Opeens genezen van mijn eetstoornis?

 

De jaren dat ik een eetstoornis heb gehad, heb ik ervaren als een periode met veel ups en downs. De ene keer ging het echt niet goed met me. De eetstoornis was dan heel sterk aanwezig. Alles draaide dan om (niet) eten en compenseren. Mijn zelfbeeld was ontzettend slecht. Ik zonderde me in die periodes heel erg af en voelde me diepongelukkig. Echter waren er ook tijden dat het ineens weer beter met me ging. Ik was dan minder bezig met eten en voelde me gelukkiger. Dit was voor mij onbegrijpelijk. Was ik dan opeens genezen van mijn eetstoornis?

Waar de wisseling tussen een slechte en goede periode vandaan kwam weet ik niet. Ik weet niet precies wat er dan gebeurde of waar dat aan lag, maar ineens was de eetstoornis er gewoon veel minder. Tijdens bijvoorbeeld schoolvakanties leek ik bijvoorbeeld ineens lekkerder in mijn vel te zitten. Het eten ging dan een stuk beter, ik was wat vrolijker en ik ondernam meer leuke activiteiten. Dat was natuurlijk heel erg fijn, maar het zorgde ook voor een hoop verwarring.

In die periodes dat het beter met me ging, ging de therapie natuurlijk wel gewoon door. Daar vertelde ik dan dat het beter met me ging en dat ik eigenlijk niet snapte waarom het dan beter ging. Ook mijn therapeuten snapten niet zo goed waarom het zogenaamd beter ging. In principe deed ik niks anders en was er geen wonder gebeurd dus hoe kon het dan nou opeens beter gaan? 

Zulke periodes waren voor mij dus erg verwarrend. Zoals ik al zei snapte ik het niet. Ik voelde me hierdoor wel een grote aansteller. Het kon toch niet zomaar opeens beter met me gaan? Hoe kan je nou van dagen vol chaos wat betreft eten en zelfhaat naar een betere periode gaan zonder dat daar ook maar enige aanleiding voor is? Ik nam mijn eetstoornis veel minder serieus. Als je een eetstoornis hebt, dan gaat het altijd slecht met je. Het kan dan niet zomaar ineens beter met je gaan. Ik had dus een nepeetstoornis, want met mij ging het ineens wel beter. Door deze gedachtegang kon ik mezelf flink de put in praten. Hierdoor vond ik ook dat ik geen therapie nodig had en dacht ik dat ik daar beter mee zou kunnen stoppen. Andere mensen hadden de hulp veel harder nodig dan ik. Ik kon het blijkbaar zelf wel zonder al die hulp. 

Wat hierdoor gebeurde is dat ik veel minder mijn best deed tijdens therapie. Ik was er wel omdat het moest, maar ik bracht eigenlijk niet zoveel in. Ik voelde me vooral heel overbodig en ik had ook het idee dat mijn therapeuten het onzin vonden dat ik er was. Dit was natuurlijk niet zo, maar zo kon ik wel denken.

Na een aantal weken dat het goed met me ging, kon het net zo plotseling ineens weer slecht met me gaan. Ineens was ik weer bezig met eten, ineens ging ik weer lijnen en ineens waren de eetbuien er weer. Ook dit was weer lastig voor mij en mijn therapeuten om te begrijpen. Maar omdat het lastig was te achterhalen waarom het in eerste instantie weer beter met me ging, was het voor mij ook moeilijk om dat patroon vol te houden. Ik had tenslotte geen technieken aangeleerd, omdat het 'vanzelf' beter ging. Daardoor was ik nog ook niet in staat om een slechte periode tegen te houden. Ik switchte dus tussen goede en slechte periodes en dat vond ik erg lastig.

Achteraf gezien was ik natuurlijk helemaal niet opeens genezen van mijn eetstoornis. De eetstoornis was minder sterk aanwezig, maar het was niet zo dat het helemaal verdwenen was. Ik denk dat veel jongens en meiden dit misschien ook wel herkennen en zichzelf en de eetstoornis daardoor veel minder serieus nemen dan dat zou moeten. We hebben een beeld in ons hoofd van wat een eetstoornis is en hoe slecht het dan met je moet gaan, maar dit klopt vaak niet. Toen ik vond dat het beter met me ging, ging het in werkelijkheid nog steeds niet zo goed met me. Het ging alleen niet zo ontzettend slecht als dat het daarvoor ging.

Wat ik hiervan heb geleerd is dat je niet zomaar geneest van een eetstoornis. Echt genezen van mijn eetstoornis heb ik gedaan door er keihard aan te werken. Ik heb geleerd dat herstellen met vallen en opstaan gaat. Ook in het leven zonder eetstoornis heb je periodes dat het beter of juist minder goed met je gaat. Dat je een betere periode hebt terwijl je een eetstoornis hebt wil niet zeggen dat je dan op een wonderbaarlijke manier plotseling genezen bent. Er is een reden waarom jij een eetstoornis hebt ontwikkeld en dat lost zich niet vanzelf op. Ik denk dat het belangrijk is dat je jezelf serieus blijft nemen. Geef niet opeens alle behandelingen op omdat het iets beter met je gaat, maar doe dat pas als je echt het gevoel hebt de eetstoornis onder controle te hebben. Je weet je dan ook staande te houden in tijden dat het iets minder goed met je gaat.

Heb jij ook wel eens periodes dat het opeens beter met je gaat?

