierna altijd heel fijn en energiek.
Het hoeft niet lang, het hoeft niet intensief.
Ik wens je heel veel sterkte!
xxx Lis
Ik wens iedereen heel veel sterkte met dit probleem, samen komen we er bovenop meiden, je staat er niet alleen voor!
Ikzelf heb ook last van eetbuien.
Ik ben niet dik, integendeel. Ben erg sportief, weeg **kg bij 1.72m, maar heb met name als ik ongesteld ben ook eetbuien en dan blijf ik daarin hangen. Meestal zeker 5 dagen met als gevolg de rest van de maand super veel sporten en afvallen om vervolgens weer overnieuw te beginnen.
Ik weet niet wat bij jullie een eetbui inhoudt, maar laatst had ik een bakkje choco noten op van **gr en een zak engelsdrop van **gr. Dat was het enige die dag. Is dat dan al een eetbui?
Gister was het een nectarine en een appel, en savonds 1zak chips. Zijn dit eetbuien? Of wat is dit voor gedrag?
Ik ga dan altijd met een overvolle maag en misselijkheid en duizeligheid naar bed.. Zucht. Ik wil er zooo graag vanaf!
Groetjes!
als dat het enige is dat je de hele dag eet is het geen vreetbui!
Je komt dan echt niet aan de dagelijkse voedingsrichtlijn!
En je kunt het het beste ongezond gedrag noemen denk ik...
Je kunt beter 3 goede maaltijden eten en dan een beetje van dat snoep/chips als tussendoortje, en fruit is natuurlijk ook heel geschikt als tussendoortje!
Succes(L)
wat herkendbaar! Rond mijn 15e kreeg ik anorexia; ging steeds minder eten, veel bewegen; en steeds een stapje verder met minderen. Ik voelde mezelf waardeloos, en wilde bewijzen dat ik iets kon: controle houden en mezelf ontzeggen wat anderen niet konden: eten. Het kostte me veel energie, en ik realiseer me nu dat het dagelijks een gevecht was. Langzamerhand werd het een automatisme en gaf het mij een gevoel van triomf dat ik tenminste iéts kon. Na lange tijd moest ik met ma mee na de huisarts; en vervolgens kwam ik bij kinderarts, psycholoog en diëtist terecht. Stapje voor stapje ging ik iets meer eten en mn gewicht nam toe. Dat was erg moeilijk; om los te laten wat je altijd als heel waardevol had gekoesterd, waaraan je al je waarde had gehecht. Ik moest groeien maar ik wilde gewoon zo klein mogelijk en onzichtbaar blijven en haatte mezelf om wie ik was. Nu, met inmiddels een gezond gewicht heb ik soms last van eetbuien. Ik weet dat dit komt doordat ik emoties niet uit, alles voor mezelf houd en me ontzettend eenzaam voel. Wil dan de leegte vullen, en ja dan maar voedsel. Maar het is geen oplossing.
Nu heb ik nog gesprekken bij n psycholoog, en heb meer inzicht in mijn gedachtepatroon. Toch valt het me zwaar om toe te geven dat ik soms van die ongecontroleerde eetbuien heb, en ja; die ga ik compenseren met veel bewegen, maar denk dat die tip om dat juist niet te doen uiteindelijk veel meer oplevert. Succes ieder die hiermee worstelt; laat je waarde niet afhangen van hoe je er vanbuiten uitziet; het gaat om je hart. Ik heb troost en hoop gevonden bij God, en in Zijn kracht is alles mogelijk.
Don´t give up!
Ik dacht dat het juist goed was.
Inmiddels zit ik nu ook op mijn goede gewicht maar heb ik last gekregen van eetbuien.
Het is zo moeilijk om dat onder controle te krijgen, die eetdrang is onwijs groot.
Mijn moeder wil me helaas niet helpen als ik weer last heb van die drang.
Ze zegt dan tegen mij dat het niet erg is en dat ze er pas wat aan gaat doen als ik echt veel te zwaar word.
Maar aangezien mijn verleden vind ik het al moeilijk om mijn minimumgewicht te accepteren..
Ik hoop dat ik de eetbuien onder controle kan krijgen.
Volg de stappen die Scarlet beschrijft, ze zijn echt goed! Vertel het aan iemand die je echt vertrouwt, want je kunt dit niet alleen. Ik kan het iig niet alleen en ik ben ongelofelijk blij dat ik het op heb gebiecht
(ik weet nog niet of ik het aan mijn ouders wil vertellen, die hebben al wel meer meegemaakt met mij. Eerst wil ik verder komen met genezen. Ik woon op kamers dus mijn ouders zien wat dat betreft niet hoe het zit)
Super goed geschreven! liefs
voor de rest even sprakeloos
ten eerste super dat deze berichtem erop komen te staan, het is voor mij nog erg lastig toegeven, maar ik denk dat ik anorexie heb (gehad) want heb nu ook heel erg last van eetbuien. en denk dat ik mede door dit berichtje morgen met iemand erover zal gaan praten. want zo gaat het inderdaad niet.
wat een super goede site is dit! zal er vaker op kijken!
