Elia en eetstoornissen

 

MartheIk was heel erg blij dat ik op deze site voor het eerst het kopje God en eetstoornissen tegenkwam. Eindelijk iets over het hebben van een eetstoornis in combinatie met geloof! De verhalen die er stonden vond ik heel bijzonder en soms ook bemoedigend.

Mijn eetstoornis is denk ik een gevolg geweest van de complexe psychische situatie en de depressie waar ik in zit, die ook weer een gevolg zou kunnen zijn van mijn geloofsopvoeding.

Ik ben opgegroeid in een zeer streng christelijk milieu met sterk sektarische trekken (afgezonderd van de wereld, geen enkele kerk was goed genoeg).

Geloven dat God bestond was een vanzelfsprekendheid, maar een persoonlijke relatie hebben met God juist niet. Wat dat voor invloed heeft gehad op mijn geloofsontwikkeling is een lang en niet terzake doend verhaal. Toch ben ik nu overtuigd christen en geloof met heel mijn hart in Jezus Christus, de Zoon van de Levende God.

Ik ben aangesloten bij een hervormde (PKN)gemeente, die inhoudelijk een vrij traditionele boodschap heeft, maar uiterlijk kan er heel veel en is het heel erg mogelijk om jezelf te zijn, zowel in de liturgische uitvoering van de dienst als in hoe je eruit ziet als in hoe er met elkaar wordt omgegaan. Ik ben pas gedoopt en heb belijdenis van mijn geloof afgelegd, een heel bijzonder moment.

Toen ik heel diep in mijn ES zat, was ik ook heel veel bezig met hoe ik me kon verantwoorden naar God toe. Ik verwaarloos (on?)bewust het lichaam wat ik van Hem heb gekregen, vind mijn lichaam niet mooi, ben niet tevreden met mezelf... is dat niet een vreselijke belediging voor God, een ongelofelijk afwijzen van Hem?

Anderzijds had ik juist enorm veel steun aan mijn geloof en kreeg ik soms ook heel duidelijke beloften, hoorde ik bijv. in een Opwekkingslied de woorden 'Ik ben de Heer Die jou geneest' en kon dat op dat moment ook echt geloven en vertrouwen. Ik was tijdelijk in een pastoraal centrum voor een time out. Daar hadden we op een dag een Bijbelstudie over Elia (voor degenen die een Bijbel hebben: 1 Koningen 19).

Elia was op een kwade dag op de vlucht voor de koningin. Na alles wat hij al had meegemaakt, trok hij het nu niet langer meer en ging zwaar depressief onder een struik liggen. Hij wilde niet meer leven, hij had genoeg van alles. Toen kwam er een engel van God. Ik dacht dat ik wel kon raden wat die ging zeggen: "Stel je niet aan jij, God is toch machtig! Kom op, hoe durf je zo tegen Hem te doen?" Nee dus, niets van dat alles.... het eerste wat de engel zei was: "Sta op, eet wat, want anders zou
de reis te zwaar voor je zijn!"
TSJING..... Nooit was deze tekst zo bij me binnengekomen! Niets anders hoefde Elia te doen dan eten, slapen, daarna opnieuw eten en slapen. Vervolgens mocht hij drie (drie!) keer zijn beklag doen bij God over hoe wanhopig en moe hij was en hoe moeilijk hij het had. Geen enkele keer werd hem verweten dat hij niet genoeg geloof had of dat hij nou maar eens moest ophouden met zeuren. Pas nadat hij lichamelijk op krachten was gekomen, gaf God hem een nieuwe taak en versterkte zijn geloof.

Die Bijbelstudie heeft voor mij wel wat veranderd. Dat God eten zo belangrijk vindt voor je welzijn dat Hij het Zelf adviseert, was nooit zo tot me doorgedrongen. Helaas was het niet zoals in het sprookje '...en ik leefde nog lang en gelukkig'. Maar wel stimuleerde het me om door te gaan, me zo goed mogelijk aan de adviezen van mijn therapeut te houden. Ik zal niet zeggen dat ik volledig genezen ben nu, want helaas is het nog elke dag een gevecht. Maar de gedachte dat God graag wil dat ik eet omdat het belangrijk voor me is, helpt me vaak wel.

Dat je een eetstoornis krijgt is niet je eigen schuld. Het is ook niet Gods schuld. Het is een gevolg van de gebrokenheid van deze wereld, begonnen bij Adam en Eva in het paradijs, waarmee we allemaal vanaf onze geboorte belast zijn (maar Godzijdank door Zijn ongelofelijke redding niet in hoeven te blijven!). Het is ook niet zo, dat als je maar gelooft, het 'vanzelf' wel overgaat. Of dat het over zou gaan als je maar meer/beter zou geloven.