Fotografie: Valentin Ottone

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Odette - Zaterdag 28 januari 2017 13:09
Goed geschreven! Ik heb ook wel eens periodes gehad dat het per 2/3 weken wisselde hoe het ging. Dan wisselde het vaak af met ander destructief gedrag. Dat was vooral ontzettend vermoeiend.
Vlien - Zaterdag 28 januari 2017 13:32
Herkenbaar! Ik zit nu ook in een betere periode en dat brengt veel verwarring. Het maakt ook dat ik de eetstoornis nu minder serieus neem en dat ik vind dat ik me niet zo moet aanstellen.
Roos_ - Zaterdag 28 januari 2017 13:53
Heeel herkenbaar en ontzettend frustrerend. Vooral wat je zegt over het zomaar switchen en dat je daardoor ook niet in staat bent de slechte periodes tegen te houden. Dit is denk ik echt een van m'n grootste moeilijkheden bij therapie.
Ann - Zaterdag 28 januari 2017 13:57
Ja! Heel herkenbaar! Fijn dat je dit schrijft. Ik heb het hier juist vaak moeilijk mee, omdat goede en slechte periodes bij mij ook vaak afwisselen, zeker met de vakanties. Dan neem ik mezelf ook nooit zo serieus meer, tot ik weer in een hele slechte periode beland.
Sharoni - Zaterdag 28 januari 2017 13:58
Heel herkenbaar.
Sommige dagen gaat het me redelijk goed af met eten.
Andere dagen zijn daar in tegen echt een drama.
In de goede dagen vraag ik me ook wel eens af of ik wel echt 'ziek' ben en aan een eetstoornis lijd
Maar in de slechte dagen word ik dan weer flink met mijn neus op de feiten gedrukt.
Frustrerend, moeilijk en heel zwaar.....
Justagirl - Zaterdag 28 januari 2017 15:11
Dit is zo herkenbaar, sommige dagen/weken heb ik geen stress rondom eten en andere gebeurtenissen in mijn leven (in het verleden) en andere dagen heel veel denk ik dat ik wel hulp moet zoeken. Het gaat namelijk overall beter met mij, maar op momenten ook juist veel slechter en ik kom er maar niet uit. Maar steeds als ik hulp wil zoeken gaat het die dag of week erna heel goed en dan is er niks aan de hand. Zo vreemd haha
Mart - Zaterdag 28 januari 2017 15:33
Wow. Dit is zo herkenbaar. In mijn geval neem ik mijn eetstoornis wel serieus, maar hierdoor mijn therapeuten niet meer. Ga ze dit dus zeker laten lezen!
Anoniem - Zaterdag 28 januari 2017 17:25
Wat fijn om deze blog te lezen.
Het is ook voor mij heel herkenbaar, ik kan dan ook volledig overtuigd zijn dat er niks aan de hand is en het zo floep over en weg is. Ondanks dat ik nog precies hetzelfde gedrag vertoon als wanneer het 'slecht(er)' gaat.
Ik kan dar heel erg van in de war raken en heel erg van in paniek schieten. Het idee dat het zo ineens weg zou zijn, dat beangstigd me.
De (h)erkenning is heel prettig, bedankt daarvoor!
Amy - Zaterdag 28 januari 2017 17:38
Ik ben drie jaar geleden ongeveer in een week beter geworden. (Het ging wel al wat beter, maar het was na deze week totaal weg) Het is voor mij nog steeds een wonder, maar kreeg ineens een inzicht en ben toen een 'vrije eter' geworden. Ik snap dat dit ongeloofwaardig klinkt, maar ik zat best diep met mijn eetstoornis.
Kim - Zaterdag 28 januari 2017 20:10
hier haal ik preccies uit hoe ik het ook ervaar. Zo raar en verwarrend maar hierdoor is de eetstoornis op een of andere manier ook heel intens .. deze blog was heel fijn om te lezen bedankt!
san - Zaterdag 28 januari 2017 20:43
heel herkenbaar en ik voel me minder raar dat het bij mij ook zo werkt. ik dacht dat afgelopen weken nog dat ik echt bijna genezen was van mijn eetstoornis maar nu komt het weer terug.
san - Zaterdag 28 januari 2017 20:45
heel herkenbaar en ik voel me minder raar dat het bij mij ook zo werkt. ik dacht dat afgelopen weken nog dat ik echt bijna genezen was van mijn eetstoornis maar nu komt het weer terug.
RosieV - Zaterdag 28 januari 2017 21:14
Dit had ik nodig
Liza98 - Zaterdag 28 januari 2017 22:46
Heel erg herkenbaar. Ik ben blij dat ik hierin niet alleen ben. Op momenten dat het beter gaat voel ik me zo'n aansteller en dan denk ik ook dat ik maar een nep eetstoornis heb. Bedankt voor deze blog, dit is helpend!
anoniem - Zaterdag 28 januari 2017 23:09
Heel herkenbaar!
anoniempje2 - Zondag 29 januari 2017 12:41
Erg herkenbaar,bedankt voor deze blog en ik ben blij dat het niet aan mij ligt maar dat andere het ook ervaren
anoniempje2 - Zondag 29 januari 2017 12:43
Ik merk ook dat op dagen dat ik gestresst ben of veel spanning heb dat het lastig blijft om goed te eten en niet te gaan minderen
britneyangel - Zondag 29 januari 2017 22:41
herkenbaar soms lijkt het als of het over is of bijna, zo apart
M. - Dinsdag 3 april 2018 17:05
Dit is te herkenbaar gewoon... mijn huisarts zegt dat ik een ernstige eetstoornis heb, maar geloof hem nogsteeds niet, omdat ik me het ene moment zo goed kan voelen en dan opeens weer niet... heel verwarrebd