Borderline persoonlijkheidsstoornis

 

Meestal wordt deze stoornis omschreven als een ernstige psychische stoornis. De ernst verschilt echter per persoon met borderline. Je kan er namelijk in mindere of meerdere mate last van hebben. Er bestaat niet zoiets als DE borderliner.

Heel veel mensen met borderline persoonlijkheids-problematiek hebben namelijk geen last van alle bovenstaande symptomen, maar slechts van enkele.

Oorzaken? Borderline komt evenveel voor bij vrouwen als bij mannen. Vijftig procent van alle persoonlijkheidskenmerken zijn erfelijk bepaald, erfelijkheid speelt dus een grote rol. Los hiervan zijn mensen emotioneel kwetsbaar en is er een bijzondere combinatie van neuroticisme en ontremming, wat soms veroorzaakt is door trauma's in de kindertijd....de rest komt door omgevingsfactoren zoals emotionele verwaarlozing, overbetrokkenheid van de ouders, lichamelijk en/of sexueel geweld, verlies van belangrijke anderen door dood of ziekte etc....

jonge vrouw wilsbekwaamheid anorexia
Fotografie: 
Haley

In Nederland zijn naar schatting 100.000 mensen met een borderline persoonlijkheidsstoornis

Anyway....Je kent het vast wel, je hebt een vriend of vriendin en jullie vinden elkaar aardig. Jullie delen veel en maken veel lol. En op een gegeven moment heb je zoiets: ik ben er nu wel even zat van. Dit kan verschillende redenen hebben.

Borderline

Mensen met borderline hebben dit ook, maar vaker dan de gemiddelde mens. De ene keer trekken ze iemand heel erg aan: alles is geweldig aan diegene en je kunt niet meer zonder hem of haar. En dan ineens draait het om. Je wilt niks meer te maken hebben met diegene en vindt hem/ haar ook eigenlijk helemaal niet leuk, eerder irritant. Misschien werd er iets gezegd wat je pijn deed. Of kwam diegene te dichtbij. Of voldeed hij/zij toch niet aan alle punten die jij dacht dat diegene had.

Er zijn natuurlijk nog veel meer symptomen voor borderline: (en met 1 symptoom heb je nog geen borderline)

  • Zwart/wit denken. (Ik wil dat. Of anders niks. Het is goed of slecht, er is geen middenweg)
  • Impulsief gedrag. (Denk aan winkelen. Je ziet iets heel moois en wilt het graag hebben. Je koopt het meteen. Terwijl je eigenlijk nog iemand iets moet terugbetalen.)
  • Stemmingswisselingen: soms gaan je gevoelens zo snel heen en weer, dat je de controle kwijt raakt. Je krijgt een huilbui. Of je wordt ontzettend boos. Maar je kunt ook heel erg blij zijn! Hyperactief blij.
  • Woede-uitbarstingen.
  • Bang zijn dat mensen je verlaten. Of niet alleen durven te zijn. (Je vastklampen aan iemand.)
  • En vaak denken mensen met borderline erg negatief over zichzelf. Soms zo slecht dat ze zichzelf pijn doen. Of zelfs zelfmoordpogingen doen/ dreigen met suicide.
  • Maatschappelijke problemen: schulden, conflicten, verslavingen.

Door bovenstaande symptomen lopen mensen met borderline vaak vast in hun leven op diverse gebieden: school, werk, sociale contacten....

De gevoelens van binnen zijn vaak niet fijn en veelal erg heftig. Je voelt je eenzaam. Verdrietig. Bang. Of je hebt een gevoel van leegte. Er is een zeer grote kloof tussen verstand en gevoel. Een gevoel dat je moeilijk kunt uitleggen.

Sommige mensen met deze persoonlijkheidsstoornis hebben ook nog last van iets anders:

  • Het contact met de werkelijkheid verliezen. Je kan gaan dissocieren. Je hebt bijvoorbeeld het idee dat je niet meer bent wie je bent. En dat de wereld vreemd voor je is. Je voelt je losgekoppeld van de werkelijkheid.
  • Soms kan dit zo erg worden, dat je psychotisch wordt. Meestal zijn deze kortdurig, maar zeker niet fijn. Je denkt dat er dingen zijn die er niet zijn. Je ruikt/hoort/voelt en ziet dingen die er niet zijn.

Borderline kan ook samen gaan met andere psychische problematiek, onder andere eetstoornissen.

Helaas lezen we in boeken en zien op TV vaak wel een standaard beeld van DE Borderliner. Hierdoor krijgen leken een plat beeld voorgeschoteld en deinsen zij gelijk terug wanneer ze eens in contact komen met iemand met borderline - dat is immers die vreselijke extreme stoornis.

