Het aangaan van mijn angsten ging de hele dag door. Ik ging er mee slapen en stond er weer mee op. Het was een slopende strijd waarin ik mijn zelfvertrouwen en hoop steeds wat meer verloor, maar er zeker ook momenten waren waarop ik weer meer hoop kreeg en vertrouwen in mijzelf. Het was een zware tijd, maar met trots kan ik nu wel zeggen dat het een stuk beter met me gaat. In de afgelopen jaren heb ik manieren ontwikkeld en hulpmiddelen ontdekt om met mijn angst om te gaan, om er elke dag weer tegen te vechten en mezelf sterker te maken. Zonder mijn zogenaamde EHBO koffer, was ik nooit zo ver gekomen.

Ik zie het als een soort EHBO doos zoals we die allemaal kennen, maar dan onzichtbaar. Een soort - eerste hulp bij angst en paniekaanvallen - koffer die vol zit met copingsstrategieën die ik heb ontwikkeld, medicijnen die mij kunnen helpen, ademhalingsoefeningen maar ook met mijn sociaal netwerk. De angst kon mij enorm overvallen en meetrekken in een spiraal van negatief denken, frustratie en paniek. Ik kon hier moeilijk uitkomen maar naar mate mijn EHBO doos verder gevuld werd, ging het mij steeds beter af.

Eerste hulp bij angst en paniekaanvallen
Ik deel de inhoud van mijn EHBO koffer, in de hoop anderen met angst te kunnen steunen en inspireren want ik weet als geen ander hoe moeilijk het kan zijn om de strijd aan te gaan en dingen te vinden die jou kunnen helpen.

1. Ik heb een keer per week therapie
Ik heb het altijd moeilijk gevonden om te praten over mijn problemen en therapie was dus al helemaal een stap te verder. Uiteindelijk heb ik dit gedaan en dit was een van de beste dingen die ik had kunnen doen. Ik had niet direct de therapeut gevonden die bij mij paste, maar uiteindelijk heb ik een hele goede gevonden die goed bij mij aansluit en waar ik bij terecht kon en me open durfde te stellen.

2. Ik hou gedachtenschema's bij
Mijn psycholoog leerde mij g-schema's in te vullen om op die manier meer inzicht te krijgen in mijn gedachten en hoe ik die vervolgens ook kon omdraaien. Dit laatste lukte lang niet altijd, maar inzicht krijgen is al heel wat en het hielp mij soms ook in crisis momentjes.

3. Ik heb kalmeringsmedicatie indien nodig
Ik heb het gebruik van medicatie tot op het laatste moment vermeden omdat ik het echt niet wilde en bang was voor alle bijwerkingen. Op gegeven moment had ik helaas geen keus meer en moest ik anti depressiva slikken en kreeg ik kalmeringsmedicatie voorgeschreven. Dit laatste hielp heel goed en het was vaak al fijn om te weten dat ik het bij me had voor het geval ik het nodig had. Ik nam het vaak ook niet, maar het idee alleen al kon me wat rustiger maken en de angst verminderen.

4. Ik heb een sociaal vangnet
Hoe moeilijk ik het ook vond om mensen te vertellen over mijn angststoornis, ik heb gemerkt dat het me goed doet en dat het fijn is om een vangnet te hebben. Om mensen in vertrouwen te kunnen nemen als ik me niet goed voel en mensen die me kunnen helpen als ik een paniekaanval heb. Ik heb er niet altijd behoefte aan want ik heb de neiging om alles alleen te willen doen, maar het is fijn om te weten dat ik niet alleen ben als ik dat niet wil.

5. Mijn moeder staat onder de sneltoets op mijn telefoon
Ik heb in de tijd dat ik veel paniekaanvallen had, veel gehad aan mijn moeder. Als ik mijzelf niet rustig kon krijgen en niet uit die paniek kon halen, was mijn moeder een van de weinige die dat wel kon. Het gaf mij rust als ik wist dat ik haar kon bellen, ondanks dat ik dit op gegeven moment moest afbouwen omdat ik anders te afhankelijk van haar zou worden en niet meer het gevoel had ook op mezelf te kunnen vertrouwen.

