Hoe krijg ik de eetstoornis mijn leven uit?

 

Als eerste wil ik even zeggen dat ik het heel apart vind om zo over mezelf te schrijven. Ja, je bent namelijk nog niet uitbehandeld, ja je hebt nog wel dagelijks de struggles. Maar goed, die horen erbij! Ziek of niet ziek. Ik wil dit korte verhaal schrijven omdat ik het belangrijk vind dat mensen begrijpen dat een eetstoornis, in dit geval anorexia nervosa niet zomaar een ziekte is. Het is iets waar veel meer bij komt kijken dan jezelf uithongeren en nadenken over eten.

Oke even bij het begin beginnen, het is nu ongeveer anderhalf jaar geleden dat ik de diagnose anorexia nervosa heb gekregen. Hiervoor wist ik en mijn omgeving dat het al een lange tijd niet goed ging. Hoewel het voor mezelf heel onschuldig leek, was het voor de mensen om mij heen wel duidelijk dat dit niet de goede kant op ging. Het was, maar ook nog steeds is, een lange weg om te komen waar ik nu ben. Om precies te zijn zit ik nu als een gezonde achttienjarige met een bruin kleurtje van de vakantie zon achter de computer dit verhaal te typen. Vol energie en met een positieve gedachtegang.

meisje eetstoornis

Wat mij zo geholpen heeft om hier te komen? Weer op gewicht en bijna hersteld? Een hele hoop therapie, gesprekken en ga zo maar door.. En nee het is inderdaad geen makkelijke, simpele weg. Het is een vermoeiende en lange strijd waar niet alleen ik, maar ook mijn omgeving heel wat moeite mee heeft gehad. Sommige weten als geen ander wat ik nu bedoel. Maar dat laat ik voor nu even zitten.

Aan het begin van je behandeling kan je niet denken aan doelen... motivatie? Wat is dat nou voor woord. Maar toch is het, het belangrijkste van je hele herstel. Het is uiteindelijk de bedoeling om weer beter te worden, maar hoe? Waar begin je dan? Wat mij zo geholpen heeft is om heel concreet voor jezelf op te schrijven wat je nu allemaal kan, dit is handig om samen met iemand te doen die jou goed kent. Alleen kan dit nog best lastig zijn. Hoe zie jij jezelf over vijf jaar? Wil je er nog steeds zo bij zitten zoals je er nu bij zit? Of wil je gelukkig zijn, de gedachtes over eten op een laag pitje zetten en genieten van het leven zoals het hoort?

Denk enkel niet op lange termijn, kijk naar de komende weken, misschien maanden naar kleine dingen wat jou tot jezelf brengt. Van een wandeling in het park tot aan een dagje naar een stad toe. Allemaal dingen die jou helpen om motivatie te krijgen. Het langzaam opbouwen van de normale dagelijkse gang van zaken. Het mee kunnen doen met je vrienden en op vakantie gaan met je ouders? Of een dagje naar school?

Zelf hielp het mij om een lijst te maken met voor en nadelen van de eetstoornis. Geloof me,... er zat geen voordeel aan. Schijngedachtes zijn het, die je telkens maar weer naar je toe lokken met smoesjes en verzinsels om onder moeilijke situaties uit te kunnen kruipen. Ik kon bedenken dat als ik hier mee door zou gaan er over vijf jaar nog helemaal niks zou zijn veranderd. Mijn vrienden en familie door aan het ''leven'' zijn en genieten. Miste ik dat niet een beetje? Ik wilde mijn examen kunnen halen, mijn nieuwe opleiding starten, weer mee mogen op vakantie! Dit is mij allemaal gelukt, maar jeetje wat een hoop ellende en moeite heeft mij dat gekost.

meisje eetstoornis

Kijk naar hoe je nu in het leven staat, wat zijn nog je uitdagingen.. Wat mis je nu nog op dit moment? Waar verlang je naar? Uitstellen was een veilige methode, maar daar heb ik toch zo van geleerd. Je moet er voor gaan, het liefst vandaag nog, ga je uitdaging nu aan want hoe sneller je dit hebt geprobeerd hoe sneller je dit overwint. Het probleem is na één keer nog niet weg maar je bent al wel een stap verder, blijf jezelf motiveren en uitdagen. Hier word je alleen maar sterker van, jij! En niet de eetstoornis, daar heb je echt he-le-maal niks aan. Het leven is van jou en alleen van jou. Zet hem op, en stel vooral niet uit!

Tot op de dag van vandaag loop ik zo af en toe nog tegen situaties aan waarvan ik zelf weet dat die ook nog van de eetstoornis zijn. Maar ik kan nu al zo goed onderscheid maken van wat mijn gedachtes zijn en wat de eetstoornis mij oplegt. Zodra je dit kan inzien, en je hier tegen in kan gaan is dit een heel sterk en goed teken. Moeilijke dagen horen erbij, geef de strijd niet op maar pak hem gelijk aan.

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Roeline - Vrijdag 9 september 2016 11:51
Wat een Goede tips! en zo knap hoe je zover bent gekomen en hoe je nu vaak van het leven kan genieten.
Dat heb je echt verdiend! Je komt er wel, Ik ben trots op je!
liefss,
Anoniem - Vrijdag 9 september 2016 11:53
prachtig dankjewel en super knap van je!
Lost girl - Vrijdag 9 september 2016 16:06
Wat knap dat je zo snel na je diagnose al tot deze inzichten kan komen. Geeft wel aan hoe sterk je gezonde geest is en hoeveel kracht je in je hebt om weer voor een gelukkig leven te gaan. Zet 'm op!
britneyangel - Vrijdag 9 september 2016 21:01
maar je moet er zelf ook achter staan om beter te worden want dan lukt het beter
Anoniem - Dinsdag 20 september 2016 09:30
Wat heb je dit goed beschreven, prachtig!! het gaat je lukken!!!