Naar sommige momenten in het leven kan je echt uitkijken, zoals een vakantie, een verjaardag, een festival of een bruiloft. Voor de meeste mensen zijn dit leuke en feestelijke gebeurtenissen waar ze zich met plezier op voorbereiden. Ze zoeken mooie kleding uit die ze willen dragen en bedenken bijvoorbeeld hoe ze hun haar of make-up zullen gaan doen. Mensen willen er graag goed uitzien op feestelijke momenten, zeker wanneer ze weten dat ze misschien op de foto moeten of het middelpunt van de aandacht zullen zijn. Als je een eetstoornis hebt kunnen zulke momenten alleen veel stress en spanning met zich meebrengen wanneer je het idee hebt dat je moet afvallen om er goed uit te zien voor een bepaalde gelegenheid.

De mooie momenten in ons leven willen we maar wat graag vastleggen op camera zodat we ze later kunnen herbeleven of delen met anderen. Het is mens eigen om graag herinneringen op te halen en terug te blikken op belangrijke of leuke gebeurtenissen door middel van foto's of filmpjes. Toen ik een eetstoornis had vond ik dit erg lastig. Ik voelde me niet mooi en ik was ontevreden over mijn lichaam. Ik wilde niet dat mijn uiterlijk vastgelegd werd op de foto en al helemaal niet dat die foto's dan bijvoorbeeld gedeeld werden op social media zodat vervolgens iedereen ze kon zien.

foto bron

Voorafgaand aan vakanties, verjaardagen en een enkele bruiloft was ik soms al lang van te voren bezig met mijn uiterlijk. Ik vond mezelf dik en wilde graag afvallen om er beter uit te zien. In mijn hoofd had ik een aantrekkelijk plaatje geschetst van hoe het zou zijn als ik dun was: Dan zou ik mezelf eindelijk mooi vinden en vanzelfsprekend ook altijd super goed op de foto staan. Ik was ervan overtuigd dat een vakantie, festival of verjaardag alleen leuk kon zijn als ik dun was.

Ik zag mezelf bijvoorbeeld al dun en gelukkig over het strand rennen, vol energie en levenslust, met het perfecte lichaam. Ik moest er niet aan denken dat ik in bikini gezien zou worden met mijn 'dikke lichaam', waar eigenlijk niks mee mee was en dat een prima gezond gewicht had. Ik was bang dat iedereen naar me zou kijken en me lelijk zou vinden. Het hebben van een leuke vakantie of een fijne verjaardag ging niet samen met dik zijn, in mijn hoofd.

Dun zijn koppelde ik in de tijd van mijn eetstoornis heel sterk aan gelukkig zijn. Ik dacht dat ik gelukkig kon worden door af te vallen en dat ik me pas goed zou voelen over mezelf als ik dunner was. Genieten van feestelijke momenten zou alleen kunnen met een lager gewicht. Als het me niet zou lukken om dit gewicht te bereiken vóór die tijd zou de hele gebeurtenis in het water vallen en ik er enkel een slechte herinnering aan overhouden, dacht ik.

Om mijn plan om af te vallen te bewerkstelligen verzon ik weken van te voren een ingewikkeld dieet schema. Dat schema was dan zo streng dat het gedoemd was om te mislukken. Meestal kwam het er op neer dat ik zo min mogelijk moest gaan eten en elke dag veel moest gaan bewegen. Dit was niet vol te houden en resulteerde altijd in een teleurstelling met enorme eetbuien.

Het lukte me nooit om af te vallen voor een bepaalde gebeurtenis. Ik wilde op een ongezonde manier afvallen terwijl dat eigenlijk niet nodig was en mijn lichaam reageerde daar helemaal niet goed op. Ik zat vast in een vicieuze cirkel van eetbuien, lijnen en braken waar ik ontzettend ongelukkig van werd.

Als het moment dan eenmaal daar was, die ene verjaardag of dat ene festival, had ik er vaak niet eens zin meer in. Ik voelde me mislukt omdat ik het perfecte plaatje wat ik in mijn hoofd had niet kon waarmaken en ik was mentaal en fysiek uitgeput van het lijnen en compenseren. Als ik al ergens heen geweest was zat ik naderhand koortsachtig achter de computer om de foto's te bekijken op Facebook en Instagram, angstig dat ik er dik op zou lijken.

foto bron

Ik vind het ontzettend jammer dat mijn eetstoornis op deze manier roet heeft gegooid in zo veel leuke en bijzondere momenten. Dat had helemaal niet gehoeven, want er was niks mis met mijn lichaam. Bovendien zegt je gewicht helemaal niets over je geluk. Je mag je altijd en op elk moment gelukkig voelen en het leuk hebben, ook als je niet het perfecte figuur hebt.

Als ik nu een leuke vakantie of een festival op de planning heb staan ben ik niet meer bezig met afvallen en goed op de foto staan, maar juist met hoe ik het nog leuker kan maken voor mezelf en voor anderen. Dit doe ik bijvoorbeeld door te onderzoeken wat ik allemaal wil zien op een vakantie of door het perfecte cadeau voor iemand uit te zoeken.

Natuurlijk zie ik naderhand soms ook nog wel foto's van mezelf waar ik niet zo charmant op sta, maar als ik me dan bedenk dat ik het wel leuk heb gehad die dag, dan vind ik die foto eigenlijk niet meer zo belangrijk. Het gaat erom dat ik het leuk heb gehad en nu een fijne herinnering kan koesteren.

Een foto is maar een momentopname en het is het niet waard om je daar al weken van te voren druk over te maken, zeker niet als dat voor een ongezonde afvalpoging zorgt en veel verdriet veroorzaakt. Probeer je te bedenken dat een foto geen representatieve weergave is van jouw leven, dat zo veel rijker en mooier is dan slechts een stilstaand plaatje. Bovendien zijn anderen veel minder bezig met hoe jij op de foto staat dan jijzelf, zij kijken naar het totaalplaatje en niet alleen naar jou.

Hoe is het voor jullie om op de foto te gaan bij feestelijke gebeurtenissen?