Groetjes!
Maar toch, ik durf het echt niet aan iemand te vertellen.
Succes
Groeten Gaby
Respect meis, voor je verhaal! Ik krijg er kippenvel van en het triggert me echt! Ik kreeg 6 jaar gelezen anorexia en in een half jaar tijd was ik bijna dood... heb alles en meer eraan gegeten in het halve jaar daarna en sindsdien is mijn gewicht prima, maar mijn hoofd nog steeds niet op orde. Ik eet de hele dag door en zodra ik maar een beetje stress voel of me geraakt voel en ga dan sporten. Hierdoor ben ik al met 2 studies gestopt en trek ik me terug uit mijn leven en vrienden en contacten. Een slechte prater en nog steeds wachtend op het moment dat ik mijn leven weer normaal kan leven, terwijl het steeds moeilijker gaat en ik mijn jaren aan het verkloten ben! Ik zweer het je: tot jouw verhaal heb ik nog nooit zoiets gelezen en nog nooit zon fijne tips gelezen. Ik zou je willen vragen of je er nog meer hebt en waar je ze vandaan hebt. Ik kan er niks aan doen, maar ik hou van je!:P
Kus Rebecca
Veel liefs xxx
En het is erg leerzaam.
oke ik ben goed bezig met lijnen,dat moet ik dan vol zien te houden!maja als ik eenmal op een verjaardag ben..probeer ik zo min mogelijk te eten..maja omdat er mensen denken dat ik een ziekte heb,moet ik van me zelf eten,(dan zien de mensen dat ik geen eetziekte heb) die ik wel heb!! dus eigelijk hou ik mezelf voor de gek!maar als ik dan thuis kom van de verjaardag,denk ik bij me eigen ik heb dan toch al gezondigt en ga ik thuis me helemaal vol proppen met koekjes snoep enz...tot dat ik mezelf zooo vies en vet opgeblazen voel!!dan pak ik me laxeerpillen enb slik er een hele hoop!!dat is dan mn straf!!!buikpijn,misselijk..en de volgende dag zit ik de hele dag op de wc (diaree)
Ik lees hier ineens heel veel toepasselijke verhalen, best eng.. voel me hopeloos! njaa, ik ga verder lezen!
Ik ben in vier maanden tijd **** kg aangekomen en daar zit ik nu heel erg mee. Oorzaken voor mij; ik had eigenlijk ondergewicht, was relatief dun. Ik heb het psychisch zwaar gehad; veel verdriet, onmacht en daarnaast was ik al perfectionistisch en gevoelig, zoals hierboven genoemd staat.
Ik wil er heel graag vanaf en wil ook graag lichter worden. Ik vind het daarom moeilijk om te stoppen met compenseren/lijnen. En ik vind het ook erg moeilijk het te vertellen maar weet ergens dat dat wel erg goed is.
Ik hoop dat het snel beter gaat.
Sterkte allemaal...
Het ergste vond ik dat toen ik de eetbuien had, mensen opeens niet meer naar mijn problemen wilden luisteren. Ik was niet meer te dun, dus had ik geen probleem meer. De anorexia was toch over, dus geen probleem?! 'Bijna iedereen heeft wel eetbuien', zei m'n moeder. Ja: maar niet iedereen eet in 2 uur tijd 2 repen chocola, 2 rollen koekjes, een bak ijs, een heel brood met kaas en bij gebrek aan beter een pot rauwe witte bonen in tomatensaus op...
In middels is mijn gewicht weer redelijk gestabiliseerd naar bijna mijn oude gewicht van voor de eetstoornissen. Dit doe ik door een heel strak eetschema: op gezette tijden voldoende, gevarieerd en gezond eten. Toch is nog steeds iedere dag een gevecht. Minimaal 1 x per week heb ik een eetbui, waarin die 10.000 calorieen grens zeker wordt overschreden. Minimaal 1 x per week eet ik niks, als straf voor de dag ervoor. Ook gister ging het weer grandioos mis... Ik had vandaag willen compenseren, maar na het lezen van dit stuk ga ik toch maar m'n best doen om mijn strakke eetschema weer op te pakken. Niet compenseren en niet meer lijnen is inderdaad de enige weg uit de eetbuien, hoe moeilijk dat ook is...
Veel sterkte aan iedereen!!!
Wat een confronterend verhaal. Ik heb er ook last van vreetbuien maar ik ben te laf om het weer uit te spugen.
Ik weet dat ik er later spijt van krijg en toch ga ik door.
Ik eet inderdaad als ik verdrietig ben, maar bv ook als ik me verveel.
Erna en tijdens voel ik me lelijk, dik en nutteloos. En nog kan ik niet stoppen.
