Eén jaar geleden. Afgelopen week is het precies een jaar geleden dat ik werd opgenomen in het ziekenhuis. Nu een jaar later zit ik samen met mijn vriend en familie in een restaurant aan de spareribs. Afgelopen week, precies 1 jaar geleden, werd ik opgenomen in het ziekenhuis en moest ik aan de sondevoeding. Na ruim 3 maanden werd ik overgeplaatst naar een kliniek voor eetstoornissen waar ik nog 4 maanden verbleef. Ik vind het moeilijk terug te kijken naar deze periode. Het was een periode waarin ik niks meer wilde, geen kracht meer had om te vechten en ervan overtuigd was dat de eetstoornis ging winnen. Van mij hoefde het allemaal niet meer en daardoor ging het ook alleen maar slechter met me.

Ik wilde absoluut niet in de kliniek verblijven en mocht na 4 maanden op één voorwaarde naar huis; ik moest gaan aankomen en dus veel gaan eten. Als ik niet voldoende aan zou komen binnen bepaalde tijd, dan moest ik weer aan de sonde voeding en dat wilde ik ECHT niet!

Nu, een paar maanden later, zit ik samen met mijn vriend, ouders, broertje en schoonzus aan de spareribs! Dit om te vieren dat het nu zoveel beter met mij gaat dan een jaar geleden in het ziekenhuis. Eigenlijk hadden we nu pizza, mijn lievelingseten, moeten eten, maar dit heb ik een paar weken geleden voor de eerste keer weer gegeten toen ik samen met mijn vriend in Parijs was!

Geloof me, ik vind het nog steeds erg moeilijk en terwijl ik achter het bord met spareribs zit, heb ik heel veel last van eetstoornisgedachten, maar ik ga er tegenin! Ik wil weer leven! Ik wil weer genieten! Elke dag is een gevecht, maar dat gevecht wordt beetje bij beetje minder.

Nu, 1 jaar later, hoef ik niet meer in de rolstoel, zit ik af en toe weer op de fiets en rij ik zelf weer stukjes met de auto. Ik kom ook weer onder de mensen en eet dingen die ik moeilijk, maar ook heel lekker vind. Zo zijn er nog veel meer positieve dingen op te noemen!

Samen met mijn vriend heb ik een doelen armband samengesteld met allemaal verschillende bedeltjes eraan. Zij herinneren mij dagelijks aan de dingen waarvoor ik iedere dag vecht. Ook heb ik bedeltjes gekregen van mensen die veel voor mij betekenen. Zonder de liefde, steun en hulp van mensen om mij heen had ik nooit zover kunnen komen als ik nu ben! Ik ben deze mensen erg dankbaar hiervoor.

Mijn sonde hebben we ritueel verbrand! Ik hoop het afgelopen jaar nooit meer mee te hoeven maken! Ik ben sterker dan dat ik de afgelopen 3 jaar ben geweest, ik vecht, ik ga dit winnen!

Wil jij ook een gastblog, dankwoord of jouw verhaal laten publiceren op Proud2Bme? Mail dan je verhaal in een Word bestand met twee foto's in een aparte bijlage naar redactie@proud2Bme.nl