In een uitzending van Twee Vandaag werd bijvoorbeeld de film "Fatal Attraction" getoond als voorbeeld van iemand met borderline. Of denk aan de film "Ik ook van jou" met Angela Schijf. Of natuurlijk de film "Girl Interrupted" met Angelina.... Allen heftige films, die geheel niet van toepassing hoeven te zijn op erg veel mensen met borderline.

Van iemand houden
maar zeggen van niet.
De hele dag lachen,
ondertussen heb je verdriet
Vastgehouden willen worden,
maar roepen: raak me niet aan.
In woede uitbarsten,
en plotseling iemand slaan.
1 minuut willen leven,
de volgende wil je dood.
Dan weer in je armen krassen
uit pijn en nood
Ontzettend bang zijn,
in een hoekje kruipen
Of juist alle moed hebben,
en het avontuur besluipen.
Borderline is angst,
om alleen te zijn
Borderline is eenzaam
en onbegrijpelijk zijn..

Er zijn diverse instanties waar je hulp kunt krijgen voor deze problematiek. Klik HIER en bekijk per provincie waar je terecht zou kunnen.

Enkele aan te raden boeken:

Informatief:

  • Zelfhulpboek Borderline - Spaans & van meekeren
  • Borderline-persoonlijkheidsstoornis -Roy Krawitz & Christine Watson
  • Leven met een borderliner - Paul Mason & Randi Kreger

Romans:

  • Borderliner - Caroline Kraus
  • De borderline-dans - Anthony Walker
  • De beginneling - Dirk Nielandt
  • Borderline - Marie-Sissi Labrèche

Het is moeilijk om van een borderline stoornis af te komen, maar niet onmogelijk! en geen zorgen...de problemen worden minder na je 30ste.

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Scarlet - Dinsdag 9 maart 2010 13:26
Vanavond - Ik mis je - Ned 2 - 20:55 uur

Maaike wordt op 1 juli 1987 geboren. Het is gelijk liefde op het eerste gezicht tussen moeder Marjolein en haar dochter. In 1990 wordt het gezin uitgebreid met dochter Lonneke. Al op jonge leeftijd blijkt Maaike geestelijk anders in elkaar te zitten dan haar leeftijdsgenootjes. Voor de buitenwereld is Maaike een vrolijk meisje wat dol is op zingen en graag in het middelpunt van de aandacht staat, maar als ze thuis bij haar moeder Marjolein en haar zus Lonneke is, laat ze een andere kant van zichzelf zien. Op dertienjarige leeftijd vertelt Maaike haar moeder dat ze zichzelf snijdt. Niet lang daarna wordt Maaike opgenomen op de afdeling jeugdpsychiatrie. In de jaren die volgen verbetert de gezondheid van Maaike niet. Ze gaat van instelling naar instelling en doet verscheidene zelfmoordpogingen. Uiteindelijk wordt de diagnose borderline en schizofrenie gesteld. Op 9 oktober 2006, als zusje Lonneke in Amerika zit, gaat bij Marjolein de deurbel. Het is Maaike gelukt om zichzelf van het leven te beroven. Marjolein en Lonneke vertellen aan Marion over hun dochter en zus Maaike.

Tvgids.nl
... - Dinsdag 9 maart 2010 13:46
ja, ik vlieg van de boos naar blij in heel korte,
ja, ik stoot mijn ouders de ene keer af, de andere keer niet.
ja, ik ben heeeeeel goed in zwart wit denken over mezelf.
ja, ik heb een eetstoornis :(
en ja, ze zeggen dat ik borderline heb.
en nee, ik kan er nog steeds niks van geloven..

niemand zou het ooit aan mij kunnen merken,
behalve dat ik een es heb.
is er iemand die dit ook zo beleeft?

Roos - Dinsdag 9 maart 2010 13:49
Mooi geschreven Scarlet & Lot! xxx
E. - Dinsdag 9 maart 2010 14:06
Wow! Goed stuk! :)
Esther - Dinsdag 9 maart 2010 15:07
Officieel moet je aan 5 van de 9 officiele kenmerken voldoen. Voldoe je daar niet aan, dan noemen ze het 'borderline trekken' of als je ook andere symptomen hebt 'persoonlijkheidsstoornis NAO'.

Mijn ervaring, ook vanuit de praktijk, is dat mensen zich vrij snel in deze symptomen herkennen. Iedereen heeft echter in meer of mindere mate last van deze symptomen. Het gaat er echter om hoe hardnekkig deze zijn en in hoeverre het verweven is in je persoonlijkheid.
Het is dus echt niet zo dat wanneer je dit doorleest, je herkent je in de meeste symptomen, dat je dit dan ook meteen hebt! Meestal juist niet.. En anders altijd contact opnemen met je huisarts of behandelaar natuurlijk..