Dit verhaal zal me er niet van weerhouden om vreetbuien te hebben. Maar ik zal na dit verhaal ook niet de hoop opgeven. Ik zal doorgaan. En ooit zal ik dun zijn, dun dat iedereen me mooi vind en niet meer gehaat omdat ik dat rare dikke meisje ben die niemand kent. Het zal me lukken. Al val ik er dood bij neer. (nee ik heb geen anorexia of boulimia)
Groetjes, Nicole.
Heel herkenbaar en confronterend!Ik heb al 15 jaar n eet-
stoornis...5 jaar anorexia en toen omgeslagen in boulimia.
ik heb al verschillende opnames gehad en iedere keer voelde ik me zo sterk maar als ik eenmaal thuis was ging t weer mis!Ik haat mn eetstoornis maar kan ook niet zonder.Ik voelde me verdrietig en alleen....zo wanhopig en gefrustreerd omdat ik t niet meer wil en ben moe.Ik heb vandaag t verhaal van Scarlet gelezen en op de site gekeken t doet me goed om te weten, dat ik hierin niet alleen sta dus ik voel me minder`freak`.t is vandaag weer misgegaan heel veel eetbuien en eruitgooien...ik weet niet wat ik moet doen maar ik vind t geweldig wat Scarlet doet.Heel veel respect!sterkte iedereen!
ik hou dit niet veel langer vol, de eetbuien het braken.. mee studie me sociale leven gaan helemaal naar de knoppen.
ik wil er zo graag vanaf maar ik verlang ook weer terug naar de anorexia..
Zelf heb ik ruim 1 jaar geleden ofsoo anorexia gekregen. (ik was al langer besig met afvallen maar toen liep het uit de hand, en sinds die tijd durfde ik aan me zelf toe te geven dat ik problemen heb met eten)Sinds enkele maanden liep het uit de hand en kreeg ik eetbuien. In het begin een paar keer per maand een klein beetje, maar nu word het steeds meer en meer en meer. die 10000 haal ik nu zeker nog lang niet maar als ik zo door ga ben ik bang dat het ooit wel gaat gebeuren. Eerst dacht ik dat ik gewoon te slap was om af te vallen, maar nu ik dit heb gelezen en alles klopt precies begin ik daar wel aan te twijfelen. Ik ga zeker de tips opvolgen en nu een zo'n regelmatig mogelijk eetschema proberen op te zetten voor de komende tijd.
xxx CM
Overdag vasten en savonds meestal rond uurtje of 6 los gaan. Bij mij gaat dat dan zo; k neem een maaltijdsalade van 380kcal. Denk ik er grip op te hebben. Voordat ik daaraan begin, eet ik eerst 2 zakjes snack a jacks a30gram. Vervolgens die maaltijdsalade om vervolgend nog 5 reepjes kinder bueno te eten en 0.5liter ijs. Altijd savonds! Mijn hele stofwisseling is helemaal naar de knoppe. Zonder te sporten blijf ik aankomen bij 1000kcal. Vandaag zit ik op zo'n 2500kcal, dus wordt weer 2 dagen vasten:( Ben niet dik, maar aankomen is het laatste wat ik wil. Toch krijg ik de boel niet onder controle helaas:( Wat is dat toch met vrouwen en eten?
Wat eten betreft zit er bij mij echt wel een steekie los, ik denk toch altijd uiteindelijk weer: Ik ga afvallen, ik ga afvallen en probeer het dan weer, maar dat lukt natuurlijk nooit en dan is het weer (vr)eten. Dat ik dat afvallen nou nooit eens loslaat, maar dat zit helemaal in mijn systeem, die drang blijft.
Bij mij weet verder niemand ervan af en ik ben eigenlijk ook niet van plan om het iemand te vertellen, want ik schaam me er toch wel voor.
Ik moet wel echt proberen minder op de weegschaal te gaan staan. Nu doe ik dat ongeveer 3 keer per dag, moet toch echt minder. Ik hoop dat het me lukt dat maximaal 1 keer per week te doen.
Ik heb 3 jaar anorexia gehad en ben nu overgeslagen in boulimie... Ik vind dit zo beschamend om toe te geven. Ik heb eetbuien en geef het terug over, laxeer ook. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Jou verhaal geeft me weer moed en heel veel steun Scarlet!
dankjewel en aan iedereen heel veel succes! :)
alles wat je schrijft is waar. heb vroeger anorexia gehad, ben er over heen gekomen, ben weer begonnen met eten, maar kende toen geen mate meer. daarmee zijn de eetbuien begonnen, met periodes van vasten er tussendoor om het te compenseren. per eetbui kwamen er veel calorieen naar binnen of misschien wel meer, verder ben ik het gaan compenseren met intensief te sporten en heb zelf geprobeerd te braken maar dit laatste met weinig resultaat. nu ik weer begonnen ben met studeren,heb ik geen tijd meer om te sporten en na een aantal vreetbuien heb ik de strijd opgegeven en eet ik alles wat ik niet laten kan. ik walg van mezelf durf de deur niet meer uit ben gestopt met mijn bijbaantje omdat ik me zo schaam voor mijn figuur. de laatste tijd zie ik alles niet meer zo zitten.
