‘Ik zal het proberen!’ Hoe vaak heb jij jezelf dat horen zeggen? Ik heb mezelf dat in ieder geval héél vaak horen zeggen. Vooral tijdens mijn eetstoornis was dit denk ik mijn meest gebruikte zin. Zowel tegen mijn behandelaren als tegen mijn familie en vrienden zei ik altijd dat ik het écht zou gaan proberen. Ik ga echt proberen om weer normaal te eten. Door telkens te zeggen dat ik iets ging proberen, hield ik iedereen stiekem een beetje voor de gek.

Mensen met een eetstoornis zijn een meester in zichzelf en de omgeving voor de gek te houden. Ik was daar zelf ook een ster in. Hoe vaak ik wel niet heb gezegd dat ik iets écht zou gaan doen, maar het vervolgens toch niet deed? Nog zo'n mooie is 'ik hoop dat ik het ga doen'. Ik denk dat dit bijna elke dag wel gebeurde. Voorbeelden hiervan zijn zeggen dat ik iets zou gaan proberen te eten, maar ergens toch wel weten dat ik dat niet zou gaan doen. Of zeggen dat ik zou gaan proberen om vanaf morgen echt niet meer te braken of laxeren.

Ik zie dit ook vaak zat op het forum en in het gastenboek voorbijkomen. Meiden die zeggen dat ze iets gaan proberen. Dat ‘proberen’ ken ik zelf als geen ander dus ik vind het soms moeilijk om dat te geloven. Er zit een verschil tussen ‘ik ga het proberen’ en ‘ik ga het gewoon doen’. Door te zeggen dat je het gaat proberen, dek je jezelf eigenlijk al een beetje in voor als het niet lukt. ‘Ach, je hebt het in ieder geval geprobeerd’. Maar heb je het wel echt geprobeerd? Heb je er echt alles aan gedaan om het voorgenomen plan tot een succes te laten brengen?

Heel eerlijk gezegd was het bij mij zo dat het idee om iets te gaan doen alleen al genoeg ‘geprobeerd’ was. Ik wilde lang niet altijd van de eetstoornis af. Soms wilde ik dat wel. Vaak was dat als ik me echt heel erg rot of slecht voelde. Echter durfde ik -ondanks die rotgevoelens- de eetstoornis niet los te laten. Het was voor mij veel veiliger om de zieke gewoontes van de eetstoornis vast te houden. Ik durfde niet te leven zonder eetstoornis.

In therapie kreeg ik handvatten om thuis mee aan de slag te gaan. Met mijn ouders maakte ik afspraken over het eten en compenseren. Elke keer weer zei ik dat ik het zou gaan proberen, maar elke keer mislukte het. Als ik iets ga proberen, dan is dat vaak te vrijblijvend. Daarnaast is het vaak niet belangrijk genoeg om het ook echt te gaan doen.

Als je iets gaat proberen, dan heb je onbewust vaak al besloten dat iets toch niet gaat lukken. Uiteindelijk heb ik een hulpverlener gehad die me wees op het feit dat ik overal op zei ‘ik ga het proberen’. Hij vond dat geen afspraak. Ik ga het proberen stelde vanuit mij niet zoveel voor. Achter het proberen schuilden bij mij een hoop angsten, twijfels en onzekerheden waardoor ik van tevoren al wist dat ik het niet zou gaan doen.

Ik moest het ‘ik ga het proberen’ omzetten naar ‘ik ga het doen’. Op die manier kon ik mezelf niet meer indekken. Ik had tenslotte afgesproken iets te gaan doen en niet iets te gaan proberen. Als ik iets niet gedaan had, dan kon ik ook niet het excuus gebruiken ‘maar ik heb het wel geprobeerd’. Hierbij is het wel belangrijk geweest dat ik eerst ben gaan praten over alle angsten die erachter lagen. Die angsten weerhielden mij in het verleden er tenslotte van om iets ook daadwerkelijk te gaan doen.

Soms lijken doelen ook zo groot dat je gewoon niet weet waar je aan moet beginnen. Het kan dan helpen om de doelen kleiner en specifieker te maken. Bedenk tussenstapjes die jou zouden kunnen helpen om het grotere doel te bereiken. Het beginnen aan die stapjes zal dan makkelijker zijn dan dat je in één keer voor het grote doel moet gaan.

Er dus een groot verschil tussen iets proberen en iets gaan doen. Proberen is veilig. Je kan je daar heel makkelijk achter verschuilen. Je draagt eigenlijk geen verantwoordelijkheid. Je kan in ieder geval niet erop afgerekend worden als je iets niet hebt gedaan, want je hebt nooit gezegd dat je het daadwerkelijk zou gaan doen. Je zou het gaan proberen.

Iets doen vergt een hoop lef en moed. Je weet niet wat er gaat gebeuren als je het doet en je moet door al je eetstoornisangsten heen. Toch al het gewoonweg doen je veel meer opleveren dan wanneer je je achter het proberen blijft veschuilen. Je bent stappen aan het zeten, je leert ervan en je groeit daarom ook als mens. Door te doen en niet meer te proberen, ben je weer een stapje dichter bij herstel van de eetstoornis!

Ben jij ook iemand die altijd maar probeert?

Fotografie: Lauren Rushing