En daarbij blijft, het is maar een stempeltje. Het wil niet zeggen dat je anders bent dan iedereen, je hebt alleen vrij hardnekkig last van bepaalde dingen.. Je hebt geen enge ziekte of iets dergelijks.. Wanneer je beter met deze dingen om kunt gaan en het allemaal wat milder wordt kan het zijn dat je niet meer voldoet aan de criteria en dus ook geen borderline persoonlijkheidsstoornis meer hebt..

In 2011 komt er een nieuwe DSM (classificatieinstrument). Ben benieuwd of er dan nog dingen veranderen aan de beschrijving en indeling van BPS!


Melanie - Dinsdag 9 maart 2010 17:10
Veel mensen denken dat ik borderline heb. ik bezit veel van deze kenmerken maar het mag pas vastgesteld worden op je 18e.
Esther - Dinsdag 9 maart 2010 18:43
Ja dat klopt inderdaad! Goede toevoeging..
Vaak noemen ze het dan ook borderline trekken, tot je 18e. Dan kan het inderdaad pas echt officieel vastgesteld worden..
Melissa - Zaterdag 13 maart 2010 22:30
Toch wordt de diagnose BPS bij jongeren onder de achttien al vastgesteld. De laatste tijd steeds vaker. Wat ik dan wel vreemd vind; er zijn vrijwel geen behandelplekken voor jongeren onder de achttien met een BPS. De Viersprong zou dan één van de weinige of misschien wel de enige plek zijn en die afdeling wordt opgeheven.

Nu even persoonlijk. Ik was net zestien toen ze bij voor het eerst over een BPS begonnen. Een half jaar later werd ik getest. Uitslag: grensgeval.

Jammer genoeg reageren negen van de tien mensen negatief op een BPS. Dingen als: 'Je spoort niet,' of 'Je bent gek,' heb ik dan ook regelmatig te horen gekregen. Gelukkig kreeg ik ook fijne reacties. 'Het maakt niet uit wat voor diagnose je krijgt, je bent en blijft Melissa.' En dat klopt. Een diagnose, 'stickertje' verandert niets aan wie je bent. Je blijft dezelfde persoon als voor de diagnose. Je gevoelens, gedachtes en gedrag hebben alleen een verklaring gekregen, een naam.

Afijn, een heel verhaal op deze (voor mij toch wel) late avond...
Lotta - Zaterdag 13 maart 2010 23:37
Sinds een korte tijd mag er al eerder BPS worden vastgesteld dan pas vanaf je 18e!
Opzich goed nieuws, want dan weet je wat je hebt en kun je daar mee leren omgaan.
S. - Vrijdag 19 maart 2010 19:33
"Sinds een korte tijd mag er al eerder BPS worden vastgesteld dan pas vanaf je 18e!
Opzich goed nieuws, want dan weet je wat je hebt en kun je daar mee leren omgaan."

Dat vind ik dus echt belachelijk; Het is een persoonlijkheidsstoornis, die hardnekkig en LANGDURIG is. Je persoonlijkheid is pas volledig ontwikkeld op 18 jarige leeftijd, bij sommigen zelfs pas op 21 jarige leeftijd. Conclusie; voor het 21ste levensjaar kan en mag een persoonlijkheidsstoornis NIET worden vastgesteld. Het is gewoon niet met zekerheid te zeggen voor die leeftijd. Dus waarom gaan testen? Ik vind instellingen als de viersprong met die jongerenafdeling heel beschamend; ze vertellen kinderen (!) van 14/15/16 dat ze mogelijk borderline hebben, dat doe je toch niet? Ze zijn al in de war en dan ga je ze zoiets vertellen; de meeste gaan zich er dus naar gedragen omdat het nu een 'naam' heeft.
Je hebt toch veel liever een diagnose die Klopt dan een die waarschijnlijk niet klopt?

(Sowieso; 9 van de 10 jongeren die 'borderline-gedrag' vertonen zijn extreme pubers, dat is toch echt HEEL wat anders. De hulpverlening moet dat toch ook snappen :S )
Esther - Zondag 21 maart 2010 21:22
BPS mag absoluut NIET worden vastgesteld voor je 18e!!
Kan zijn dat je wel getest wordt en dat er dan vermoedens worden uitgesproken! De officiel test en diagnostiek mag pas gedaan worden vanaf je 18e.
Dat kan inderdaad ook gewoon niet eerder om de redenen zoals S hierboven heel goed beschrijft..
Melissa - Vrijdag 26 maart 2010 18:00
Persoonlijk vind ik dat het niet kan. Het is inderdaad een PERSOONLIJKHEIDSstoornis. Je persoonlijkheid is pas volledig ontwikkelt tussen je achttiende en je eenentwintigste.