dit probleem wens ik niemand toe en ben blij voorde mensen die daar overheen zijn. ben bijna jaloers op de mensen die gewoon eten zonder dat zij daar echt stil bij staan. ik ben al 10 jaar geobsedeerd door eten. eten heeft mijn leven afgenomen. mij leven valt en staat bij eten, ieder ochtend dat ik wakker wordt denk ik aan "wel of niet eten". dit is de grootste nachtmerrie die je kan hebben
xxx
afleidingen is ze er al of nog niet, dank jewel voor je motivatie, groetjes agnes b
*opend de koekjeskast* 3 zelfgebakken koekjes, 2 brinky's, joden koek, mergpijpje er staat een net aangebroken pak kokoskoekjes die kan ook wel mee && 2 stukken chocolade en een handvol paaseitjes.. wat kan ik nog meer pakken om het echt compleet te maken?? ooohw een cornetto hebben we nog in de vriezer liggen.. heerlijk allemaal.. oeii.. het is wel veel zal ik het nu wel echt opeten?? ach je hebt nu al een paar toffifees op wrm zou je dan derest ook niet opeten je dagelijkse voornemen om te lijnen is voor vandaag toch al mislukt net als elke dag.. wat ben je toch een mislukkeling..
NEE MORGEN GA IK ECHT LIJNEN!!!!!!
ik heb ong. 1,5 uur erover gedaan om alles op te eten ik zat op mijn kamer een beetje op twitter, facebook, hyves en gewoon de standaard dingen weetje wel.. en op een gegeven moment zit je echt vol! maar het staat er nog en het is zo lekker dus je gaat door..
inmiddels zijn mn ouders thuis gekomen en mijn moeder komt naar boven om wat te halen ik hoor haar de trap opkomen en verstop snel de spullen achter mijn kussen.. fjoee gelukkig kwam ze niet mijn kamer binnen stel je voor dat ze het ziet ;$
bij het avond eten heb ik bijna niets gegeten.. ik zat immers stampvol!! maar ik heb me wel voorgenomen om te gaan hardlopen vannavond om het er alvast een beetje vanaf te sporten maar eerst nog even pc'en om het te laten zakken en het moet natuurlijk wel donker zijn want ik gaa eeeecht NIET in het licht hardlopen
9uur.. ik loop naar beneden en mn ouders vragen wat ik wil gaan doen 'hardlopen' zeg ik. ouders: 'Ja daaag weet je hoe laat het is? je gaat nu echt niet meer naar buiten hoor' kom ik schenk wat fris voor je in en we hebben nog taart je lievelings kom even gezellig bij ons zitten joh we zien je haast nooit met die rotte pc..
ik weeg op dit moment ** en ben *** dus nog op normaal gezond gewicht.. maar *kg er zo bij hebben dan zit ik aan de 'wat zwaardere kant' Ik wil zo graag afvallen!! en het lukt me soms ook 2 à 3 dagen maar dan heb ik weer 1 klein ding gegeten en dan heb ik zoiets van het lukt je toch nooit om te lijnen dus waarom neem je niet nog iets lekkers? en dan komen mijn vreetbuien weer te voorschijn
oowja ik heb ook nog zoiets stoms als speciale datums dat ik begin met lijnen tot die datum mag ik nog zoveel snoepen als ik wil en daarna eet ik noooit meer iets ongezonds neem ik mezelf dan voor..
bv: zaterdag/zondag precies vanaf 00:00
of vanaf dag 1 van ongesteldheid
1e dag van vakantie.. enzz
ik wil lijnen :( in de zomervakantie maar ik weet niet welk dieet ik moet volgen en al helemaal niet hoe ik uberhaupt kan lijnen als ik niet van mijn vreetbuien afkom..
