Vandaag is het donderdag. Maandag en donderdag zijn lastige dagen hier. Het is weegdag...Het is half 5 en ik ben al wakker. Ik ben enorm gespannen om het wegen vandaag. Ik ben vast aangekomen. Althans, dat zegt mijn gevoel. Gelukkig heb ik corvee. Dan mag je namelijk eerder wegen. Normaal gesproken moet je wegen om kwart voor 8, maar nu mag ik om 7 uur al naar een sociotherapeut lopen om me te laten wegen.

Ik kan de rust niet in mij vinden om nog mijn bed in te duiken. Ik ga alvast maar mijn tas inpakken aangezien ik morgen op weekendverlof ga. Nog even een sigaretje roken en dan ga ik me laten wegen. Ja hoor, 500 gram aangekomen. Mijn gevoel klopte met de feiten. Ik had woensdag gelukkig al een gesprek gehad om mezelf donderdag beetje te kunnen beschermen tegen de negatieve gevoelens omtrent het aankomen. Dat geeft me nu enigszins rust. Mijn opdracht is vandaag: mijzelf uiten bij wat ik echt voel. Ik mag boos worden, ik mag huilen...

Het is inmiddels acht uur en de tafels zijn gedekt. We gaan ontbijten. We zijn met een groep van 11 mensen. De sociotherapeut bepaalt waar je voor die dag gaat zitten. Na het ontbijt hebben we therapie: weeggroep. Hier is het de bedoeling dat je vertelt wat je maandag en donderdag bent aangekomen of afgevallen. Ook vertel je hier wat het desbetreffende gewicht met je doet. Dit is best confronterend, maar ook leerzaam. De therapie duurt van 9 tot 10 uur. Van 10 tot half 11 is het koffietijd. Iedereen neemt een tussendoortje met een kop koffie of thee.

Om kwart voor 11 begint de volgende therapie. We hebben cognitieve therapie. Dit is heel leerzaam. Je gaat een bepaalde situatie uitwerken en kijken hoe je er anders mee om kan gaan. Je gaat de negatieve gedachtes als het ware op de proef stellen.

Half 1: het is lunchtijd. Elke donderdag hebben we bij de lunch een ei. Bij de eetmomenten is ook een sociotherapeut aanwezig. Die kan je wijzen op en helpen bij je eetgedrag. Om half twee heb ik nog even een gesprek met mijn persoonlijk begeleider. Het is moeilijk om me te uiten in wat ik echt voel. Maar ik merk dat ik dat hier echt meer begin te leren. Na dit gesprek ga ik nog eventjes wat voor mezelf doen.

Om drie uur is het weer tussendoortjes tijd. Met de groep zitten we in de woonkamer koffie te drinken met een tussendoortje. Dit mag je zelf kiezen van de schaal. Met een stuk fruit erbij. Om half vier ga ik eventjes een half uurtje fietsen. Hier heb ik individuele afspraak over. Ik mag twee keer per week een half uur fietsen.

Na het fietsen ga ik even mijn kamer opruimen en nog een douche nemen voordat het avondeten begint. Nog even alle stress van me afspoelen. En genoeg afleiding zoeken voor het warme eten. Dit vind ik een moeilijk en beladen moment. Je weet van te voren niet wat je krijgt. Ik denk zelf persoonlijk dat dat beter is. Zo leer ik toch een stuk controle los te laten.

We eten die avond boerenkool met worst en als toetje bananenvla. Je hebt voor de warme maaltijd 25 minuten en voor het toetje 5 minuten om het op te eten. Is het niet op, dan mag je het ook niet verder opeten. Je moet leren het weer in een normaal tempo te doen. Ik heb het net op de valreep op.

Na het eten hebben we natafel-groep. Dan ga je met je eigen tafel en sociotherapeut praten over hoe je de maaltijd hebt ervaren. Je vertelt wat je ervan vond en wat het met je doet. Dit kan erg opluchten. Vandaag probeer ik meer bij mijn gevoel te komen. Ik heb even goed gehuild. Ik ben blij als we van tafel mogen. Gelukkig komt er een lieve groepsgenoot naar mij toe, waarmee ik goed kan praten. Na de hoofdmaaltijden is het de bedoeling dat je een half uur in de woonkamer blijft zitten. Ik heb de individuele afspraak dat ik een uur blijf zitten. De drang om te gaan braken is voor mij namelijk enorm groot. Ik merk dat deze avond de spanning erg hoog is. Ik vraag steun bij een groepsgenootje. Al is het gewoon even een spelletje doen. Even wat afleiding. Gelukkig krijg ik bezoek vanavond. Dat kan elke dinsdag en donderdag. We gaan samen in de bezoekersruimte zitten

8 uur: het is weer tussendoortjes tijd! Nu bepaalt, in tegenstelling tot, vanmorgen en vanmiddag, de sociotherapeut het tussendoortje. We krijgen vandaag een lastige koek: gevulde koek. Ik heb hier enorm veel moeite mee, maar zet wel door. Je hebt enorm veel steun aan elkaar. De groep heeft het er ook lastig mee, maar we doen het met elkaar. Soms zijn er geen woorden voor nodig, maar steun je elkaar al door een blik.

Na het tussendoortje is het voor mij tijd om met mijn vriend te bellen. Het is heel fijn vanuit de kliniek contact te hebben met je thuisfront. Dit is ook heel erg belangrijk voor mij... na het bellen doe ik heerlijk mijn huispak aan en om half 10 moeten we aan het laatste tussendoortje. Dit bestaat uit een stuk fruit. Nadat ik mijn appeltje heb opgegeten, ga ik nog ik nog even gezellig kletsen met een groepsgenootje. De tijd liep wat uit en hebben tot kwart voor twaalf zitten kletsen! Op een gegeven moment worden we toch echt naar bed gestuurd. We moeten voor twaalf uur in bed liggen. Nog even tandenpoetsen en ik kruip mijn bedje weer in. Met de fijne gedachte dat ik morgen naar huis ga, val ik in slaap...

Op naar een nieuwe dag... een dag vol strijd en overwinning...

Door: Charlotte