Je kan beter worden

 

Je kan beter worden. Ja, het is moeilijk, en ik weet dat je denkt dat het niet kan. Je denkt dat het voor iedereen is weggelegd, maar dat jij het niet kan. Omdat je er al zo lang mee loopt. Omdat je elke keer denkt dat je er bijna bent en dan toch weer terugvalt in oude patronen. Omdat je zo vaak al teleurgesteld bent geweest in jezelf en toch de eetstoornis je leven laat bepalen. Maar jij bent ook degene die dit de volgende keer kan voorkomen.

Jij bent de enige die dit gevecht voor jou kan winnen. Je ouders, je familie, vriendinnen en vrienden: zij kunnen jou niet veranderen. Jij bent verantwoordelijk voor je eigen leven. Jij bepaalt wat je toelaat en wat niet. Jij bepaalt of je bij je gevoel gaat stilstaan en gaat inzien hoe je nu leeft. Jij bepaalt of je die eetstoornis voorgoed de deur uit wil trappen.

eetstoornis beter worden

Het is enorm lastig dat jij deze taak zelf op je moet nemen, zeker als de eetstoornis nog onderdeel is van je denken. Je kan soms, lijkt het wel, jezelf verliezen in irrationele gedachten en patronen, omdat je dit zo gewend bent. Je kan soms niet onderscheiden wat nou je eetstoornis is en wat jij echt wilt. Ze zijn verweven door de jaren en lijken soms onafscheidelijk. Wat wil ik zelf? Waar ga ik heen? Hoe word ik beter?

Misschien wil je, net als ik, een makkelijke uitweg. Ik wil toch eindelijk echt van die eetstoornis af? Ik wil echt niet meer terug naar de afgelopen jaren, naar dagenlang huilen boven mijn bord of juist enorme eetbuien hebben, naar het schuldgevoel en de hopeloosheid? Dus waarom is het dan niet gewoon weg? Maar die patronen zijn er niet voor niets gekomen. Je eetstoornis heeft altijd een doel gehad. Het is een manier om met nare gebeurtenissen om te gaan, om pijn weg te drukken die je niet wil voelen en om het ongecontroleerde te kunnen controleren.

Als je echt weg wil van de eetstoornis, zal je hier toch mee aan de slag moeten gaan. Dat is mega mega eng, dat weet ik. Je wil het niet. Je bent bang. Heel begrijpelijk, anders had je niet zo veel middelen ingezet om het maar niet te hoeven voelen. Toch is het echt de sleutel naar herstel. Je zal moeten kiezen hoe je verder wilt: je leven lang je gevoel wegdrukken met niet eten, eetbuien, braken en schuldgevoel, of nu door een moeilijke tijd gaan maar wel daarna veel meer rust krijgen. Je gaat jezelf begrijpen en veel meer inzien wat nu echt een goede manier is om lastige situaties of gevoelens te tackelen. Het is een kwestie van niet meteen de veiligste manier kiezen, maar kijken op de lange termijn. Iets wat totaal het tegenovergestelde is van een eetstoornis. Dat maakt het dus moeilijk en onzeker.

beter worden

Maar geloof mij: je toekomstige jou gaat je zo dankbaar zijn voor elke stap richting dit herstel die je neemt. Het zal alle moeilijke gevoelens waard zijn om niet in je eetstoornis te blijven hangen. Liever nu door de hel, dan er je hele leven in zitten omdat je er niet doorheen durfde. Blijf jezelf herinneren waar je heen wil.

Het is makkelijker gezegd dan gedaan, maar je kan het. Ik geloof in je.

Liefs, mij.

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Lieke - Vrijdag 20 oktober 2017 19:09
Zooo trots op je Daph! Mooi geschreven ♥
Sofie - Vrijdag 20 oktober 2017 20:24
Ontzettend mooi verwoord! Wees trots!
Femke vdkooij - Vrijdag 20 oktober 2017 20:27
Youuu goo girl! Zo trots op jou 😘😘
Rens - Vrijdag 20 oktober 2017 20:47
Zo waar!!!
Super trots op jou daf!!!
Jillie - Vrijdag 20 oktober 2017 23:09
Mooie blog! Bemoedigend!
Anja - Zaterdag 21 oktober 2017 00:36
Zo waar, dank je wel dat je dit met ons wil delen
Ik ben zo super trots op jou, liefs
Famke - Zaterdag 21 oktober 2017 07:14
Dit had ik even nodig❤️ Bedankt😘
Nienke - Zaterdag 21 oktober 2017 08:03
Ik heb zooooo veel bewondering voor jou (en je mooie billen xxxxxxx) je bent een goed mens daph
Britt1988 - Zaterdag 21 oktober 2017 08:42
Mooi geschreven! Geeft hoop!
britneyangel - Zaterdag 21 oktober 2017 09:52
mooi geschreven
Sterregoesforit - Zaterdag 21 oktober 2017 11:39
Heel rakend en helemaal waar Daphne! Ik ken je natuurlijk via Instagram, maar ik vind het superleuk om hier nu ook een blog van je te lezen. Ik ben trots op je! En weet dat je altijd mag appen ook :) Uiteindelijk gaan we er komen!! Liefs, Sterre
Ingrid - Zaterdag 21 oktober 2017 16:54
Gaaf, dapper, stoer en mooi!
Elise - Zaterdag 21 oktober 2017 17:36
mooi!
Anoniem - Maandag 23 oktober 2017 18:55
Heel mooi geschreven!
G. - Maandag 23 oktober 2017 21:14
Ohh - tnx! Ik word zo blij van zulke blogs: geeft hoop!
En nu denk ik: tell me - tell me, wat zijn de ingrediënten. Welke stapjes moet ik zetten ;) maar dat is allemaal niet zo "linear" + zal pp verschillen. Start is: realiseren dat jij jouw eigen leven leidt en daarin keuze kan maken; dat je de enige bent die sowieso moet meewerken aan je herstel :):)
Daphne - Dinsdag 24 oktober 2017 13:44
Je hebt helemaal gelijk G!

Ik begrijp je behoefte aan een stappenplan, aan een manier waarop je succes hebt. Het moeilijke blijft idd dat die er niet per se is. Je moet voor jezelf gaan ontdekken wat er moeilijk is aan het loslaten, wat voor jou symbool staat voor je eetstoornis. Dat is enger dan een plan volgen, maar ik denk het enige wat echt gaat helpen. De start is idd het besef: ik moet het gaan doen. One step at a time. :)

Bedankt voor je reactie, dat doet mij ook weer goed!