Op mijn weg naar herstel

 

Op weg naar herstel. Een hele lange weg waar het einde nog niet van in zicht is, in de verre verte nog niet. Als ik me omdraai en terug kijk zie ik al wel een stuk weg, ik zie de startlijn. De startlijn die steeds verder weg raakt, die ik verder achter me laat. Het is moeilijk om vol te houden en rond de dwalen op die weg, de weg die zo eindeloos lijkt.

Als ik om mij heen kijk sta ik niet alleen op de weg, om mij heen staan de mensen waar ik om geef, de mensen die ook om mij geven. Soms is moeilijk om te accepteren dat zij hier staan en ook niet van plan zijn om van de weg af te gaan, hoe erg ik ook aan het bumperkleven ben. Overal waar ik om me heen kijk staan mensen die mij willen helpen, dit geeft mij moed. Het om me heen kijken, de mensen zien en dit vast te leggen. Ik grijp me vast aan deze mensen, deze mensen trekken mij vooruit als mijn benzine even op is.

weg naar herstel

Wat mij ook positief houdt zijn de mooie momenten en deze vastleggen. Mijn telefoon staat vol met foto’s. Het zijn foto’s van de momenten waar ik geniet, waar ik het naar mijn zin heb of de mensen waar ik van hou zie genieten. Als ik me dan minder voel en me dit niet meer kan bedenken kijk ik naar deze foto’s. Foto’s zijn definiet, ze verdwijnen of vervagen niet, dit gebeurt soms wel met herinneringen. Ik graveer de mooie dingen op mijn weg, zo wordt de weg naar herstel steeds mooier.

Inmiddels weet ik ook waar ik het voor doe, welke dingen ik ervoor terugkrijg. Welke dingen er bij komen als ik meer stappen op mijn weg heb gemaakt. Door mij deze dingen voor te houden kan ik het volhouden, kan ik de strijd aan gaan. Het geeft mij zoveel kracht om te kijken naar mijn alle dingen die ik ervoor terugkrijg. Door te kijken naar mijn “beloningen”.

Ik wil aan het einde van mijn verhaal weer even terugkomen bij de weg, bij mijn weg. Het is geen mooie weg, zeker niet. Er zitten veel hobbels, gaten en heuvels in. Sommige delen weg zijn versleten en sommige delen weg zijn mooi bijgehouden. Als ik een verrekijker pak en verder kijk naar mijn weg wordt deze steeds mooier. Het wordt lichter, de zon begint te schijnen en er komen steeds meer lieve mensen op mijn weg.

weg naar herstel

Op mijn weg zijn geen snelheidslimieten, ook is er geen minimumsnelheid. De enige regel die er is is dat je niet stil mag staan, niet te lang in ieder geval. Soms is een pit stop even nodig, nieuwe energie opdoen. Even stil staan om om je heen te kijken, te kijken naar waar je nu bent en waar je vandaan komt. Dan zie je hoe veel stappen je al hebt gemaakt en soms is dit goed om je dat te realiseren, je kilometerteller bij te houden.

Zoals ik aan het begin al zei is het einde van mij weg nog lang niet in zicht maar het wordt wel steeds mooier. Er komen steeds meer lichtjes op mijn weg. Ik gun iedereen een mooiere weg. Een mooiere weg die je zelf moet afleggen of een weg van iemand anders die je steeds mooier ziet worden.

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Eefje - Donderdag 18 januari 2018 15:50
Isabel is queen luff u💗
Hans - Donderdag 18 januari 2018 15:55
Trots op je!
LU
xxx
Noortje - Donderdag 18 januari 2018 19:51
Lekker gedaan trots op jouw!
Eva - Donderdag 18 januari 2018 19:54
Ik ben trots op mijn nicht, ik vind het erg stoer van je!
Jij maakt jouw weg idd steeds mooier ik zie zelfs wat bloemen🌸🌺🌹

Xxx je nicht Eva💖💖💖💖
Nathalie - Donderdag 18 januari 2018 20:41
Mooi geschreven Isabel, hou vol, je komt er echt!
Je gaat samen met je lieve ouders op pad.
Heel veel succes en sterkte!
Ellen - Vrijdag 19 januari 2018 07:00
Je gedachten mooi verwoord Isabel. Je bent een mooi, slim meisje je komt er wel. Volhouden meid samen met al die lieve mensen om je heen gaat het je lukken! 💪
Han - Zaterdag 20 januari 2018 11:38
Je bent sterk Isabel! Het komt goed !
Xxx
Sterre - Maandag 29 januari 2018 21:29
Mooi ❤
Hanna - Dinsdag 30 januari 2018 09:09
Hou vol! 🌹