Eetstoornis, wij nemen afscheid

 

Sinds een aantal jaar maak je deel uit van mij, vorm je mij als persoon en bepaal je mijn denken en doen. Je bent een onderdeel van mij geworden en daarom wil ik je niet als vijand zien. Al jarenlang denk ik negatief over mijn lichaam en over mijn persoonlijkheid en dit wil ik veranderen. Ik wil van mijn lichaam leren houden, mijn mooie eigenschappen gaan zien en al het moois om mij heen koesteren.

Jij kwam in mijn leven om mij te helpen toen ik het nodig had en daar ben ik je dankbaar voor. Ik weet dat je het goed bedoelde en dat je alles met de beste intentie deed. Je probeerde al mijn zorgen over te nemen. Maar lieve eetstoornis, kan je zien wat je hebt aangericht? Wat er is overgebleven van mij? De pijn die je iedereen hebt aangedaan? Ik denk dat je het te goed wilde doen, dat je te ver wilde gaan om mij te helpen. Ik neem het je niet kwalijk, absoluut niet, maar ik wil je wel laten weten hoe alles heeft uitgepakt.

meisje herfst Eetstoornis, wat je hebt aangericht

Jij leerde mij kennen als een jong en onzeker meisje met ontzettend veel angsten. Bang om anders te zijn dan andere, bang om op te vallen, bang om mensen tot last te zijn. De enorme angst om alleen te zijn, mensen om mij heen kwijt te raken. Bang om te falen, het idee hebben niks te kunnen. Bezig met alles wat vroeger is gebeurd en niet wetende hoe om te gaan met deze gevoelens.

Jij vertelde mij dat als ik zou afvallen,  minder mensen mij zouden zien. Met elke kilo zou ik steeds een beetje meer verdwijnen. Maar dit gebeurde niet. Hoe kleiner ik werd, hoe meer mensen mij zagen. Ik werd “het meisje met anorexia”. Mensen gingen op mij letten. Het tegenovergestelde wat jij beloofde gebeurde. Ik werd gezien, was anders dan andere en ik was mensen tot last.

Je zou altijd bij me blijven, ervoor zorgen dat ik nooit meer alleen zou zijn. Hoe langer ik met jou samen was, hoe groter de  afstand werd die ik creëerde tussen de mensen die ik lief had. Ik zat gevangen in mij eigen wereldje, onbereikbaar voor de mensen om mij heen. De afgelopen jaren heb ik me zo ontzettend eenzaam gevoeld en heb ik zoveel mensen van mij afgeduwd. Je beloofde mij om mijn angst weg te halen maar deze werd alleen maar versterkt.

Jij liet mij zien dat ik iets kon. Ik kon afvallen, eten laten staan en onvermoeibaar doorgaan met sporten. Maar ik heb nooit het idee gehad dat ik iets heb bereikt. Ik ben er niet trots op dat ik mijn lichaam jaren heb gepijnigd, x kg heb bereikt en in een kliniek terecht kwam... Het voelt juist als falen. De afgelopen jaren had ik ook met vriendinnen kunnen doorbrengen, naar school kunnen gaan en bezig kunnen zijn met mijn toekomst. Ik wil niet goed zijn in mezelf kapot maken, mezelf dingen ontzeggen en mijn toekomt tegenhouden.

Eetstoornis, wat je hebt aangericht pannekoek

Jij zou mij de controle geven die ik nodig had, een manier geven om met mijn gedachtes en gevoelens om te gaan. Hoe lager mijn gewicht werd, hoe minder ik ging voelen. Mijn gevoel werd afgevlakt. En ja, dit was fijn, heel fijn. Je had er alleen niet aan gedacht dat het dubbel zo hard terug zou komen. Een gevoel van spanning die niet meer wegging en het hebben van paniekaanvallen. Je hebt mij geen manier gegeven om er mee om te gaan, je hebt mij geleerd hoe ik het moest onderdrukken.

Lieve eetstoornis, de laatste jaren heb ik mij wanhopig, bang, alleen en anders gevoeld. Ik voelde me teveel, een last voor andere. Dit is niet wat jij beloofd had.

Ik ben je dankbaar voor alles wat je mij geleerd hebt en wat je mij wou geven maar je hebt mij teveel pijn gedaan. Het is tijd om afscheid te nemen lieve eetstoornis, het is tijd om zonder elkaar verder te gaan.


