Therapie vergelijkbaar met vriendschap

 

In therapie gaan en gaan praten met een psycholoog kan heel veel weerstand oproepen bij mensen. Het wordt snel als eng, intimiderend, nieuw en spannend gezien. Daarnaast kan je het gevoel hebben dat je op dat moment alles moet laten zien van jezelf en dat je je hele levensverhaal op tafel moet leggen. Natuurlijk is het logisch dat je het spannend vindt, maar het kan helpen om je therapie wat meer te zien als een soort vriendschap. Ondanks dat therapie absoluut geen vervanger is voor een vriendschap en een vriendschap ook niet per se therapie kan vervangen, zijn er heel wat dingen die wel overeen komen.

Ook het aangaan van nieuwe relaties en vriendschappen kan ontzettend spannend zijn. Dit komt al overeen met in therapie gaan, al komen er natuurlijk wel andere dingen bij kijken. Toch is de band die je met je therapeut hebt ook een soort relatie. Sterker nog, deze relatie is ontzettend belangrijk om de therapie goed te laten verlopen. Deze onderstaande punten kunnen jou wellicht helpen om therapie wat minder eng te vinden, er minder tegen op te zien en ook om hier meer in te durven en een actievere rol aan te nemen. Therapeuten zijn ook gewoon mensen.

meisje
Bron

1. Het is een relatie
Net als dat je in een vriendschap een bepaalde verbintenis, relatie, aangaat met anderen, is dit bij therapie hetzelfde. Daarin heb je een bepaalde relatie met je therapeut. Een hulpverleningsrelatie die van tijdelijke duur is weliswaar, maar hierin is de relatie heel belangrijk. Het grote verschil is dat het naast de tijdelijkheid, een andere vorm heeft. Bij vriendschap is een relatie tweezijdig, wederkerig. Bij een hulpverleningsrelatie lever je allebei imput, maar gaat het om jou. Jij staat centraal en het gaat over jouw leven en jouw problemen. Niet over dat van de therapeut.

2. Je kunt zelf kiezen
Net als dat je zelf kunt kiezen met wie je wel of niet om gaat in het dagelijkse leven, aan wie jij bepaalde dingen toevertrouwd en met wie je een vriendschap wil opbouwen en leuke dingen wil ondernemen, kun je ook zelf kiezen wie jouw therapeut wordt. Natuurlijk wordt vaak door de huisarts iemand aangeraden, maar die probeert waarschijnlijk ook in te schatten bij wie jou past. Je kunt in sommige gevallen ook zelf op zoek gaan naar een geschikte therapeut wanneer je een verwijzing van de huisarts hebt gehad. Je kunt dan bijvoorbeeld vragen naar de ervaringen van anderen (hoewel dit natuurlijk voor iedereen anders is) en websites bekijken om te zien wat jou aanspreekt. Je kunt bijvoorbeeld voor een bepaalde therapie richting kiezen waarvan jij denkt dat het bij jou past. Daarnaast is het idee dat je altijd kunt stoppen wanneer de klik er niet is, misschien geruststellend.

3. Je hoeft jezelf niet direct helemaal bloot te geven
Veel mensen hebben het idee dat ze bij een psycholoog direct hun hele levensverhaal moeten vertellen en dat kan hen beangstigen. Heel begrijpelijk, want je moet je verhaal vertellen aan iemand die je eigenlijk helemaal niet kent en niet eens weet of je hem/haar wel kunt vertrouwen. Ik denk dat deze gedachte ook niet helemaal klopt. Natuurlijk moet je veel over jezelf vertellen en is dit misschien wel een beetje anders dan in een vriendschap, want je komt voor een probleem en daar gaat het direct over. Maar dat betekent niet dat je direct alles moet vertellen, al je geheimen moet delen en de moeilijkste dingen bespreekbaar moet maken. Je kunt heel goed aangeven dat je het lastig vindt en dan wordt ook echt wel rekening gehouden met jouw tempo.