Het punt waar ik echter over struikel, is dat de diagnose gesteld wordt voor het achttiende levensjaar, maar dat er vervolgens wordt gezegd: Ja, zoek het zelf maar uit.
Dat vind ik NIET kunnen. Zo een diagnose brengt veel verwarring met zich mee. Kijkend naar de ontwikkeling van een mens zou deze diagnose niet gesteld kunnen worden. Deze wordt vervolgens toch gesteld, maar hulp aanbieden is er niet bij. Dát vind ik dan krom. Wees consequent, het is óf het één óf het ander.
-- - Woensdag 28 april 2010 10:35
Ik heb een persoonlijkheidsstoornis met borderline en obsessief-compulsieve trekken en een eetstoornis.

Mijn eetproblematiek is begonnen op zeer jonge leeftijd en in die tijd vertoonde ik ook al gedragsproblematiek.
Ik ben vanaf mijn 9e alleen behandelt voor de eetproblemen en nooit voor de gedragsproblemen, omdat die vanzelf wel over zouden gaan als ik klaar zou zijn met puberen.
Ik was gewoon een lastig kind.

Op mijn 20e ben ik in behandeling geweest bij de viersprong en hier heb ik enorm veel aan gehad.
Toch had het fijn geweest als er in ieder geval op jonge leeftijd al gekeken was naar gedragsproblematiek.
en ook ik vind, dat daar niet per definitie meteen een diagnose aan hoeft te hangen.
Maar ik vind wel dat er te weinig aandacht aan wordt besteed en ik er wel veel aan gehad zou hebben als ik op jongere leeftijd al bepaalde dingen rondom gedrag geleerd zou hebben.

puberen en een persoonlijkheidsstoornis is namelijk ook niet de ideale combi ;-)
Dat maakt het dubbel zo ingewikkeld...
Olivia. - Vrijdag 7 mei 2010 16:19
Ik heb helaas borderline en een vermydende persoonlykheidsstoornis, erg jammer, vooral de combi. Goed geschreven!
gewooneenmeisje - Zondag 9 mei 2010 21:41
Drie jaar geleden is er Borderline bij mij vastgesteld. Mijn vriend en ik hebben een hele moeilijke tijd achter de rug. Toen het eindelijk beter ging moest mijn vriend naar het buitenland. Voor een aantal jaar.. En ik moet mijn studie hier in NL afmaken.

Nu sla ik om me heen op alle mogelijke manieren. Ik geef veel geld uit, ik feest soms dagen na elkaar en soms sluit ik mezelf af. Ik word boos op mijn vriend, omdat ik me alleen voel en volgende week.. heb ik met een andere jongen afgesproken. Ik haat dit van mezelf.. Maar ik kan niet anders.. Ik kan gewoon niet anders. Ik doe maar wat. Anders kom ik deze tijd niet door en kan het allemaal net zo goed ophouden.
V. - Dinsdag 15 juni 2010 18:10
ik snap wel dat jullie zeggen dat het niet voor je 18e gezegt mag worden maar zoals s dus zegt; 9 van de 10 zijn gewoon extreme pubers. maar bij mij was dat dus niet, het is op mijn 13 verteld dat ik wel is waar een lichte vorm van borderline heb, maar de dokter heeft het niet 'hardop' verteld en er is verder niets meegedaan, ja een paar gesprekken met mijn psycholoog maar dat was voornamelijk voor mijn eetstoornis (die ook nog niet weg is), heb nu een test gehad, ben namelijk inmiddels 20
EN ZIT NOG STEEDS MET BORDERLINE, de dokter had dus wel gelijk, het zit in mijn genenen, meerde mensen uit mijn familie hebben het.. dus roep aub niet te snel dat 9 van de 10 extreme pubers zijn, want bij mij werd het ook niet serieus genomen, en als dat wel was gebeurd had ik er nu niet meer mee rondgelopen.. ook dat is vastgesteld!
- Maandag 5 juli 2010 23:58
ik vind dat bordeline zeker niet voor je 18e vast mag worden gesteld, je kan misschien wel spreken van een persoonlijkheidsstoornis in ontwikkeling dat hebben ze voor mijn 18e vast gesteld. inmiddels ben ik 21 en heb nu de diagnose bordeline (ers) verder op staat dat je er niet veel van moet aan trekken omdat het maar een stempel is, maar die stempel heeft mij wel een hele goede therapie opgelevert VERS-training ik heb hier ongelooflijk veel aan gehad en kan nu met behulp van vaardigheden zorgen dat het niet gigantisch uit de hand loopt, en niet voordurend meer een crisis opname nodig heb! wat natuurlijk heel erg fijn is!
mod6 - Dinsdag 6 juli 2010 12:06
Hey ,

Wat fijn dat je zoveel aan de VERS-training gehad hebt! Zou je het leuk vinden om voor de site een stukje te schrijven over joud ervaring met deze training? Daar kunnen andere meiden wellicht veel aan hebben!