Wil jij ook een gastblog, dankwoord of jouw verhaal laten publiceren op Proud2Bme? Mail dan je verhaal in een Word bestand met twee foto's in een aparte bijlage naar redactie@proud2Bme.nl

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Xandra - Maandag 30 oktober 2017 19:18
Lieve Zoey,
Ik ben zo ongelooflijk trots op jou. Je hebt dit geschreven uit het diepst van je hart en het diepst van je ziel en je raakt mij in iedere vezel van mijn lijf. Al jaren knok je tegen deze klopte ziekte, het is zo'n eenzame en donkere strijd. Wij, papa , Jaime en ik staan altijd achter je, zullen er altijd voor je zijn. Je hoeft je niet te schamen voor een ziekte die je is overkomen, je hebt hier nooit voor gekozen. Lieve Zoey, knok als een malle en je krijgt er je leven voor terug, ik geloof in jou😘
Babsjeehx - Maandag 30 oktober 2017 19:47
Ik ben zo ontzettend trots op je Zoëy 💕❤️
Patric - Maandag 30 oktober 2017 19:50
Lieve Zoey,
Wij wisten natuurlijk al van jouw strijd, maar het was heel moeilijk om te bepalen wat we konden zeggen of doen om te helpen.
Ik vind het enorm sterk van je dat je dit opschrijft, ik kan me voorstellen dat dat niet makkelijk was. Ik vind het ook fantastisch dat je tot deze conclusie bent gekomen, dat je niet meer met je eetstoornis verder wil. Dat je naar voren wil, de mooie dingen van het leven wil beleven.
Ik wens je alle sterkte toe, en alle geluk en zelfvertrouwen van de wereld.
Ik weet dat dit jouw strijd is, maar als er iets is dat wij kunnen doen om te helpen - je hoeft het maar te zeggen!
Eveline - Maandag 30 oktober 2017 19:59
Lieve Zoëy,
Wat een geweldige schrijfster zit er in jou! Zo mooi en pakkend als jij het omschrijft, ik heb er tranen van in mijn ogen! Je wint deze strijd, je column is een hele grote stap naar je overwinning! Ik duim voor je en hoop je snel een keer op stal te zien....
Liefs Eveline
Gabs - Maandag 30 oktober 2017 20:04
So proud of you baby ❤️❤️❤️❤️❤️ #togetherwecan 💖💪🏻
Annemieke - Maandag 30 oktober 2017 20:24
Zoëy,
Wat mooi en knap geschreven. Je mag trots zijn dat je het gevecht met je ziekte aangaat. Heel veel succes en sterkte!
Annemieke
Nathalie (van Zarah) - Maandag 30 oktober 2017 20:48
Jeetje Zoey, wat heb je dit ontzettend knap geschreven. Wat een dappere manier om aan te geven dat je er klaar voor bent. Ondanks dat ik niet dicht naast je sta, voel ik ontzettend veel trots, dat jij dit durft. Lieve Zoey, heel veel succes, ik wens je al het goeds toe. Je kunt het, ik geloof in je.
Teddy - Maandag 30 oktober 2017 20:50
Jeetje Zoëy,
Ten eerste, wat heb je dit mooi geschreven! Ik kan me niet voorstellen hoe jij je hebt gevoeld.. Maar ik weet wel dat je een super sterke, knappe meid bent en ik wens je heeel veel succes en sterkte met je gevecht. You can do it 💪🏻
Toppertje!
Dennis - Maandag 30 oktober 2017 21:17
Lieve Zoey,
Wat ben je toch een bikkel dat je dit schrijft en deze stap durft te maken! Je hebt het heel mooi omschreven en het raakt mij heel diep. Wij zullen er altijd voor je zijn om je te helpen, samen gaat het ons lukken!
Marlinda - Maandag 30 oktober 2017 21:56
Jezus Zoey
Wat ongelooflijk sterk van jou om je ziekte gewoon ' de wacht aan te zeggen'. En zo mooi verwoord. Ik weet zeker dat het je gaat lukken en dat er een prachtige toekomst op jou ligt te wachten.
Nico - Maandag 30 oktober 2017 22:33
Lieve knappe Zoey,
Wat dapper en knap van je om dit zo op papier te zetten. Ik geloof in je!
Heel veel liefs, Nico 💕
Marjolijn Scholtens - Maandag 30 oktober 2017 22:56
Beste Zoey jij verdient heel veel respect door dit verhaal met ons te delen. Samen met veel lieve mensen om je heen ga jij het redden. Nu je dit hebt geschreven kun je verder. Heel veel kracht gewenst. Dikke kus.
Anne - Maandag 30 oktober 2017 23:01
Heel mooi geschreven!
Leonie van Spelde - Maandag 30 oktober 2017 23:03
Lieve Zoë, ik hoorde van mama en papa van je gevecht. Nu lees ik je verhaal. Meisje wat heb je hard gevochten, wat ben je sterk, wat ben je een kanjer. Diepe respect hoe jij je verhaal geschreven hebt. Ik ben trots op je.
Dikke knuffel Leonie 😘😘😘
Claudia van Vliet - Dinsdag 31 oktober 2017 06:55
Lieve Zoey,
De stappen die je nu gemaakt hebt, zijn een teken dat je geweldig goed bezig bent. Dapper, sterk, een Powergirl en ik weet zeker dat het jou gaat lukken om een prachtige toekomst op te bouwen met alle dierbaren om je heen.

