Stabiel is ook vooruitgang

 

Een tijd geleden kwam bij mij het besef dat veel van mijn destructieve gedrag voortkwam uit het idee dat ik niet goed genoeg ben zoals ik ben. Ik was wanhopig op zoek naar manieren om mijzelf keer op keer te verbeteren. Als ik bijvoorbeeld sportte, moest mijn tijd sneller dan de vorige keer, de intensiteit zwaarder. Ik moest meer stappen zetten dan gister, ik pushte mijzelf tot het uiterste. Ik was constant bezig mijn eigen records te verbreken, maar waarom...?

Ik baseer niet alleen mijn nut op deze gegevens, maar ook mijn eigenwaarde. Als ik een dag niets te doen heb, kan ik mijzelf beter nuttig maken toch? Dit uit zich bij mij in bijvoorbeeld meer stappen zetten dan de dag ervoor. Toen ik in mijn eetstoornis zat, uitte zich dit bijvoorbeeld in minder eten dan de dag ervoor.

run stabiel vooruitgang

Afgelopen week had ik het hier met een vriendin over,  en uiteindelijk schreef zij iets voor mij op. ‘Stabiel is ook vooruitgang.’, las ik op het briefje. Ik snapte ergens wel wat ze bedoelde, maar op dit moment kwam dit nog niet bij mij binnen. Ik heb dit briefje in het hoesje van mijn telefoon gedaan, zodat ik het vaak lees. Hoe vaker ik dit las, hoe beter ik dit uiteindelijk begon te begrijpen.

Voor mij is het nog steeds een hele uitdaging om bijvoorbeeld een hardloopschema aan te houden. Ik ben geneigd om veel te vaak en veel te snel te gaan, waardoor ik uiteindelijk hierin doorsla en het een obsessie wordt. Ik heb ervoor gekozen om onder begeleiding van een fysiotherapeut het hardlopen weer langzaam op te pakken. Ik heb de bovengenoemde zin dan ook op mijn hardloopschema geschreven.

Omdat het voor mij de kunst is om dit rustig op te bouwen, helpt deze zin mij enorm. Elke keer als ik die zin lees, weet ik dat ik het goed doe, en dat het noodzaak is om bijvoorbeeld het hardlopen rustig op te bouwen. Ik moet leren om mijn ideeën over vooruitgang een beetje bij te schaven. Het hoeft niet altijd sneller, harder, zwaarder. Juist een tijdje doorgaan op hetzelfde tempo is een hele uitdaging, en misschien wel veel knapper. Dit is natuurlijk toe te passen om meerdere dingen dan alleen het hardlopen.

stabiel vooruitgang vrouw run

Als ik dit had ingezien toen ik herstelde van de eetstoornis, was mijn herstel wellicht heel anders verlopen. Toen ik de knop om had gezet dat ik beter wilde worden, moest ik zelfs hier de beste in zijn. Ik zou iedereen laten zien dat ik een voorbeeldige, gemotiveerde, herstellende patiënte was, en ik wilde het beter dan doen iedereen om mij heen.

Achteraf was het voor mij veel helpender geweest om het veel rustiger aan te doen, en kleinere stappen te nemen. Door dit gevoel dat ik het zo goed mogelijk wilde doen ging ik voorbij aan mijn eigen gevoelens en gedachten. Dit zorgde ervoor dat ik vaak (onopgemerkt) aan mijn eigen angsten voorbij ging, die later pas weer naar boven kwamen, waardoor het voor mij nog verwarrender werd.

Mocht dit herkenbaar zijn voor jou, hoop ik dat dit jou iets meer ruimte geeft om hierover na te denken. Ik gun je de rust en tijd om niet te snel te gaan, en vooral goed te blijven luisteren naar je lichaam en je gevoel.

Fotografie: Pexels

Zou zo’n zinnetje jou ook kunnen helpen?

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Floor - Dinsdag 5 juni 2018 19:28
Sportieve foto's! Ongeveer twee jaar geleden ben ik weer begonnen met hardlopen, na een aantal jaar niet meer gelopen te hebben. Ik heb het toen veel te snel opgebouwd (5 km in 4 weken). Te snel, want na een paar weken ben ik er weer mee gestopt. Begin december ben ik weer begonnen met hardlopen voor de 5 km, maar nu door veel langzamer op te bouwen. Begin juli hoop ik 30 minuten achter elkaar te kunnen lopen, dus dan heb ik er zeven maanden over gedaan. Het vraagt om veel geduld (en als je begint de gedachte 'waar zal ik over zeven maanden staan in mijn leven en zal ik het tot die tijd wel volhouden'), maar ik voel me hier wel 10x beter bij dan bij het snelle opbouwen. Dit is veel beter voor je lichaam, waardoor je het vol kunt houden en het dus eigenlijk een investering voor de lange termijn is.
Anoniem - Dinsdag 5 juni 2018 19:57
Zo ontzettend herkenbaar over dat elke dag maar beter willen doen tijdens het herstel van je eetstoornis! Bij mij liep het daardoor helemaal over en had ik ineens weer heel veel last van paniek en verdriet.. daarom besloten om mezelf iets minder uit te dagen en het helpt zo erg! Ik voel zoveel meer rust nu ik de lat iets lager heb gelegd.
Jupz - Dinsdag 5 juni 2018 22:08
Vooral dat stuk over te snel willen in therapie. alles zo snel mogelijk moeten. perfecte patient zijn. herkenbaar!
en daardoor juist je eigen proces heel erg vertragen omdat je voorbij gaat aan de eigenlijke angsten die vervolgens na therapie/thuis keihard omhoog komen. enz.
Maaike - Maandag 18 januari 2021 21:21
Jeetje wat herkenbaar maar ook best confronterend