Depressief: Ik ben niet alleen

 

Het is een moeilijke beslissing om uit jezelf hulp te gaan zoeken. Ja, dit heb ik gedaan. Ik voelde mezelf er weer inzakken. Mijn dagen werden steeds somberder. Ik zag nergens meer de leuke dingen van in en alles wat er gebeurde was teveel. Drie jaar geleden begon het allemaal met een eetstoornis. Daar eenmaal van genezen merkte ik dat het na een half jaar weer mis ging. Toen ik besloot om weer in behandeling te gaan, dacht ik dat ik dit wel even snel kon. Want ja, ik heb het toch allemaal al meegemaakt. Ik loop fulltime stage en werk daarnaast nog in een supermarkt. Hierdoor heb ik altijd het gevoel gehad dat ik geen tijd meer had om aan mezelf te werken. In automatische piloot ging ik door. Geen tijd voor dit gedoe.

Dat ik hulp ging zoeken paste eigenlijk helemaal niet in mijn planning. Mijn voorwaarde was dan ook: Ik ga alleen in behandeling als het op de vrijdagen kan. Dit omdat ik van school vrijstelling kreeg voor alle vrijdagen. Juist zodat ik dan de vrijheid heb om aan mijzelf te werken. Mijn depressie vond dat ik simpelweg geen tijd had om er aan te werken. Ook al had ik daar geen reden voor. Mijn gedachtes en gevoelens stopte ik in mijn tekeningen. Verder deelde ik niks met de buitenwereld.

shar

‘Het gaat vanzelf wel over. Gewoon door gaan.'

Onbewust werd alles steeds erger. Ik kreeg minder zin om iets te doen en alles waar ik normaal heel veel zin in zou hebben waren nu ineens niet leuk meer. Langzaam veranderde ik in een stil, moe en emotioneel persoon. Door het vele werken werd alles alleen maar erger. Ik stopte alles weg. Vertelde mezelf letterlijk "Shar, denk er niet aan dan voel je het niet." Nu weet ik inmiddels dat dit niet niet echt de beste manier is om met een depressie om te gaan.

Voor anderen ben ik altijd die vrolijke en drukke Shar. Wat wel logisch is, want ik heb een muur opgetrokken voor iedereen. Ik besloot om open te zijn over waar ik mee deal. Ik heb het verteld aan een paar goede vrienden en als het in een gesprek er op aan komt ben ik er open over. Iedereen had zo ongeveer dezelfde reactie. ‘He, maar hoe dan? Je bent altijd zo vrolijk!' Het opvallende is, dat als ik er over praat, ik erbij lach. Dit omdat ik helaas nog niet zo ver ben om me volledig kwetsbaar op te stellen. Ik geloof er in dat open zijn je kan helpen. Je hoeft alle zware negatieve gedachtes echt niet alleen te dragen.

meisje

Omdat ik de depressie liever niet als mijzelf zie, maar meer als iets wat ik met mij mee draag, heb ik hem een naam gegeven. Ik noem mijn depressie ‘Spook' en Spook loopt de hele dag met mij mee. Zo voelt het als iets wat niet bij mij hoort en over een tijdje weer weg kan zijn.

Ook al ben ik nu nog midden in mijn depressie, schrijf ik dit verhaal op een goede dag en ben ik het echt niet altijd eens met wat ik nu schrijf, weet ik wel dat ik een kans heb om beter te worden. Juist omdat ik dit soort dingen kan zeggen en omdat ik goede dagen er tussen heb zitten.

Ik heb het misschien niet allemaal verstandig aangepakt, maar door dit heb ik wel veel geleerd terwijl ik pas halverwege ben. Zo heb ik geleerd dat je dingen wel weg kan stoppen, maar dat ze altijd weer naar boven. Dit meestal 10 keer zo erg, omdat het nooit weg geweest is. Als je je verhaal deelt en open bent over waar je mee dealt is het allemaal wat minder zwaar om te dragen. Ook stellen mensen zich soms open naar jou. Zo krijg je verhalen te horen die meestal bevestigen dat je niet alleen bent, ook al is dat wat spook je wijs maakt.

tatoo

Ik besef nu dat genezen van zoiets als dit niet 1,2,3 lukt. Het gaat met pieken en dalen en het is ook niet niks om je vertrouwde gedachtes los te moeten laten. Het duurt even, maar dan heb je ook wat. Dus voor iedereen die dealt met een depressie of dergelijke dingen. Geloof in jezelf, wees open en geef nooit op. Dan zul je zien dat Spook over een tijdje wat minder vaak met je mee loopt ;)

Sharon stuurde haar verhaal in naar redactie@proud2Bme.nl. Ook jouw verhaal is welkom!

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Bo - Maandag 10 april 2017 13:11
Mooi geschreven lieve Sharon!♥️
Saskia - Maandag 10 april 2017 13:16
Mooi geschreven schatje... je komt er wel.
ik hou van je ❤
anoniem - Maandag 10 april 2017 13:19
dokter zegt dat ik depressie heb maar voel het zelf niet ook al ben ik niet gelukkig
Gert - Maandag 10 april 2017 13:25
Topper!!
Ulkie - Maandag 10 april 2017 13:53
Ben trots op je ❤🍋
DawnBlazex - Maandag 10 april 2017 15:43
Jij bent echt een heel mooi meisje! Stay strong
You can do this!
Emiel - Maandag 10 april 2017 21:21
You rock girl;)
chanti - Dinsdag 11 april 2017 18:27
ik herken erg mezelf, wat je schrijft over dat vrolijke en drukke en iedereen lijkt verbaasd te horen dat je te dealen hebt met een naar spook. Dankjewel voor je verhaal, en de herkenning die ik daarin kan vinden. Zoek je kracht!!
Sharon - Dinsdag 11 april 2017 21:33
Graag gedaan! Stay strong :)