6. Ik heb een aantal apps met ontspanningsoefeningen
In de tijd van nu was ook mijn telefoon mijn beste vriend als het ging om mijn angststoornis. Ik had apps met ontspanningsoefeningen op mijn telefoon om rustig te worden. Ik kon dit gewoon op een moment in de trein bijvoorbeeld luisteren zonder dat iemand het in de gaten had. Ik had dan gewoon mijn headphones in, net als dat ik zou hebben als ik gewoon muziek zou luisteren.

7. Ik heb een boekje met helpende gedachten
Relativeren lukte lang niet altijd zelf als ik een paniekaanval had. Mijn gedachten draaide in cirkeltjes en mijn hoofd maakte overuren. Soms hielp het om die relativerende gedachten die ik later na die paniek wel ineens kon bedenken, voor me te zien of soms hielp het als een ander het tegen mij zei. Ik had in mijn tas altijd een boekje mee waarin ik die gedachten had opgeschreven, dit kon ik er dan elk moment bij pakken.

8. Ik heb leren praten over mijn gevoelens
Praten over mijn gevoel heb ik altijd moeilijk gevonden. Ik wilde het het liefste wegstoppen en stond niet graag in het middelpunt van de belangstelling. Al helemaal niet als het ging om dingen waarbij ik mij kwetsbaar op moest stellen. Ik was bang wat anderen zouden vinden van mijn problemen. Daarnaast werd het pas echt, als ik er over ging praten en dat was nou net wat ik niet wilde. Ik was bang voor mijn gevoel en wat er allemaal los zou komen. Inmiddels weet ik dat het belangrijk is om te praten en dat het juist heel fijn kan zijn. Dat ik problemen niet weg moet stoppen omdat ze daarmee niet over gaan. Praten helpt, dat heb ik echt gemerkt.

9. Ik bekijk per moeilijke situatie waarom ik weerstand voel
Niet elke situatie is hetzelfde en ik kan ook in angst op verschillende manieren reageren. Sommige uitdagingen zijn wel haalbaar en sommige zijn voor dat moment nog iets te hoog gegrepen. Ik probeer op het moment van angst te bepalen of ik weerstand voel omdat ik wil vermijden terwijl ik eigenlijk moet doorzetten, of dat ik vermijd omdat het op dat moment nog even teveel gevraagd is.

10. Ik zorg goed voor mezelf
Goed voor mijzelf zorgen helpt indirect ook bij het tegengaan van mijn angst. Ik kan me er zekerder door voelen en op iets anders gefocust zijn. Het helpt in ieder geval niet als ik niet goed voor mezelf zorg. Als ik bijvoorbeeld niet goed eet, voel ik me al minder goed en dit kan de angst alleen maar versterken.

11. Ik zorg voor goede nachtrust
Daarnaast is goed slapen heel belangrijk voor mij. Als ik moe ben, ben ik gevoeliger voor angst en paniek en versterkt het elkaar alleen maar. Slapen is soms wel moeilijk voor mij omdat ik geregeld bang wakker werd midden in de nacht, maar inmiddels gaat het een stuk beter. Ik probeer op tijd naar bed te gaan waar dat kan en dat helpt me wel. Daarnaast probeer ik ook gedurende de dag voldoende rust te krijgen.

12. Ik luister naar mijn lichaam
Naar mijn lichaam luisteren is soms heel moeilijk, omdat ik nog weleens verkeerde signalen krijg of niet zo goed weet wat ik er mee moet. In therapie leer ik ook lichaamsgerichte oefeningen aan waardoor ik mezelf en signalen van mijzelf steeds beter ga herkennen.

Dit zit in mijn EHBO koffertje als het gaat om mijn angsten aangaan. Ik heb er heel veel aan gehad en nog steeds helpt het om mij hier bewust van te zijn. Het geeft steun en ook vertrouwen dat ik altijd wel iets heb waar ik op kan terugvallen als het niet gaat. Eigenlijk denk ik dat een zogenaamde EHBO doos voor misschien wel (bijna) alle psychische stoornissen behulpzaam kan zijn. Ook bij eetstoornissen en depressie.

Fotografie: Sara Dungo 

Wat zit er in jouw EHBO koffer?