Ik vind deze site echt zo herkenbaar! alleen heb ik niet een of ander psychisch probleem ofzo denk ik.. Ik vind snoep gewoon te lekker om er vanaf te blijven ;$;$
vraag me niet waarom ik mijn verhaal op deze site zet sorry als jullie het irritant vinden ;$
Bericht aangepast ivm forumregels
Wat vervelend voor je zeg! Probeer in plaats van te willen lijnen en pogingen tot, een gezond voedingsschema aan te houden, want zodra je een hele middag niks eet, geef je sneller toe aan snoep etc. Als je nou eens gezond eet, gezonde voedingsschema's staan als het is goed is onder het kopje health. Als je dit aanhoudt, zal je waarschijnlijk nog afvallen ook omdat je die grote hoeveelheden snoep niet meer eet, tenminste de kans is kleiner. En probeer eens wat vaker (hoe stom het soms ook is) bij je ouders te chillen, zij zien jou niet doordat je altijd op de pc in je kamer zit, hierdoor ga jij je ook (onbewust waarschijnlijk) meer alleen voelt en daardoor een eetbui kunt krijgen. Als jij normaal en gezond eet, en in plaats van toffee's of een ijsje te nemen gewoon een appel, ook niet tien op een dag maar 1 of 2 is prima als je gewoon echt honger hebt, daarbij van appels kom je niet aan, dit doordat er vezels in zitten. En ze zitten bomvol vitamines in tegenstelling tot snoep en ijs etc. En natuurlijk, als je een x taart eet is dat geen probleem, maar hou het dan bij een normaal stukje. Gewoon 1/8 of 1/16 deel van de taart. Als je een eetbui voelt opkomen, probeer dan eerst 30 minuten te denken (zet de kookwekker bijvoorbeeld) of je wel echt honger hebt, of dat je gewoon zin hebt in iets lekkers.. ga in de tussentijd tekenen of schrijven, iets wat je leuk vindt. Heb je na die 30 minuten nog steeds honger? Neem dan een appel (overigens ook suikers waar je honger weg van gaat, vult goed) of een ander stuk fruit, of een evergreen of iets in die richting.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt, mocht je er nou ontzettend mee zitten (wat ik wel ongeveer kan opmaken uit jouw bericht hierboven) ga dan eens naar een dietiste, ook al heb jij een gezond gewicht, de dietiste kan jou helpen!! Of een vertrouwenspersoon op school, of je ouders..
Heeel veel succes!
Liefs,
Ik ben niet dik, en zit net op het minimale bmi. Echter heb ik geen normaal eetpatroon en zit ik de ene dag op een heel laag calorische inname en de andere dag net iets boven het gemiddelde inname wat een vrouw per dag mag hebben. Hoewel anderen daar misschien stabiel op blijven, kom ik er van aan.
Vandaag heb ik vanaf 12uur smiddags tot 9uur savonds in totaal 2 bussen pringles op=300gram, 2rolletjes meller, een kleine salade met garnalen, tomaat en komkommer, en daarna nog eens 3mini peperkoekjes en een muslireep.
Is dit nu een eetbui? Dit soort dagen komt best vaak voor, afgewisseld met vast dagen of gewoon dagen dat ik veel sport en weinig eet.
Maar de dagen dat ik zo eet, kom ik er wel van aan. Niet veel maar langzaam wel. Ik wil ervan af, maar het lijkt wel of ik soms suiker MOET hebben en zodra ik dan een klein iets neem wat het dan ook mag zijn, dan is de hel los en zit er geen rem op. Ookal doe ik er de hele dag over, het moet dan op.
Wat is dit?
Bedankt, want wordt er zooo gefrustreerd en down van:(
ik wacht inmiddels al 6 weken op een telefoontje voor een intake gesprek bij een kliniek en begon inmiddels de moed te verliezen. Misschien dat ik met deze adviezen wat kan. Ik weet zeker dat met dit stuk een hoop mensen (waaronder hopelijk ikzelf) worden geholpen.
Ik heb nog steeds het gevoel alsof ik er nooit vanaf kom. Bedankt voor de tips.
Omygosh, zo'n reacties heb ik nog nooit gezien op proud, waarom kom je op deze site dan eigenlijk als je mensen met een eetstoornis 'papzak' noemt, best wel zielig..
ik heb nu ook last van eetbuien en ik word nu wel behandeld door mijn anorexia maar ik twijfel eraan of ik anorexia heb het is wel vastgesteld maar nu denk ik meer dat ik boulimia heb door die eetbuien ik laxeer en braak trouwens niet.
Ik schaam me er diep voor, ik weet zelf niet eens of het wel echte eetbuien zijn.
maar ik heb dus Anorexia, moet zelfs nog wat kilo's aankomen
maar vooral de laatste 3? dagen heb ik heel veel honger, het lijkt wel of mijn lichaam nooit genoeg heeft en daardoor blijf ik eten, brood/crackers/beschuit, het snoep/koekjes e.d vermijd ik extra (dat kan ik gelukkig wel!) omdat ik weet dat ik daar dan ook in doorsla. Maar ik vind dit zo ''eng'' ik herken dit helemaal niet van mezelf. Ik hoop dat het maar tijdelijk is, misschien komt het doordat ik sinds maaanden weer ongesteld ben geworden? dat dat ook een oorzaak kan zijn? ik durf nu gewoon niet meer mijn eetlijst op te pakken, omdat ik bang ben dat ik dan drie dubbel zo hard aankom.. gelukkig hoef ik pas vrijdag weer te wegen, maar de angst om op de weegschaal te stappen is giga groot! Bah , wat een shit zooi...
