Perfect plaatje met eetstoornis

 

Brussel 2017 - Hier sta ik dan. 25 jaar, een levenslustige meid met mooi afgeronde studies, carrièremogelijkheden om de hoek en al twee jaar een topper van een vriend. Een mengelmoes leefbare chaos, humor, creativiteit en sociaal engagement. Toch hapert er iets in deze mooie CV.

Voeg aan dit perfecte plaatje een eetstoornis toe en haal je zielige grijns maar boven. Jep, weer zo eentje… Diezelfde meid krijgt al twee jaar geen hap meer door haar keel als ze in gezelschap is van anderen. Ik ben die vriendin die steeds last-minute afspraken aflast, niet komt opdagen of gewoon niet antwoord. Voor een master in vriendschapsverwaarlozing, vertrouwensschending of verzamelen van zielige blikken moet je bij mij zijn.

meisje staart

Langzaam sterf ik lichamelijk en mentaal uit. Ik word dat ene meisje dat al zo lang tegen een eetstoornis vecht, dat mensen vergeten dat het ooit anders was. Ieder van ons heeft zijn demonen en voert een eigen strijd. Hulp aanvaarden omdat je die strijd zelf niet aankan, is het moeilijkste dat er bestaat. Want wie gelooft je nou als je vertelt dat je na al die tijd je nog steeds schuldig voelt over elke afgelaste afspraak, elke teleurgestelde blik en elke verwaarloosde vriendschap. Ik heb lijstjes van hier tot in Madagaskar...

tuin

Als je geluk hebt, vang je in mijn blik af en toe een straal van warmte en liefde. Vang deze op, hou er aan vast. Want ik vecht. Ik kom terug. Na veel vallen wordt het eens tijd om op te staan. Het kan. Met de juiste hulp kan alles.

Voor jou Nanny. Voor jou zal ik vechten.

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Saarki - Donderdag 4 januari 2018 10:36
Laura, bedankt voor je blog.

Het doet me pijn om te lezen hoe moeilijk je het hebt, hoe je afziet en hoe triest en alleen jij je voelt. Het is héél herkenbaar, ik voel me net zo.
Op papier heel succesvol, "het meisje dat alles zou kunnen hebben" ... + bijna 10 jaar een eetstoornis.
Het niet aflatende schuldgevoel, het onbegrip "ik kan er maar niet met mijn verstand bij dat iemand zoals jij, die alle mogelijkheden en kansen heeft ...". Pijnlijk. Je voelt je nog meer alleen, onbegrepen, tekortgeschoten, gefaald.

Je bent niet alleen in dit rotgevoel, ik voel me net zo. We verdienen dit niet.
Hou vol en houd die vluchtige mooie, tedere, lieve momenten zeker vast.
Je bent niet alleen in je gevecht, ik vecht ook, ik vecht met je mee.

Veel moed en sterkte, lieve Laura.
Naomi - Donderdag 4 januari 2018 10:58
Amai zo herkenbaar.... Sterkte meid! Met die wilskracht kom je er. Dat weet ik zeker
Vicct - Donderdag 4 januari 2018 11:11
waw.... ik word er stil van. Mooie blog
Anellin - Donderdag 4 januari 2018 11:56
Mooi.... bitter zoet...
Yana - Donderdag 4 januari 2018 12:21
Mooi geschreven laura..
cindy - Donderdag 4 januari 2018 15:29
lastig he idd..mooi verwoord!
Renee - Donderdag 4 januari 2018 16:48
Je hebt in ieder geval de discipline en het doorzettingsvermogen als je ondanks je eetstoornis toch studies afrond, een relatie onderhoud etc. Hopelijk kun je die karakter eigenschappen inzetten om hier uit te komen :)
aurelie - Donderdag 4 januari 2018 19:27
Rillingen. Ik herken de frustratie en de eenzaamheid die je ervaart in je strijd. Maar je kan dot. Je weet dat het anders kan en dat is positief! Hou daaraan vast.

Manonwheels - Vrijdag 5 januari 2018 00:59
Je vraagt je af wie je nog geloven... mag ik daar op antwoorden? Degenen die met je vechten, die je vertrouwen hebben, je goed kennen en op wie jij ook op terug kunt vallen. Dat zijn degenen die je niet zullen laten vallen!

Wat een strijd, ieder van ons kent deze, met een opmerkelijk verschil: jij hebt je studie wel afgemaakt! Respect daarvoor! Hou vol, geef niet op, na regen komt zonneschijn. Dat was iets wat me steeds verder hielp. Ik mocht 12 keer vallen als ik maar 13 keer opstond. Ik wens je toe dat jij ook de kracht vindt om verder te gaan! Sterkte ☺
Britt - Vrijdag 5 januari 2018 01:00
Lieve Laura,
Herstellen vraagt tijd en energie, als je die jezelf nooit hebt kunnen geven dan kan je ook niet verwachten dat het van de ene dag op de andere overwaait. Het is niet iets waar je voor kiest, het is niet even op een weekje opgelost helaas....

Grijp de motivatie die je nu hebt. Gebruik deze om door te zetten als je het gevoel hebt dat alles even de boom in kan. Het vertrouwen van andere zal je terugvinden als je het vertrouwen van jezelf terug hebt gevonden. Geloof me ... :):).
Esther 1985 - Dinsdag 22 februari 2022 15:30
Dikke knuffel.
Hoop dat je inmiddels beter voelt.
Maar zo herkenbaar! En het komt steeds terug