De afgelopen twee jaar heb ik met veel plezier, maar ook weerstand, belangrijke en waardevolle stappen gezet. Mijn eerste stappen in de wereld van de therapie. Achteraf bezien ervaar ik het als een stapel boeken in mijn boekenkast die ik één voor één doorlees. Het eerste boek was moeilijk om uit de kast te pakken, maar bleek uiteindelijk slechts een dikke pil fictie. Spannend, confronterend en leerzaam, maar ook warm en oppervlakkig.

Bron

Al met al een boek dat me heel veel heeft gegeven. Inzichten. Kennis. Een betere gezondheid. Ik weet nu dat eten oké en normaal is. Dat eten gezond is en belangrijk voor je lichaam en geest. Dat gewicht slechts een getal op een weegschaal is en geen graadmeter voor geluk. Dat laxeren, braken en overmatig sporten slechts schijn en pijn is. Dat automutileren een teken van onmacht, verlangen naar emotie en het uitschakelen van gedachten is. Dat er fijne mensen zijn die me lief hebben, me waarderen en er voor me zijn wanneer ik het nodig heb.

Hoofdstuk voor hoofdstuk kwam het besef dat ik de walging van mijn lichaam niet ga wegnemen door af te vallen, spieren te creëren of het met een mes te beschadigen. De onvrede over mijn lichaam ontstaat uit de onvrede en walging van mezelf als mens. Perfectie bestaat niet en het is inderdaad nooit goed genoeg. Althans, niet als je het buiten jezelf zoekt. Je bent goed wanneer je zelf vindt dat je oké bent. Ikzelf heb de regie over mijn gedachten. Dit is het punt waarop ik eindelijk kon beslissen om de regie in eigen handen te nemen. Niet langer grenzen opzoeken, want dit was slechts een manier om mijn richting te laten bepalen door iemand anders. Zelf geen keus kunnen, durven of willen maken. Grenzen opzoeken om gezien te worden. Grenzen opzoeken om indirect om hulp te vragen. Het kan makkelijker. Ik kan woorden uitspreken. Vertellen hoe het met me gaat en vragen om hulp, troost en liefde.

Het klinkt allemaal erg wijs. Voldoende kennis en inzicht om het leven op te pakken zou je denken. Niets is minder waar. Klaarblijkelijk heb ik het nodig om mezelf pijn te doen. Vind ik het belangrijk om ergens controle op te hebben. Lukt het me niet om mensen te vertrouwen en te geloven dat ze er voor me kunnen en willen zijn. Laat staan dat ik op basis hiervan denk en geloof dat ik oké ben, het waard ben en er mag zijn.

Het boek 'Ik en mijn eetstoornis' is in ieder geval uit. Ik ben meer dan mijn eetstoornis. Mijn eetstoornis is slechts een signaal. Een signaal dat het niet goed met mij gaat en dat ik niet kan functioneren op een gezonde en volwassen manier. Het volgende boek 'Opzoek naar mezelf' gaat me hopelijk stap voor stap kennis laten maken met mezelf. Hoe gedraag ik me en waarom? Wat zit er onder de vele schijnvertoningen en de het grote aantal vermijdingsstrategieën? In deze zoektocht ga ik terug in de tijd en op zoek naar de oorsprong. Wat is er gebeurd, gezegd en gedaan waardoor ik zo overtuigd ben van mijn gedachten? Een klein voorproefje van het boek heb ik al mogen inzien en hierdoor weet ik dat het een pijnlijke en emotionele zoektocht gaat worden.

Juist hetgeen waarvoor ik me zo tegen beschermd heb de afgelopen jaren. Een hele uitdaging om dit op te geven en los te laten. Het wordt tijd om de pijn te gaan voelen en de emoties er te laten zijn. En dan ben ik slechts halverwege het boek. Pas dan volgen de hoofdstukken die me kunnen vertellen hoe ik mijn gedachten en gedrag kan veranderen. Stap voor stap leren vertrouwen op mijn gevoel. Leren emoties te tonen, kwetsbaar te zijn en openheid te geven. Dit zal niet gaan zonder in te gaan zien dat ik geen mislukking ben, maar dat ik het waard ben. Dat ik er mag zijn, lief mag zijn voor mezelf en dat anderen me waarderen en lief hebben om wie ik ben.

Bron

Het is een dikke pil waar ik zeer waarschijnlijk moeizaam doorheen kom. Ik moet door blijven lezen, bladzijde voor bladzijde en hoofdstuk voor hoofdstuk. Pas dan kan ik aan een nieuw boek beginnen. Een boek waar ruimte is om zelf de hoofdstukken te schrijven. Een boek over mijn leven, mijn geluk en mijn verdriet. Nu kan ik slechts dromen over de inhoud van het boek. Ik hoop op een boek die het leven beschrijft waarin ik de dingen doe die me tevreden stemmen. Een goede balans tussen werk en privé evenals een goede balans tussen gevoel en verstand.

Sporten uit plezier en weer genieten van eten en drinken. Mezelf weer in de spiegel kunnen bekijken en mezelf verwennen met mooie kleding en goede make-up. Het leven waarin ik van mezelf kan houden, mensen van me kan laten houden en het leven waarin ik eindelijk de liefde kan vinden. Houden van mezelf en genieten van de lieve mensen om me heen.