Eetbuien en toch mager
Ik ben Nelle een negentienjarig Vlaams meisje, en ik heb al vanaf mijn 13de een eetstoornis. Graag had ik mijn verhaal met jullie gedeeld, misschien ook omdat ik vaak denk dat ik de enige ben met dit probleem, maar ik ben van mening dat er vast mensen zijn die zich in mijn verhaal gaan herkennen. Het ben begon allemaal heel onschuldig met niet te snoepen, maar later liep het helemaal uit de hand, mede door mijn extreme perfectionisme. De details zal ik jullie besparen. Wat ik vooral wilde delen is het feit dat ik na drie jaar anorexia (ik ben hier ook een half jaar voor opgenomen in een kliniek in Tienen) ben omgeslagen naar extreem veel eetbuien.
Het gebeurde zo dat ik weer probeerde te eten na een lange tijd ondergewicht te hebben gehad. Maar doordat ik mijn 'genoeg' gevoel niet meer voelde at ik vaak veel te veel, in het begin erg gezonde dingen, maar met de tijd werd dat ook anders en at ik ook 'ongezonde' producten. Ik compenseerde toen nog niet door te braken, omdat ik nog erg veel moest aankomen. Maar tegen de tijd dat ik weer wat op gewicht kwam liep het uit de hand. Ik begon te braken. Ik ben altijd al sportief geweest, maar met mijn eetstoornis is dat wat extreem geworden, en dus compenseerde ik ook door te sporten.
Doordat over het algemeen wordt gezegd dat iemand met eetbuien (ik had er echt veel, vaak meerdere op een dag) een normaal gewicht heeft en soms ook wat zwaarder is, merkte mijn omgeving dit niet direct. Wel vroeg ik mijn moeder om al het eten weg te houden van mij, maar later kregen we hier zo'n ruzies door, dat het niet meer te houden was. Ondanks extreem grote en vaak meerdere eetbuien per dag kwam ik geen gram aan, ik viel zelfs af. Dit was voor mijn eetstoornis natuurlijk ideaal, ik kon eten wat ik wilde, ik moest achteraf gewoon braken, ik kwam toch niet bij, ik viel er van af. Dat is natuurlijk een erg vernietigende gedachte. Later kwam ik achter meerde lichamelijke klachten zoals moeheid, depressie, extreem veel gaatjes in mijn tanden, etc. Ook de relatie met mijn familie ging achteruit, het werd zelf zo erg dat ik niet meer thuis kon wonen en op aanraden van mijn hulpverlener alleen ben gaan wonen.
Op het moment dat ik alleen ging wonen was ik erg mager. Ook werd er een gevaarlijk laag kalium gehalte in mijn bloed vastgesteld. Dat wil zeggen dat de kans op een hartstilstand of andere complicaties zeer groot is. Voor mij is het nog altijd een raadsel dat ik ook met dat lage gewicht zeer vaak eetbuien had. Nog een grote valkuil was dat iedereen dacht dat je anorexia had. Hoe ik deze eetstoornis wel kan noemen, is voor mij een vraag, dat heeft op zich ook geen belang. Niemand wist dus dat ik eetbuien had, behalve mijn naaste familie. Ik durfde het ook niet te zeggen tegen mijn hulpverleners, omdat zei er van uit gingen dat ik anorexia had.
De strijd met mijn eetstoornis is eigelijk nog steeds even groot. Gelukkig heb ik wel al een gezonder gewicht, maar ik moet nog steeds wat stijgen. Ook ben ik wel opener met mijn probleem naar mijn hulpverleners toe, wat echt zo belangerijk is. Anders kan je onmogelijk aan je problemen werken.
Wat voor mij ook de meest belangrijke hulpbron is geweest, is mijn geloof. Er is niets wat me al meer verkwikt heeft dan God's woord. Met dit verhaal wilde ik eigenlijk duidelijk maken dat er ook personen zijn die zeer veel last hebben van eetbuien en toch een gevaarlijk laag gewicht hebben.
Gerelateerde blogposts
Reacties
Dabkjewel voor het delen. Super knap van je en ik wens je heel.veel sterkte!
Wel krachtig verhaal 👊 en supermooi dat je zoveel steun hebt van God!!🙏
Heb daarom ook wel moeite met die hokjes. Niet zozeer met het hokje eetstoornis maar eerder met de onderverdeling in hokje,s omdat het zo persoonlijk is en dingen kunnen overlappen.
Wel fijn dat je steun ondervindt aan je geloof. Kan ook helpen om dingen los te laten. Niet overgeven maar eerder jezelf overgeven.
Nog een Bijbeltekst die mij echt doet stand houden is: “Zie, Mijn Knecht, Die Ik ondersteun, Mijn Uitverkorene, in Wie Mijn ziel een welbehagen heeft;
Ik heb Mijn Geest op Hem gelegd. Hij zal tot de heidenvolken het recht doen uitgaan.Hij zal niet schreeuwen, Hij zal Zijn stem niet verheffen, Hij zal Zijn stem op straat niet laten horen.Het geknakte riet zal Hij niet verbreken, de uitdovende vlaspit zal Hij niet uitblussen
(Jesaja 42:1-3)
(De andere variant, die jij voorheen waarschijnlijk had, heet anorexia van het restrictieve/beperkende type)