Liefs van mod6
S.Vosje - Maandag 6 september 2010 16:11
"De".... Bestaat niet iedereen is anders en we zullen nooit gelijk zijn, wie we ook zijn.
Ik ben er dus ook eentje, zo omschrijf ik eht vaak wie ik ben.

Iedereen succes en sterkte x


Ik heb/ben dus Bi Polair of wel Manisch Depressief:

Dus ik bevind me in een grote zee, soms is zij kalm en tragisch rustig (depressie) en soms is zij sterk krachtig en eigenwijs (manisch) door de wind die er blaast

Ik heb Rapid Cycling :

Die zee heeft haar eigen stroming onderwater, die wisselt elkaar dus snel af

Daarnaast heb ik dus Borderline en Ocd:

Dus mijn leven is als een scheepje dat over de zeeën vaart met verschillende weerstypen (wind, kalmte, storm regen en zon die tegelijkertijd zich staande moet houden door de tegenstrijdige onderstroom van de zee.
En daarnaast liever niet geholpen wil worden door andere schepen, met meer balans op zee maar eigenlijk ook weer wel, maar als er een schip komt ter hulp of gewoon naast me varen, is er weer die tegenstrijdigheid in het scheepje zelf wat ga ik doen, laat ik die schip toe of niet...

Tevens hoe slechter ik me scheepje varende kan houden hoe meer dit scheepje gaat dwangen alle regendruppels tellen elke golf die er aan komt elke windvlaag weg blazen in de hoop op goede tijden.

Liefs S.Vosje
S. - Dinsdag 7 juni 2011 20:53
@V: Ik zeg ook; 9 van de 10. Er zijn dus uitzonderingen, en daar ben jij er dan een van.
XXX - Donderdag 11 augustus 2011 12:34
Zwart-wit denken en woedeaanvallen hebben komen bij mij héél bekend voor. Ook de stemmingswisselingen spelen mee. Toch maak ik niet snel een einde aan een relatie, dat kan ik niet, ook omdat ik het gevoel heb dat ik anders niemand meer heb. Ik ben niet sociaal ingesteld en heb moeite met de mentaliteit van mijn leeftijdsgenoten, altijd gehad. In het middelbaar moest ik twee keer van school veranderen, één keer met een depressie. Ik denk dat ik nu opnieuw depressief ben en herken Borderline-signalen.

Op school werd ik altijd onderschat en nooit eens aanvaardt hoe ik was. Dat gebouw was een marteling voor mij, zestien jaar lang. Ook durfde ik dit niet tonen, omdat ze toch niet anders konden dan commentaar geven. Het kwam er ook op neer dat ik bijna in alles het omgekeerde dacht van wat zij dachten. Uitgaan zat er niet in, roken en drinken nog veel minder. Die *** muziek van op de radio moest ik niet, ik zat en zit al jaren verdiept in rock van voor mijn generatie. Eerst waren het de jaren '90, dan ging het van '80 naar '70 waar ik nu nog steeds in zit. Dat was mijn troost tijdens die nutteloze ellendige schooljaren. Ook krijg ik op mijn 15de de elpee collectie van mijn vader cadeau en zelf koop ik er af en toe nog, jammer dat ze vaak duur zijn.
Maar dus: wie was er nu in zo iemand geïnteresseerd? Iemand die meer in het verleden wil leven dan nu? Zo werd ik altijd de stille en soms zelfs de hippie van de klas genoemd, maar waren ze tegelijk verwonderd waarom ik toch zo weinig zelfvertrouwen had. Hadden ze niet zo'n groot ego, hadden ze het misschien wel geweten. Helaas.
Het lag toch allemaal aan mij, ik moest maar veranderen...
Ik ergerde me zo erg aan hen dat ze zonder dat ze het wist me vanbinnen kapot hebben gemaakt.

School heeft mij heel onzeker gemaakt. Ik ben er nog maar net vanaf en dacht dat ik zo blij zou zijn op de dag dat ik mijn getuigschrift mocht halen, mijn vriend was zelfs mee, maar het leek alsof het mij niets deed. Het kon me precies niet schelen, omdat ik niet wist of ik iets zou kunnen bereiken in het leven en omdat ik al een tijdje depressief ben. Dat komt grotendeels door gebeurtenissen van vorig jaar.