Daarom zou ik tegen iedereen die worstelt met dilemma's rondom God en een eetstoornis, willen zeggen: geef niet op, blijf vertrouwen. Ik denk dat Hij een eetstoornis net zo goed als een ziekte ziet als een depressie, kanker, griep, alcoholverslaving of longontsteking. Je eigen betrokkenheid bij het één of het ander is natuurlijk verschillend, maar niemand kiest er uiteindelijk zelf voor om lichamelijk of geestelijk (of allebei) ziek te worden. En last but not least: Hij is machtig om te genezen en krachtig om je te dragen!

Liefs, Marthe

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Anniek - Dinsdag 25 mei 2010 16:12
Wauw, wat bemoedigend zeg!
Wat je schrijft doet me heel veel en ik hoop echt dat God mij wil helpen en leiden op deze moeilijke weg!

Liefs
Anne - Dinsdag 25 mei 2010 18:19
Vergeet nooit, je bent een parel in Gods hand!
Joyce - Dinsdag 25 mei 2010 19:38
Wat mooi geschreven zeg! Zo wáár allemaal!

Ikzelf heb pasgeleden een boekje gekregen van een vriendin van mij: "Leven met God en een eetstoornis"
Echt een aanrader!!
Ikzelf put er kracht uit en lees dingen die me soms weer even helder doen laten denken. Een klein beetje licht in de duisternis af en toe is niet verkeerd :) Ik blijf op God vertrouwen.. mijn keuze voor Hem is al gemaakt, in behandeling gaan binnekort bij de Ursula. Als ik voor mijn eetstoornis had gekozen, had ik die stap niet gezet, toch? (hoewel ik er nog niet 100% achter sta, maar het is een begin) Ik geloof dat God mij die stap heeft laten zetten!

Liefs,

Joyce
- Woensdag 26 mei 2010 12:27
Heel mooi geschreven! (:
Ook wel fijn om dingen te lezen van andere christenen over hun es..
Rosa_Hope - Woensdag 26 mei 2010 13:19
Wauw! Wat is dit een lekker bemoedigend stukje en wat bijzonder dat je dat zo hebt ervaren.

Liefs,
Rosa Hope
Esther - Woensdag 26 mei 2010 19:24
Wauw!
Ik ben zelf ook christelijk,
En ik wil steeds meer met het geloof gaan doen.
Ik wil echt radicaal christen worden!

Ik vind het heel gaaf om je verhaal te lezen!

God bless you!
Esther - Woensdag 26 mei 2010 19:28
Ik zou het heel tof vinden om een keer over het geloof te praten met jou!

mocht je dit ook willen, dan kan je mij het beste even toevoegen op hyves..

www.angelxinxdisguise.hyves.nl

xx
Anja - Woensdag 26 mei 2010 21:53
Hé Marthe,

Wauw! Wat ontzettend leuk om jou hier tegen te komen!
Goed stuk, bemoedigend en mooi geschreven!

Liefs en sterkte,
An
Marieke - Zondag 27 juni 2010 09:15
Heej Marthe,
Dat jij na alles wat je hebt meegemaakt nog sterk in god geloofd vind ik onbegrijpelijk maar ook knap.
X
brigit - Zondag 31 oktober 2010 18:49
Bedankt voor je verhaal.
Ik zit er zelf vaak mee dat ik anorexia heb en gelovig ben.
Voel me daar onzeker en schuldig over. Waar ik vooral over pieker is het feit dat ik de anorexia zo moeilijk kan loslaten. Is mijn geloof niet sterk genoeg vraag ik me soms af. Of het ik niet genoeg vertrouwen.
Annique - Dinsdag 16 november 2010 15:37
@ Brigit

Jezus verlangt naar een relatie met je!
Dat is zoveel belangrijker dan dingen voor Hem doen..
Als je Jezus beter leert kennen (door de bijbel enz) dan ga je vanzelf meer vertrouwen en geloven. Je kunt bij Hem komen, Hij veroordeelt je niet!

