Toen ik een eetstoornis had was ik erg veel bezig met hoe ik eruit zag en hoe mijn lichaam aanvoelde. Ik zat destijds niet lekker in mijn vel en zo voelde het ook letterlijk. Bij gebrek aan een betere omschrijving zou ik zeggen dat ik me constant bewust was van het feit dat ik een lichaam had. Mijn hoofd en lichaam waren niet één, maar twee afzonderlijke delen die elkaar soms behoorlijk tegen zaten, zo voelde het. Comfortabel met mezelf was ik nooit en ik voelde me ook zelden echt ontspannen. Eten, mijn gewicht en uiterlijk leverde veel stress op en mijn gemoedstoestand kon hierdoor in korte tijd behoorlijk heen en weer slingeren. Mijn eetstoornis heb ik inmiddels overwonnen en in deze blog beschrijf ik hoe mijn lichaam gedurende de dag aanvoelt en verandert naarmate de tijd verstrijkt.

Mijn dag begint met de wekker van mijn vriend. Hij moet vandaag vroeg op om naar zijn werk te gaan. Terwijl ik zacht en warm onder de dekens lig, hoor ik hem de douche inspringen en zich klaarmaken. Mijn wekker gaat pas over een half uurtje en ik probeer nog even terug ik slaap te sukkelen. Helaas merk ik dat ik heel nodig moet plassen en slapen zit er dus helaas niet meer in. Ik ga eruit en sjok slaperig door het huis. Koffie, dat lust ik wel. Tegen een ontbijtje zeg ik ook geen nee.

Toen ik een eetstoornis had werd ik standaard wakker met allerlei gedachtes rondom eten en mijn gewicht. Ik begon de dag door te checken hoe mijn lichaam er na een nacht slapen bijstond: Was mijn buik vandaag plat of juist dik? Ik voelde eraan en kneep er een paar keer in. Eigenlijk was ik nooit blij met wat ik constateerde. Het ritueel vervolgde zich in de badkamer, waar ik mezelf woog en bekritiseerde. Zoals nu nog werd ik eigenlijk elke ochtend wakker met honger, maar ik schoof het ontbijt vaak lang voor me uit. Luisteren naar mijn lichaam, deed ik niet echt.

Tegenwoordig vind ik het prettig om lekker uitgebreid te ontbijten en koffie te drinken. Soms douche ik voor mijn ontbijt, soms erna, het ligt er maar net aan hoeveel honger ik heb die dag. Afhankelijk van hoe laat ik opsta ga ik voordat ik begin met werken nog even wat rommelen in huis, of een stukje wandelen als ik merk dat ik daar behoefte aan heb. De laatste tijd heb ik snel last van stijve spieren en wandelen helpt dan om me fitter te voelen. Vroeger zou in dit geval vooral boos op mijn lichaam zijn geworden en gefrustreerd dat het niet lekker voelde.

Na mijn ontbijt is mijn buik een beetje opgezet, maar wel warm en zacht van alle koffie of thee. Mijn hele systeem komt op gang en hoe langer ik wakker ben, hoe meer energie ik krijg. Dat voelt fijn, ik maak me klaar om een dagje te gaan werken.

Tijdens het werken merk ik dat ik langzaam zoete trek krijg. Dat heb ik wel vaker 's ochtends, al weet ik niet echt waarom. Vroeger zou ik dat ontzettend vervelend hebben gevonden. Ik gunde mezelf namelijk niets lekkers omdat ik bang was daardoor aan te komen in gewicht. Trek vond ik maar een vervelend gevoel en ertegen vechten maakte me moe en prikkelbaar. Nu maak ik me gelukkig niet meer zo'n zorgen als ik zin heb in wat lekkers. Ik loop naar de keuken terwijl ik me bedenk wat we allemaal nog in huis hebben.

Terwijl ik aan het werk ben merk ik dat mijn schouders een beetje verkrampen. Soms zit ik zo intensief naar mijn scherm te staren dat ik er krom van voorover buig. Ik haal snel een kopje thee en doe ondertussen wat stretch oefeningen in de keuken. Eenmaal terug achter mijn bureau neem ik een betere houding aan. Als je lichaam aangeeft dat er ergens iets niet lekker zit kan je het maar beter niet forceren, heb ik geleerd.

In de vroege middag begin ik langzaam honger te krijgen. Ik kijk op de klok: Geen wonder, het is lunchtijd! Ik heb er zin in. Een goede lunch geeft me meestal echt een oppepper. Vandaag neem ik een wat grotere lunch, omdat ik merk dat ik veel honger heb. Toen ik nog een eetstoornis had, zou ik nooit zo op gevoel hebben durven eten. Alles was al precies van te voren uitgedacht en er was weinig ruimte voor variatie of verandering. Na de lunch voel ik me goed en energiek, ik kan er weer even tegenaan.

Rond vier uur merk ik dat mijn energie een dipje krijgt. Voor veel mensen is dit een bekend tijdstip om wat moe te worden. Mijn lichaam voelt ook wat meer 'uitgezakt' dan in de ochtend. Mijn buik is iets blubberig-er en mijn oogleden voelen zwaar aan. Voor anderen is dit waarschijnlijk niet zo zichtbaar, maar ik voel het wel, al is het geen heel vervelend gevoel. Het betekent dat ik toe ben aan een kleine pauze met een lekkere snack. Meestal eet ik in de middag iets hartigs om mezelf op te peppen.

Ik merk dat mijn energie altijd weer wat toeneemt zodra de avond begint. Na het avondeten voel ik me vol en verzadigd en vind ik het leuk om te bedenken wat ik graag met mijn vrije tijd wil doen. Nog iets actiefs? Of lekker op de bank hangen met een boekje of serie? Ik laat het afhangen van het moment en van hoe mijn lichaam aanvoelt. Ik denk dat ik over het algemeen echt een avondmens ben.

In de avond is mijn lichaam standaard wat zachter en meer aanwezig dan tijdens de rest van de dag. Het is natuurlijk ook al urenlang druk in de weer geweest voor mij. Om mezelf comfortabel te voelen draag ik 's avonds ook altijd wat zachtere en lossere kleding. Heerlijk is dat. Ik verdraag strakke kleding 's avonds veel minder goed dan overdag.

Voordat ik ga slapen eet ik nog wat kleins. Ik slaap namelijk niet lekker op een lege maag en vind het niet prettig om 's nachts wakker te worden met honger. Voor het slapengaan ga ik nog een keer goed naar het toilet, maar ik weet nu al dat ik er vannacht toch minstens nog één keer uit zal moeten om te plassen. Zo gaat dat altijd, ik ben eraan gewend.

Mijn lichaam heeft de hele dag hard gewerkt en eigenlijk weer een topprestatie geleverd. Het heeft eten en drinken verwerkt, mij warm gehouden en rond laten bewegen door het leven. Prachtig hoe dat werkt.

Hoe voelt jouw lichaam door de dag heen?