De woedeaanvallen zijn het ergst van al en ik heb er al meer dan een half jaar last van, soms zelfs met de vriend erbij. Ze komen voort uit frustratie, maar tegelijk omdat ik mezelf waardeloos voel. Nu probeer ik ze onder controle te houden, maar het is niet altijd makkelijk. Momenteel lukt het gelukkig wel.
Als ik zo'n bui heb, lijkt het alsof alles aan diggelen moet. Dan word ik zo knettergek van alles, van de mens, van mezelf, alsof het lijkt dat er mij altijd maar van alles moet overkomen. Dan heb ik ook erg de neiging om mezelf pijn te doen en dan sla ik op mijn armen of zelfs billen en gezicht. Ik voel dat ik er aandacht mee wil vragen van mijn vriend, om hem te laten merken dat ik erg kwaad ben om iets. Anderzijds wil ik dat hij me gerust laat. Ik weet dat het fout is, maar ik kan er echt niets aan doen.
Ik heb mezelf er al serieus ziek van gevoeld en kreeg er hoofdpijn van, maar na een tijdje ging dat weer.
Een korte tijd later (hangt af van hoe sterk de woedebui was) lijkt het dan weer alsof er niets gebeurd is en doe ik weer normaal, soms kan ik zelfs hartelijk lachen. Toch komt die woede steeds terug, maar ik moet mezelf tegenhouden. Ik vecht hard met mezelf om het te stoppen. Ik heb een document getypt waarin ik een goede stem tegen me laat spreken die zegt dat ik ermee moet ophouden, dat het voor niets goed is en dat ik mezelf er alleen maar depressiever mee maak. Voor mijn vriend is het ook niet goed natuurlijk, hij lijdt er ook onder en heeft dan nog Asperger. Soms is het niet makkelijk om met elkaar te leven, maar toch zien we elkaar graag, dus kunnen we er geen einde aan maken.

Ik kan me zo opjagen in iets kleins en het lijkt wel alsof ik nog moeilijk van de dingen kan genieten. Ik ben erg snel geprikkeld en heb het gevoel dat ik de dingen niet meer aan kan. Dan komen de twijfels op je 18de er nog bij...
Toch heb ik een probleem en waarom heb ik dat probleem? Ik weet het niet. Ik heb mensen die van me houden; mijn ouders, mijn vriend,...

Ik hoop dat ik hier ooit nog uitgeraak. Ik wens dit niemand toe en ik zou iedereen adviseren om zo positief mogelijk in het leven te staan, anders eindig je misschien zoals ik in stemmingswisselingen, woedeaanvallen,...
Sorry dat dit zo'n lange tekst is, maar het is toch volledig anoniem en ik wou het echt eens ergens kwijt.
erika - Maandag 22 augustus 2011 20:15
ik vind dat iedere keer zo grappig,he als iemand dat zegt en moet dan grinniken....
wat zegt? nou dat je van borderline af kunt komen want dat is naar mijn inziens niet waar.ik heb borderline- met 7 v.d. 9 trekken- en ben van mening dat het niet overgaat. wat wel zo is, is dat je vaardigheden kunt leren door bereidwillig te zijn en je open te stellen voor therapie. als je dat doet kun je een mooi leven leiden.als je jezelf toestaat dat je lief voor je zelf mag zijn en dus voor je zelf zorgen dan kun je bewust zijn van wat er allemaal gebeurtt in je lichaam en hoofd en daar de vaardigheden naar richten.

en dan na je 30-ste worden de problemen minder? welnee joh da's bull! eerst moet je de 30 maar halen, en de gene die de 30 halen of zoals vaker gepropageerd wordt na je 40-ste ben je mogelijk minder koppig en bereid therapie te volgen.

dit is niet pessimissies bedoelt maar als reeeel.
Als ERVARINGSDESKUNDIGE zou ik zeggen mijn ervaring is DGT belangrijk is....(DGT is dialektische gedrags therapie. MARSHA LINNAHAN.dia=twee-sporig.wat centraal staat in de therapie:er is geen goed of fout, wat telt is effectief zijn. dus doen wat voor jou werkt.
het staat ook voor tweeledig als gedeelte cognitive therapie (omzetten van negatieve gedachtes of belemmerende gedachtes naar positieve en behulpzame gedachtes en het uitdagen van gedachtes, dus het toetsen of die gedachtes waar zijn of te ontzenuwen) en een stuk ZEN-BOEDISME, daar komen de bewustzijns vaardigheden, mindfullness en het focussen op 1 ding te gelijk.Zowel voor gedachtes als handelingen.

ik hoop dat er iemand is die hier mee geholpen is....
tot ooit grtjs erika
ThattGirl - Zondag 1 juli 2012 23:15
ik denk ook dat ik BPS heb.
ik heb alle kenmerken en mijn oudste zus is
een grens geval.
ik krijg een test voor BPS omdat ik nu eindelijk 18 ben.
ben wel heel bang dat ik het heb, en hoop dat ik het niet heb
maar er is niks aan te veranderen als ik het heb.
tijgertje90 - Woensdag 31 oktober 2012 13:05
Er is bij mij pas geleden vast gesteld dat ik borderline trekken heb. mijn nieuwe vriend die ik nu sinds een maand of 4 heb heeft altijd gezegd dat hij ver uit de buurt wil blijven van borderliners. Dit zijn gestoorde mensen zegt hij dan. Een borderliner is alleen negatief zegt hij. Hij weet niet dat deze diagnose bij mij gesteld is en toch gaat het super goed tussen ons.. oké af en toe een discussie om niks maar daar houd het mee op.

