‘Als ik een psycholoog zal krijgen; zal hij mij vast beter begrijpen dan mijn ouders. Hij zal mij kunnen vertellen wanneer ik beter bent, welke behandeling er bij mij zal aansluiten en hij zal – alle ingewikkelde vragen die in mij opkomen – uit kunnen leggen. Als ik hier nu uiteindelijk klaar ben, zal ik geen en nooit meer problemen hebben en krijgen. Ik zal weer de persoon worden die ik hiervoor was en na een aantal persoonlijke gesprekken zal ik veel nieuwe dingen leren, dingen die zelfs mijn ouders nog niet wisten. Kortom…. ik ben dan gewoon volledig beter!’

Ja, echt waar. Dit bovenstaande plaatje hield ik mezelf in het begin steeds voor. …als ik een paar keer met een professional praatte, was alle ellende weg en zou ik weer opnieuw kunnen beginnen met leven. Het zou allemaal zoveel beter gaan en ik zal tevreden zijn met wie ik ben. Alleen… het was geen verwachting maar een droom. Een droom die nooit zou uitkomen.

Diep van binnen weet ik ook wel dat het leven niet volmaakt is. Een leven zonder fouten, problemen en zorgen bestaat niet. Maar toch blijf ik eraan denken. Zou het toch niet kunnen? Nee, het zijn gewoon zulke onrealistische gedachten! …en dat heb ik met mijn hele lichaam opgemerkt. Ik heb het zelf gehoord, gezien en gevoeld dat het onmogelijk is om na een behandeling weer ‘de perfecte ik en het volmaakte leven’ terug te krijgen. Integendeel zelfs. Ook had ik stiekem wel gedacht dat het ‘beter worden’ veel makkelijker zou gaan. Maar ook dit was niet waar.

Hoe meer de realiteit in het licht kwam, hoe zwaarder het leven aanvoelde. Al met al kwam ik tot de conclusie dat alle dromen bedrog waren en leerde ik in behandeling dat het helemaal niet gaat om een volmaakt leven, maar hoe je juist met de tegenslagen om kan gaan zodat je het achter je kan laten. Ermee kunt dealen en dingen makkelijker kan accepteren. In de hele behandeling draait het om herstel. … dat was ook het doel van de behandeling. De hulpverlening gaf me geen garantie dat ik helemaal beter zou zijn na het volgen van de behandeling, maar wel hoe ik met goede manieren het leven stapje voor stapje steeds meer terug kon krijgen en hoe ik steeds meer vrede kon hebben met mezelf.

Ondanks ik nog steeds herstellende ben, nog steeds hulp krijg, boos ben omdat het allemaal zo moeizaam gaat, bijna iedere avond huilend in slaap val, mezelf keer op keer uitscheld omdat ik weer heb gefaald.. wil ik wel mijn ‘achterliggende herstelperiode’ graag met jou delen. Ik wil delen wat ‘herstellen’ voor mij persoonlijk betekent, omdat ik hoop dat ik niet de enigste ben die deze dingen tegenkomt en er zo over denkt. Omdat ik hoop dat jij ook gaat herstellen. Dat jij niet alleen de grote en negatieve dingen van herstel ziet (net als ik deed), maar ook de fijne en mooie dingen van herstel ontdekt.

Wat herstel voor mij betekent:

Herstel…

• gaat met vallen en opstaan
• is een stap vooruit en twee stappen terug
• is gaan geloven in de toekomst
• is fouten maken
• is jezelf (her)ontdekken
• is werken met doelen
• lijkt net een lijdensweg
• is blijven geloven in jezelf
• is het kapotmaken van iets dat je zelf hebt opgebouwd
• vraagt enorm veel van je, maar je krijgt er ook wat voor terug
• is hulp en complimenten van anderen aannemen
• is accepteren dat niet alles goedkomt
• gaat niet vanzelf, ook anderen kunnen het niet voor jou doen. Alleen jij kan dit!

(H)erken je dingen uit dit stukje? Wat betekent herstel persoonlijk voor jou?

Wil jij ook een gastblog, dankwoord of jouw verhaal laten publiceren op Proud2Bme? Mail dan je verhaal in een Word bestand met twee foto's in een aparte bijlage naar redactie@proud2Bme.nl