Heel veel liefs!
m - Dinsdag 31 oktober 2017 08:50
dit komt echt binnen💗
ookal ken ik je niet en is alles zoo herkenbaar en durf ik het nog niet los te laten
wat ongelofelijk mooi verwoord☘
you are amazing just the way you are💗
britneyangel - Dinsdag 31 oktober 2017 08:59
knap van je !
Judith - Dinsdag 31 oktober 2017 11:33
Wat ontzettend mooi verwoord! Je raakt mij enorm! Ontzettend knap van je! Ik heb zelf ook eetstoornis gehad en ik heb het gelukkig ook achter me kunnen laten. Wat jij hier nu beschrijft heb ik nooit gekunt, zeker niet op die leeftijd. Ben echt trots op je. Ga zo door. Ook jij mag er zijn! ❤️. Heel veel liefs!!
Hennie - Dinsdag 31 oktober 2017 12:34
Heel mooi verwoord en prachtig geschreven. Jij komt er wel, je gaat vast en zeker een prachtige toekomst tegemoet.
Knappe prinses - Dinsdag 31 oktober 2017 14:33
Daar ligt heel veel gevoel in. Wat fijn dat je het er uit kunt gooien. Heel mooi geschreven.
Succes met je volgende stappen.
Marije - Dinsdag 31 oktober 2017 16:27
Prachtig geschreven!
Anneke - Dinsdag 31 oktober 2017 16:48
Zo mooi meid! Dapper dat je dit durft te delen! Ik strijd met je mee!🖤
oma Joke - Dinsdag 31 oktober 2017 19:53
Lieve lieve Zoey wat heb jij dat knap verwoord en ik ga er helemaal in mee. Er liggen zoveel herkenbare dingen in. Ik ga jou steeds beter begrijpen en snap het hoe moeilijk de strijd is. Ik ben trots op je en wens je succes om in te zien wat een prachtmeid je bent. Liefs oma Joke
Saskia en Erik - Woensdag 1 november 2017 12:01
Wat mooi heb je dit verwoord! Heel veel succes meid. Zet hem op. Samen met de mensen om je heen!
Vivian - Woensdag 1 november 2017 13:33
Wow Zoey, wat helder en krachtig beschreven en wat dapper dat je dit deelt. Alle liefs en succes verder.
PB - Dinsdag 7 november 2017 11:17
Lieve Zoey,
Wat heb je dit gevecht met je eetstoornis ontzettend knap maar ook eerlijk omschreven. Je bent dapper, durft steeds meer je angsten aan te gaan en stapje voor stapje afscheid te nemen van je eetstoornis. Ik weet hoe moeilijk dit voor je is. Blijf doorzetten, je gaat dit gevecht winnen ! Blijf denken aan alle goeds wat het leven jou nog te bieden heeft.
Arjan van Ginneken - Dinsdag 7 november 2017 12:58
Wat goed van jou dat je zo jezelf durft te laten zien. Dat je durft te laten zien wat deze stoornis met je gedaan heeft. Maar ook hoe ontzettend mooi en sterk je van binnen bent. Dat de onwaarschijnlijk zware tijd die jij hebt meegemaakt je niet heeft gebroken maar juist sterker heeft gemaakt. Ik heb diep, diep respect voor jou.
Anke (vriendin van oma Joke) - Zaterdag 11 november 2017 14:21
Beste Zoey, ik kreeg jouw verhaal onder ogen nadat oma Joke mij hierop attent had gemaakt.
Wat heb jij een moeilijke en zware tijd gehad en heb je misschien nog.
Ik hoop voor je dat je fijne, liefdevolle mensen om je heen mag hebben die je begrijpen (en ik weet dat jouw oma Joke hier één van is!) en waarbij je op de moeilijke momenten, die er gaan komen steun mag krijgen!
De foto's laten een PRACHTIG meisje zien die het "LEVEN" waard is te leven!!!
Mieke Montulet - Woensdag 15 november 2017 15:28
Zoey, ontzettend mooi wat jij hebt geschreven. Het maakt het inzichtelijk wat er zich in jou afspeelt. Hoe jij dit hebt omschreven daar mag je alleen al trots op zijn!
En dat je deze woorden over jezelf en de strijd tegen deze ziekte, waar je zo graag vanaf wilt, met de buitenwereld durft te delen vind ik erg dapper. Wat een kracht en wil om beter te worden zie ik erin terug!

Simone Rutten - Woensdag 22 november 2017 16:52
Zoey, wat goed dat je het op deze manier met iedereen durft te delen! Wat ontzettend mooi hoe je je strijd hebt omschreven. Super knap! Sterkte met je come-back, ik zie je graag terug in de les.
Ton Hermans - Dinsdag 28 november 2017 21:46
Beste Zoey, ik ben je biologiedocent dit schooljaar. Ik heb je nooit eerder in de les gehad dus ik kende je niet. Dat is nu veranderd. Door het lezen van je verhaal heb ik je ontmoet. Wat een mooi geschreven stuk. Ik zie ernaar uit om je verder te leren kennen en te ontmoeten in de les.
Groet en het ga je goed!