ik ben echt blij dat ik op deze site ben gaan kijken. iedereen zegt altijd ''je bent niet de enige'', maar dat geloofde ik eigenlijk toch nooit. Op mijn 14e woog ik 75 kilo en was ik dus veel te dik. Ik ben een dieet gaan volgen en 15 kilo afgevallen. Sindsdien ben ik obesessief met lijnen bezig en kan ik aan niks anders meer denken. Ik werd steeds dunner en op een gegeven moment ook niet meer ongesteld. Ik ben naar een psycholoog gegaan en die zei dat ik anorexia had. Een jaar later ongeveer begonnnen de eetbuien. Altijd na het uitgaan, als ik alcohol ophad. Bijna elk weekend. Door de weeks ging ik dat compenseren door weinig te eten en te sporten. Dit gaat al zo'n 5 jaar door. De laatste maanden ben ik gestructureerder gaan eten en sla ik geen maaltijden meer over. Ik ben ook weer ongesteld geworden en super trots! Toch blijven de eetbuien. Er zit wel steeds meer tijd tussen. Soms wel een maand. Toch blijven de eetbuien soms wel 3 dagen duren en durf ik de deur niet meer uit. ik zeg afgespraken af en meld me ziek voor school en werk. Dan zit ik weer alleen thuis en voel me schuldig en ga nog meer eten. Ik heb een nieuwe psycholoog en die is wel en stuk beter. Toch heb ik het idee dat ik nog een lange weg te gaan heb... heel veel sterkte iedereen! Ik ben blij dat deze site bestaat. Hier kan je echt van leren en zie je in dat je niet de enige bent.
2009, het jaar wat me in mijn geheugen gegrift staat. Ik was toen klaar met mijn middelbare school, gala in het vooruitzicht, maar ik was niet erg populair onder de jongens. Ik bedacht me dat ik mooi dun in mijn gala jurk wou verschijnen. Ik woog toen X kg bij een lengte van 1,65m, eigenlijk dus perfect. Maar goed, het lukte, ging iedere dag veel sporten en snoepte niet meer. De dag van mijn gala, X kg afgevallen en wat een geweldige dag. Maar de dagen na mijn gala ging het fout, totdat ik op het toppunt zat dat ik X kg woog. Ik kreeg in het ziekenhuis te horen dat ik echt meer moest gaan eten, anders namen ze op. Op dat moment begon pas een belletje te rinkelen dat dit niet gezond was. Ik ging naar het MBO, maar helaas koos ik de verkeerde opleiding en had ik het niet naar mijn zin. Uiteindelijk heb ik het aan mijn ouder kunnen vertellen. Toen begon ik aan mijn nieuwe opleiding, had het goed naar mijn zin, had weinig tijd om de sporten, snoepte weer volop en de kilo's vlogen eraan in no-time. ong 1,5 jaar geleden was ik dood ongelukkig met mijn gewicht, maar ik kon maar niet stoppen met eten en daarna kotsen met inderdaad de gedachte morgen ga ik het anders doen, ik ga normaal eten en niet meer snoepen en weer flink sporten. Maar helaas ging het vaak een week goed en daarna gaf ik het weer op, wat een zwakkeling dacht ik dan. Vorig jaar heb ik het aan een vriendin verteld, maar die nam het niet zo serieus, maar meid je ziet er zo goed uit, waar maak je je druk om. Maar ik bleef ongelukkig. Een half jaar geleden bedacht ik me dat het misschien goed was om naar de diëtiste te gaan zodat ze me kon helpen. Ben er heen gegaan en samen met haar een schema opgesteld en ze hielp me hoe ik om moest gaan met "moeilijke" situaties. Maar wat ik zelf moeilijk vind, is dat ik niet precies weet wanneer ik echt eetbuien krijg. Maar uiteidelijk was ik van X kg (die ik inmiddels woog) al X kg afgevallen. Het is een lange tijd goed gegaan, maar de laatste weken gaat het helaas weer niet zo goed. Ik ben bang dat ik van die eetbuien nooit meer af kom. Ik zou graag met iemand in contact willen komen, die dit ook heeft. Misschien dat we elkaar kunnen helpen? Ik hoor dan graag van je. Liefs
Echte eetbuien heb ik zelden gehad, wel kon ik vroeger veel meer snoepen dan ik wilde. Daar voelde ik me dan schuldig en zwak over. Ook voelde ik me meteen kilo's zwaarder.
Daarbij kan ik niet goed tegen veel suiker, waardoor ik moe en gedeprimeerd raak. Ook kan ik minder aan,
Wat me opvalt, in het artikel is dat 'lekkers' direct gekoppeld wordt aan ongezonde dingen zoals koeken, chips en commercieel chocola. Zelf snoep ik ook nog wel, maar dan bijvoorbeeld pure (biologische) chocola, dadels of andere gedroogde vruchten, en noten. Ook vers fruit en gezonde, zelfbereide maaltijden kunnen heerlijk zijn. Het geeft ook voldoening, waardoor ik minder de neiging heb om door te slaan met snoep.
Fruit helpt ook goed bij een energiedip.
Ook geniet ik bewust van iedere hap, zodat ik minder nodig heb om voldoening te ervaren. Een handje noten kan genoeg zijn.