Ik heb ook 2 kinderen uit een vorige relatie die op dit moment niet bij mij zijn. Mijn ex houd ze bij me weg en ik zie mijn kinderen al een hele tijd niet meer. Wat mijn nieuwe partner niet kan begrijpen is dat ik het als moeder erg zwaar heb zonder mijn kinderen. Ik ben continu verdrietig en ik mis ze enorm. Dat is het punt waarop het nu gaat botsen in de relatie. Hij houd van positieve gedachten en bij mij zit alles nu tegen. Hij weet niks van de diagnose en snapt niks van mijn intense verdriet...

Nu vraag ik aan jullie wat ik nu het beste kan doen om de relatie stand te houden en niet te verdrinken in mijn eigen verdriet
mama - Zaterdag 15 december 2012 21:36
Hoi tijgertje90 ik denk niet dat je gek bent sterker nog, dat weet ik! Mensen met borderliner kunnen soms hele lange en stabiele relaties hebben, dat weet ik omdat ik zelf ook borderliner trekken heb en 2 hele lange relaties heb gehad...een van 5 jaar en een van 7 jaar! Ik vind het nogal oppervlakkig van je vriend dit te zeggen, het is echter aan jou om te kiezen of je dit met hem wilt delen of niet.

En ik ben ook een moeder dus ik weet dat het gemis van je kinderen erg groot kan zien. Dit kan je hem wellicht uitleggen. Je hebt namelijk een band met je kinderen vanaf ze in je buik groeien ect..en moeder gevoelens zijn erg sterk! Ik vind dat hij hier wel wat meer begrijp voor mag hebben...

Lieve meid heel veel sterkte
X
Emmanuela - Vrijdag 7 juni 2013 14:43
Er wordt gezegd dat na je 30e borderline minder wordt (of na je 40e) maar dat is echt niet in alle gevallen zo. Ik ben daar het levende getuigenis van. Ik heb borderline en alle 9 symptomen.
roy - Maandag 12 augustus 2013 22:16
Soms wil je niet meer leven , en alles opgeven
Juist dan moet je door streven, naar een beter leven.
Al je probelemen overwinnen.
En een heel nieuw leven beginnen.
Dit is allemaal makkelijk gezegd,
Maar weet dat je het kunt , als je er voor vecht .
roy - Maandag 12 augustus 2013 22:26
Soms maak je dingen mee in je leven .
Die je alle hoop doen opgeven.

Het voelt alsof je in een diep dal zit.
En je ziet alles zwart wit.

Weet als je dit overwint.
Dat er een verandering bij jezelf begint.

dit alles maakt je sterker , je krijgt meer kracht.

Wat je niet verwacht.
Doet er niet toe - Dinsdag 28 januari 2014 12:20
Na het lezen van de berichten, wil ik aangeven dat vele verhalen juist zijn. Het is geen ziekte. Het iemands zijn doen en laten. Hier moet je op anticiperen. Als het je kind is, niet loslaten maar begrip geven. Zaken benoemen en niet veroordelen. We hebben zelf een dochter van 20 jaar momenteel. Zij heeft ook kenmerken van "Borderline" of zoals de wetenschap zegt "Emotie Regulatie Stoornis". Het hierna handelen als ouder zijn is moeilijk en soms verdrietig. Emoties zijn moeilijk. Soms zeggen ze het wel, maar of ze het menen is lastig. Vaak door duidelijk te blijven zonder te veroordelen, kom je verder. Het is 5 stappen terug en weer 1 vooruit. Belangrijk blijft nog steeds, dat je van iemand blijft houden ondanks het verdriet wat ze ons soms aandoet. Dit kost energie en af en toe moet je zaken loslaten, afstand nemen en sturen. Begeleiden in goede banen. Dit kost energie/ kracht/ verdriet maar geeft je ook hoop op liefde en aandacht. Het is tenslotte je medemens/ dochter van wie je heel veel houdt en blijft houden.
A - Vrijdag 14 maart 2014 16:27
Ik ben 17 en bij mij is Borderline WEL vastgesteld. Officieel. Sinds kort is het namelijk WEL mogelijk dat het kan worden vastgesteld als je Borderline hebt voor je 18e. Ook slik ik medicijnen daarvoor en ik zit in een groep met mensen (18+).
Voor je 18e zijn ze inderdaad voorzichtiger met het vaststellen maar wanneer iets is dan is iets zo. Het is niet zo dat bij iedereen de persoonlijkheid pas ontwikkelt is op je 18e, dat is gewoon bullshit, dan kan altijd eerder of later zijn. 18 is maar een richtlijn.
L - Donderdag 12 februari 2015 23:21
@A ik ben ook 17 en bij mij is er ook borderline vastgesteld....

