Mijn psych snapt mijn eetstoornis niet

 

Een eetprobleem staat bijna nooit op zichzelf; Tijdens of vóór het ontstaan van het eetprobleem zijn er meestal al andere klachten als onzekerheid, persoonlijkheidsproblematiek, trauma's of iets anders.

Veel meiden zijn hiervoor in behandeling bij de GGZ of bij een zelfstandig therapeut. Probleem is echter, dat veel 'algemene' hulpverleners niet zo goed weten wat ze hiermee aanmoeten. Ze zien de problemen met eten vaak als een 'symptoom' van de andere problemen, en denken dat het vanzelf over zal gaan als het achterliggende probleem wordt opgelost. Dat is in de praktijk helaas niet vaak zo. Vaak nemen de problemen met eten steeds meer de overhand, zodat dát het hoofdprobleem wordt, in plaats van het oorspronkelijke probleem.

psycholoog

Hulpverleners zijn hier niet altijd alert op; ze negeren de problemen met eten simpelweg. Sommigen weigeren zelfs botweg een verwijzing te geven naar gespecialiseerde eet-hulpverlening (hoewel er natuurlijk ook therapeuten zijn die het wél goed aanpakken). 

Voor cliënten die al in behandeling zijn is het soms juist extra moeilijk om de stap naar eet-hulp te zetten. Soms zelfs moelijker dan voor meiden voor wie het de eerste keer hulp is. Je bent immers al gewend aan je therapeut en wilt tegelijkertijd ook graag verder werken aan de achterliggende problematiek. En doordat je  therapeut het probleem niet serieus neemt, ga je het zelf ook eerder als niet belangrijk zien.

Op die manier lopen meiden soms jaren met eten te klooien, terwijl er nauwelijks aandacht aan besteed wordt. Zo zakken ze steeds dieper weg in hun eetprobleem.
Aan het achterliggende probleem wordt wél braaf doorgewerkt, maar dat heeft eigenlijk niet veel zin als iemand ondertussen alleen maar aan eten en niet eten kan denken.

Als je jezelf in deze situatie herkent, zou ik je aanraden om aan de bel te trekken!

Vraag aan je behandelaar of je een doorverwijzing kunt krijgen voor eetstoornis-hulp. En leg je er niet bij neer als deze dat niet nodig vindt of wilt; jij weet immers zelf het beste welk probleem op het moment het meest aanwezig is!
Ga in dat geval naar de huisarts en leg daar het probleem uit; want je bent écht niet afhankelijk van die ene therapeut.

En soms moet je gewoon wat meer voor jezelf opkomen :)

 

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Handzeep - Vrijdag 19 maart 2010 17:21
Ja dit herken ik heel goed ja..
maar ik denk dat je wel gelijk heeft mijn psych.
alweer Handzeep - Vrijdag 19 maart 2010 17:22
je is ze.. :s
jennifer - Vrijdag 19 maart 2010 17:53
Herken het heel erg!

Net nog in mijn blog over geschreven..
Astrid - Vrijdag 19 maart 2010 18:02
Heel herkenbaar...
Lotte - Vrijdag 19 maart 2010 20:02
Ik vind dit ook heel herkenbaar! Mijn vorige hulpverlener kwam er na een half jaar achter dat het probleem veel groter was dan alleen een symptoom.. Nu ik doorverwezen ben voor deeltijd (niet voor mn es) krijg ik weer het gevoel dat ze mijn eetstoornis niet serieus nemen. :(
Iris - Vrijdag 19 maart 2010 20:17
@Astrid: weet je al hoe je daar iets aan kunt gaan doen?

@Lotte: Ja, ze zien vaak niet in hoe groot het probleem is. Deels ook omdat je het zelf moeilijk vindt om dat te laten blijken.

Probeer het echt duidelijk aan te geven bij de deeltijd!

xxx
Jillie - Vrijdag 19 maart 2010 20:51
Bij mij is t eerder juist andersom. Er wordt alleen maar over t eten gepraat en (bijna) niet over het onderliggende. Terwijl ik vind dat mn dietiste meer op het eten zou moeten letten, en de psycholoog op onderliggende....
Of heb ik dat mis?
Kim - Maandag 14 mei 2012 20:51
@ Lotte ik heb precies hetzelfde als jouw ik ga ook naar een deeltijds behandeling , maar wat dus niet voor eetstoornissen is.. dus ik snap hoe je je voeld ..
Puoli - Vrijdag 20 juli 2012 18:44
Waaw, wat herkenbaar,...
Anoniem - Woensdag 23 oktober 2013 00:40
Precies dit probleem, ja!