Ook naar je lichaam luisteren helpt om gezonde keuzes te maken. Uitgaan van wat je wil wilt, in plaats van niet wilt. In plaats van 'Niet meer teveel snoepen', 'Mijn lichaam geven wat het nodig is'.
Mijn emoties laat ik toe en onderzoek ik, zonder me erdoor te laten leiden. Ik accepteer dat ze er zijn, dan hoef ik ze ook niet weg te eten. Inderdaad duidt een gevoel vaak op een behoefte, bijvoorbeeld aan veiligheid, geborgenheid, liefde of troost.
Het ging niet in een keer goed, het ging met vallen en opstaan, maar ik merk dat ik steeds meer in harmonie kom met mezelf en de omgeving.
Hopelijk heeft iemand hier wat aan.
Aan iedereen die worstelt met het eetpatroon, sterkte.
Liefs
Probleem is dan alleen dat ik wel nog steeds 5 sinaasappels en een bak druiven wegwerk waarna ik begin aan brood en andere "normale" dingen. Hoe kan ik voorkomen dat ik telkens meer blijf pakken?
Iemand een tip?
Maar. Ik merk nu wel dat ik dus steeds meer behoefte krijg overdag 'zuinig' te doen, en dan in de avond BOEM, eet ik ongeveer evenveel in één of twee uur dan ik dus verder over de hele dag heb gegeten...
Ik snap niet echt waarom, want het is niet zo dat ik dan 'honger' heb, of dat ik mezelf nooit wat lekkers (chocolade/ijs/etc) gun over de dag.
Ik tel wel calorieën dus, maar verder eet ik gewoon alles normaal en zo.
bedankt Scarlet!
xx
en ik weet niet waarom waar dit vandaan komt, dit is am meer dan 20 jaar...
waardoor ik nu een bmi heb van x...
heb geen boulimia of anorexia, en heb geen drang om te compenseren, of dergelijke...ook geen schuldgevoelens..
als het opkomt geef ik er gewoon aan toe..
MAAR HET IS NU HOOGSTE TIJD OM ER WAT AAN TE DOEN!!
succes mijn lotgenoten!!
liefs van een gevoelige gekwetste mama van 3 schatjes
Een jaar geleden had ik dat nooit durven zeggen, want ik geloofde er niet in. Iedere dag kocht ik pakken koek, ijs, snoep, chips, poffertjes, taartjes etc etc, iedere dag minimaal 40 euro aan eten.. Ik had soms zelfs meerdere eetbuien op een dag en ik braakte wel 10 keer op een dag.. Nu.. vandaag.. 14 januari 2014.. ik durf niet te zeggen dat ik nooit meer een eetbui ga krijgen, maar ik heb al ruim 6 maanden geen objectieve eetbui gehad!! Geloof er ajb in lieve mensen :)
OF probeer een week zo min mogelijk suiker te nemen. DAT heeft mij in ieder geval geholpen! Maar let wel op, want er zijn heel veel zogenaamde verborgen suikers!!
Succes allemaal!
Aanstaande vrijdag krijgen er de uitslag, mijn moeder en ik zijn beide benieuwd. Ik hoop dat er iets goede uitkomt, want mijn beste vriendin maakt zich ook al zorgen en zegt dat ik meer moet eten. En telkens als iemand om wie ik veel geef zoiets zegt, krijg ik een eetbui! Dan eet ik binnen 2 uur x calorieen, en voel me daarna misselijk... De volgende dagen compenseer ik dat door te vasten en hooguit x calorieen te eten... Het gaat zo niet goed maar ik wil zo graag goed eten en mijn dierbaren gelukkig maken door te laten zien dat het goed gaat...
Wat moet ik doen?
-aangepast door moderator-
xox
Vrijdag heb ik de uitslag van de bloedtest gehad en alles was goed! Mijn moeder en ik waren er zo blij mee dat we meteen een moorkop bij de bakker hadden genomen. Mijn beste vriendin was ook super trots op me!
Alleen nou heb ik een ander probleem (ik weet trouwens niet of mensen dit echt lezen maar ik vindt het fijn om het van me af te schrijven en misschien herkent iemand zich erin en weet die persoon dat die er niet alleen voor staat).
Ik eet namelijk nu door de week wel goed, maar nu ben ik gaan sporten:
Ik heb deze week al vijf uur intensief gesport.
Is dat niet teveel? Ik heb er namelijk wel veel bij genomen.
Ook kijk ik de laatste tijd heel veel op fit twitter en instagrams...
xox
Overdag niks eten. Savonds als avondeten: 4 saucijzenbroodjes, pak vla, bord friet, een hele grillworst.
Vanavond at ik ergens anders patat. Stiekem thuis al een pak koekjes en 2 croissantjes gegeten. En dan heb ik het over boterkoekreepjes. (hoezo caloriebom).
Ik wil er graag vanaf maar durf het niet tw vertellen.
Om niet al te veel aan te komen ( ik ben al 30 kilo te zwaar) eet ik overdag niks.
