Ik vind dat mijn gewicht mij wel een ander mens maakt (of eigenlijk door een schommeling gemaakt heeft) en kreeg dit na een grote gewichtsschommeling ook van veel mensen te horen. Ik stel mezelf anders op, voel me onzekerder of juist zekerder (afhankelijk van het gewicht) en dit heeft invloed op hoe mensen op mij reageren en hoe ik daar weer op reageer. Als ik beter in m'n vel zit omdat ik tevredener ben over mijn uiterlijk straal ik dat uit, voel ik me echt beter en onbewust gaan er ook veel dingen anders.
Of ik een positieve open houding uitstraal of een gesloten negatieve houding is een heel verschil.
Ik weet dat ik er teveel waarde aan hecht (ja echt teveel, dat is de eetstoornis) maar sinds ik geen overgewicht meer heb voel ik me, ondanks mijn depressie (die door wat anders wordt veroorzaakt) wel zeker een ander mens. Ik doe andere dingen, kan andere dingen enz. Ben het dus niet helemaal met de titel eens.
Overigens heb ik het filmpje niet gekeken. Dus ik reageer puur op de titel en uit eigen ervaring. Om me heen heb ik meerdere mensen die veel zijn afgevallen echt letterlijk andere mensen zien worden. Qua innerlijk en qua uiterlijk. Qua zelfvertrouwen, omgang met anderen enz. Je DNA veranderd niet (of wel??? overgewicht schijnt ook invloed op bepaalde processen te hebben en dingen te beschadigen maar ik heb hier te weinig verstand van) maar je "ik" kan wel degelijk veranderen vind ik.

Overgewicht maakt de mensen om je heen andere mensen.

Ik ben het met mamvan3 eens. Je houding ten opzichte van jezelf en je leven verandert wel degelijk met je gewicht mee. Dat was voor mij ook de grootste eye opener tijdens de heftigste periodes van mijn eetstoornis. Ik denk dat je zelfbeeld en vertrouwen ook wel verandert door de manier waarop je behandelt wordt door anderen, zoals in dit stuk ook genoemd wordt. Maar ook op een ongezonde manier eten heeft heel veel invloed op hoeveel energie je hebt, en beïnvloedt daardoor heel veel dingen in je dagelijks leven.

Ik gebruik op het moment veel medicatie,die me ondersteunen met mijn overgewicht.Ik ben moe van het gevecht.Elke dag weer trap ik in de valkuil van eten.Toch leer ik mezelf zijn.Ik zorg beter voor mezelf,vind dat ik ook het recht op het leven verdien,en verstop mezelf niet meer voor de blik van anderen,die mijn gewicht lachwekkend vinden.Ik ben in mijn jonge jaren veel misbruikt door mannen binnen het gezin,mannen buiten het gezin etc.Ik werd verwaarloosd,mishandelt,bespot etc.Toen ik 4jaar was.heb ik mijn eerste eetbui gehad.Ik leef met de dag.en hoop op beterschap.Ik heb nu nog steeds met hulpverleners te maken.Door dissociatie,autisme en nog wat meer is eten ook een ramp!Toch probeer ik er elke dag het beste van te maken.Ik geef niet op!Dat weiger ik.

Sterkte Sabine xxx

Veel sterkte Sabine!Ik heb ook autisme. Super dat je niet op geeft en er elke dag het beste van maakt!

Persoonlijk, denk ik niet dat gewicht mijn persoonlijkheid echt beïnvloed. Zeker mijn gedachten over mezelf maar niet de echte kern van wie ik daadwerkelijk ben en wat mensen leuk aan mij vinden en wat ik daadwerklijk leuk aan mezelf vind! Ik heb ook gemerkt dat beeldvorming nog steeds een grote rol speelt; mensen komen aan door te eten, dus iedereen die overgewicht heeft eet op dit moment te veel. Iedereen die ondergewicht heeft, valt af door niet niet te eten, dus iemand met ondergewicht eet niet. Iemand die er geweest is, weet dat het gecompliceerder zit. Dat er veel lichamelijke processen een rol spelen, dat dingen genuanceerder liggen. Dat je soms al jaren gezond eet maar niet van dat overgewicht afkomt, of dat je gewoon niet verder aankomt ook al heb je allang geen eetgestoord gedrag meer.

Mensen veroordelen op hun uiterlijk is oppervlakkig. Iedereen heeft z'n verhaaltje. Ik, jij en zij.

Ik denk dat het echt alleen bij je eigen gedachten ligt en wellicht soms eventuele reacties van de omgeving. Toen ik heel veel aankwam en overgewicht kreeg, werd ik inderdaad nog onzekerder dan ik al was. Toch denk ik dat dit vooral kwam door mijn gedachten erover en het invullen van gedachten van anderen. Ook een beetje doordat je weet dat veel mensen er zo over denken in deze maatschappij, soms door de reacties die je hier leest, dat wekt wel extra de gedachten erover op. Maar daar heb ik zelf invloed op, hoe ik me daardoor laat beïnvloeden. Dat is gewoon heel lastig als je een eetstoornis hebt en ik moet zeggen dat me dat nog niet helemaal goed lukt...

Ik heb alles tussen de 50 en de 125 gewogen en op mijn zwaarst werd ik vaak genegeerd of uitgelachen. Eerst snapte ik het niet ('Huh? Waarom zijn er ineens zoveel vervelende mensen?'), daarna werd ik er boos om, weer later vooral héél onzeker. Ik vind het zo raar dat mensen je zo anders behandelen, terwijl je in essentie nog steeds hetzelfde mens bent. Nu ik weer een gezond gewicht heb, merk ik dat mensen weer vriendelijker tegen me doen. Aan de ene kant kan dat me weer kwaad maken, maar ik ben tegelijkertijd ook blij dat ik niet meer als vuilnis word behandeld.

Overgewicht is voor anderen mensen misschien niet erg, maar voor mij als mens is het vreselijk!! grootste nachtmerrie ooit.....

Overgewicht bepaalt wel degelijk je leven.Je gezondheid lijdt eronder,je sociale leven,om over de reacties van je omgeving maar te zwijgen.Het maakt je geen slechter mens,maar je voelt je er wel minder goed door.En je kunt minder goed uit de voeten,en je voelt je vaak niet fit.En je loopt kans op hartproblemen,dus dat het geen ander mens van je maakt,is dus niet helemaal waar.