Liefs
irma - Donderdag 18 november 2010 10:12
dag marthe,
bedankt voor je verhaal,
wat mooi dat je zo op deze manier uit Gods Woord geholpen bent..
mijn dochter Hanneke zit in een heel diep dal, en elke dag wachten we op het moment dat we haar naar het ziekenhuis moeten brengen...ook zij worstelt met de gedachte dat ze goddeloos bezig is omdat ze 'het zelf doet'..
ik stuur ze jouw verhaal door en bid of de Heere het ook voor haar wil gebruiken...
groetjes,,een verdrietige en beschaamde moeder[omdat ik God altijd maar voor het laatst houdt]
irma
Anne - Zondag 16 januari 2011 22:24
Ben nog maar kort hier op de site, maar wat fijn om deze berichten te lezen!
Graag geef ik de youtube-link aan je door 'Hoe mooi je bent'.
Geschreven en gezongen door Elly Zuiderveld (van 't duo Elly & Rikkert), voor onze vriendin Ruth.

https://www.youtube.com/watch?v=Wj-JUCeOu6w

Misschien ook als herkenning en troost voor jou!

Veel goeds gewenst!
Rubstar - Dinsdag 31 mei 2011 21:13
Woow Als ik in jou ogen kijk op jou foto zie ik Jezus lijkt wel!

Hij sprak: sta op en schitter, en als ik naar jou kijk, dan zie ik iemand staan die egt straalt!!

Heel bijzonder
Marion Uiterwijk winkel - Zaterdag 22 oktober 2011 18:32
Bedankt voor je berichtje.
Zelf worstel ik dagelijks met boulimia vanaf mijn 20ste en heb het al 30 jaar.

Ik hoop steeds dat de Heer het geneest, maar helaas laat Hij mij door deze dingen heen gaan.

Loop nu bij de Brug die samenwerkt met De Hoop.
marion@direbo.nl - Donderdag 20 september 2012 23:33
Ik loop al anderhalf jaar bij de Hoop en het is nóg niet weg en ook niet minder.Ik ben soms helemaal radeloos! Ik overweeg met de behandeling te stoppen.

Ik weet het gewoon niet meer, ik wil niet meer...
Vlinder - Dinsdag 12 maart 2013 08:53
Mooi verhaal Marthe! Wat goed dat je vertrouwen op God is gebleven. Dat God je dwars door alles heen is blijven vasthouden. En dat zal Hij altijd doen.
Tegen anderen wil ik zeggen; houdt moed, houdt hoop! Je bent in de eerste plaats een geweldig mooi mens. Het is alleen dat er zand in je ogen wordt gestrooid, waardoor je je waardeloos voelt. Geef je gevoel aan God! Elk moment dat je denkt; help! Geef je gevoel dan aan God en vraag of Hij je een goed gevoel wilt geven. Dat helpt mij om te strijden, om vol te houden! Of Hij je wil laten voelen dat Hij je draagt. Want dat doet Hij, altijd! Sterkte!
MissC - Zaterdag 10 september 2016 01:58
Hoi,

Al meerdere malen heb ik jou verhaal gelezen. Mijn stoornis is altijd op de oppervlakte gebleven alleen komt die er de laatste tijd er steeds meer uit. In de kerk is het soms heel moeilijk om te moeten eten met mensen om mij heen.
Soms keert het zich letterlijk van eten af.

Inmiddels weet ik wel de oorzaak van het probleem dat is vanuit het verleden ontstaan. Heel concreet speelt het al minimaal 15 jaar. Ik ga iedere keer met kleine stapjes vooruit maar ik kukkel net zo hard weer terug. Op dit moment zijn er heel veel mensen die weten dat het niet goed gaat.

Ik wil zo graag gewoon kunnen eten heb het ook nodig om te kunnen vechten met alle medische problemen.
Ik weet dat God van mij Houd maar ik kan het op de een of andere manier niet accepteren.
Ik weet dat Hij de strijd al aan het vechten is. Ik wil een toekomst opbouwen met de man die God mij heeft gegeven maar het eten is een groot probleem.
Op dit moment houd die in de gaten of ik wel eet en wat ik eet.

Ik weet dat God dit ook doet met een reden maar die controle kan ik niet aan.
Ik houd van die man zoals ik ook van God houd.

Jij geeft mij moed om door te blijven vechten.

Sorry voor mijn lange verhaal

Groetjes Future MissC
Luus - Zondag 7 mei 2023 14:45
Ik heb juist het gevoel dat ik hier wel voor gekozen heb ofzo. Ik heb toch besloten om minder te gaan eten en nu is het zo ver dat ik amper wat eet. En ergens wil ik ook gewoon dat mijn hart ermee stopt eindelijk rust dus ja ik zie het niet als een ziekte maar als eigen keuze.
Maar ben bang dat ik niet na de hemel ga… ben God lang geleden kwijt geraakt kan me niet voorstellen dat God alles weer vergeeft…