Deze week wilde ik om die reden goed beginnen met gezond eten en sporten. Afvallen, maar dit keer op een gezonde manier, stond hierbij voorop. Inmiddels is het de vierde dag. Ik ben drie dagen erg goed bezig geweest. Ik heb me aan mijn hoeveelheid kcal gehouden (meer dan ik normaal neem, maar gezonder en beter verdeeld over de dag) en twee keer gesport (Begonnen sinds lange tijd). Op de vierde dag, vandaag, ben ik op de weegschaal gaan staan. Ik twijfelde erg of ik erop wilde gaan staan. Bang voor het resultaat en hoe ik daarop zou reageren. Ik was uiteindelijk 0,4 kg aangekomen... Ik baalde zo erg. Ik heb inmiddels al veel te veel gegeten vandaag. Na het eten voelde ik me nog slechter en wilde in die reden het liefst overgeven (doe ik normaal nooit), maar het lukte niet.Ik voel me nu erg stom. Ik baal dat ik me zo gedraag. Het kan best zijn dat ik helemaal niet ben aangekomen, maar dat ik wat vocht vasthoud of dat ik per ongeluk vandaag wat zwaarder ben. Waardoor raak ik gelijk in paniek? Ik denk dat ik vooral heel bang ben om weer aan te komen. Ik denk er nu over om mijn weegschaal op te bergen zodat ik mezelf niet meer kan wegen. Dan kan ik ook niet meer zo in paniek raken.
Dat had ik vorig jaar ook. Het begon bij mij twee jaar geleden toen ik onschuldig ging afvallen. Gewoon normaal eten en de kilo's vlogen eraf, tot dat het afvallen en gezond eten obsessief ging worden. Ik woog x, viel af tot x en door het Binge Eating wat volgende weeg ik nu x. Ik ben ook enorm aangekomen omdat het inderdaad heel belangrijk is om na het 'bingen' niet te gaan compenseren door te weinig te eten en obsessief te gaan sporten. Een half jaar therapie bij Novarum heeft me in laten zien dat ik zwart/wit denk en veel te streng ben voor mezelf. Toen er in het begin van de behandeling tegen me werd gezegd dat ik te streng was zei ik 'Nee natuurlijk niet, ik zou juist nog veel strenger voor mezelf moeten zijn, want ik koop toch ook die reep chocola in de winkel?!'.
Het heeft me bijna een jaar gekost om in te zien hoe hard ik ben voor mezelf, hoe veel ik eis van mezelf, dat ik niet hou van mezelf en mezelf bekritiseer bij alles wat ik doe of zeg. Elke misstap leidt tot eetbuien en als ik vervolgens walg van mezelf omdat ik eetbuien heb, is de cirkel rond. Ondanks het inzicht is dat nu weer waar ik in zit en momenteel geen uitweg in zie. Ja, er is veel vooruitgang geboekt: ik weeg eens per week in plaats van drie keer per dag, ik compenseer mijn eetbuien niet meer met weinig eten en obsessief sporten én ik begrijp nu eindelijk waar mijn eetbuien vandaan komen, maar dan moet het hele proces eigenlijk nog beginnen. Gelukkig weet ik door al deze verhalen op deze site dat het uiteindelijk goed gaat komen. Tijd, ruimte en wat liefde voor jezelf zijn de ingrediënten die nodig zijn om uiteindelijk eetbuivrij te worden. Hopelijk kan ik volgend jaar zeggen dat dat me gelukt is.
-aangepast door moderator ivm noemen gewichten-
Ik ben zelf 16 en ik ben vorig jaar 11 kilo afgevallen omdat ik ben begonnen met een nieuwe hobby, atletiek. Het jaar daarvoor had ik eigelijk geen hobby en ik bewoog zeer weinig. Ik zag de getallen op de weegschaal dalen en geraaktte een beetje geobsedeerd dus ik ging alleen nog maar gezond eten en heel veel water drinken. Maar dat liep dus niet zo goed af...
Sinds een paar maanden geleden heb ik last van eetbuien en ze worden steeds erger... Ik probeerde een dag na de eetbui elke keer weinig te eten want ik wou absoluut niet terug aankomen. Ik denk dat ik eetbuien had omdat ik het heel moeilijk heb gehad met de scheiding van mijn ouders. Ik heb er vandaag weer een gehad... ik heb er nu al zes dagen achter elkaar iedere dag en ik voel me zo vreselijk slecht. Daardoor begon ik op google te zoeken en kwam ik uit op deze pagina en ik ben daar ZO DANKBAAR voor! Wat hier staat is precies zo bij mij en ik vind het ook zo genant en dacht dat ik de enige was. Ik wil er echt vanaf geraken, al die eetbuien waarna ik me rot schuldig voel...
Dikke mercie aan degene die deze text heeft geschreven! Op een of andere manier voel ik mij even veel beter in mijn vel.
Zijn er mensen die nog tips hebben?