4. Vertrouwen moet groeien
Het kan heel goed zijn dat de band met jouw therapeut niet direct is hoe jij hem zou willen. Of dat je merkt dat jullie toch niet helemaal op elkaar aansluiten of dat je het moeilijk vindt hem of haar te vertrouwen. Geef het wel een kans en de ruimte. Ik heb meerdere vriendschappen met mensen waarmee het in eerste instantie helemaal niet zo klikte en ik geloof dat dit bij een therapeutische relatie ook zo kan zijn. Geef het tijd en ruimte. Vertrouwen moet groeien. Wees hier ook eerlijk over en vraag om hulp hierbij.

vrouwen praten
Bron

5. Bespreek je verwachtingen
Bij een vriendschap heb je vaak ook bepaalde verwachtingen en die bespreek je misschien niet altijd, maar vaak worden deze wel duidelijk in de loop van de tijd. Soms is het echter wel goed dit uit te spreken. Bij een therapeutische relatie is dit ook het geval. Wees open over wat je verwacht van de therapie en waarmee jij geholpen kan worden. Jouw therapeut kan hier dan rekening mee houden en kijken in hoeverre hij/zij hierin kan voorzien. Wees hier duidelijk in en stel vragen. Hierdoor worden dingen duidelijker en dit kan jou ook vertrouwen geven.

6. Wees bereid om kwetsbaar te zijn
Om een relatie meer waard te maken, is het belangrijk om de diepte in te kunnen gaan. Om de oppervlakkige bovenlaag door te komen, moet je eerlijk zijn en je kwetsbaar durven op te stellen. Dit is zowel in vriendschappen als in je relatie met de therapeut het geval. Je kunt pas echt stapjes vooruit doen als je eerlijk bent en kwetsbaar durft te zijn. Ondanks de schaamte en angst die een rol kunnen spelen. Natuurlijk is hier vertrouwen voor nodig en dat is er niet altijd de eerste dag. Geef het tijd.

7. Je moet ervoor werken
Elke relatie moet van beide kanten komen en je zult beiden imput moeten leveren en hard moeten werken. Bij therapie kan het soms aanvoelen dat je heel hard werkt en veel geeft aan energie, emoties, gevoelens, etc. maar dat je er nog niet direct iets uit haalt. Soms betekent dat zelfs dat je een stapje terug doet terwijl je eigenlijk alleen maar vooruit wilt. Dit kan demotiverend zijn... je doet zoveel moeite en het kost je enorm veel (ook verdriet, pijn, etc.)... en je haalt er niet direct uit wat je er uit wil halen. Je moet echter vaak eerst investeren hierin voordat je er echt wat uit kunt halen. Voordat je echt gaat merken wat dat je allemaal heeft opgeleverd. Hoe moeilijk ook, het is een proces van ontwikkeling.

8. Je kunt zelf bepalen wat voor soort relatie je wilt
Je kunt allerlei 'soorten' vrienden hebben. Bijvoorbeeld schoolvrienden, vrienden waarmee je uit gaat, vrienden waarmee je af en toe gaat eten, waar je mee op reis gaat, vrienden voor alles, etc. Zo kun je ook allerlei soorten therapeuten hebben. Je hebt al de keuze tussen een man of een vrouw, maar je kunt ook kijken of je op zoek bent naar iets voor de korte of voor de langere termijn. Daarnaast kun je ook kijken naar het soort therapie. Is er een bepaald specialisme waar je naar op zoek wilt of een bepaalde therapie vorm? Wil je gewoon je verhaal kwijt of bepaalde patronen in jouw leven ontdekken? Die dingen kunnen jouw helpen bij de zoektocht naar een therapeut die past bij jouw wensen en behoeften.

9. Het zorgt voor ontwikkeling
Vriendschappen zorgen ervoor dat je jezelf beter leert kennen, dat je beter wordt in de omgang met anderen (dus dat je sociale vaardigheden ontwikkelen), je leert meer over de wereld om je heen, etc. Kortom: Het zorgt er voor dat je je ontwikkelt. Hetzelfde geldt voor een therapeutische relatie. Hoe moeilijk dit soms ook kan zijn, het is de bedoeling dat je er van groeit! Dat je samen een weg vindt om met jouw problemen om te gaan en dat je vaardigheden ontwikkelt die jou hierbij kunnen helpen.

vriendschap
Bron

10. Het verrijkt je leven
Ik ben van mening dat het voor iedereen weleens goed zou zijn om naar een therapeut te gaan. Je leert op een andere manier naar jezelf kijken en je hebt de mogelijkheid hierdoor om met een objectief persoon te praten over jouw leven, de keuzes die je moet maken, jouw gevoelens, gedachten, etc. Ik denk dat dit je kan helpen om op een andere manier naar jezelf en jouw situatie te kijken. Wanneer je hierdoor problemen kunt aanpakken en op een andere (positieve) manier hiermee om te gaan, kan het je leven enorm verrijken. Hetzelfde geldt voor vriendschap. Dit is ontzettend waardevol. We voelen onszelf hierdoor eerder gewaardeerd en het kan ons ook helpen steun te vinden en betekenis te geven aan ons leven.

