Dat er echt een duidelijke oorzaak voor mijn eetprobleem was, was wel duidelijk. Er waren veel problemen thuis en ik werd op de basisschool heel erg gepest. Ook van de middelbare school in het eerste en tweede leerjaar ging het pesten nog steeds door. Vaak werd er aan me gevraagd of ik zwanger was. Nadat jongens dat bleven vragen besloot ik om te minderen met eten.

In het begin ging het minderen met eten niet zo goed als dat ik dacht. Ik dacht dat het veel simpeler zou zijn. Ik besloot het allemaal in kleine stapjes te doen en ging meer sporten en dronk veel meer water.

De problemen thuis verdubbelden zich. Het was echt een rotperiode. Steeds bleef het gevoel van ‘dik zijn' in mijn hoofd hangen en wou ik meer en meer afvallen.

Mijn ouders zijn beiden niet dun, of beter gezegd, mijn ouders zijn aan de stevige kant. Ik wou (en wil nog steeds) niet zo worden als hun. Ik vind het verschrikkelijk om er later zo uit te moeten zien. Ze hebben dan al wel 3 kinderen, maar ook op foto's van vroeger waren ze niet bepaald slank.

De middelste dochter van mijn ouders (mijn jongste zus, ben zelf de jongste) was wel altijd heel erg slank. Zij was echt een voorbeeld voor mij. Ze was knap, lief en dun! Ik wou ook zo zijn en deed daar heel erg mijn best voor. Helaas lukte het allemaal niet zoals het ging. Ik werd steeds stiekemer naar mijn ouders toe, zodat ik meer en meer kon afvallen en meer en meer mijn eigen wereldje kon ontdekken.

Het wereldje wat ik had gevonden beviel me in het begin wel, maar werd na een tijd ook steeds lastiger. Ik sloot me af voor de buitenwereld, droog een groot en vooral dik masker en wou niet laten zien wie ik in de werkelijkheid was. Het masker mocht en kon niet doorbroken worden door andere mensen. Ik zat steeds meer op mijn eigen kamer, had een eigen laptop waar ik regelmatig films op keek maar verschuilde me ook achter diverse chatsites om wat meer contacten op internet te vinden, omdat ik me ontzettend eenzaam voelde in mijn eigen gecreëerde wereldje.

Voor mijn 16e verjaardag kreeg ik een tv. Hierdoor sloot ik mezelf nog meer op, op mijn eigen kamer. Dit was niet fijn voor mijn ouders. Ze wouden mij meer beneden zien. Inmiddels werd er op school gezegd dat ik zoveel was afgevallen. Ik werd eindelijk gezien als een ander! Helaas kreeg ik ook vaak de opmerkingen dat ik chagrijnig was, en dat was niet bepaald leuk te noemen. Ik wou zijn zoals mijn zus en niet een 1 of ander chagrijnig iemand.

Hulp voor de chaos in mijn hoofd was alleen te vinden bij bureau jeugdzorg. Ze hebben mij doorverwezen naar het GGZ omdat ook bureau jeugdzorg inzag dat het een enorme puinhoop in mijn hoofd was geworden. Ik wilde ze eerst niet geloven, maar ik weet dat ze gelijk hadden. Het ís een chaos en dat is iets wat ik graag weer wat rustiger wil zien te krijgen.

Inmiddels weet ik dat ik mezelf zal moeten accepteren. Ik leef maar met 1 persoon 24 uur per dag en 7 dagen in de week en dat is met mezelf. Ik zal mezelf moeten accepteren zoals ik ben. Of dat nu wat meer aan de stevige kant is of niet. Ik ben hard op weg om mijn gewicht weer wat meer omhoog te krijgen. Ik weet nu dat ik beter met de opmerkingen van de jongens om kan gaan. Dit is altijd beter dan te horen dat je chagrijnig bent.

Met een wat ‘voller' gewicht ben ik vrolijker blijkbaar, en ik wil zijn zoals mijn zus, maar vooral het vrolijke van haar. Ik ben hard aan het vechten om het vrolijke terug te krijgen en mijn gewicht op orde.

Ik heb nog een lange weg te gaan om de chaos wat rustiger te krijgen, dat is iets wat ik me goed besef, maar ik weet ook dat er diverse mensen voor mij klaar staan. Inmiddels weten ook veel mensen door mijn masker heen te kijken. Ook mijn mentor ziet veel als er iets aan de hand is. Dat was op het begin heel erg lastig, maar ik ben blij dat ze dat kan. Samen met proud2bme en alle andere steun weet ik nu dat ik door moet en kan vechten. Ik ben dit jaar bezig voor mijn eindexamen en hoop heel erg dat ik dat ga halen. Dit is iets wat mijn toekomst is. En zeg nou eerlijk, een verpleegkundige die niet goed voor zichzelf zorgt... dat kan toch niet???