Documentaire Alexandra, gesloten meisjesafdeling
Gepost op Woensdag 6 februari 2013 22:07 door Scarlet Hemkes in TV uitzendingen.
Gisteravond was de documentaire Alexandra op televisie. Regisseur Sarah Harkink bezoekt oude vriendinnen die samen met haar op de gesloten meisjesafdeling van een justitiele inrichting zaten en trekt schokkende conclusies. In de justitiele inrichting Harreveld in Almelo (sector Alexandra) werden meisjes geplaatst met ernstige gedragsstoornissen. Het ontbrak vaak aan begeleiding. Regelmatig werden de meisjes in de isoleerruimte opgesloten en ze moesten vechten voor een plek in de groep.
Verschrikkelijk kind
Als Sarah haar dossier leest, komt het haar voor alsof het over iemand anders gaat. 'Blijkbaar was ik een verschrikkelijk kind. Een meisje dat een politieagent had geslagen, drugs gebruikte en steeds van school werd gestuurd. Ik kan me er echter niks meer van herinneren.'
Woede
In de documentaire begint Sarah met een zoektocht naar de oorzaak van de woede in haar dromen. En de relatie wellicht met haar turbulente verleden. Ongeveer 8 jaar geleden belandde Sarah in de justitiele jeugdinrichting Huize Alexandra. Samen met tien andere meiden (tussen de 13 en 18 jaar) werden ze tot elkaar veroordeeld.
Schokkend
Na haar vrijlating gaat ze studeren aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. Voor haar afstudeerfilm zoekt ze de drie beste vriendinnen van toen op om te zien hoe het hen na hun verblijf in Alexandra vergaat. Ze doet schokkende ontdekkingen...
Gerelateerde blogposts
17
Reacties
H - Woensdag 6 februari 2013 22:12
Klinkt erg interessant!
Shoebaloo - Woensdag 6 februari 2013 22:41
Klinkt idd erg interessant!
groentetuin - Woensdag 6 februari 2013 23:53
ooo wat ben ik blij met deze documentaire...
niemand snapt hoe vreselijk de afgelopen 7 jaren zijn geweet.
iedereen snauwt je af als probleemjongere terwijl er zooo veel meer onder zit!!
heel mooi...
x
niemand snapt hoe vreselijk de afgelopen 7 jaren zijn geweet.
iedereen snauwt je af als probleemjongere terwijl er zooo veel meer onder zit!!
heel mooi...
x
ik - Donderdag 7 februari 2013 01:55
Ben heel blij dat ze haar en mijn verhaal heeft verteld!
Inge - Donderdag 7 februari 2013 08:39
Woh wat een ontzettend heftig verhaal!
Heb diep respect voor Sarah Harkink dat ze deze documentaire heeft gemaakt, dit soort dingen mogen niet verborgen blijven!
Heb diep respect voor Sarah Harkink dat ze deze documentaire heeft gemaakt, dit soort dingen mogen niet verborgen blijven!
Nikki - Donderdag 7 februari 2013 11:31
Ik heb de docu net bekeken, wat een onwijs goede, mooie, bijzondere en belangrijke documentaire. En wat een talent, echt heel mooi.
jessica - Donderdag 7 februari 2013 12:31
Waar heb je de docu nu al gekeken dan?
ik kan hem nergens online vinden..
ik kan hem nergens online vinden..
@Jessica - Donderdag 7 februari 2013 12:36
uhmm.. in deze blog staat hij toch? ;)
evi - Donderdag 7 februari 2013 13:18
Zit gewoon met kippevel en tranen in mijn ogen.
MM - Donderdag 7 februari 2013 13:20
Heel erg mooi!
Sharon - Donderdag 7 februari 2013 13:50
Net deze aflevering terug gekeken, met tranen en kippenvel.
Wat een dapper (mooi haha ;) ) meisje! Heel indrukwekkend, wouw.
Wat een dapper (mooi haha ;) ) meisje! Heel indrukwekkend, wouw.
Vlindertje, - Donderdag 7 februari 2013 15:47
Ik zapte er gister toevallig langs en heb hem gekeken. Erg heftig om te zien omdat het ook raakvlakken heeft met mijn verleden maar wel goed dat er zoiets gemaakt is! Ik heb veel bewondering voor dit meisje.
*Esther* - Donderdag 7 februari 2013 16:13
Dat meisje bij minuut 30..
Dat is in Zoetermeer, mijn woonplaats..
Zo erg!
Dat is in Zoetermeer, mijn woonplaats..
Zo erg!
lil - Donderdag 7 februari 2013 18:06
eerlijk gezegd.. vind ik het een behoorlijk slechte film.. alsof alles kwam door die instelling.. je komt daar niet zomaar hoor..