We hebben allemaal behoefte aan contact en het aangaan van relaties met mensen. We hebben allemaal de behoefte om te communiceren, anderen lief te hebben, het gevoel te hebben gewaardeerd te worden, om te delen en soms steun te ontvangen. Dit kan op verschillende manieren en vriendschap en therapie zijn daar voorbeelden van. Het is niet door elkaar te vervangen, maar het vertoont vele gelijkenissen. Wel is het belangrijk dat je een therapeutische relatie wel zo blijft zien en dat je weet dat dit tijdelijk is. Dit is geen vorm van persoonlijke afwijzing maar het heeft te maken met de soort relatie die je met deze persoon (de therapeut) aangaat. In sommige gevallen kan sprake zijn van overdrachtsgevoelens. Wil je hier meer over lezen? Bekijk dan eens deze blogs.

Hoe denk jij hierover?

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Sofie - Zaterdag 28 mei 2016 17:51
Herkenbaar!
Maan - Zaterdag 28 mei 2016 18:46
Goed geschreven :) Volgens mij haal je er ook veel meer uit als je het meer als een 'vriend' bekijkt, dan als een 'hulpverlener'. Als in.. dichtbij en te vertrouwen; en afstandelijk en just doing her job. (In mijn ogen dan ;) ) Maar het blijft lastig dat het in the end toch vaak ineens patsboem over kan zijn.. juist natuurlijk ook omdat de relatie nogal eenzijdig is ;)
d - Zaterdag 28 mei 2016 19:20
Therapeuten zijn juist niet gewoon mensen. Therapeuten weten als ze echt professioneel zijn negen van de tien mensen een algemene vorm van hulp aan te bieden en als er een echt goede klik is, zelfs of vooral méér te bieden dan noodzakelijk, zodat je leven inderdaad verrijkt wordt. Waar komt dat toch vandaan om therapeuten de hemel in te prijzen terwijl zij zich vaak gedragen alsof het gewone mensen zijn als jij en ik en niet meer weten aan te bieden dan jezelf al wist.
(Btw.Ik vind het plaatje met het meisje met sigaret in de hand, onverantwoord om nog te plaatsen anno 2016)
Anoniempje - Zondag 29 mei 2016 00:19
Goede blog!
Ook zou ik het leuk vinden om een blog te lezen over het vertellen van je eetstoornis aan vrienden. En dan op zo'n manier geschreven zeg maar.

xx
Maria - Zondag 29 mei 2016 20:06
Heb vervelende ervaringen met hulpverlening in het verleden. Mensen met een papiertje maar zonder levenservaring. Dan weten ze het in theorie wel maar het komt gewoon niet aan. En dan gedrogeerd door medicatie, waardoor toch alles langs je heengaat. Vooral heel veel regeltjes ook in de inrichting. Kon dat mens niet uitstaan waar ik gesprekken mee had. Ik wist dat de psycholoog ook hypnotherapie deed en dat sprak me wel aan, ook een prettige man waar ik liever gesprekken mee had. Geopperd dat ik ook wel hypnotherapie wilde. Zei die vrouw dat ze dat wel wilde leren eerst. Pff. Nee, ik had zelf niets te kiezen over de hulpverlener.
Moest een hele hoge drempel over om jaren later hulp te zoeken. De letselschadeadvocate had het over emdr. Toch gedaan en zelf iemand gezocht. Iemand privé gevonden, niet bij zo'n grote instelling. Haar foto sprak me ook aan, een wat doorleefd gezicht. De emdr vond ik prettig, beter dan alleen maar praten. Zag haar toch niet als een vriendin want dan komt het van twee kanten. Dan vertelt die ander haar problemen ook en ben je ook niet sturend in het contact.
Nu een alternatief therapeut en dat is iemand die naast je staat. Ik krijg intuitieve massages en dan kan het zomaar zijn dat hij ook een arm om je heen legt, zonder dat er verder iets gebeurt. Kon wel janken, was dat zo helemaal niet gewend dat een hulpverlener naast je staat; in het verleden stonden ze eerder boven me, van die machtsverhoudingen.