Ik ben Quincy, 18 jaar en ik heb anorexia nervosa. Ik heb het nu bijna een jaar en ben met de tijd veel kilo’s verloren. Ik zit nu op een punt dat het gevaarlijk is geworden om zo door te leven. Eerst voelde het goed. Maar leven op deze manier kan niet zo verder, ik moet gaan veranderen. Weer gezond en gelukkig worden, zonder stem en zonder belemmeringen van deze ziekte.

Ik ben vroeger gepest, altijd onzeker geweest. Dit heeft mij beangstigd, ik wilde niet meer onzeker zijn. Ik moest mezelf verbeteren, want dan zouden ze mij met rust laten. Een mooi figuur, dat moest ik hebben. Dan kon ik weer zeker en gelukkig zijn. De eerste paar kilo’s eraf, en dat complimenten vlogen mij om de oren. Ik wilde meer gewicht verliezen, want dan zouden zij mooi vinden en accepteren. Ik ging te ver.

Een meisje met een prachtfiguur ging naar een mager ongelukkig meisje. Ik ben in 8 maanden veel kilo’s afgevallen. Dit is niet meer mooi, geen vormen meer, alleen maar bot. Mensen vinden mij niet meer mooi, ze vinden mij eng. Ze vragen: ‘Ben je ziek?’. Mijn familie is verdrietig en mijn vrienden herkennen mij niet meer.

Waarom zou ik bij mijn anorexia willen blijven? Door de ziekte voelde ik mij in controle, ik kon mijn andere problemen verstoppen achter mijn ziekte. Het voelde vertrouwd, ik kon leven in mijn eigen kleine veilige bubbel. Niets of niemand kon mij daar raken. Ik was nooit alleen, want de anorexiastem was altijd bij mij. Hij liet mij euforisch voelen, als ik niet at. Ik voelde mij dan fijn. De anorexia liet mij ook minder emoties ervaren, dit vond ik fijn in moeilijke situaties, even niks te hoeven voelen en gewoon door te kunnen gaan.

Maar dit is eigenlijk allemaal schijn, ik ben juist alleen nu. Ik heb mij geïsoleerd van mijn familie en vrienden, uit angst dat ik ze verdrietig zal maken om hoe mager en verzwakt ik eruit zie. Ook door het dwangmatig controle willen hebben, liet ik mij mijn interesses verliezen en hobby’s die ik vroeger leuk vond. Ik geniet nergens meer van, want ik ben fysiek te zwak, heb een lage weerstand en ben snel moe. 

Ik wil veranderen, ik wil weer gezond worden. Als ik wat aangekomen ben zal ik eindelijk rust in mijn hoofd krijgen, want ik zal aan leuke dingen kunnen denken in plaats van voedsel en de anorexiastem. Ik kan gaan en staan waar ik wil, eten en drinken waar ik trek in heb en voelen wat ik wil voelen. Ik zal mijn oude mooie figuur terugkrijgen, weer genieten van het leven. Grapjes maken en lachen met vrienden. Ik krijg meer energie om te kunnen sporten en ik kan weer gaan reizen en de wereld om mij heen ontdekken. Kortom mijn leven zal beter worden en ik zal weer gelukkig zijn, samen met mijn vrienden en familie.

Ik ga veranderen, mijzelf beteren. Ik ben er klaar voor. Stappen maken en de barre tocht naar het leven zonder anorexia bevechten. Want ik moet, voor mezelf. Ik verdien het om gelukkig te zijn, om gezond te zijn. Want ik ben Quincy en straks niet meer Quincy, het meisje met anorexia. Ik ga de strijd aan!

Wil jij ook een gastblog, dankwoord of jouw verhaal laten publiceren op Proud2Bme? Mail dan je verhaal in een Word bestand met twee foto's in een aparte bijlage naar redactie@proud2Bme.nl