Mini - Maandag 16 november 2020 00:16
Soms wel. Op mijn groep hadden de meeste meisjes alleen een OTS omdat de thuissituatie onveilig was (incest, geweld). Ze zaten daar dus niet door hun eigen schuld.
Erin - Donderdag 7 februari 2013 20:21
Wat interessant maar ook heftig om te zien. Ik woon zelf in Almelo en mijn moeder vertelde mij nooit precies wat Alexandra nou was.. Maar als ik mij niet vergis is het nu gesloten toch?
jessica - Donderdag 7 februari 2013 22:40
ooo okee! toen.ik vanochtend keek was het alleen een trailer :) zal morgen eens kijken!
Vera - Donderdag 7 februari 2013 23:00
Toevallig heb ik deze gister gezien, super documentaire!
bloempje - Vrijdag 8 februari 2013 13:13
echt heftig.. heb hem helemaal afgekeken aan de ene kant wel herken baar die dingne die je echt in een waas kan doen enzo//
R - Vrijdag 8 februari 2013 14:39
Het kwam bij mij wel binnen! Zo herkenbaar allemaal
Anoniem5 - Vrijdag 8 februari 2013 16:05
WAUW, wat ben ik proud op Sarah!! Een prachtige docu. en wat een kracht heb je al je je leven na zo'n gebeurtenis kan oppakken. Heb verder eigenlijk geen woorden. Alleen maar diep, diep, diep respect! Echt, mijn complimenten.
Peanutbutter - Vrijdag 8 februari 2013 17:02
Wat herkenbaar. Ik heb zelf twee keer in een crisisopvang gezeten, en een tijdje bij een pleeggezin (nou ja pleeggezin alleen een oude vrouw). Maar bij de crisisopvang daar wordt je ook behandelt als een crimineel, en vooral als je eetstoornis hebt. De hulpverleners verdraaien daar zoveel dingen.
maddy - Vrijdag 8 februari 2013 21:08
toevallig ik heb ook in alexandra gezeten
Janey - Zaterdag 9 februari 2013 14:19
Vraag me af of Anastazia nog steeds bij haar moeder is...
power - Zondag 10 februari 2013 17:35
Zeer mooie documentaire grote pluim voor de maakster.
Geeft eindelijk de andere kant van situatie weer.
Zo blijkt maar weer dat veel kinderen niet geholpen zijn bij dit soort groter instellingen met onbekwaam personeel.
Dit soort instellingen zouden beter gecontroleerd moeten worden.
Kinderen opsluiten met weinig of geen behandeling heeft dus totaal geen zin.
Huize Alexandra is niet gesloten maar verhuist naar Sassenheim, door allerlei fusies binnen een paar jaar zijn ze meerdere malen van naam gewisseld. ( Jongerenhuis Harreveld toen Avenier en nu Horizon)
Fusies kosten dus veel geld wat ten koste gaat van een goede behandeling.
Geeft eindelijk de andere kant van situatie weer.
Zo blijkt maar weer dat veel kinderen niet geholpen zijn bij dit soort groter instellingen met onbekwaam personeel.
Dit soort instellingen zouden beter gecontroleerd moeten worden.
Kinderen opsluiten met weinig of geen behandeling heeft dus totaal geen zin.
Huize Alexandra is niet gesloten maar verhuist naar Sassenheim, door allerlei fusies binnen een paar jaar zijn ze meerdere malen van naam gewisseld. ( Jongerenhuis Harreveld toen Avenier en nu Horizon)
Fusies kosten dus veel geld wat ten koste gaat van een goede behandeling.
harreveld - Donderdag 14 februari 2013 14:57
de jongens afdeling van alexandra was wel oke, opzich wel alleen leiding kon op bepaalde groepen totaal geen orde houden.
Hazel - Maandag 18 februari 2013 17:09
Pff wat een herkenning, dacht altijd dat alles aan mij lag, maar ook de instellingen waar ik gezeten heb waren alles behalve hulpzaam. Ik kwam er zieker uit dan ik erin ging.
Anonymous - Dinsdag 19 februari 2013 18:22
Dapper om zo'n autobiografische documentaire te maken, om je zo kwetsbaar op te stellen. Alleen daarvoor al: héél veel respect. Het verhaal is ook wel duidelijk. Desondanks krijgt Alexandra wel heel erg de zwarte piet toegespeeld en is het verhaal eenzijdig. Een instelling is in principe nooit wenselijk, maar de schuld? Persoonlijk had ik het netter gevonden als het in de documentaire meer zou zijn weergegeven als teleurstelling, omdat niet aan verwachtingen zou zijn voldaan, in plaats van boosheid, omdat een ander iets niet goed doet. Het is zó ontzettend moeilijk om meisjes met problematiek "goed" terecht te laten komen. Misschien had het voor het beeld nog wel geholpen als er ook gesproken zou zijn met de mensen van de inrichting (wederhoor), hoewel ik niet goed weet of dat voor Sarah zelf haalbaar zou zijn.