Tegenwoordig mag het idd WEL maar ze kijken wel erg naar je verleden ook en naar de ernst. Een aantal weken zeiden ze tegen mij dat ik PTSS heb & BPS ... Ik wist eigenlijk niet waarvoor BPS stond. Tot ik in de groepstherapie op de therapeuten hun boekje Borderline stoornis zag staan. Niemand heeft me ooit echt expliciet gezegd dat ik borderline heb. Wel met de afkorting enzo maar niet rechtuit. Ik vind het ergens gewoon verschrikkelijk en ik heb echt het gevoel van " ik heb dat toch niet ? " ik vind het niet leuk dat ze je een stempeltje geven... Maarja ;-) ik zal het toch moeten aanvaarden... Want ik weet ergens ook wel dat ik wel enorm duidelijk de kenmerken heb en in extreme mate.

Ben momenteel al 7 maanden opgenomen voor m'n anorexia & binnen 2 maanden schakel ik door naar een andere afdeling voor de onderliggende problematiek en wss ook de bps ..

Achja,,, ik denk dat iedereen een andere mening heeft over de diagnose krijgen.
Jochem - Dinsdag 4 augustus 2015 15:28
Mijn vriendin heeft borderline en ik zie haar iedere dag groeien en sterker worden.
Iedere dag krijgt zij meer controle over haar tussen haakjes = borderline. Ik zie haar symptonen overwinnen die als vast beschreven staan en ik steun haar daarbij laat je niet vastleggen door de conventies die bestaan over het begrip borderline maar maak je eigen werkelijkheid!
marco - Zondag 25 oktober 2015 04:20
Ik ben 45 en 3jaar geleden is er bij mij ADHD en Borderline vastgesteld
Het dagelijks gevecht hiermee is vermoeiend,,wat bij mij resulteerde in een burnout
Het gevoel dat er een storm van gedachte door je hoofd raast in niet te beschrijven
Geen controle hebben..........geen concentratie...........geen focus.....op niets
Jezelf verliezen ,en je niet meer kunnen oppakken om de simpelste dingen te doen
Het kleinste voorval kan mij uit mijn doen slaan.........en vaak heb ik dan dagen nodig om weer te herstellen
Dit lukt meestal door een positief voorval of gebeurtenis,begrijp me goed als je alleen bent zijn deze schaars
Het slapen is helemaal moeilijk,in mijn slaap draait er continu een film van gedachtes................wordt dan ook wel 50 x per nacht wakker
Meestal ben ik meer vermoeid als ik opsta ,dan toen ik na bed ging
Nu ook .....het is 5 uur in de ochtend en ik ben al meer dan 2 uur wakker
Dit heeft tot gevolg voor mij dat ik de hele dag brak ben,dus niet functioneer
In mijn omgeving brengt dit veel stress,en onbegrip
Dit wilde ik ff kwijt ///////////////////////Thanks Marco
Annek - Dinsdag 2 februari 2016 19:03
Het lijkt me heel moeilijk dit te hebben. Stress en onbegrip in de omgeving ontstaat
als ze niet weten wat je mankeert en als je niet bereid bent mee te werken aan hulpverlening.
jesica - Woensdag 17 februari 2016 13:17
borderline kan zo gevaarlijk zijn ,mijn zus tony heeft ook borderline ze zegt van alles als ze boos is
zoals dat ik haar heb verraden bij de sociale dienst pffft maar ondertussen praat niemand meer met mij ze word geloofd !
waarna ze naar alle mensen geweest is die mij kennen en ook weer rare dingen gezegt hebt zoals haar kat is pijn gedaan ,dat komt haar wel uit dan kan zij zeggen dat ik t heb gedaan ..ik word er doodmoe van ,alles wat gevaarlijk of vies of niet deugd heb ik gedaan overal word ik zwart gemaakt door haar !!
nu verteld ze in haar omgeving dat ik de borderliner ben! t kan mij niet meer schelen wat een ander over mij denkt
wat ik wel erg vind dat ze gewoon der gang kan gaan mijn tuin allemaal rotzooi gegooid met haar vriend een van de zovelen ze ziet niemand meer van haar familie
ik denk als mensen haar leren en willen kennen weten ze wel hoe ze is !
ik heb mezelf altijd moeten redden vanaf 14
nooit problemen groetjes van
wil

Bernadette - Maandag 5 september 2016 15:29
Borderline wordt minder na je dertigste? Toen begon voor mij de ellende!
Anna - Vrijdag 24 november 2017 14:50
Ik heb hetzelfde! Het lijkt juist veel erger te worden. Heb je hier nog informatie over gevonden?