Bij een dier dat behulpzaam moet zijn, denkt men al gauw aan een hulphond. Maar dat katten deze rol ook kunnen vervullen, is iets dat zeker is. Misschien niet door het openen van een deur - al kunnen ze dat vaak wel degelijk. Wél zijn ze waakzaam, geven liefde, zorgen voor afleiding en zijn perfect in staat te troosten. Vier jaar geleden kwam Kato in mijn leven. 

Van een nestje van vier kittens in Zutphen mocht ik haar, na de eerste twee maanden bij haar moeder, meenemen naar mijn huisje in Doetinchem. Al heel snel bouwden we een band op, zoals dat bij alle mensen en dieren zo gaat die je moet leren kennen. Kato voelde zich thuis op haar nieuwe plekje en al snel merkte ik op dat mijn lieve zwarte poezenbeestje meer was dan zomaar een (huis)dier. Ze was duidelijk waakzaam en alert, hooggevoelig en op momenten dat ik het moeilijk had kwam ze letterlijk naast me staan of bij me liggen. Met haar grote, mooie ogen keek ze me dan aan met een blik van: 'Het komt wel goed, rustig maar'. En rustiger werd ik ook door Kato. Ze gaf en geeft me veel steun en liefde. 

Toen ik vorig jaar werd opgenomen voor een langere periode, werd Kato wederom eventjes verzorgd door iemand die ik goed vertrouw en ken. Enkele maanden later werd het gemis zo groot dat ik de gok waagde: Ik schreef een brief aan het hoofd van de plek waar ik behandeling volg en als een soort 'proef' mocht Kato komen! Ik voelde me de koning(in) te rijk. Een jaar is ze nu bij me, mijn lieve 'Kato de hulpkat'. 

Haar hooggevoeligheid uit zich in het zien of merken van mijn inwendige strijd en verdriet. Ze is áltijd bij me in de buurt en is letterlijk waakzaam. Inmiddels kent ze de vertrouwde voetstappen van mijn ganggenoten, maar als er een verpleegkundige richting mijn deur loopt, snelt ze naar de gang en gaat voor het raam naast de deur staan. 

Kato is doelbewust een binnenkat, maar ik weet zeker dat áls ze naar buiten had gemogen, ze ook aan mijn zij zou zijn. 's Nachts ligt ze altijd bij me op bed tegen me aan en in de winter slaapt ze onder de deken. Als het in de ochtend tijd is om op te staan, laat ze dat duidelijk merken door te miauwen en heen en weer te lopen. Meestal krijg ik uiteindelijk een pootje in mijn gezicht, net voor de wekker. Als ik aan het schrijven ben zit ze naast me of ligt rustig achter of bij me. Naast het feit dat ze me ontzettend veel steun geeft, is zij ook een doel om voor te (blijven) leven en doorvechten. 

Dieren geven onvoorwaardelijke liefde en zijn - in de regel - betrouwbaar. Met dat laatste heb ik in de 'grotemensenwereld' nog weleens moeite. Het is dan zó fijn om Kato te hebben. Die oordeelt niet en is er altijd. Wat ik ook doe, wie ik ook ben en hoe ik me ook voel. Ik gun iedereen zo'n fijn gezelschap en troost; ik weet zeker dat het goed kan doen en dat dieren onderdeel kunnen zijn van herstel. 

Ik heb een zware behandeling achter de rug. Als ik terugkwam van die best wel heftige therapieën, was ze extra aanwezig. Dicht bij me. Binnenkort start ik wederom een intensieve behandeling. Het is fijn te weten dat Kato er altijd is. In alle opzichten is mijn kleine zwarte helpertje een redder in nood. 

Wil jij ook een gastblog, dankwoord of jouw verhaal laten publiceren op Proud2Bme? Mail dan je verhaal in een Word bestand met twee foto's in een aparte bijlage naar redactie@proud2Bme.nl