De opbouw van de documentaire zelf vind ik eerlijk gezegd niet erg goed: deze docu moet het echt van de inhoud hebben en niet van de sfeer die wordt gecreëerd, van het verhaal dat wordt verteld of van de dialogen die worden gevoerd.
Maar het is ontzettend moeilijk om een goede documentaire te maken, vooral als die autobiografisch is. Wat bij mij voorop blijft staan, is dat ik het wel heel erg dapper vind.
De opbouw van de documentaire zelf vind ik eerlijk gezegd niet erg goed: deze docu moet het echt van de inhoud hebben en niet van de sfeer die wordt gecreëerd, van het verhaal dat wordt verteld of van de dialogen die worden gevoerd.
Maar het is ontzettend moeilijk om een goede documentaire te maken, vooral als die autobiografisch is. Wat bij mij voorop blijft staan, is dat ik het wel heel erg dapper vind.
@ Anonymous: - Maandag 4 maart 2013 10:57
Van wat ik uit een interview heb begrepen op Radio 1 waren er wel interviews opgenomen. De toenmalige directeur wilde liever niet geinterviewd worden maar een oud-medewerktster wel. Het punt was dat zij eigenlijk precies hetzelfde zei als de professor en dat het nu wel anders was.
Vera - Dinsdag 5 maart 2013 20:53
Heel veel respect voor de maakster van deze documentaire!
En voor haar vriendinnen die ik stuk voor stuk allemaal het allerbeste gun. :)
En voor haar vriendinnen die ik stuk voor stuk allemaal het allerbeste gun. :)
Laartje - Donderdag 7 maart 2013 20:58
Goede documentaire , ! heel veel respect voor de maker van de documentaire , goed dat hier aandacht aan word besteed!
R - Woensdag 3 april 2013 06:09
De documentaire grijpt me echt heel erg aan. Ik ben zelf 17 en vorig jaar bijna in een inrichting geplaatst wegens slecht gedrag. Hoewel het niet altijd even fijn is thuis, heeft de angst om alles kwijt te raken me uiteindelijk in laten zien me te gedragen, maar ik vind het nog steeds moeilijk. Ik kan (gelukkig) niet meepraten over hoe het is om in een inrichting te zitten, maar ik vind wel dat de hulpverlening in Nederland niet goed geregeld is. Ik heb ik denk ongeveer 6x hulp gehad en met meer dan 10 instanties te maken gehad, maar ik loop nog steeds met mijn problemen rond, zonder dat ik weer hulp durf te zoeken. De angst alles kwijt te kunnen raken, zoals een half jaar terug, vertelt me dat ik door moet zetten. Als ik 18 ben ga ik hulp zoeken, want dan hebben ze de macht niet meer over me. xxx
F - Zondag 21 april 2013 16:40
Wow.. ze zat bij mij op school.. Heftig, deze ga ik zeker even kijken!
Loes - Donderdag 15 augustus 2013 20:08
Erg mooie documentaire! Ik heb veel respect voor Sarah, omdat ze zich zo kwetsbaar durft op te stellen in deze documentaire. Ik vind dat ze de instelling niet eens in een erg kwaad daglicht stelt. Ze probeert haar ervaring over te brengen en de uitwerking van de opname op een paar van haar mede-opnamegenootjes. Ik kan me erg goed voorstellen dat ze boosheid ervaart bij wat ze heeft meegemaakt. Natuurlijk is het moeilijk voor een instelling om meiden en jongens met deze problematiek te behandelen, maar ze hebben duidelijk ook fouten gemaakt waar Sarah er een paar van laat zien die niet goed te praten vallen voor een instelling met vermeende gespecialiseerde therapeuten.. Het is ook ontzettend ernstig te noemen dat 90% van de cliënten die daar gezeten hebben, er niet goed aan toe zijn. Natuurlijk is het moeilijk om mensen met zware psychische problemen het 'juiste pad op te krijgen' maar in mijn ervaring is het wel dégelijk mogelijk om een goede verandering in werk te stellen na een intensieve behandeling in een kliniek.
Hoe dan ook, ik heb respect voor Sarah, omdat ze niet alleen zichzelf, maar ook andere meiden helpt het verhaal te vertellen van hun tijd in Alexandra.
Hoe dan ook, ik heb respect voor Sarah, omdat ze niet alleen zichzelf, maar ook andere meiden helpt het verhaal te vertellen van hun tijd in Alexandra.
dennis - Zaterdag 3 mei 2014 05:34
Woon je nog in Almelo en heb je na Alexandera nog relaties gwhad? Hoe ging dat ? En nu?